Onze dochter is (vandaag precies ) 6 maanden en gaat al heel lang rond 1830/1900 naar bed zonder problemen.. Vaak is ze zo moe dat ze tijdens de laatste fles al bijna haar ogen niet meer open kan houden en als ze wakker in bed wordt gelegd valt ze ook vanzelf in slaap na 'n minuut of 5.. Maar gisteravond bracht ik haar tegen 7 uur naar bed (moe maar nog wel wakker) en het duurde een uur eerdat ze sliep ! Ze begon eerst een beetje te jammeren maar na 'n half uur werd het krijsen wat niet op hield.. Als we naar haar toe gingen was het stil.. viel ze bijna in slaap, gingen we weg was het weer brullen.. Zou ze nu al kunnen beseffen dat papa & mama weg kunnen gaan of is ze te jong hiervoor? Ik ben geen voorstander van zomaar laten huilen maar wil ook niet dat ze nu al went dat we gelijk komen als zij dat wil..
Oh ja, ze sliep vannacht wel ineens door zonder een speen nodig te hebben ! Is ook weken geleden.. Misschien van vermoeidheid van het huilen..?
hmm dat begon bij ons ook wel rond 6 maanden. Bij 9 maanden werd het erg en bij 10 maanden werd het nog erger. Daarna pas hebben we haar wel laten huilen en nu slaapt ze weer veel beter en sneller. Ik wou dat we er niet steeds naartoe gegaan waren toen ze nog zo jong was Maar kan me voorstellen dat je je daar niet lekker bij voelt, deed ik ook niet toen. Maar toen ik later uren midden in de nacht naast haar bedje moest zitten was ik ook niet blij meer!
Eva heeft de eerste 6-7 maanden problemen gehad met 's avonds slapen. Als ze niet aan de borst in slaap viel, was het drama . Wij zijn wel altijd naar haar toe gegaan, maar alleen even een aai over haar bol en zeggen dat ze moest gaan slapen. Wij hebben nooit naast haar bed gezeten, dat zou trouwens ook niet hebben gewerkt, maar ik zou daar ook niet zo snel aan beginnen. Om de paar minuten gingen we zo ongeveer naar haar toe. Als het te erg werd, haalden we haar even eruit om te troosten, maar nooit heel lang en altijd op haar kamer. Uiteindelijk is ze gewoon goed gaan slapen, ze had blijkbaar erg moeite om het wakker zijn los te laten en te gaan slapen. Dat gaat nu dus al tijden super! Maar ik heb dus nooit spijt gehad dat we daarvoor zo vaak naar haar toe zijn geweest.
Het schijnt idd rond 6 maanden te kunnen beginnen. Maar sommige kindjes hebben het later. Kiekeboespelletjes werken erg goed voor dit soort dingen, schijnt. Wij hebben het eigenlijk altijd al gedaan met ons zoontje. Het was gewoon een spelletje van ons, maar ik las later ergens dat het erg goed kan werken tegen verlatingsangst. Wij gooien hydrofiele luier of zijn gezicht en een paar seconden later trekt hij het weg (mama weg, mama weer terug) en zo gaan we een paar minuutje door. Erg leuk voor de baby en blijkbaar goed tegen verlatingsangst. Hier dus (nog) geen last van verlatingsangst. Als het verlatingsangst is dan zou ik haar ook niet zomaar laten huilen, want ze is bang. Maar ik zou haar ook niet uit haar bed halen, maar tussendoor troosten. Veel succes!
hier hezelfde gehad rond 7 a 8 maanden...We hebben heel wat uurtjes aan zijn bedje gestaan om hem zachtjes in slaap te schudden (vond ie toen lekker)... Wij hebben nooit laten huilen, voelde niet goed.
Hier ook net zo'n fase achter de rug, eerder nooit geen problemen met slapen, en ineens s'nachts vaak wakker en huilen. Toen begon ze ook al te huilen als ze nog maar net op bed lag, als we de kamer uitgingen begon ze al te huilen, wij zijn ook elke keer weer naar haar toe gegaan en haar getroost, beetje drinken geven, en als het te erg werd hebben we haar uit bed gehaald op haar kamertje getroost. Nu gaat het gelukkig weer stukken beter ze slaapt binnen 5 minuten, wel is ze wat vaker wakker zo'n 2 x per nacht, maar als ze dan haar speentje krijgt, slaapt ze wel direct weer door. alleen is ze s'morgens om 6.15 wakker dat zijn we helemaal niet gewend, normaal was het half 8 maar goed als ze dan rechtop in bed zit met haar haren in de war en begint in haar handen te klappen als ze me ziet, maakt veel goed he! jette
Hier sinds ong. een week hetzelfde verhaal ... Nilo ging altijd zonder problemen zn bed in, maar sinds ong. een week begint hij na enige tijd te huilen en stopte dan alleen als ik naar hem toe kwam. Nu laten we sinds een paar dagen de deur van zijn slaapkamer open zodat hij ons kan horen als hij in bed ligt. En vanaf het moment dat we dat deden was het leed geleden