Dont you just hate it? Sinds een tijdje heb ik er weer last van.. van die dagen dat je twijfelt over alles waar je eerder zo zeker van was. Moeten we de kinderkamer niet anders doen.. Zouden we onze dochter wel op zolder moeten laten slapen.. Wat als het een jongen blijkt te zijn (na 4x bevestiging dat het een meisje is :') ) Zou die oude kinderwagen (we hebben de oude kinderwagen waar mijn man in heeft gelegen gevonden) niet te hoog voor mij zijn? Niet te onhandig? Kan ik het wel aan zon tweede pittige tante? Pff gek wordt ik er van! Jullie ook?
haha ik krijg de 3e jongen.. en vraag me afentoe ook af : euh waarom ookalweer? maar dan komt er weer 1 knuffelen.. en of wiebelt nr 3 in mn buik en weet ik het weer het zullen de hormonen zijn denk ik
Ik heb altijd gedacht dat twijfels gewoon bij het moederschap hoorden. Ik twijfel sowiezo altijd al overal aan maar nu is dat een stukje erger. Papamuis is gelukkig heel nuchter en weet me meestal wel van mijn twijfels af te praten. En verder gewoon proberen rationeel te denken tussen de hormonen door.
Herkenbaar hoor. Hier zwanger van de eerste en daar ook lang mee bezig geweest. Dan eindelijk gelukt komen ook de twijfels: ben ik er wel aan toe, kunnen we het wel, redden we het financieel wel, weet ik wel hoe ik moeder moet zijn, is het kamertje niet te groot/klein/koud/warm/donker/licht enz enz enz.. pff vermoeiend hoor maar ik denk ook wel dat het er bij hoort! Ik praat er dan over met mn man en die ziet alles wat nuchterder en dan komt het wel weer goed (tot de nieuwe twijfels weer komen, haha)
Hier zwanger vd 1e. Soms twijfel ik of ik het straks allemaal wel kan, zo'n kleintje 24u per dag verzorgen. Of ik huilbuien aankan, nachtelijke uitstapjes naar de babykamer, borstvoeding...En dan daarnaast ook nog "even" het huishouden runnen + onze "dierentuin" verzorgen(we hebben een melkveebedrijf én hobbydieren). Gelukkig werk ik niet buiten de deur, dat scheelt. Manlief is thuis aan het werk, dus kan ik altijd vragen om hulp. We hebben lieve buren, fijne (schoon)ouders. Kindje komt in gespreid bedje terecht, dus wat kan er dan mis gaan, toch?! Met babyfoon in de aanslag kan ik na de herstelperiode ook gerust de stal in om mijn zwart-bonte "kinderen" te verzorgen. En anders gaat kleine mee in kinderwagen! Overal is een oplossing voor denk ik dan maar. Heel veel suc6 gewenst, het komt allemaal wel goed joh!
Heel herkenbaar. Zeker nu ik tegen het eind loop maak ik me af en toe zorgen hoe ik het straks moet doen met een tweede. M'n meisje is bijna 2 jaar en ook een pittige tante. Af en toe raak ik zelfs een beetje in paniek als ik bedenk dat ik dalijk 2 meiden heb om soms in m'n eentje te verzorgen. Ook denk ik dan wat nou als dit een huilbaby wordt. Maar gelukkig ook een nuchtere man. En later denk ik dan weer ach er zijn zoveel mensen die het doen dus ik kan het ook gewoon. Ben wel heel erg nieuwsgierig naar het karakter van ons nieuwe meisje. Maar het gaat voor ons allemaal vast helemaal goed komen!!
Hahaha ja herkenbaar allemaal he! Hier gelukkig ook een nuchtere papa die mij regelmatig weer met beide benen op de grond zet maar sjongejonge haha. Vermoeiend inderdaad! En het zijn echt vlagen, soms dan denk je AAAAAAAAAAAAAAH hoe ga ik dit DOEN!! En dan het volgende moment denk je.. ahww heerlijk straks 2 van die tutmeisjes Hoort er inderdaad echt wel bij en gaat weer over (thank god)