Hoi mama's, Hier een dilemma thuis, waar we niet uit komen. Eerst even een kort stukje vooraf.. 29 april ben ik met mijn zoontje bij mijn moeder gaan logeren. Papa ging op stap en op deze manier hadden wij even oma-moeder-zoon tijd Sinds december slaapt onze uk in een junior bed en hier is nooit een probleem om geweest. Bij oma wilde hij absoluut niet in het campingbedje. Laten huilen hebben we geprobeerd, maar hij wordt dusdanig overstuur dat slapen dan helemaal niet meer lukt. Uiteindelijk ben ik om 22.30 maar samen met hem in mijn bed gaan liggen (luchtkussen. Meneer heeft heerlijk geslapen, mama niet ). Daar sliep hij vrijwel direct.. (Een junior bed plaatsen bij oma is geen optie..) Sindsdien is het thuis drama. Hij wil perse dat mama of papa bij hem blijft tot hij slaapt. Eerste nacht moest ik bij hem in bed, nu is langs zijn bed zitten ook goed. Maar dit is iets wat wij totaal niet willen, zo is hij nooit geweest! Maar.. Hij roept de hele tijd 'Eng! Eng!' en wijst naar de deur en zegt vervolgens dat hij naar benden wilt, of in mama en papa's bed. Ons bed is geen optie, want dan wordt dat voortaan vaste prik. 's Middags is het ook drammen dat het eng is, maar als ik dan streng zeg; 'Geen spelletjes. Gewoon gaan slapen.' is het goed, 's avonds werkt dit niet.. Ook gaat hij zo tekeer, dat hij alleen maar zichzelf 'opfokt' en daardoor weer niet kan slapen. Maar wat te doen? Bij de deur is niets veranderd, een lampje helpt niet, drinken ook niet, een knuffel niet.. Er komt wel licht langs de deur, maar dat is zo minimaal dat ik betwijfel of het daar aan ligt. Moeten we hem dan toch een avond onze oren dicht houden en hem super overstuur laten worden? Ik weet nu al dat hij dan om 00.00 nog niet slaapt.. Hoe krijgen we hem nu zover dat het niet eng is of dat hij ophoudt met zijn zin door drammen? Ik weet nu echt niet meer welk van de twee het is.. Wie heeft hier ervaring mee, of tips? Heeeeelp!
Jezegt dat naast z'n bed zitten ook goed is. Dan kun je proberen om iedere avond een stukje verder weg te gaan zitten. Net zolang tot je op de gang zit, dan steeds de deur een beetje verder dicht. Kan wel 2 weken duren, maar t werkt wel.
Toen onze dochter over ging van ledikant naar peuterbed moesten we ook opeens bij haar blijven zitten tot ze sliep......ze zei ook steeds bij mij blijven. op een dag zei ze dit niet meer en zijn we na het in bed leggen weggelopen en het ging goed. wij doen het nu zo: 19.15 speelgoed opruimen, schone luier, met papa vliegtuigje spelen (opstijgen in de woonkamer vliegen tot de slaapkamer (flat dus gelijkvloers). 19.30 uur zelf bedje in, mama stopt in ff knuffelen en kusjes geven, mama gaat weg.....met papa 4 liedjes zingen en papa gaat weg en verder horen we haar niet meer.
Ik zou hem niet gaan overtuigen dat het niet eng is, want jij kunt niet voor een ander bepalen wat hij eng vindt. En vooral bij een peuter, ze kunnen in 1 dag omslaan/ in een fase komen, dat ze opeens doodsbang worden voor iets waar ze eerst niks om gaven. Probeer achter te komen wat precies 'eng' is, en waarom hij bang is. Ook al is het in jouw ogen onzin, probeer het voor hem op te lossen. Wij hebben in deze fases de meest gekke dingen gedaan hoor. Bij mijn dochter moest ik elke avond in haar kamer hard roepen 'Zwieber, ga weg!' (die van Dora), want ze bleef roepen dat ze bang was voor zwieber. Daarnaast zou ik hem persoonlijk helpen om door deze fase heen te komen. Blijf wat langer bij hem, lees hem voor en kijk of hij zo in slaap kan vallen. Of spreek af dat je de deur open laat en jij in de gang iets gaat doen (boek lezen/ was opvouwen enz), totdat hij slaapt. Een peuter in zijn angst laten krijsen zou ik pertinent niet doen.
Mijn zoontje had dit ook bij de overgang van ledikant naar juniorbed. Ik bleef eerst bij hem zitten en na een tijdje ging ik op de verdieping wat lopen rommelen zodat hij hoorde dat ik in de buurt was. Beetje 'langzaam afbouwen' dus.
Bij ons ging het eerst ook goed. Nu ook minder. Hij valt vaak in ons bed in slaap, als wij naar bed gaan leg ik hem in zijn eigen bed hij slaapt dan bijna direct weer verder. Soms komt hij snachts weer bij ons liggen maar na 10 min leg ik hem dan ook weer terug.
Dat is ook onze mening. Hij is angstig en ik wil hem niet alleen in die angst laten zitten. Dat kan een averechtse uitwerking hebben.. Hij slaapt al 6 maanden in een junior bed, dat is het probleem ook niet. Hij wijst telkens naar de deur, maar verder komen we niet.. Vannacht is hij ontelbaar vaak wakker geweest en hebben we hem uiteindelijk om 4 uur bij ons in bed gelegd, zodat we zelf ook ff wat slaap konden pakken. Ook bij ons op de kamer wijst hij naar de deur. Er komt licht langs, dus ik denk dat we dat eerst aan gaan pakken; het licht bij de deur.. Het is zo sneu, want hij is zo moe 's morgens door al dat gespook..
Kan je niet een matrasje er naast liggen dat je er naast gaat slapen als jullie bed voor jullie geen optie is. Dochter slaap naast mij en zoon heeft ook altijd naast me geslapen. Het is niet altijd leuk maar de nachten zijn wel beter te behappen. En de kinderen vonden het heerlijk.
Mijn dochter had laatst ook een fase dat ze steeds zogenaamd naar de wc wilt enz... We hebben samen een lijstje gemaakt en boven haar bed gehange. Wc tanden poetsen enz... Elke avond wijze we aan wat we gedaan hebben. En ze blijft in bed!!! Sterkte
Een matras er langs leggen doe ik liever niet. Ik wil niet dat het een gewoonte gaat worden. Zijn bed verzetten zodat hij de deur niet ziet, gaat niet lukken.. Hij ligt al met zijn hoofd van de deur af en als ik zijn bedje anders ga plaatsen, ziet hij wel de deur. (nu dus niet) Net de uk naar boven gebracht voor zijn middag dutje, eerder dan normaal maar hij was behoorlijk moe.. Hij gaf zelf aan dat er een lampje aan moest en ging liggen. Gister was het lampje niet goed.. Hopelijk heeft hij nu door waar het lampje voor is en gaat het vanavond beter. Ben erg benieuwd..
moeilijk.... zou idd met licht gaan ´spelen´. dus lampje aan of juist uit, samen mooi lampje uitzoeken? als er hier monsters/krokodillen/ vogels in de slaapkamer zijn, zeg ik de speciale toverspreuk en dan gaan ze weg. dus ik erken de angst en help deze te bestrijden ipv 'ach er is niks, ga slapen'. beetje wat adi zegt. maar je zoontje geeft niet zoiets aan alleen iets met licht bij de deur, dus misschien kun je daar een draai aangeven? lastig hoor, maar snap je 'bij ons in bed/ matras ernaast' aversie wel, daar doen wij hier ook niet aan. (tenzij bij ziekte)
Ik erken dat hij ergens 'last' van heeft, maar hij maakt ons niet duidelijk waar van.. Dat is het moeilijke hier aan.. Vanmiddag heeft hij 1 uur geslapen en werd toen weer panisch wakker.. Dus maar verder gerust op de bank.. Vanavond ging het naar bed gaan weer goed; geen peil op te trekken dus. Geen lampje aan, ik zei dat ik even naar de wc ging en dan terug kwam. Toen ik terug kwam sliep ie..