Hier hele consequente ouders maar mijn kinderen zijn zo nu en dan draken hoor. Ze kunnen heel leuk; lief en gezellig zijn maar als de wind verkeerd staat zijn ze hun oren kwijt. De oudste kan heel brutaal zijn, de jongste is vreselijk ondeugend.Tis ook een stuk karakter denk ik. En natuurlijk zijn er consequenties maar ik oprecht zeggen dat mijn kids NERGENS van onder de indruk zijn
Je mag hier gerust even in huis komen kijken hoe het er bij ons aan toe gaat. Af en toe, pffff.... Een dochter begint te puberen, een losgeslagen zoon van 6 jaar en een babyzoon van 10 maanden die een sterke eigen wil begint te ontwikkelen. Wij hebben zeker regels, maar het botst hier ook zeer regelmatig in huis. Naar mijn idee hoort dat erbij. Uit eten doen we alleen bij de Mc Donalds. Maar... ik vind dat het prima gaat. We genieten volop van elkaar!
Een vriendin van mij heeft een heerlijke zoon die perfect luisterde en daar was ze trots op. Tot ze nog een zoon kreeg die ze niet zo goed "gedresseerd" kreeg.. Hij is een doerak en breekt de hele boel af. Conclusie, het heeft niet alleen te maken met "moeten luisteren" en opvoeding, ook met je kind. Mijn oudste is een boef, ik ga echt niet met hem uit eten en hoewel ik graag naar Australië wil emigreren houdt de angst om met hem 24 uur te vliegen me een beetje tegen. Mijn jongste luistert veel beter en is rustiger. Helaas denken veel ouders nog dat het enkel aan opvoedingskwaliteiten ligt en krijg ik regelmatig commentaar op mijn (niet stoute maar wel drukke) kleuter.
Mijn kindje is meestal heel lief, ik ben niet zoals andere ouders dat het kind maar moet luisteren, ik luister en probeer me in te leven in mijn kindje als ze driftbuien heeft of met dingen gooit, het is meestal iets uit frustratie. Dat probeer ik dan samen op te lossen. Ik vind 'mijn kind moet luisteren' echt overkomen van ik ben de baas en je doet wat ik zeg. Met uiteten mag mijn kindje best met haar handjes eten, ze moeten immers ook experimenteren met hun handjes. Mijn kindje word pas 2 in december dus zal ook anders zijn. Ze mag van mij niet rondlopen maar ik neem altijd speelgoed mee waardoor ze zich kan vermaken.
Hier ook niet hoor, heel herkenbaar allemaal. Zoon is hier een erg actief mannetje en natuurlijk zijn er regels, maar het zit gewoon in hem. Rennen, vliegen, druk spelen etc. Natuurlijk denk ik weleens, pfff neem je rust en luister eens. Ik ben echt van mening dat het in ons geval aan ons ligt. Ik bedoel hoe wij hem benaderen. Als ik gelijk in de aanval iets zeg, dan gaat hij er boven op. En uiteten? Ik neem 'm soms wel mee hoor, maar we zijn allemaal niet echt op ons gemak. Zoon ziet het als een speelplaats
het is heus niet zo dat ze altijd luisteren maar ze weten ook echt wanneer mijn grens bereikt is ( ik gooi dan de evil eye in de strijd) in een restaurant eten lukt prima. ze mogen van mij wel even opstaan maar niet door de zaal rennen en anderen lastig vallen, ze mogen alleen bij onze tafel blijven. ik neem meestal ook een klein speelgoedje mee voor het geval dat hun eerder uitgegeten zijn dan wij
Uiteraard heb ik zo'n kind luistert altijd..... not! Uiteten doen we wel en vindt Thijmen ook erg leuk (vooral de stokbrood met kruidenboter). Ons geheim is een tablet met filmpjes die hij mag kijken. Verder modderen we ons er een beetje doorheen, soms luistert hij goed en soms voor geen meter. Heb wel het gevoel dat het luisteren achteruit gaat als hij minder buiten is geweest. Hij moet zijn energie echt kwijt.
Oh die van mij luisteren voor geen meter, 3 kids met Austisme, dus dat levert hele fijne situaties op in het openbaar haha
Je kunt van kinderen niet hetzelfde verwachten als van volwassenen. Zelf vind ik dat je niet van een peuter kunt verwachten dat hij 3 uur aan tafel blijft zitten. Toch gaat hij altijd leuk mee uiteten, maar dan gaan we naar een buffet waar hij zo nu en dan van tafel kan om zijn eigen eten uit te zoeken. Of we gaan naar een kindvriendelijk restaurant met speelhoek of we nemen maar 2 gangen. Ik ben dus van mening dat je kinderen zich het prettigst voelen (en dan ook het beste luisteren) als ze zich niet alleen aan jou aan hoeven te passen. Beetje geven en een beetje nemen. Hier werkt het in ieder geval heel goed!
die van mij kunnen ook echt draken zijn, maar over het algemeen kunnen we ze met goed fatsoen meenemen. als we uiteten gaan is dat meestal bij een restaurant waar we vaker eten en wat ook heel kindvriendelijk is. ze kunnen dan tussendoor lekker spelen en dan gaat het meestal wel goed. thuis kunnen ze de boel heel goed op stelten zetten en als er dan een vreemde binnenkomt staan ze te stuiteren of ze de suikerpot hebben leeggegeten.
Uit eten? Ja maar geen drie uur. Gewoon een hoofdgerecht en als het lekker loopt nog een ijsje na. Luisteren? Gelukkig meestal wel maar zeker niet altijd Zijn zin geven? Nee, dat ook niet. Ik denk van te voren na welke strijd (?) ik wel of niet aanga. De zin geven is naar mijn idee funest. Dan leer je dat je met slecht gedrag juist iets voor elkaar krijgt. Ik ben liever dingen voor. Wij verwachten volgende week onze derde..... waarom denk je dat zoon sinds deze week weet dat we een WII hebben??? Maar... ik heb wel gezeggelijke kinderen (karakter) en aardig slim (makkelijk afspraken maken) en zit op een lijn met manlief (consequent)... en misschien nogwel belangrijker... we hebben veel vertrouwen in ons zelf en onze kinderen... dat helpt enorm
Hier luisteren ze redelijk goed. Eva is de rustigste, Lisa is wat onstuimiger. Maar uit eten gaat prima. Wij nemen iets kleins te spelen mee of wat te kleuren (of ze krijgen wat in het restaurant). Tablet gaat absoluut niet mee, ieder zijn eigen keus natuurlijk, maar ik vind het niets. Zo af en thuis vind ik meer dan genoeg.
Wij gaan ook niet 3 uur uit eten hoor, hooguit 2 uur. En Eva is meestal wel makkelijk (ook over het algemeen), Lisa is niet zo snel onder de indruk. Of juist wel, en dan begint ze keihard te huilen. Ook niet fijn als je ergens aan het eten bent
Mijn dochter kan een ongelooflijke draak zijn. Wat vaak helpt is om haar te vertellen wat ik verwacht van haar. Zoals je gedragen tijdens de hoofdmaaltijd, ervoor en erna mag je spelen aan tafel dit doe ik dan thuis voor vertrek, maar ook nog een keer na binnenkomst aan tafel. Ik haal dan ook het speelgoed tevoorschijn of ze mag in een speelgoed spelen als dat er is. Daar en tegen vind ik het onrealistisch om van haar te verlangen dat ze 3 uur lang netjes aan tafel blijft zitten in een chique restaurant. Hier passen we dus de eetgelegenheid op aan. Ik neem wat te doen mee voor de zekerheid en we komen een heel eind. Tja gaat ze het wel in de toekomst op haar nukken krijgen dan zien we dan wel weer. Het zal ongetwijfeld gaan gebeuren. Ik weet nu al dat mijn dochter het in elk geval gaat proberen daar heeft ze het pittige karakter voor.
Pf was het maar waar! Luisteren eg slecht. En ik geloof er geen zak van als er hier mensen zijn die zeggen dat hun kinderen dat wel altijd doen.
Nou ja, buitenshuis gedragen onze kinderen zich eigenlijk wel heel erg netjes. En thuis ook. Maar thuis is het 'veilger' en dan hebben ze écht wel eens een grote mond en de oudste heb ik onlangs naar zijn kamer gestuurd omdat er geen land mee te bezeilen viel. Maar over het algemeen zijn ze behoorlijk gehoorzaam ja. En nee, ze krijgen láng niet altijd hun zin. Ik ben best wel streng, en mijn man gelukkig ook. 2.5 uur uit eten gaan lukt hier dus wel prima. Ik kan goed afspraken met ze maken en ze weten wat ik van ze verwacht.
Ja dat denk ik ook. Bijvoorbeeld met dat uit eten gaan. Dat doen wij vanaf baby af aan al met regelmaat. Naar een pannenkoekenhuis, maar ook naar een chique restaurant.