Helaas is gebleken dat het voor mijn zus erg moeilijk gaat worden om zwanger te worden en ivm aankomend vervroegde overgang is het maar de vraag hoe lang ze het nog kunnen proberen in de mmm. Nou heb ik 2 geweldige gezonde kinderen, van 2 vaders. Ik ben inmiddels weer alleenstaand maar mijn gezin in compleet. 3 kinderen met 3 vaders is niet wat ik zou willen. Voor mij staat nu dus de optie over om mijn zus te vertellen dat ik open sta voor draagmoederschap mocht het daartoe komen. Uiteraard hoop ik met heel mijn hart dat ze binnen niet al te lange tijd zelf zwanger mag worden. Nou ben ik benieuwd of iemand hier meer weet over het draagmoederschap en hoe dat gaat hier in nederland. Het enige wat ik weet is dat de zwangerschapskosten vergoed zouden moeten worden (en dat lijkt mij dan in dat geval benodigde kleding en/of bijv fysio kosten indien nodig) klopt dat? En verder? Zijn er eisen waar je aan moet voldoen? Ik rook uiteraard niet.
In nl mag je alleen een vergoeding krijgen voor je onkosten. En je moet het alleen doen als jullie er beide zeker van zijn dat het voor jou ook niet te emotioneel word voor jou het kind af te staan. In NL ben je als draagmoeder namelijk altijd de wettelijke moeder totdat je het officieel afstaat.
Ik zou het emotioneel wel aankunnen denk ik. Wel voor 1 van mijn zussen. Vergoeding van de onkosten wist ik idd. Maar goed, hoef er natuurlijk ook geen geld voor te krijgen. Verder nog belangrijke dingen?
Freya brochure Draagmoederschap Lees dit eens zou ik zeggen. Mooi dat je er over nadenkt. Realiseer je wel dat aan iedere zwangerschap risico's verbonden zijn, jouw kinderen hebben hun moeder nodig en omdat je single bent misschien nog wel meer dan anderen.
je hebt het over draagmoederschap. dus dat jij het kindje wil gaan dragen van je zus en haar man. maar zoals ik uit je verhaal begrijp is ze vervroegd in de overgang. haar eitjes zijn niet goed genoeg meer maar haar baarmoeder is dat dan toch wel? dan denk ik eerder aan eiceldonatie...of heb ik het verkeerd begrepen? wel lief dat je dit voor je zus wil doen.
Wat ontzettend knap en lief dat je dit voor je zus wilt doen! Lijkt me emotioneel erg zwaar, ma het is mssn een troost dat het voor je zus is en je het kunt blijven zien. Even een vraag, als je werkelijk draagmoeder wilt worden, gebruik je dan jou eigen eicellen of die van je zus? Als het namellijk wel de eicellen van je zus zijn dan ziu het emotioneel iets minder zwaar zijn, ik zou zelf beter afstand van het kind kunnen nemen als ik weet dat ik eigenlijk niet de biologische moeder ben.
Ze is gelukkig nog niet vervroegd in de overgang, maar dit gaat wel gebeuren. Of ze uberhaupt zwanger kan worden ook door andere problemen rond haar baarmoeder is nog maar de vraag. Dat weten ze nu ook nog niet met 100% zekerheid te zeggen. De kans dat ze zelf zwanger wordt is in ieder geval klein tot nihil voor zover ik het begrepen heb. Vandaar mijn vraag naar informatie over draagmoederschap zodat ik kan overwegen of ik dit voor ga stellen. Ik wil geen dingen beloven namelijk waar ik achteraf op terug kom.
Zowiezo zou ik het weigeren met mijn eigen eicel. Indien er door vervroegde overgang geen geschikte eicellen meer zouden zijn tegen die tijd dan zou ik het enkel nog willen doen met een donoreicel. Met eigen eicel zou ik emotioneel niet aandurven.
Ga ik ff doorlezen dank je. Ja ik realiseer mij dat heel goed. Vandaar dat ik ook eerst alles wil weten voordat ik uberhaupt een voorstel doe enzo.
Wel heel lief dat je dit wilt doen voor je zus, maar denk er goed over na. Je vorige zwangerschap had je veel medische problemen en je familie heeft je toen niet echt goed geholpen ook al kon je amper lopen enz. Gaan ze dat dan wel doen deze keer? Als je weer bekkeninstabiliteit krijgt, wie zorgt er dan voor jouw kids? Ook als je eenmaal bevallen bent en aanhoudende fysieke problemen hebt, zijn ze er dan voor je of is "de buit" dan binnen en kun jij het verder uitzoeken met je kids...Zou er heel.goed over praten en e.e.a op papier laten zetten!
Tja aangezien het mijn zus betreft verwacht ik dan wel enige hulp en steun tijdens zwangerschap en herstel ervan. Maar goed. Dat is dan latere 'zorg'. Als ik zeker weet dat ik het emotioneel aan zou kunnen en er geen dingen zijn waardoor ik het al niet eens zou kunnen/mogen dan kan ik het voorstellen. De rest zal ongetwijfeld besproken worden mocht het eenmaal echt nodig zijn.
Je zegt je wilt niet een eitje van jezelf gebruiken, wat je goed recht is, maar besef dan wel wat voor medische malle molen het dan wordt. Je moet veel hormonen gaan slikken om eenzelfde cyclus te gaan krijgen als diegene waar de eicel vandaan komt. Dat kan allemaal best zwaar gaan worden, helemaal als alleenstaande moeder. En als je familie niet zo behulpzaam is, moet je zeker zijn van een ander goed vangnet om je heen. Vroeger had je de FIOM, dan kon je praten met een medewerker die je kon begeleiden,maar dat is allemaal wegbezuinigd. Nu zou je een maatschappelijk werkster in kunnen schakelen om het 1 en ander mee te kunnen bespreken, alleen voor jou. Verder is het goed om het 1 en ander op papier te zetten, maar een contract is niet rechtsgeldig. Nou ja kijk maar bij de link die ik je gestuurd heb en als je nog vragen hebt mag je altijd pben, dan probeer ik je te helpen waar ik kan. Oh en alles dat baby gerelateerd is, voor, tijdens en na de bevalling, is voor rekening van je zus. Dus ook fysio, eventuele hulp in de huishouding, oppas voor je kinderen enzo.
Wat voor problemen heeft jouw zus met haar baarmoeder? Heeft ze al eens een onderzoek in het buitenland gedaan, daar zijn ze een stuk verder dan hier... JSVlinder, ik heb met mijn ecd ook hormonen moeten slikken, mijn cyclus moest immers gelijk lopen met die van de donor. Ik heb persoonlijk 0,0 % last gehad ervan, ook omdat ik nu niet die punctie hoefde te ondergaan..
Nou .. dat is dus niet van latere zorg. Dit zijn dingen die je van te voren erg goed moet afspreken. Als je in het verleden ernstige complicaties hebt gehad met betrekking tot je zwangerschappen, kan het zelfs ook nog zo zijn dat de arts kan beslissen het niet te willen begeleiden. Mijn zus heeft voor ons ook voorgesteld om draagmoeder te zijn. Na heel lang wikken en wegen durfden wij het niet aan. Om meerdere redenen. Draagmoederschap in Nederland heeft nogal wat haken en ogen, en mijn grootste reden om het niet te doen was, dat mijn zus formeel bij de rechtbank moest aangeven dat ze niet in staat was om voor haar kind te zorgen (want je bent namelijk juridische moeder van het kind, ook als het genetisch niet van jou is). En dat vond ik echt tever gaan. En idd, wat Zara zegt, afhankelijk van wat ze heeft, zou ze zeker eens in het buitenland moeten gaan zoeken. Die lopen echt mijlenver vooruit op NL ...
Dat is fijn, misschien heeft ts ook nergens last van, dat zou het mooist zijn natuurlijk Maar helaas zijn er ook vrouwen die hier wel last van kunnen krijgen en dan is het fjn om een vangnet om je heen te hebben, toch?
Ja dat snap ik. Maar met eigen eicel zou ik niet kunnen denk ik. Mochten ze dat hele traject kunnen loslaten doordat ze iemand vinden die wel met eigen eicel draagmoeder wilt worden EN als ze zelf hiervoor open staan dan zou ik natuurlijk de laatste zijn die dat afwijst. Het is niet zo dat ik persé draagmoeder wil worden, maar mocht er geen andere optie zijn dan zou ik mijzelf wel willen aanbieden (mits ik geen dingen tegenkom waardoor ik er toch vanaf zou zien). Voor hun wordt het zowiezo al een hele medische malle molen. Het is dat het mijn zus is. Voor een ander had ik het in de huidige situatie niet eens overwogen. Puur om het feit dat ik er alleen voor sta met mijn kinderen enzo. Maar ja, steun vanuit de familie zal er dan vast wel zijn, daar hun toch erg betrokken zijn natuurlijk. En dat zijn idd dingen om dan vast te leggen. Kijk komen we dingen tegen waar we het niet over eens kunnen worden dan gaat het alsnog niet door natuurlijk. Maar voor nu wil ik puur even wat dingen op een rijtje zetten waardoor ik kan beslissen of ik het mijn zus zal aanbieden. Vooralsnog hoop ik natuurlijk dat het hun zelf lukt. @Zara, ik ga hier denk ik maar niet alles in details beschrijven aangezien ik niet weet of ze hier mee schrijft en/of leest. Het is toch haar ding. De 2 belangrijke dingen (problemen met de baarmoeder en vervroegd in de overgang komen) zijn genoemd en daar laat ik het nu maar even bij. Dat is verder niet aan mij om hier neer te zetten zeg maar. Weet iemand of het een eis is dat je klaar bent met je eigen gezin? En zo ja, waarom? Is even een vraag namens mijn andere zusje. En hoewel mijn 2 zwangerschappen zwaar waren ivm BI heb ik wel vlekkeloze en makkelijke bevallingen gehad. Vandaar dat ik het risico wel aan zou durven.
By the way, als je het hoogtechnologisch gaat doen, krijg je ook begeleiding vanuit het ziekenhuis, bedacht ik me net. Misschien dan ook geestelijk begeleiding, hoef je niet naar een maatschappelijk werkster.
Met latere zorg bedoelde ik eigenlijk ook meer wanneer er echt serieus over beslist zou moeten worden. Voor nu zou ik het alleen graag willen aanbieden. Als het uiteindelijk nodig blijkt EN hun zouden het willen overwegen dan komen de gesprekken daarover natuurlijk. Ik heb idd gelezen dat je als draagmoeder moet aangeven niet voor het kind te willen zorgen om het zo aan de wensouders over te kunnen dragen totaan de echte adoptie aan toe zeg maar. Wel is het verschil dat ik dus ongehuwd ben en er via de rechter vastgesteld kan worden tijdens de zwangerschap dat mijn zwager toch de vader is, ondanks dat hij wel getrouwd is. Dan kan hij dus gezamelijk gezag aanvragen en kan het kind bij hem wonen. Dan komt later alleen nog het feit dat mijn zus dan wettelijk nog de moeder zou moeten worden. Dat moet ik nog even uitzoeken hoe dat dan werkt. Over het buitenland zal ik ze zeker eens vertellen. Adoptie is ook besproken geloof ik maar gezien leeftijd van 1 van de 2 is dat geen optie.