Ja dames de laatste maanden breken nu aan en hoewel ik er eerst totaal niet bij stil stond.... wat er in zit moet er ook nog eens uit komen Nu ben ik niet bang ofzo voor de pijn opzich, het lijkt me pijnlijk en zeker niet plezierig een bevalling, maar ja ik denk dat het goed komt. Maar af en toe bekruipt me toch even een angst gevoel, van kan ik dat wel, enz. meer de angst voor het onbekende wat komen gaat. Je hoort van iedereen wel de enge dingen enzo maar niet het neusje van de zalm echt bloot geven en in detail het vertellen doen ze niet. Maar wie was/is er net als mij af en toe wel eens angstig over wat komen gaat of was dit voor de bevalling ook?
Hi, Ik! Ik ben ook wel bang voor het onbekende en of ik het allemaal wel aan ga kunnen die pijn enzo. Maar als ik dan weer denk aan hoeveel vrouwen bevallen zijn, dan denk ik weer ach dat moet mij dan ook lukken toch? En idd een pretje zal het niet worden dat is één ding wat zeker is. Ik hoop dat ik veel ga hebben aan de yoga zodat ik kan ontspannen en dat ik redelijk in mijn zelf kan keren en mezelf voor kan houden dat ik er even door heen moet en dat de pijn beloofd wordt met een gezond kindje. Inmiddels ben ik al in de periode dat ik bij elke kramp denk, zal het? Zo spannend allemaal! Nou meid, geniet van je zwangerschap voor je het weet is het voorbij en alvast succes met de bevalling. Ook jij kunt het! Groetjes Cindy
hoi mamalieske, Ik had precies hetzelfde. Waarom kan niemand in detail vertellen wat me nu te wachten staat. Nou, inmiddels ben ik erachter hoor! Je vergeet gewoon een boel dingen. Ik ben twee weken geleden bevallen en nu nog komen opeens dingen boven borrelen. Hoe de weeen voelde kan ik niet eens zeggen. Ik weet alleen dat de persweeen niet eens zeer deden bij mij. Ik moest gewoon drukken en je lichaam geeft wel aan wanneer! Ik had ook angst om te bevallen. Bang voor de pijn, dat ik het niet aan zou kunnen, bang voor de lange duur van de bevalling en dat ik dit niet ging trekken. Op het moment dat het gebeurd ben je er echt wel klaar voor hoor, wees maar niet bang. Ik liet het over me heen komen en dit was voor mij het beste wat ik kon doen. Ontspannen zijn op momenten van rust zorgt voor een snellere bevalling en je lichaam geeft echt wel aan wat je moet doen! Je voelt je op dat moment echt ellendig, voor mezelf omschrijf ik het als dat ik geveld was door een zware griep. Ik voelde me zo klein, zo beroerd, maar met de steun van mijn partner en het ziekenhuis personeel ben ik er door heen gekomen! Met een prachtige dochter als resultaat. Geloof me, het moment dat je kind geboren wordt, is het mooiste dat er is, een complete ontlading, een adrenaline rush! Ik was hier tijdens de bevalling niet eens mee bezig, alleen maar met puffen en letten op de ademhaling omdat dit wel degelijk hielp. En toen was ze daar...onze dochter, zo mooi, zo compleet! Veel sterkte en succes toegewenst en je kan het...miljoenen vrouwen zijn je voorgegaan moet je maar denken.
Nee hoor ben ik nooit bang voor geweest, ja de 10 minutenvoordat ik het ziekenhuis in liep voor een inleiding, toen vroeg ik mijn man of we niet gewoon met vakantie konden gaan Ondanks dat mijn bevalling echt niet leuk te noemen is heb ik weer geen schrik voor de bevalling Zoals je zelf al zei wat er in komt gaat er ook weer uit het komt echt goed!
Je mag me echt alle details vragen hoor, geen enkel probleem. Hoewel ik nu niet kan zeggen dat een bevalling pijnloos is, viel de pijn me mee en vond ik het een hele bijzondere en intieme ervaring! Welke details zou je willen weten dan?
ik was niet bang want ik wist niet wat er komen ging ik heb me ook asfgesloten voor alle horor bevallingen, nu weeyt ik wel beter en we zijn bezig voor een tweede dus ik hou me bij het punt van de vk dat de tweede meestal sneller gaat dus ik hou me er echt niet mee bezig
Hallo mamalieske, ik had ook dubbele gevoelens voor de bevalling, was best angstig voor er komen ging, maar was er ook erg aan toe. De bevalling was echt geen pretje, maar ik vond het al met al toch meevallen qua pijn... klinkt misschien raar, maar mijn lijf kon het gewoon hebben (ik heb wel van 03.30 tot 09.45 u in bad doorgebracht met warm water, kaarsjes, mijn man op het toilet bij me in de badkamer, koud water om te drinken, washandje voor mijn voorhoofd). Op bed kon ik de weeen niet opvangen. Ik had het idee dat ik er gewoon klaar voor was. Ik 'scheet echt 7 kleuren bagger' van te voren om het even plat uit te drukken, maar ik stond versteld hoeveel ik kon hebben en ik vind van mezelf altijd dat ik nogal kleinzerig ben.... Ik ben heel erg benieuwd hoe je het gaat ervaren. Ik denk dat die angst (in de juiste hoeveelheid) je laat beseffen dat het niet even zomaar iets is, zo'n bevalling en dat het net als met het doen van een examen gezonde spanning teweeg zal brengen zodat je scherp bent en een goed resultaat kunt leveren. Heel veel succes! Je kunt het! Groetjes van een moeder die nog steeds versteld staat van de oerkracht!
Ik ben niet bang voor de pijn ofzo, maar vraag me wel geregeld af of het allemaal goed zal gaan lukken. Nu haal ik steeds maar weer de gedachte naar boven dat die kleine er hoe dan ook uit komt. en dat het niet pijnloos is tsja, heb ik me ook al bij neergelegd, elke bevalling is anders net al elke zwangerschap. Ik probeer ook geen enkel bevallingsverhaal te lezen of aan te horen. Als mensen hoe goed bedoelt ook willen vertellen zeg ik wel dat ik het na mijn bevalling wil horen. ik heb me voorgenomen er blanco in te gaan en alles op me af te laten komen. Ben tijdens de zwangerschap echt een kei in ontspannen geworden heb ik gemerkt, samen met de yoga ontspanningoefeningen hoop ik veel op te kunnen vangen. maarja denk dat al die vragen en gedachtes heel normaal zijn. bedenk maar zo er zijn inderdaad al miljoenen vrouwen je voor gegaan, ennuh wij als vrouwen beschikken gewoon over een ontzettend oerkracht! succes ermee he, ennuh ik hoop je binnenkort te kunnen vertellen hoe ik het ervaren heb.
ik ben er nu al zo bang voor. kijk wel is kraamkliniek enzo en dan zie je ook wel is dat een kindje blijft hangen achter het schaambeen of dat de vrouw verkeert perst waardoor het kindje gevaar loopt. maar in de meeste gevallen gaat alles goed en daar hoop ik dan maar op en kijken hoe het gaat lopen. als ik denk aan het feit dat de meeste vrouwen er een 2e bij pakken dan zou het toch wel meevallen denk ik natuurlijk is het wel pijnlijk maar niet verschrikkelijk, toch de angst voor het onbekende blijft bij mij.
Ik was totaal niet bang om te bevallen, maar nu ik ben bevallen ben ik wel erg bang voor de tweede! Ik vind dat iedereen reden heeft om bang te zijn. Het is niet plezierig.
Nou dat zijn opbeurende woorden Ik blijf maar zeggen als het echt zo enorm vreselijk was dan zouden mensen niet zwanger worden van een tweede (derde/vierde/vijfde/etc) Het is niet fijn, maar het is niets om bang voor te zijn, want het is er ingekomen het komt eruit en hoe akelig het ook misschien is je krijgt er iets fantastisch voor terug
Ik was ook niet bang, maar toch vielen de weeen mij tegen. Maar ook al doet het pijn, het gaat weer voorbij en daarna heb je een mooi kindje. Bang voor erge complicaties moet je ook niet zijn. De verloskundige, gyn enz... houden alles echt heel goed in de gaten. Ik vertrouwde echt helemaal op de mensen die mij hielpen. maar een tweede, ik moet er nu nog even niet aan denken,
Ik heb m'n hele zwangerschap met m'n kop in het zand gezeten wat betreft de bevalling. Maar toen Dylan geboren was dacht ik is dit nou alles? Het viel mij heel erg mee.
Ik was niet echt bang, heb idd mijn kop in het zand gestoken en achteraf ... nee kan niet zeggen dat het mee viel, al ging het best wel snel allemaal.
ik was niet bang voor de bevalling. bevallen doet pijn maar ik was echt blij dat ik persdrang had dat is een apart gevoel. ik wilde zo snel mogelijk de kleine eruit helpen en die pijn viel mij erg mee. als de baby er dan uit komt en je hoort het huilen zo een mooi gevoel je bent dan echt alles vergeten. succes meiden je moet het over je heen laten komen.
Echt bang was ik niet, maar ik was er ook niet ontspannen over. Ik heb het over me heen laten komen, gewoon "go with the flow". Je moet wel, het kind zal er toch uit moeten. Achteraf gezien viel het me mee. De persdrang ophouden was het vreselijkste van allemaal. Maar het is erg bijzonder om te merken dat je lichaam weet wat het moet doen. Je moet je hoofd uitschakelen en luisteren naar wat je lichaam zegt. En niet naar horrorverhalen luisteren...iedere bevalling is weer anders.
Toen mijn vliezen braken bij de bevalling van mijn dochter was ik zo mega relaxed! Ik had geen idee wat er komen ging (vlgns mij heb je nooit een idee, hoe vaak je ook bevallen bent) en heb het allemaa over mij heen laten komen. Leuk is anders, maar wat je ervoor terug krijgt! Dat is echt super! En ja.. ik ben al weer bijna toe aan de tweede bevalling. Geen idee wat mij te wachten staat. We zien het wel! Sterkte allemaal
Ik heb totaal geen angst gehad voor de bevalling van mijn eerste en voor deze ook niet, vooral bij mijn eerste heb ik er echt naar uit gekeken, ik was zo nieuwsgierig naar wat er ging komen!
Net op het moment dat je denkt " ik trek het nu echt niet meer" is het bijna voorbij. Tenminste, dat was in mijn geval zo..