ooh ik word hier wel zo moe van.. bijna 10 jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden en is mijn moeder geemigreerd. Ik woonde toen net op mezelf, en hebben er toen al veel woorden over gehad, maar uiteindelijk vrede mee gesloten toen ik zag dat ze aar veel gelukkiger was dan in Nederland. Normaal gesproken komt ze 2 keer per jaar een maand deze kant op en reed ik met haar mee terug en dan de trein weer terug naar Nederland. (In die maand zie ik haar dan hooguit 2 keer, omdat ze dan iedereen wilt zien, alle familie en vrienden.) De laatste jaren is dat gewoon niet zo makkelijk meer omdat ik nu kinderen heb, maar het lijkt wel of ze dat niet wil begrijpen. Ieder half jaar, vlak voordat ze zou komen begint het weer, en iedere keer knallende ruzie, zo ook net. Ze heeft geen zin om naar nederland te komen, want het is toch allemaal gezeur. Het gaat niet goed met mijn oma's gezondheid, mijn tante heeft psychische problemen en ze blijft gewoon liever daar dan alle verhalen aanhoren over hoe slecht het gaat. Nu is het zo dat mijn vriend en ik sinds kort uit elkaar zijn, hij woont nog hier maar is druk bezig een geschikte woning te vinden. zodra hij uitgeschreven is zal ik in de eerste instantie een uitkering moeten krijgen voordat ik een baan heb, en het zal me veel moeite kosten om in dit huis te kunnen blijven wonen. Nu moet ik van haar maar een vriend van mij met auto regelen (die druk bezig is met een huis kopen, en dus ook echt geen vrij gaat nemen want hij heeft al zijn overuren nodig) en moet ik maar 12 uur met 2 kleine kinderen in de auto zitten om naar haar toe te komen. Zij betaald dan het appartement, maar ik zal zelf de benzine, reisverzekering en alle andere kosten moeten betalen. Ik kan dat gewoon niet, ik zal ieder dubbeltje 20 keer om moeten draaien om rond te komen, en dan verwacht ze dat van mij? Zo vaak heb ik haar nodig gehad, zit met een burn out hier, mijn familie en bijna alle vrienden wonen ver weg of zijn niet geschikt (te oud) voor oppassen als ik naar de psych, cwi oid moet. Ik heb altijd gedacht dat ze terug zou komen zodra ik of mijn broertje kinderen kreeg. Maar nu, nu ik haar het hardst nodig heb, krijg ik weer verwijten naar mijn hoofd omdat ik na mijn studie een jaar naar het buitenland ben gegaan, lang nadat zij al was geemigreerd. Ze is niet geweest op de eerste verjaardag van mijn jongste, niet op de 2e van mijn oudste omdat dat niet kon vanwege haar werk. Iedereen hier heeft haar nodig, haar moeder, haar zus, haar dochter, maar ze blijft daar omdat ze de omgeving zo mooi vind. Ik weet niet meer wat ik moet denken, ik vind haar egoistisch dat ze zo doet, dat ze mijn kinderen hooguit 4 dagen per jaar ziet. Maar misschien ben ik wel egoistisch dat ik haar gewoon in nederland wil hebben, terwijl ze blijkbaar veel gelukkigr is daar. Ik kan alleen niet begrijpen hoe een oma gelukkig kan zijn als ze zo ver weg is van haar (klein)kinderen. Ik weet het niet meer, iedere keer is het dezelfde discussie, wat moet ik hier nou mee? Ik mis haar, ik wil mijn moeder in de buurt.
poe! Dit zou mij ook zeer doen! Als dochter en als moeder van je kids.. Ik denk ook dat ze het niet van je kan verwachten. Als ze jou daar wil zien denk ik dat ze je moet helpen daar te kunnen komen.. Nee meiske.. ik vind jou niet egoïstisch.. Ik vind jou realistisch.. Dat is heel wat anders!
Nou ik vind je ook niet egoïstisch ik kan je niet veel advies geven sorry ik ben mijn moeder 13 jaar geleden verloren
Ik vind je echt niet egoïstisch hoor meid! Ik snap dat je er verdriet van hebt, en dat je dr nodig bent! Helaas heb ik geen goed advies oid maar wil toch laten weten dat ik met je meevoel!!!
Ook ik vind je niet egoïstisch. Snap heel goed dat je haar nodig hebt nu. Maar heb je haar dit al gezegd? Heb je al gesproken over dit alles? Dus geen geruzie over allerlei "oude koeien" bij wijze van spreken maar dus dat jij haar écht nodig hebt nu en het financieel gewoon niet aankunt om naar haar te komen. Als dit niet zo is, zou ik dit toch doen nu. Eventueel via e-mail als je het niet gezegd krijgt via de telefoon? Misschien is het gewoon teveel voor haar om emotioneel te dragen. Zowel jouw verdriet als dat van je oma en tante. Dat zou misschien haar gedrag kunnen verklaren. Maar dan nog blijft het heel spijtig dat jij juist nu niet op haar kunt rekenen.
thanks dames, benblij dat jullie me iig niet egoistisch vinden, het is gewoon allemaal echt ff rot. @bereke: heb al zo vaak met haar proberen te praten, maar ze bergijpt het gewoon niet. ze blijft maar steeds zeggen dat ze denkt dat wanneer zij naar nederland komt ik toch weg ga, want dat heb ik ook eerder gedaan. ze begrijpt gewoon niet dat ik dat nu niet kan doen vawege de kinderen, ik laat niet zomaar weer alles vallen om een jaar buitenland te doen, die ervaring heb ik en dat kan nu niet meer zo makkelijk. Ze weet hoeveel pijn ik heb, maar de laatste keer dat ze in nederand was,ging ze tegen iedereen lopen verkondigen dat ze nederland zo vreselijk vond en alles daar zo veel beter was. Kan me niet voorstellen dat ze dat expres doet, maar komt wel zo over. Mijn oma is ook gewoon eenzaam nu, die wit ook gewoon mijn moeder terug in nederland hebben. Mijn tante zit nu ook in een verhuizing om weer dichter bij familie te zijn omdat zeelkaar gewoon nodig hebben, maar mijn moeder steekt gewoon haar kop in het zand en zegt doodleuk: bekijk het maar, ik wil hier wonen. Alsof ze gewoon niet wilt zien dat iedereen in haar omgeving haar mist en nodig heeft. Geen zorgen, alleen lang leve de lol. Iedere keer als iemand met haar probeert te praten loopt het uit op ruzie
Da's echt wel rot dat ze niet wil luisteren! Maar kan ze niet gewoon voor een korte periode komen? Dat ze iedereen even wat steun kan bieden en dan terug haar eigen leven kan oppakken? En zou ze echt liever enkel lol hebben of zou ze het misschien effectief niet aankunnen? Pfff, moeilijk hoor. Ik zou het nog één keer schriftelijk proberen en als dat niet lukt, zou ik het proberen naast me neer te leggen en wat afstand te nemen denk ik... .
Ze zou dus voor 2-4 weken komen, afhankelijk van werk, maar nu heet ze er dus helemaal gee zin in dus geen idee of ze nog komt. Ik ga haar morgen nog maals proberen een mail te sturen (nu eerst ff afkoelen denk ik..) en dan zien we het wel.. Maar ze moet niet van mij verwachten dat ik alles hier zomaar kan laten vallen om even op vakantie te gaan, met risico dat ik mijn rekeningen niet kan betalen.
Oh ik dacht dat het over een langere periode ging. Tja, als ze zelfs niet voor zo'n korte periode wil komen, vind ik haar eerder egoïstisch eerlijk gezegd. En ik zou zeker mezelf niet in de problemen brengen om naar haar toe te gaan! Hopelijk begrijpt ze het nu voor één keer wel als ze je mail leest morgen! Veel succes nog!
dat kun je ook niet doen meis! Je hebt een verantwoordelijkheid tov je kinderen en jezelf.. Dat zou je moeder ook moeten begrijpen vind ik!
Kies voor jezelf en je eigen gezin. Je moeder heeft ook voor haarzelf gekozen Wel lastige situatie, en kan me voorstellen dat het je raakt....
Meis kies even helemaal voor jezelf. DAT heb je nu nodig! En dit zeg ik uit ervaring want ik ben een tijd geleden ook gescheiden (en dat was geen gemakkelijke breuk) En weet dat je nu al genoeg aan je koppie hebt buiten dit er ook nog eens bij. Snapt je moeder het niet? Tja dan niet! Helaas pindakaas! Jij bent nu ook moeder en jij hebt de verantwoording voor je kindjes. Is er geen geld voor dan is het heel simpel: Het KAN niet! Klaar uit! Eerst even alles op orde, rust in de brouwerij en vanuit je basis weer opnieuw beginnen. En dan kijken of en wanneer het jou (jullie) uit komt om op vakantie te gaan. Zal sowieso geen vakantie worden als je nu alles laat vallen denk ik (in je bolletje niet iig) En dan ben je maar eventjes egoïstisch. Dat is altijd nog beter als egocentrisch op die leeftijd
Oh waardeloos meid, leef met je mee. Kan je je moeder geen (digitale) brief sturen en gewoon open en eerlijk zeggen hoe je je voelt, hoe je haar mist en hoe je haar tijdens deze moeilijke periode extra hard nodig hebt? En dan zo neutraal mogelijk schrijven, dus zonder verwijten en zonder waardeoordeel te vellen. En mocht het dan nog niet binnen komen bij haar dan moet je je misschien neerleggen bij het feit dat je een bijzonder egocentrische moeder hebt, hoe triest en moeilijk het ook is. Ik wens je heel veel sterkte!
Dat je moeder in het buitenland woont en er daardoor minder/niet is voor haar familie, dat is haar keuze. Dat jij op dit moment geen mogelijkheid hebt om haar op te zoeken, dat is jouw zaak. Het heeft weinig zin om elkaar wederzijds verwijten te maken, jij moet gewoon op je strepen blijven staan zonder telkens de discussie aan te gaan. Zeg vriendelijk maar beslist: Nee mam, het komt niet uit. Dat heeft ze maar te accepteren. Door er telkens dingen uit het verleden of vaststaande dingen (haar buitenlandverblijf) bij te halen, maak je je boodschap niet duidelijker. Ik geef je groot gelijk dat je nu niet op bezoek wilt. Ik kan me ook goed voorstellen dat je behoefte hebt aan meer steun van je moeder, maar denk dat je je er toch op moet instellen dat je het zonder moet doen. Uit de acties van je moeder blijkt dat ze vrij op zichzelf en haar eigen geluk gericht is. Dat is ook haar goed recht, ook al is het voor jou en de rest van je familie niet heel sociaal. Het feit dat je je nu zo veel van deze discussie aantrekt maakt duidelijk dat je je er nog niet bij hebt neergelegd. Ik denk dat het voor je eigen geluk beter is om dat wel te doen. Je bent een sterke vrouw, hebt momenteel genoeg zaken ´dichtbij´ om mee bezig te zijn, als het kan neem dan wat meer afstand (emotioneel) van je moeder. Veel sterkte!
Is het misschien mogelijk je gevoel op een mail of op papier te zetten en naar haar te sturen. Zonder haat of iets dergelijke dan. Maar gewoon je oprechte gevoelens. En hoe iedereen haar hier eigenlijk nodig heeft. En vooral nu jij. Soms komen dingen op papier beter over. En dringt het bij haar beter door.