Mijn moppie heeft ook haar eigen kamertje bij mijn Pa, geeft me een super goed gevoel om te zien hoe close zij met mijn ouders is. Terwijl ik dat nooit echt met mijn Pa heb gehad...
Moet onwijs janken nu, ben soms zo bang dat dit nooit overgaat. En je compliment natuurlijk!! Heb altijd zoveel gehad aan jullie reacties gehad. Jij bent inmiddels 1 van de vaste reageerders Zou heel graag van je aanbod om te mailen gebruik willen maken. Ik ga je een pb sturen. Hoop dat dit in 1 keer goed gaat.
Dankjewel! Emotioneel vind ik het vaak zwaar, verder gaat het prima. In het begin vond ik het fulltime werken icm een kindje wel pittig. Maar op een gegeven moment kreeg ik een soort ritme en nu gaat dat prima. Zeker icm het nachtje bij mijn ouders. Ik was ook al alleen sinds de zwangerschap dus ik weet eigenlijk niet beter, denk dat dat het ook wel makkelijker maakt.
Ik ben er bovenop gekomen door medicatie te gebruiken, die ik nog steeds heb. Deze antidepressiva had ik in het verleden ook al eens geslikt en mijn psych denkt dat ik deze wellicht mijn hele leven zal moeten blijven slikken. Ik heb daar vrede mee; ik voel me er zoveel beter door en kan nu echt zo ontzettend genieten van onze dochter!
Mijn meisje heeft in haar korte leventje al bijna tien keer bij opa en oma gelogeerd. Opa en oma blij, papa en mama een avondje uit en dochterlief vast ook blij Denk (hoop) dat het hierdoor een makkelijk meisje wordt.
Hee, dit klinkt als mijn leven! Mijn dochter is net 1, en ben ook alleenstaande moeder, vader niet echt in beeld, werk 36 uur per week in 4 dagen (+soms wat thuis om m'n uren te halen). Mijn werk is 1 uur reistijd. Dochter gaat 3,5 dag naar het kinderdagverblijf (waarvan 1 middag sinds ze 10 maanden is voor mijzelf is elke week waarop ik niet werk!) en 1 dag naar m'n ouders als ik werk. Een keer of 3 is ze een heel weekend naar m'n ouders geweest en had ik even tijd voor mezelf, uitrusten, grote schoonmaak/opruimen, leuke dingen zónder kind etc. Eind augustus ben ik zelfs een hele week op vakantie geweest met een vriendin. Doordat m'n dochter zo vertrouwd is bij mijn ouders vond ze het hartstikke prima die week bij hun! Zij blij, ik blij Niet altijd iets van aantrekken wat anderen goed of slecht vinden. Ik denk maar zo: je kind heeft meer aan kwaliteits contact met een moeder die goed in haar vel zit, dan dat je wel de kwantiteit hebt maar je zelf overspannen, depressief of totaal niet happy bent. Kun je misschien een avond afspreken met je man dat jij een vaste meidenavond hebt en naar een vriendin gaat voor filmpje, maskertje, whatever? Misschien dat je man ook een vaste avond wil voor met vrienden naar de kroeg ofzo? Als jullie een avond samen vrij willen zijn en ze is prima gehecht aan haar opa/oma zie ik daar ook geen problemen in hoor.
Toevallig! Leuk dat je gewoon op vakantie bent geweest zonder kind. Ik denk dat mijn zoontje hier ook totaal geen problemen mee zou hebben, die vindt het volgens mij soms nog leuker bij opa en oma dan bij mij krijg ik soms het idee haha.
Ik denk dat het prima doet Herken je van vorige topics, je bent dapper. Gaat het de goede kant op? Hoop het wel voor je.
Het gaat zeker de goede kant op, vergeleken bij een paar maanden terug, sta ik er alweer beter voor. Ik zie nu steeds meer in hoe diep ik heb gezeten, hoeveel onzekerheden, angsten, worstelingen heb gehad. Maar ook een helehoop liefde, dankbaarheid, verwondering en de vechtersmentaliteit om hier nog sterker uit te komen. Voor mezelf en voor mijn kleine lieve meid. Maar wat is het soms een strijd, zo snel en heftig overspoelt worden door allerlei gevoelens en gedachten. Ik zie wel steeds meer in dat de depressie mijn al verbeterbare punten aandikken maar soms gaat het zo langzaam. Ik zou er bijna alles voor doen om morgen wakker te worden en dat ik me nog beter, sterker en zelfverzekerder ben. Mezelf echt 100% aan mijn kleine meid kan geven, zonder angsten dat ik het fout doe, dat ze me afwijst...