Wij hebben 4kinderen en die zijn soms lief en soms heel stout. Wij hebben niet veel regels maar die paar die we hebben zijn we erg streng waar we ook zijn. Bij ons blijven ze thuis of waar dan ook aan tafel tot iedereen klaar is en dat doen ze ook. Zijn we erg lang uit eten krijgen de kids het hoofdmenu terwijl wij het voorgerecht krijgen en bliven ze zitten tot alle kids klaar zijn. Ze hebben allemaal we eens keihard gegild in de winkel bijvoorbeeld laatst de een na jongste wilde niet bedanken voor zijn kaasje, hij heeft rustig de tijd gehad maar nee jammer dan geen kaasje. De kaasjuffrouw zegt geeft niks het is al goed. Nee dus hij is bijna 4 en hij kan heel goed bedankt zeggen dus geen kaas. Dat is iets wat je in de hand hebt, soms hebben ze een ruziedag met zn alle of massaal een baaldag tja dat heb je niet in de hand maar dan is het zo. Wij zijn erg streng op een aantal dingen dus maar prijzen de kinderen ook heel veel. Een paar keer per dag prijzen we elk kind wat hij of zij goed doet of goed kan ik geloof dat dat helpt. Probeer maar eens bij te houden oo een paar dagen hoe vaak je je kind prijst, het sluitp er zo makkelijk in om alleen maar op het negatieve te reageren.
Dat denk ik ook wel een beetje een deels zit het denk ik ook in het karakter. Wij hebben 3 kinderen de jongste is wat pittiger, maar ze luisteren echt erg goed. Ze weten wat de regels zijn en tot hoever ze kunnen gaan. Maar er is altijd ruimte om erover te praten, nu ze ouder worden dan. We zijn van kleins af aan hoe moeilijk ook altijd heel consequent geweest maar ook wederzijds respect is belangrijk. Geen onterechte of te zware straffen enz. We gaan al met ze uiteten sinds dat ze heel klein zijn. Soms hebben ze wel eens ruzie maar ik kan met recht zeggen dat ik echt drie heel erg lieve kinderen heb. En nee, dan verbloem ik niet de helft.
Ik heb nu (nog even) met 'maar' één kind misschien makkelijk praten. Maar dit komt bij ons in ieder geval NIET voor. Er zijn best dingen waarover ik geen strijd aanga hoor. Maar als ik een regel heb, dan houden we ons daar altijd aan. Dat heeft misschien ook mijn achtergrond te maken (ik ben als juf vrij kritisch waar het opvoeding betreft, omdat ik zowel goede als minder goede voorbeelden zie langskomen... en de gevolgen daarvan.) Ik wil dit ook volhouden als de tweede er is. Het is natuurlijk je eigen keuze wat je doet. Ik snap ook wel dat het soms gewoon praktischer is om het even te laten gaan. Maar realiseer je wel dat die keuze gevolgen heeft voor het gedrag van jouw kind. Volgens mij gedraagt geen enkele kind zich 100% van de tijd precies zoals de ouders dat willen. Maar ik denk wel dat je het percentage kunt verhogen door consequent te zijn. Dat wil trouwens niet zeggen dat onze zoon altijd luistert. Maar over het algemeen is het wel zo, dat hij buitenshuis goed luistert. Als hij dwars wil doen, doet hij dat thuis. En dan kan hij ook echt heel driftig zijn hoor! We kunnen soms echt afzien. Maar zodra we ergens anders zijn, luistert hij in de regel goed. En zo niet, dan krijgt hij ook gewoon straf. (Ik heb het idee dat veel mensen dat niet durven in het openbaar.) Daarom durven wij hem eigenlijk wel overal mee naar toe te nemen. Ik denk wel dat dit een combinatie is van karakter en opvoeding. Verder denk ik dat bepaalde dingen ook gewenning zijn. Je haalde het topic aan over uit eten gaan. Dat zijn wij 'gewoon' altijd blijven doen. Natuurlijk wat vroeger op de avond en op een bepaalde leeftijd ook minder lang. Maar voor onze zoon is het gewoon normaal. Overigens mag hij thuis ook niet van tafel af zo lang er nog iemand zit te eten. Dus accepteert hij dat in een restaurant ook. Verder zorgen we er wel voor dat we hem bezig houden. Het is niet zo dat 'de grote mensen' uit eten zijn en hij er maar een beetje bij zit. We betrekken hem -op zijn niveau- bij de gesprekken, vragen wat hij wil eten, laten hem zelf bestellen enzovoorts. En we hebben wel dingen bij ons om hem te vermaken. Ik lees van veel moeders dat ze niet op hun gemak zitten als hun kind(eren) mee is / zijn. Dat gevoel heb ik helemaal niet, ik vind het juist fijn om hem erbij te hebben. Ik denk dat dat ook wel een cirkeltje is. Het gaat bij ons goed, we voelen ons er prettig bij en zo houd je dat in stand. Omgekeerd denk ik ook: je voelt je zelf niet op je gemak, weer misschien niet hoe je het gezellig moet houden, je kind is het niet gewend enzovoorts.
mijn kind is geen robot . En vind dat hij ook plezier mag hebben , wil hij graag in de wandelwagen omdat hij dan plezier heeft leuk toch ik geniet ervan om hem plezier te zien hebben . Maar ik moet opgevoed worden ?
Ik herken het wel maar hij is nog niet eens 1 ! Dus dat zal heel anders liggen denk ik . Maar ik moet soms wel even afwassen of opruimen en tjah dan maar een keer extra Nijntje kijken , op mama's mobiel of een koekje .
Dit! zo blij om eens te lezen dat er toch nog mensen zijn die hun kinderen op deze manier opvoeden. Mijn vriend is vietnamees, is zelf ook in de vietnamese cultuur opgevoed en heeft enorm veel respect voor zijn ouders. Hij hielp op jonge leeftijd ook al veel mee met dingen in huis en luisterde altijd goed. Tuurlijk wel eens kwaaiejongenstreken (vooral met 2 jongens) maar als het er op neer komt deed hij altijd wat zijn moeder hem vroeg. Zo wil ik mijn kind ook gaan opvoeden! Niet dat gedoe van volg je kind en je kan je kind niet verwennen etc.
Hier wordt vrij goed geluisterd, want ik ben wel van mening dat ouders hun kinderen horen aan te sturen en dat die horen te luisteren. Maar wel met respect voor wie mijn kinderen zijn, dus ik wil geen robotjes van ze maken. Om die reden ga ik dus ook met jonge kinderen echt niet uit eten in een normaal restaurant bijvoorbeeld. Als we uit eten gaan, gebeurt dat op een kindvriendelijke plek, waar gespeeld kan en mag worden Echte situaties die vragen om kinderen die zich stierlijk gaan vervelen, probeer ik dus wel te mijden. Dat doen we wel als ze groter zijn, omdat ik vind dat ik dat niet van een kleuter en een dreumes kan verwachten. Dus ja: er wordt hier goed geluisterd, maar ik mijd wel een aantal situaties die vragen om vervelend-wordende-kindjes
De oudste kán echt heel lief zijn, maar ook een enorme grote draak! Thuis is hij soms erg lastig, zoal een echte peuterpuber het hoort te zijn. Maar als er een ander bij is, in een restaurant oid dan is hij het voorbeeldige jongetje niet altijd fijn als je advies probeert te vragen bij het CB hoe om te gaan met zijn gedrag, maar in andere situaties uiterst makkelijk De jongste is een pittige tante, die weet wat ze wil. En als ze haar zin niet krijgt gilt ze alles bij elkaar. Met haar 'uiteten' is te doen, maar niet voor 2 uur of langer. Ze kan niet stilzitten en is gek op eten gooien en overal waar ze bij kan alles onder het eten te smeren incl zichzelf met haar en al... Maar ach, dat mag best toch als je bijna 1 bent Er zijn regels, en ik ben ook echt wel consequent. Niet luisteren is geen tv(sesamstraat) op de trap is de time out plek, en bij erg stout gedrag naar de slaapkamer. Dit is nog puur voor de oudste, de jongste begrijpt het toch nog niet. Maar ook voor haar zijn er regels, dat is nog even wennen soms... Voor haar dan.
@Rozemarijke: Ik snap de link niet tussen "normale" (dus niet speciaal kindvriendelijke) restaurants en 'robotjes' of 'stierlijk vervelen'. Dat een kind soms stil moet zitten, betekent toch niet dat het zich moet vervelen. Als ouder kun je toch ook gewoon met je kind in gesprek zijn en bezig zijn? Onze zoon gaat echt wel met ons mee uit eten. En als er geen gelegenheid is om te spelen, zit hij aan tafel. En daar vermaakt hij zich prima hoor. Heerlijk juist, volop aandacht en gezellig als gezin met elkaar bezig zijn. Daar is echt niks robot-achtigs aan hoor! Overigens gaat consequent zijn hier gewoon samen met respect hebben voor ons kind. We vragen hem niks wat hij echt niet kan. (Wel soms een beetje uitdagen om iets nieuws te proberen natuurlijk). En ook met de nodige complimenten. Sowieso benaderen wij hem zo veel mogelijk positief, onze regels vertellen maar weinig dingen die niet mogen maar juist wat we wel van hem verwachten.
Gelukkig...wilde anders idd ff rechtzetten dat ondanks dat er hier goed geluisterd wordt mijn kinderen geen robotjes zijn.
O en dat ondanks dat ik op bepaalde gbieden misschien streng ben..ik enorm veel respect voor mijn kinderen heb en voor wie ze zijn. Dat ik hen bv nooit in bed laat huilen hoe groot ze ook zijn en dat ze mogen leren door te ontdekken...maar wel binnen onze grenzen.
Ik denk dan consequent zijn de beste manier is om je kinderen te laten luisteren. Mijn stiefzoontjes van 6 en 9 worden zo bvb bij hun moeder totaal niet opgevoed. Zij gaat ook NOOIT een strijd met ze aan. Gevolg? Een 6 en 9 jarige die nikslusten (buiten frieten, frikadellen, kip nuggets, spaghetti met ketchup etc) die niet zelf opruimen. Sinds kort hebben wij hier nieuwe regels. En dit leidt tot het nodige drama. De oudste is al regelmatig om half 7 gaan slapen omdat hij ons de meest erge dingen naar ons hoofd gooide. Er komt altijd een sorry, dan wordt er uitgelegd waarom wij iets vinden etc. Het gaat nu alweer stukken beter. Er wordt enigszins normaal gegeten. Maar we moeten wel consequent blijven. Ook al ben ik wel eens moe. Als ik een keer toegeef beginnen we weer opnieuw.
Mijn kinderen zijn geen robots, mogen ook heel veel plezier maken en sinds zijn dingen hier ook niet te gek. Maarssen luisteren wel!! Ik vind de vergelijking luisterende kinderen zijn robots een modern geen plezier hebben echt een gekke vergelijking. En ja, mijn kinderen kijken ook tv, zitten ook wel eens op de ipad en kimen ook wel eens onder de modder thuis....
Hier aardig duidelijke regels. Ze weet wat wel en niet kan en wat dan de consequenties zijn. En restaurant zoek ik ook altijd uit op kind vriendelijkheid. Wat heb ik aan een normaal/chique restaurant als mn doet het daar niet naar haar zin heeft? Als ik daar heen wil gaan we zonder haar, en met haar altijd naar een restaurant waar ze kan spelen.
Nee op zich niet, maar wat heb je aan een chique restaurant waar je een 10 gangen diner gaat doen met een kind van 5 erbij? Dat soort dingen doe ik dan liever alleen met partner. Met Thijmen erbij ga ik lekker naar de griek, of naar een wokrestaurant.