Ik heb vorige week een curettage gehad, na een missed abortion op 22-02-07 Toen had ik zoiets van ik wil zo snel mogelijk weer zwanger proberen te raken. We zijn nu een week verder en begin ineens te twijfelen. Wil ik wel zwanger weer raken? (ben heel bang om het nogmaals mee te maken) Nu wil ik toch mininaal een aantal maanden wachten om er weer voor te gaan, totdat ik er weer aan toe ben. Hebben anderen dit ook (gehad) en wanneer zijn jullie weer gaan proberen?
Hallo mamma van julian. ik denk dat wij allen de angst hebben dat we zoiets nog een keer weer moeten doorstaan. En dat dit een grote reden is om wellicht even rust te nemen en dan weer met goede hoop en positieve energie dit weer te proberen! Ik had in heb begin na mijn MK ook het gevoel direct weer zwanger te willen worden, het is dat mijn leeftijd mee speelt dat ik toch ben blijven proberen, ik denk als ik wat jonger was geweest ik eerst mezelf wat rust gegund had, maar ja ben inmiddels al 34 dus we klussen er duchtig op los! sterkte met het verlies en de verwerking, neem daar in ieder geval de tijd voor! liefs jette
Hoi, Ik heb hetzelfde, ik krijg a.s dinsdag mijn echo, ik heb 1x een missed abortion gehad en 1x een gezonde zoon, nu zijn we weer zwanger en ik ben ontzettend aan het uitkijken naar de echo. Mocht de echo niet goed zijn dan durf ik niet te zeggen of ik nog wel verder wil gaan, ik vind het verdriet té groot. Gelukkig heb ik al een gezonde zoon, dus ik mag absoluut niet klagen, maar ik herken je gevoel absoluut!
hallo, ik begrijp je volkomen ook ik heb een miskraam gehad in oktober, tot nu ben ik nog steeds niet opnieuw zwanger en twijfel enorm om nog zwanger te willen worden je kan mijn bericht lezen bij zwanger worden, daar had ik een onderwerp geopend met tweestrijd lieve groeten miesje
Nou ik vind het ook heel moeilijk.. Alhoewel ik wel een gevoel heb dat ik zsm weer zwanger wil worden, heb ik ook een gevoel van veraadt tegenover Valentijn* dus ik weet niet wat 'normaal' is, maar doe wat je gevoel je ingeeft.. ik denk dat ik de pil niet ga slikken, maar dat ik ook niet meteen mijn ei in de gaten ga houden om nu meteen te gaan proberen... sterkte ermee Liefs, mama van Valentijn*
Hoi Marisca, Mijn allereerste zwangerschap is ook geeindigd in een miskraam. Het hartje was met bijna 9 weken gestopt met kloppen, met 11½ week voor het eerst gevloeid en dus een echo gekregen. Vervolgens pas met 16 weken gecurreteerd. Dus heeft ook allemaal erg lang geduurd en ik kan je zeggen, dat hakte er flink in bij mij. Ik heb de eerste 2½ maand niets anders gedaan als gehuild en verdrietig wezen zijn. Ik was echt een zielig hoopje verdriet. Daarnaast was m'n cyclus (die altijd zeer regelmatig was) helemaal van slag. Na die 2½ maand had ik tegen mezelf gezegd dat ik verder moest gaan. En nee, dat hield absoluut niet in om weer bezig te zijn met zwanger worden, maar ook niet om het tegen te houden. En binnen twee maanden was ik (door de rare cyclussen ook zeer onverwacht) opnieuw zwanger. Zeer onzekere tijd, maar uiteindelijk bleek alles oke te zijn, het was zelfs een tweeling. Volgens de arts een inhaalspurt voor de miskraam. Elke keer weer ben ik ontzettend dankbaar voor mijn 2 gezonde kindjes, maar die eerste zwangerschap en dat allereerste vruchtje zal ik nooit meer vergeten. Het was een dubbel gevoel. Als ik geen miskraam had gehad had ik mijn 2 jongens niet, maar dat allereerste kindje was ook zo enorm gewenst. Begrijp me absoluut niet verkeerd hoor, ik wil m'n mannetjes nooit meer kwijt! Nu ben ik zwanger van de derde en ook deze zwangerschap was ik heel onzeker totdat ik de eerste goede echo kreeg, toen maakte de onzekerheid plaats voor geluk en blijdschap. Ondanks de miskraam en de enorm verdrietige tijd ben ik wel heel blij dat we er weer opnieuw voor zijn gegaan. Vergeten doen we ons eerste kindje nooit, maar gelukkig hebben we andere kinderen gekregen die ons heel erg gelukkig maken. Neem de tijd om het verdriet te verwerken en beslis dan (in je eigen tempo) wat je wilt. Iedereen heeft z'n eigen manier van verwerken, de ene wil meteen weer zwanger zijn en de ander is echt in rouw en wil en kan er niet aan denken. Dat is heel verschillend en dat mag ook. En sommige mensen voelen de biologische klok tikken zoals Jette aangaf en wil daarom niet maanden wachten, heel begrijpelijk. Luister naar je eigen hart en volg dat! Veel liefs, Manou Sorry, is nogal een lang verhaal geworden .....
Ja dat heb ik ook,maar ik heb besloten er een tijd mee te wachten. Volgend jaar opnieuw proberen,ben er niet aan toe nu om dit nogmaals mee te maken. Maar je moet je gevoel volgen!
Ik twijfel ook. Het gaat nu voelen alsof we voor de derde miskraam gaan ipv voor een zwangerschap. Het hoort iets leuks te zijn, en bij ons brengt het alleen verdriet tot nu toe. Het is allemaal nog erg vers, wie weet denk ik er straks wel anders over..Maar voor nu even rust.. Enne die roze wolk? Hoe kom ik daar ooit nog op...
Ik twijfelde ook. Ik heb al een zoon van (bijna) 6 en 3 weken geleden een curretage gehad (13 weken), maar toen ik eergisteren op het spoedspreekuur was en de gyn zei dat mijn klachten ook konden komen van een prille zwangerschap, schrok ik en had ik zoiets van ja ik wil wel verder.
Ik heb afgelopen week voor de 2e keer een mk gehad. Ik heb 1 gezonde dochter van anderhalf waar ik verschrikkelijk dankbaar voor ben maar ik wil het zooooo graag nog eens meemaken... Ik was zo zeker dat het deze keer wel goed zou gaan maar het mocht weer niet zo zijn. Ik had de dag ervoor nog een goede echo gehad dus waarom het misgegaan is weet ik niet. Ik twijfel ook heel erg of ik het nog wel een keer wil proberen maar het gevoel van het nog een keer al het moois meemaken is sterker... Ik wens jou al het goeds toe en dat je nog niet de moed opgeeft.
Ik heb het zelf ook gehad, echt helemaal geen zin meer in al dat zwanger worden en vooral alles wat er bij komt kijken. Maar nu gaat het goed met me, hartje klopt en ben natuurlijk nog tot een week of 14 15 denk ik onzeker, maar verder probeer ik toch te genieten... Neem anders even "rust" en afstand en ga daarna "gewoon" weer verder.
Ja hoor dit is heel herkenbaar. Na mijn eerste missed abortion had ik ook zoiets van "Ja snel mogelijk weer aan de slag" toen sloeg de twijfel weer toe maar had ik toch zo iets van "ja kom zeg ik heb nu A gezegd, daar was ik heel blij mee nou met B ook maar komen". 8) B kwam, maar ging helaas ook weer mis. En toen had ik het gehad, ik had er écht geen zin meer in. We hebben toen besloten eerst een week lekker op vakantie te gaan en daarna maar weer eens te kijken wat we ermee wilde. Afijn tot de vakantie was het voor mij écht NEE en in de vakantie begon het alweer een beetje te groeien en zijn we weer langzaam aan de slag gegaan. Na de vakantie kreeg ik er al weer steeds meer zin in en niet voor niets want heb net getest en ben voor de 3e keer zwanger. (tja zwanger raken is het probleem niet bij ons, nu nog vasthouden). Maar goed we zijn er nog niet want de test is nu gedaan en ja nu slaat de onzekerheid weer toe.........als we nu maar eerst een goeie uitslag hebben bij 10 weken eerder laat ik geen echo meer maken. Dus je ziet het twijfelen is heeeeeeeeeel normaal. Geef jezelf gewoon ff de tijd. Sterkte meid
ik ken het gevoel maar al te goed, we waren altijd maar bezig met opnieuw zwanger raken maar zodra mijn nod kwam hoopte ik dat ik ongi zou worden.. mijn angst was altijd groter dan verlangen
Fijn al die reacties te lezen. We zijn er nu wel uit. We willen in ieder geval weer gaan proberen om zwanger te raken, maar lassen wel een rustpauze in. We hebben inmiddels in juni een vakantie geboekt en tot dat we ongeveer op vakantie gaan, gebruiken we voorbehoedsmiddelen en dan gaan we er weer voor. Ik wil nu absoluut het risico niet lopen dat ik nu heel snel zwanger raak en dan rond de 8 weken zwanger te zijn, terwijl we in het buitenland zitten. Je bent dan al onzeker en als het dan weer mis zou gaan, ben ik liever thuis. Vandaar we nu gekozen hebben om toch nog te wachten tot juni.
Ik herken het ook allemaal! Ik ga in April 10 dagen op vakantie (zonder vriend) en daarna zien we wel. En die haast door mijn leeftijd (35) had ik eerst ook,maar zelfs dat heb ik nu niet meer.
Als eerst hoop ik dat het nu goed met je gaat... ik heb vorig jaar dec een curettage gehad en ik wilde juist zo snel mogelijk weer zwanger zijn! Verder gaan met dat gevoel van zwanger zijn, verder gaan met plannen maken.. ik heb dan ook geen moment getwijfelt.. na 3 rondes weer zwanger! Maar angst slaat nu wel weer toe... wil het niet weer mee maken, heb zo veel verdriet gehad de laatste maanden..
Ik pak nu iedere strohalm aan die ik maar kan krijgen. Ik heb dinsdag een afspraak met een homeopaath. Zij gaat me voor en tijdens de eventuele volgende zwangerschap begeleiden. Ik zal nooit zeker weten dat, mocht het de volgende keer goed gaan, of dat dankzij haar was of dat het normaal ook zo was gegaan. Maar ik weet wel dat ik dan een stuk geruster mijn zwangerschap in zal gaan. Ach ja, eerst maar weer eens mijn cyclus afwachten. De vorige keer duurde het 5 weken voordat ik weer normaal ongi was. Heb dus nog weer even te gaan...