Me jongste is nu 10,5 maand en dus ben ik inmiddels wel beetje ontzwangerd, mag ik hopen. Maar mijn koppie duizelt nog en ik weet de uitgang niet te vinden. Baal van mezelf en wil dit kwijt. Ik heb een meid van 3 en van 10,5 maand. Een rijkdom. Ben dol op ze. Waar ik vroeger een positieveling was ben ik nu een brok ellende en klaagzang, al voel ik me dan ook wel rot, maar toch. Het is inmiddels een cirkel geworden, oorzaak> gevolg verhaal. begrijp me verhaal goed, k klaag niet, maar voelt alsof ik continu klaag en zo voelt het, terwijl ik juist wil genieten maar lukt niet Het is overdag rommelig in huis, niets gaat volgens het boekje, want denk je gezellig te eten, gaat er van alles over de grond, daardoor eten we weer niet samen, terwijl ik zo graag samen wil eten, vervolgens loopt de rest van de dag in het 100.... me dochter wil samen spelen, maar er is steeds iets wat tussenkomr, een vieze broek van baby, een flesje van baby, een plasbroek van dochter zelf, een telefoontje, een drink beter, als ik dan eindelijk klaar ben om te spelen, lacht er een vieze vloer of vol aanrecht me tegmoed, of kom er achter dat ik zelf nog moet lunchen om 1500 en prop iets naar binnen wat lijkt op iets gezonds....om vervolgens met mega schuldgevoel iets met me dochter te willen gaan doen, terwijl de andere ook aandacht wil. als ze op bed liggen er is vaak nog ee hele nasleep van niet willen slapen, nog even drinken, nog even dit en nog even dat, weer pijn, mama ik ben ziek, mama ik moet plassen, hup baby wakker.... gevolg mama eindelijk om 2100 even zitten, even mailtje en een betaling de deur uit want dat moest al gisteren. mama moe....papa wil aandacht...neeee mama wil even geen MOETEN, ik wil gewoon even rust.....ik vreet me wezenloos aan vreetbuien en lig vroeg in bed snachts moet ik er paar keer uit, even toedekken, flesje om 430, de oudste word regelmatig wakker.....als dan om 6.00 de wekker gaat dan ben ik chaggo....ik uit me niet zo. maar heb een gevoel van 'pff moet ik weer"race tegen de klok. wat ik zou willen zijn: een mama die lekker om 5.30 opstaat, lekker douchen, niet druk maken dat het PAS 5.30 is, maar lekker relaxen, kids wakker lekker knuffelen en aankleden, samen eten en samen gezellig schoenen aan en in auto om 6.45.....maar ik ben continu aan het balen. ik wil me ook niet druk maken om huishouden, want ja ach dan is keukenkastje maar even iets langer vies, of iets meer stof onder het bad.....ik wil kunnen lachen om mijn kinderen, savonds de deur dichttrekken om 2100 en tegen me man zeggen....schat zullen we even samen filmpje kijken..IPV door huis rennen omdat ik me iriteer aan elke stukje speelgoed en elk stukje stof. heb 24/7 het gevoel dat ik een trein moet halen. ik ga weleens slapen met idee....telefoon uit....internet eruit.....de boel de boel alten en onstressen....lekker met kids in bad, samen naar de speeltuin en lekker eten......en dan rustig weer leventje oppakken. iemand een tip? Oja mijn werkdagen zijn: 5.30 opstaan 6.45 naar opas en werken 8.30 werken 18.00 thuis of 19.00 thuis andere dagen zou ik om 7.00 pas hoeven aan te kleden ivm PSZ ofzo. zal het samenloop van omstandigheden zijn? en als de kids straks weer om 20.00 allebei stil zijn en lief slapen tot 6.00 dat ik mezelf terug krijg ik walg van mezelf, ik heb de rijkdom van 2 mooie meiden en ik geniet niet eens, terwijl andere een moord doen voor een kindje.
Hoii.. Ik zag je bericht op pnd forum ik denk dat je best tegen een burn out aan zit je hebt ontzetten drukke dagen en lange werktijden mischien toch iets te veel hooi op de vork ma pas aub op met die down gevoelens trek optijd aan de bel want als het een depressie aan het worde is dan word dat gevoel van geniete iedere dag minder en gaan de dage steeds moeizamer ga na de huisarts desnoods met dit gevoel en walgen van je zelf hoedt echt niet want er is geen een moeder ( iig maken ze mij niet wijs) die het altijd makkelijk heeft Succes en laat de boel de boel soms heb ik ook erg moette leren want 1 vlekje waar dan ook daar kon ik wel om huile haha
Allereerst er is niks mis met je! Bekijk het eens van een afstandje.. We moeten van alles van onszelf, een schoon huis, quality time met de kinderen, met je partner, voor jezelf, met je vrienden, op werk presteren enz. Enz. Het is niet niks allemaal! Ik vind het zelf ook behoorlijk hectisch en zeker als er van die dagen zijn waarbij niks loopt zoals het moet, de kleine onrustig is en de oudste aan het puberen is. En dan daarbij de gebroken nachten.. Pff! Ik snap dat je je schuldig voelt maar het is gewoon pittig. Vind het een goed idee van je om even pas op de plaats te maken. Telefoon uit, even geen internet enz. Misschien is het mogelijk om even iets voor jezelf te plannen? Of tijdelijke hulp in de huishouding? Ik ben ook meer voor mezelf gaan kiezen en ja dat betekend dat ik ook niet alles meer goed bij kan houden maar ja dat is dan maar even zo. Ik probeer me erbij neer te leggen (lukt ook niet altijd hoor) maar ik had/heb soms echt genoeg aan mijn eigen leven. Kun je er wel een beetje met iemand over praten?
Wat ontzettend vervelend voor je! Helaas is je verhaal wel herkenbaar en bij mij is dat uitgemond in een postnatale depressie. Ik krijg veel steun van mijn moeder, mijn vriend en van de verpleegkundige van het consultatieburo. Volgende week heb ik een intake bij een psychotherapeut, op verwijzing van mijn huisarts. Mijn advies: zoek hulp! Mijn huisarts nam mij eerst niet zo serieus, maar het consultatieburo wel. De verpleegkundige van het cb heeft het een en ander voor mij geregeld. Mijn huisarts steunt mij inmiddels ook en hij geeft aan dat als het thuis (min of meer) loopt, je toch echt moet kunnen genieten van je kindjes. Als dat je niet (meer) lukt is er misschien toch meer aan de hand. Sterkte!
Hoi, Het is zeker allemaal gewoon heel veel en kan ook best zwaar zijn. Werken, kinderen, huishouden. Ik wil ook dat er elke week wordt gestofzuigd, gedweild etc Voel ik me gewoon prettig bij. Maar doe het niet meer elke dag. Als m'n dochtertje smiddags even slaapt probeer ik even iets voor mezelf te doen. Beetje lezen, tv kijken, misschien leuke hobby? Of savonds lekker in bad met een gezichtsmaskertje Tuurlijk is het soms moeilijk om tijd voor jezelf in te plannen, maar we hebben het wel nodig. 1x per week samen met je partner naar de bios of iets anders leuks doen. Alleen iets leuks doen voor jezelf, zonder man en kinderen. Wil niet zeggen dat het mij altijd lukt. Ontspanning is zo belangrijk. Ik heb ook therapie voor paniekaanvallen Heeft het laatste jaar veel m'n leven beheerst en doet het nu nog vaak. De slechte en goede dagen wisselen elkaar af. Maar we komen hier doorheen Hoe moeilijk het soms ook is We zijn er nog lang niet, maar probeer wel hulp te zoeken. Anders raak je verder in de put en dat is zo zonde.
hi fijn erkenning te lezen. Ja ga nu elke donderdag avond even lekker avondje weg doen wat me passie is, hopelijk doe ik dan nieuwe energie op, en heb met me man gepraat, heb idd wel een lieve vriendin met wie ik dit kan bespreken. dank je wel