hey, ik zit een beetje met een dilemma. Gevoel versus man zo'n beetje... waha We hebben 2 prachtzonen die ons zo ongelooflijk gelukkig maken. Voor mijn man is het perfect zo maar bij mij blijft er een wens voor een 3de kindje. Hij wil het echt niet en dus zal er ook geen meer komen maar het gevoel dat ik heb is enorm moeilijk te plaatsen. Nee, niet omdat ik hoop op een dochter, mag even goed terug een zoon zijn maar ik wil nog eens zwanger zijn. Voor ons 2de ventje hebben we IUI en IVF gedaan en dat zou ik niet meer doen voor een 3de. gewoon zien wat er komt. Ik was er van overtuigd dat het mijn laatste zwangerschap zou zijn en was er ook gelukkig mee. 2 kindjes is goed zo dacht ik dan. Maar hoezeer ik ook wou genieten van mijn laatste zwangerschap des te meer het net omgekeerd was. Net voor ik wist dat ik zwanger was waren er echtelijke problemen. Dus ik kwam te weten dat we spontaan zwanger geworden waren op een moeilijk moment. De zwangerschap heeft mij rechtgehouden dan samen met onze eerste zoon. Maar het zalig genieten was er niet. Ja, ik genoot van het kleintje dat groeide in mij maar ikzelf was allesbehalve gelukkig. Was ook een echte probleemzwangerschap door de stress (bloedingen, gedeeltelijk loslatende placenta,...). Mijn man was er wel voor mij tijdens de zwangerschap en keek enorm uit naar zijn kindje, maar ik moest alles verwerken. Tegen de bevalling aan was alles terug op zijn plooitjes tussen ons, maar dan was de zwangerschap natuurlijk gedaan.... Nu heb ik het gevoel dat ik echt eens zwanger wil zijn zonder verdriet en verwerkingen tussendoor. Ik wil alles nog eens beleven zonder zorgen... We hebben nu echt alles voor mekaar. Beiden vast werk, een eigen huisje, een nog betere relatie dan ooit te voren, ... Mijn man begrijpt dat en wil me dat gunnen maar hij wilt er liever geen meer. Dus komt er ook geen meer. We hadden altijd gezegd dat 2 goed was, dus ja... En ik ben echt niet de persoon om achter zijn rug mijn pil te laten ofzo (vind ik zooooo gemeen!!!). Het is met 2 of niet! Maar mijn hart doet enorm pijn als ik denk nooit meer zwanger te zijn, nooit meer een bevalling mee te maken, een klein wondertje in mijn armen te wiegen... nu heb ik Tycho nog die klein is en waar ik zo enorm van geniet maar toch is de wens voor nog eentje enorm aanwezig. Nog mensen met zo'n ervaring? Niemand begrijpt dan ook waarom ik er nog eentje zou willen. Een derde is net alsof je erover gaat ofzo. Wist niet dat er een kinderlimiet was... Groetjes
hoi Bianca, wat een lastige situatie. Ik heb zelf nog geen kinderen, maar zou er graag 3 willen als me dat gegunt is. Dus een kinderlimiet? Nee, vind ik niet! Maar als ik je verhaal lees, klinkt het wel een beetje of je niet nog een 3e kind wil, maar een 3e zwangerschap... en ik vraag me af of dan je motieven goed zijn. Ik kan me voorstellen dat je ervan baalt dat het niet zo is gelopen als je graag zou willen en dat je graag een "herkansing" wil op je zwangerschap. Maar toch lijkt dát me geen goede reden om een kind op de wereld te zetten. Zeker niet als je man dat niet wil. Misschien helpt het om eens goed voor je zelf te gaan uitzoeken waarom je dat zo belangrijk vindt en wat je precies gemist hebt. Natuurlijk is dat de zwangerschap, maar vaak zit achter zo'n sterk gevoel een meer basaal gevoel. Bijvoorbeeld het gevoel dat je heel bijzonder bent voor je man en hem een heel speciaal kado gaat geven, waardoor hij je een beetje op handen draagt. Ik bedenk maar ff wat en zo simpel ligt het zws ook niet, want het kan heel lastig zijn er achter te komen wat je precies hebt gemist. Maar als je het weet, zou je op zoek kunnen hoe je dat gevoel alsnog kunt oplossen, zonder zwanger te worden. Het lijkt me heel erg moeilijk, want ik kan me je gevoel echt wel voorstellen. Veel succes ermee, ik hoop dat je eruit komt!
Hoi Bianca Ik ben het met Vasca eens, is het de ervaring van een derde zwangerschap die goed verloopt of ook het verlangen naar een derde kind. Persoonlijk vind ik toch dat je met je man in gesprek moet en ook goed jouw kant verteld. Misschien ook je ervaring tijdens de 2e zwangerschap. Wat dat met jou gedaan heeft..... Achter zijn rug om stoppen met de pil is idd niet ideaal...... Ik wil je heel veel suc6 wensen in de keuze dier er voor jullie ligt. groetjes Ink
Lijkt me heel lastig Bianca.Ik begrijp waarom je het graag nog een keer mee zou willen maken. Probeer alleen niet alleen maar te zien wat je zou willen zien.Het is natuurlijk super fijn dat er nu minder zorgen zijn. Maar is het wel reeel om te denken dat een volgende zwangerschap wel zorgeloos zou zijn?En wat dan? Je hebt het niet altijd voor het zeggen helaas. Dat je wens voor een 3 er is begrijp ik maar al te goed (heb zelf ook 2 kids) en ook dat andere denken dat het met 2kindern wel klaar is.Heel apart om mee te maken en zeker niet leuk.Want waarom treuren als je er al 2 hebt. Nee daar mag je het best moeilijk mee hebben,vind ik niet meer dan normaal. Sterkte!
Ik sluit me er helemaal bij aan bij wat vasca zegt. Ze had het niet beter kunnen verwoorden. Probeer je 2de zwangerschap een plaats te geven. Of praat hierover met een professional. Sterkte.
sluit me bij de meiden aan, maar ergens snap ik je ook wel.. wij wilden er ook altijd 2 als het ons gegunt was.. en heb de laatste zwangerschap daar ook wel rekening mee gehouden. helaas gaf werk een hoog stressfactor en lag ik dus voornamelijk op bed als ik niet werkte. toen onze jongste 3 mnd was voelde mijn gezin niet compleet, maar manlief vond het genoeg. dus liet ik het sudderen.. helaas gaf het mij mentale problemen en hebben er toen over gesproken..(oppervlakkig) toen een kennisje "perongeluk"zwanger werd van de 3de knapte er iets bij mij.. hebben er toen uitgebreid over gesproken en afgesproken om 8 maanden later voor een 3de te gaan.. het is nu bij ons beiden erg gewenst, maar heeft mij veel energie gekost en nog steeds kost het energie, want moet alles wel ff een plekje geven hoe het allemaal gegaan is.. praat met je man en vertel hem alles.. samen kun je er uitkomen.. wel of geen 3de.. sterkte.. het is een zware strijd...
het is niet alleen een zwangerschap dat ik wil hoor!! nee, ik verlang echt naar nog een derde kindje!!!! Maar doordat ik bij Tycho een zwangerschap vol zorgen had is dat gevoel enorm versterkt. Heb't mss niet goed verwoord ofzo. Ik wil nog eens zo'n wondertje hebben. Zwangerschap en het kindje nadien. Als ik mezelf zie later is dat echt met 3 kids. Voor de zwangerschap van Tycho had ik zoiets van 'ok, als het ons gegund is van een 2de kindje te krijgen wil ik van alles ten volle genieten en is het dan genoeg geweest'. Zo voelde het echt. Ookal zou ik een derde kindje niet uitgesloten hebben, maar mijn man wel. Ik kon me er in stellen dat het bij 2 bleef. TOT ik een zwangerschap had die zo snel voorbij gevlogen is door alles errond dat ik er niet heb kunnen van genieten voor de laatste keer. Ik wil zwanger worden en een derde kindje in mijn gezin. Ik ga er mentaal niet onderdoor ofzo maar voel wel een enorm gemis. Ik begrijp mijn man zijn standpunt heel goed. We hebben er al over gepraat. Hij wilt't wel doen voor mij maar dat wil ik dan niet. Samen 100% of niet. Qua zwanger zijn omdat je je dan belangrijk voelt is hier niet aan de orde, hoor. Mijn man vind heel weinig aan een zwangerschap. Hij wrijft wel eens over de buik ofzo maar dat is't dan ook!! hehe. Tja, ...nog wat tijd geven, zeker.