De bevalling en kraamtijd alleen doorstaan (wel met man)

Ik kon de eerste 3 weken helemaal niks. (heb ks gehad en heel veel bloedverlies)
Als ik geen familie of kraamverzorgster had gehad hadden we 3 weken lang niet gegeten en gedronken bij wijze van spreke.

Ik denk dat als alles heel voorspoedig gaat dat het wel kan lukken, maar die kans schat ik niet zo heel groot in. Heeft je man al ervaringen met kindjes? De kraamverzorgster doet ook de medische controles van jou en de baby, ik neem niet aan dat je dit zelf kunt?

In veel landen is er idd geen kraamzorg, maar dan is er vaak wel familie aanwezig die helpt.

 

Correctie: alleen in Nederland bestaat kraamzorg voor zover ik weet

In Duitsland ga je na 3 dagen in het ziekenhuis naar huis. En dan komt mijn moeder hier 'kramen'. Wel komt de vk 1 x per dag langs om te kijken hoe het met moeders en kind gaat.

 

Met alleen fulltime een kraamverzorgster hadden wij het wel gered, aangezien ze meestal ook zorgde dat het eten voor s avonds grotendeels klaar was. Maar zonder kraam, met alleen de partner dus niet. Hoewel; als het niet anders kan, kan het niet anders, maar m'n man was de eerste nachten vaak met de kleine bezig en toen kon ik hem nog niet helpen hierin, omdat ik nog te uitgeput was.
maar oke, hier dus ook geen echte ervaring.

 

Wij wonen in Spanje, hier kent men ook geen kraamverzorgster en ook geen verloskundige die aan huis komt.

Na een normale bevalling word je na 2 nachten naar huis gestuurd. Wij dachten dat we het wel effe met zijn tweeen zouden doen, dus hadden ook geen familie gevraagd om te helpen, wij wilden juist alleen zijn.

Maar dat viel zeker heel erg tegen. Vooral als het je eerste kindje is! Ik was redelijk fit na de bevalling maar ik kon het zeker niet alleen aan met mijn man!Na 1 dag thuis heb ik huilend mijn moeder in Nederland opgebeld of ze AUB kon komen kramen.

 

Vond het best te doen.

Hier wel kraamzorg gehad maar geen familie. Ik was vrijdag op zaterdagnacht bevallen, kwam zondagmiddag thuis. Zondagavond ging me man voetbal kijken . Maandag was hij een dag voor zaken naar Belgie en kwam dinsdagochtend weer thuis.

Vond het bij het begin wel een beetje eng maar kwam er goed doorheen

 

Ik heb de eerste week volledige kraamzorg gehad en dat ging prima. Maar toen ze wegging... Mijn man dacht dat ik het allemaal wel weer aan kon. En tot op heden heb ik soms echt het idee dat ik er alleen voor sta! Ik moet echt altijd vragen of ie ook eens wat doet. Wat alleen red ik het niet.... Maar met man dus ook niet! Hopelijk tref jij het beter!

P.S. Waarschijnlijk heb je niks aan mijn verhaal, maar ik ben m'n frustraties weer ff kwijt!

 

Ik heb maar 14 uur kraamzorg gehad en voor de rest alles alleen (wel met vriend) gedaan. Ik was eigenlijk meteen na de bevalling alweer goed fit, dus hier ging het allemaal prima. Koken, het huishouden en ons kindje verzorgen lukte gewoon met z'n tweeën. Mijn ouders en schoonouders kwamen wel langs en wilden ook wel helpen uiteraard, maar ik vond het juist fijn om met z'n 3tjes te zijn.

 

Bij de eerste volledige kraamzorg gehad, geen familie en dat ging prima hoor..Nu moet ik zeggen dat mijn man mij zo ontzettend heeft doen verbazen, door veel zorg voor Milan over te nemen van mij. Ik had tijdens de bevalling veel bloed verloren en voelde me de eerste paar dagen erg slap. Hij nam veel werk uit handen wanneer de kv was vertrokken door de luiertjes te wisselen, Milan van boven te halen als hij moest eten, Milan naar bed brengen etc....Alleen in bad doen, dat durfde hij niet

Bij de 2e hebben we de kraamhulp na 4 dagen naar huis gestuurd, werd gèk van dat mens, die lulde aan 1 stuk door over haar eigen leven, bah...Ik weet wel dat ik een ander had kunnen vragen, maar eigenlijk redde ik me wel alleen, dus we hebben ervoor gekozen om te stoppen....Voelde me na deze bevalling ook vele malen beter dan na de eerste..Ook deze keer weer ontzettend veel aan mijn man gehad,die overigens grote bewondering uitte naar mij om mijn kracht na de bevalling en heel goed besefte dat je na een paar dagen nog làng niet de oude bent, terwijl hij normaal gesproken niet altijd even tactisch is....

 

Hoi,

In het begin volledig hulp van kraamzorg, tussentijd kwam mijn zus uit arnhem voor hulp. Ze had ook 2 kinderen mee ( van 6 maanden en 4 jaar) dat was dus niets. Ik werd meer ziek van. Ze gingen na 3 dagen weg, 2 dagen later ging de kraamzorg ook mij verlaten.. Dan sta je er alleen voor. Nou dat ging en gaat nog steeds niet. Geen schoonmoeder die langs komt, mijn man die werkt fulltime. Hij kan geen vrij krijgen.

Jou weet ik niet, maar ik kan het zeker niet alleen aan. Hierdoor ga ik aanstaande woensdag voor een lange termijn naar arnhem. Na mijn moeder en zussen toe hun hulp heb ik dus echt nodig. Ik kom pas terug als mijn dochter 5 weken oud is ( afspraak CB). Als ik het nog steeds niet alleen aan kan ga ik weer terug naar arnhem.

Zo voel ik mij zoooo alleen. Ik zit gewoon met mij kleine mee te huilen.
Door het huilen maak ik mij zelf ziek ( nergens zin, lusteloos enz).

Was effe een lang verhaal, maar ik zit echt met deze probleem.. Echt mijn onderwerp


Liefs hilal

 

Bij de jongste ben ik op donderdagochtend va keizersnede bevallen en zondagochtend was ik met de koffie 's ochtends thuis. Toen er eindelijk eens een kraamverzorgster op kwam dagen lag ze al kant en klaar, gevoed en wel te knorren in haar bedje. De kraamverzorgster die kwam had eigenlijk niets te doen als alleen rond te kijken en ging na een dik half uur weer weg. Op maandagochtend om half 10 (!) kwam de volgende. Een jong ding, lief kind hoor, maar mijn hemel wat een onnozel schepsel! Ik heb zelf maar de was gedaan. Mijn man maakte de boel schoon en zij? euh........heeft 3 keer de kleine in bad gedaan. Ik was blij toen ze weer weg was. Het scheelde voor mij dat ik enorm snel herstelde van de ks en dat het mijn 2de kindje was. Ik weet nu al dat ik maar heel weinig kraamzorg krijg omdat ik tijdens de feestdagen mijn kraamtijd heb. En dat terwijl ik recht heb op het maximale.

Ik ben wel van plan om deze keer er echt voor de laatste keer van te genieten. Gewoon samen met mijn gezin.

Familie heb ik weinig tot niet gezien tijdens mijn kraamperiode. Zonder hun hulp ben ik ook heel ver gekomen.

 

Ik woon in engeland, hier is inderdaad geen kraamzorg. daarentegen krijgt de man wel twee weken vaderschapsverlof. Ik ben thuis bevallen, om 7 uur werd mijn zoon geboren en om 9 uur zaten we met z'n tweeen en de baby thuis! Ik vond het eigenlijk heel fijn, ik hoef niet zo'n vreemd mens een week in huis, zou er gek van worden. Mijn man kon de zorg prima aan, en tegen de tijd dat hij weer aan het werk ging kon ik het weer aan. Dat ligt dan natuurlijk ook aan wat voor complicties je hebt gehad of een keizersnede of zo. in Nederland moet je wel kraamzorg hebben want daar is geen vaderschapsverlof. maar je man kan natuurlijk eventueel vrij nemen.

We hadden ook weinig bezoek de eerste dagen. We hadden wel kennissen in de buurt, maar omdat we er nog niet zo lang woonden niet echt zulke goede vrienden dat ze meteen langs wilden komen. engelsen zijn toch wel gereserveerd, dus die kwamen na een paar weken pas langs.

Omdat bezoek uit nederland allemaal meteen langer zou komen, dus een paar dagen bleef logeren, hebben we bewust gevraagd of ze een paar dagen konden wachten. Mijn ouders kwamen na een dag of 4, en bleven 2-3 dagen geloof ik. Daarna volde de rest, maar wel een beetje gedoseerd, zodat we ook nog wat tijd alleen hadden.

Ik maakte me eerts zorgen of het niet asociaal was, of sneu zo zonder kraamvisite, maar ik zou het zo weer doen. Je bent hardstikke moe, en wil gewoon lekker van je kind en man kunnen genieten.

ik heb erg genoten van die eerste dagen met z'n drieen. Je kunt echt met elkaar bezig zijn zonder mensen die allemaal weten hoe het beter moet. Er is allerlei hulp beschikbaar als je vragen hebt (verloskundige kwam regelmatig langs, en er is telefoon, internet)

Ik kan het dus zeker aanbevelen het te doen. Zoveel werk is het toch ook helemaal niet? Wassen, koken, huis beetje aan kant. Al te schoon hoeft nou ook weer niet, strijken kun je ook wel even laten voor wat het is! En gezellig samen voor je kind zorgen, zonder vreemden.

 

Trouewns, Hilal, jouw verhaal sterkt me weer in mijn gevoel hoe BELACHELIJK het is dat er geen vaderschapsverlof is in nederland.
Je man moet je toch kunnen helpen in zo'n geval. Laatst heeft ik geloof groen links het voorgesteld, heeft de tweede kamer het nota bene afgekeurd. schandalig.

het zwangerscahpsverlof is ook al zo belachelijk kort, 16 weken toch?

Stekte hilal!
in engeland 1 jaar, duitsland anderhalf, ga zo maar door!

 

Hier ook geen kraamzorg in Zweden... Ik heb vanwege mijn gezondheid en die van onze zoon nog een week in het ziekenhuis gelegen (geluk bij een ongeluk), mijn ouders zijn in die tijd wel hier geweest maar goed, toen ik naar huis mocht, zat hun 'vakantie' erop. Eenmaal thuis ging mijn vriend weer grotendeels aan het werk en ik zat alleen met een kleintje van een week. Vond ik wel heel heftig, ik heb de eerste drie weken ook bijna alleen maar gehuild.

In Zweden krijg je als man zowiezo tien dagen geloof ik maar mijn vriend werkt grotendeels freelance en op een nul-uren contract dus dat ging niet op voor ons.

Familie en vrienden staan hier in Zweden ook niet zo snel voor de deur, zoals Kaatje K hier boven mij schrijft. Dus bezoek, slingers, een ooievaar in de tuin, bergen beschuit met muisjes. Ik heb dat allemaal niet zo gehad en ik vond dat best jammer.

Oh ja, huishouden is hier de eerste weken natuurlijk een grote zooi geweest.. ach ja.

 

Ik heb ook geen kraamzorg gehad, m'n vriend had wel de eerste week na m'n bevalling verlof.
Daarna moest ik het zo'n beetje op m'n eentje redden, wat niet makkelijk was.(ivm keizersnee)
Maar het was wel te doen.

En als ik het echt te zwaar kreeg kwam m'n vader een nachtje logeren om me te helpen! (mijn vriend werkt namelijk snachts)

 

Anderhalf? Welnee, zwangerschapsverlof is hier 15 weken en dan kun je besluiten of je gaat werken of niet. Als je niet wel werken kun je een jaar thuis blijven met 60% behoud van je laatst verdiende nettoloon.

 

ligt het dan aan je bedrijf? een vriendin van mij krijgt dat wel, met 75% van haar salaris..

 

Maak je geen zorgen! Dat gaat vast lukken hoor.
Vertrouw op je eigen intuitie en als je het niet meer weet... GOOGLE

Ik woon in Afrika, dus geen kraamzorg, geen consultatiebureau, mn fam woont duizenden kilometers verderop in NL, mn schoonfam is arm, woont op het platteland een dag reizen hiervandaan (dus daar kun je niet echt een helpende hand van eisen natuurlijk).
En: zowel mn man als ik hadden amper een baby vastgehouden in ons leven...

Hou gewoon rekening met een paar drukke eerste weken waarin je je geheel op de kleine richt, dan komen jullie vanzelf in een ritme.

Ik had dezelfde vraag als jij, maar achteraf gezien moet ik er niet aan denken: je huis steeds vol met kraambezoek (natuurlijk heb ik mn fa wel gemist hoor), een kraamhulp over de vloer...
Maak je geen zorgen, zie er de positieve kant van in: jij en je man (of vriend) kunnen in alle rust lekker zelf uitvinden wat het beste is voor jullie kindje!

 

Ik had me geen raad geweten zonder kraamzorg. Mijn man kon geen vrij nemen na die 2 dagen kraamverlof, mijn schoonouders waren op vakantie, mijn ouders waren aan het verhuizen, vriendinnen hebben allemaal hun eigen werk en gezin..... en wij wisten van toeten noch blazen.
De kv na de bevalling was 's middags na 2 uurtjes alweer weg en pas de volgende ochtend kwam de nieuwe kraamverzorgster. In de tussentijd hadden we al een keer wanhopig de verloskundige gebeld en niet geslapen, omdat we de voedingen niet voor elkaar kregen, het verschil tussen voor en achterkant van de luiers uit moesten zoeken en ons zoontje maar bleef kokhalzen en spugen.
Ik was zo ontzettend blij en opgelucht toen er eindelijk professionele hulp op de stoep stond.

Voor het huishouden vind ik het niet zo belangrijk, een kraamverzorgster. Maar om je te helpen met de baby en alles te vertellen en in de gaten te houden is ze echt onmisbaar, wat mij betreft.

 

@kaatje, nee dat ligt niet aan het bedrijf. Dat is de wet hier. Elterngeld heet het.
Misschien valt ze nog 'in het oude systeem' (=bevallen voor 1 januari 2007)