Wij zijn zelf van de "choose your battle". Is het me waard om er een drama van te maken of niet. Goh, wil ze op het hobbelpaardje voor de winkel, prima, ik wacht wel even of ga vast de boodschappen inladen. Ga ik niet moeilijk over doen. Maar...bij het oversteken hou je mijn hand vast, of ik til je op. Bij niet luisteren, til ik je op PUNT. Wil je buiten spelen in de spoelende regen...prima, binnen 2 tellen is ze toh wel weer binnen omdat het nat is. Wil je buiten spelen en het is donker, nee, dat mag niet. Zitten we in een restaurant en wil je op mijn telefoon een spelletje spelen..waarom niet? Zitten we in een restaurant en wil je een rondje rennen....dacht het niet! We hebben niet veel regels, maar binnen de vrijheid die ze hebben gelden wel een paar regels. En het is normaal dat kinderen die gaan aftasten, hoe ver kunnen ze gaan. Vind ik niet meer dan logisch. Maar is de grens bereikt, dan komen ze daar ook achter.
Hier twee kindjes die bijna een gedaantewisseling doormaken tussen thuis en buitenshuis. Als ze samen zijn en thuis zijn, is het tegenwoordig echt een drama. Ze kunnen niet van elkaar afblijven. We zijn de hele dag aan politie aan het spelen. Als ik alleen met één ben, is het vaak heel gezellig. Mijn dochter is meer van binnen spelen, rollenspellen en knutselen. Mijn zoon lekker buiten, acties etc,.. Die neem ik ook gerust mee naar de winkels, vindt hij superleuk! Ze luisteren ook goed als ik met een ben. Maar thuis slaan ze elkaar de hersens in en het lukt me niet om dat te doorbreken. Op een strafplek blijven ze niet zitten of ze smijten alles op de grond. Verschrikkelijk! En ze zijn beide nergens van onder de indruk. Wij hebben de regel dat de kinderen van tafel mogen als ze beide klaar zijn. Van mij hoeven ze niet te wachten op mijn man. Die eet langzaam en schept rustig nog eens op. Ook schuift hij vaak later aan doordeweeks. Restaurant doen we sporadisch. Eten liever bij vrienden of met een groepje bij ons. Ook dan geldt de regel als de kids klaar zijn, mogen ze van tafel. Het moet wel gezellig voor hun zijn en als ze lief gaan spelen, hebben wij er ook meer aan. Ik denk niet dat we het slecht doen, maar momenteel merk ik wel dat we weinig geduld hebben en niet zo consequent zijn. Er zijn dagen bij dat ik om 9:00 al kapot ben. Een kleuter en peuterpuber en baby vind ik erg pittig!
Ja hoor, die van mij luisteren ALTIJD en OVERAL. Serieus! Nog nooit weggelopen, nooit een grote mond, zitten uuuuren stil als ik het vraag, eten altijd netjes hun bordje leeg en heb me nog nooit voor ze hoeven 'schamen'.... Ik heb 2 robots dus Ik denk dat ik me eerder zorgen zou maken als ze echt altijd precies deden wij wij willen.... Doen ze natuurlijk niet. Het zijn gewoon kinderen, de ene keer luisteren ze wel de andere keer niet....
Hahaha zit ik heel goed na te denken hoe te reageren. Als ik nou iets verder had gelezen stond het er al. Dit dus..