Hoi meiden, ik heb eindelijk weer eens de kans om achter internet te zitten en kan dus even mijn ei kwijt! Ik vraag mij af wie er nog meer zwanger zijn (en eventueel samen met hun partner) inwonend zijn bij iemand anders? Mijn partner en ik dus wel! Vorige maand hebben we onze 2-kamer appartement in Z-H opgezegd en verhuisd naar N-H. Ik voelde me namelijk he-le-maal niet op mijn plek in Z-H Omdat de relatie van mijn broertje op dat moment net op de klippen was gelopen bood hij ons aan om bij hem te wonen. Een groot huis dus genoeg privacy, dat was onze gedachte. Dus waarom niet!? Oke, wij dus met al onze spullen ingetrokken bij broerlief... Maar nu komt het.... Het is een en al ELLENDE! Altijd zijn er vrienden over de vloer van hem of een of andere nieuw grietje die hij heeft ontmoet bij het uitgaan. We voelen ons totaal niet thuis en hebben geen privacy. Gister was de druppel die de emmer deed overlopen. Mijn partner en ik kwamen moe thuis en boven zaten 3 vreemde grietjes en 2 vrienden van hem. Op tafel flessen drank en ondertussen werd er weer eens een joint gedraaid (gebeurt vaker in huis!). Een grietje heeft ook nog het lef om de joint op te steken en ik zit ernaast. Ik had het niet meer! In de keuken stond een giga berg afwas op me te wachten want ze hebben het natuurlijk gezellig gehad. Het huis was een troep en zoals gewoonlijk mag ik het allemaal opruimen. Ik heb me teruggetrokken in mijn slaapkamer (waar ik eigenlijk altijd zit met mijn partner...) en heb me echt suf gehuild. Alle frustraties kwamen eruit. Ik kreeg er zelfs buikpijn van. Nooit wordt aan mij en mijn partner gevraagd hoe wij ons eronder voelen, wat wij ervan vinden. We moeten alles maar goedvinden... Sja, het gaat hem er blijkbaar alleen maar om dat wij meebetalen aan de vaste lasten. Verder hebben we niet veel in te brengen want: 'het is wel mijn huis', zegt hij dan. Gelukkig sta ik hier al 2 jaar ingeschreven als woningzoekende. Onze hoop op een eengezinswoning laten we noodgedwongen varen. En desnoods ga ik weer in een appartement zitten met 1 slaapkamer. Of desnoods in een 1-kamerwoning want dan behoud ik mijn inschrijfduur dus zou het tijdelijk zijn. Het boeit me geen ruk, maar wat ik wel weet is dat het een ellende is om bij mijn broertje in te wonen En hell no dat ik daar met een baby in huis wil zitten... ppffff, het lijkt soms meer een gezellig inloopcentrum voor vrienden dan een huis! Zo, ik ben mijn ei kwijt!
Nou, geef dat ei maar eens even hier ja. Het lijkt me in ieder geval voor jou helemaal niet een goed idee dat je nog veel langer in dat huis woont. Je wordt er alleen maar gestressed van en dat is helemaal niet goed voor je! Is het erg lastig om een eensgezinswoning daar te vinden? Ik zou in ieder geval proberen tijdelijk iets anders te vinden. En met je broer, zolang jullie meebetalen zou ik voor de tijd dat jullie er zijn even afspraken maken. Natuurlijk is het zijn huis, maar jullie moeten er ook wonen en meebetalen = meebeslissen in mijn ogen! Ga eens om de tafel zitten en bedenk wat (redelijke) afspraken, bijvoorbeeld geen vrienden meer na 10 uur door de weeks, even overleggen als er andere dingen gebeuren, joints alleen als jullie er niet zijn (en dan even een raampje open?). Zo kun je er misschien nog wonen tot jullie iets anders hebben gevonden. Leg maar aan je broer uit dat je in een lastige situatie zit en dat je graag meebetaalt, maar dan ook iets mee wilt beslissen. Misschien is het een idee om iets meer te gaan betalen voor wat meer inspraak bijvoorbeeld? En de afwas? Laat die alsjeblieft staan! Het is zijn huis
inderdaad meid, maken dat je wegkomt daar zsm, het is wel zijn huis maar jij bent toevallig wel zijn zwangere zus! ik begrijp je frustratie heel goed, ik hoop dat jullie snel een huisje/flatje hebben.
Oh dank jullie wel voor de steun... Het is goed om te horen dat anderen er ook zo over denken en dat ik niet gek ben! Ik vind het gewoon een verre van ideale situatie, vooral met een baby op komst. Brrrrrr, alleen al de gedachte dat ik daar na de bevalling thuiskom met de baby. Nou, dan kan ik een rustige kraamtijd wel vergeten! Een eengezinswoning is nu nog niet mogelijk, daarvoor moet je toch wel 4 jaar staan ingeschreven. Ik heb zonet op 2 en 3 kamer-appartementen gereageerd en kom al uit op een rangnummer van gemiddeld 16. Dus dat schiet al iets meer op! Tijdelijk een 1-kamerwoning is ook goed. Slapen en wonen in 1 ruimte heb ik eerder gedaan. Met een baby iets lastiger, maar het valt te overbruggen. En een voordeel is dat ik bij de acceptatie van een 1-kamerwoning mijn inschrijfduur behoud. Dus: makkelijker en snel doorstromen naar een grotere woning. Binnen 1 jaar! En de afwas...... die zal hij nooit doen! Ik snap nu waarom hij ons zo graag in huis wilde hebben; hij wast nooit af, maakt nooit schoon, kookt nooit, doet geen boodschappen. Ik ga hem vanavond de waarheid vertellen en dat we z.s.m. weer vertrekken! Want met een baby op komst wil ik rust en regelmaat in mijn leven.
he meid je moet er idd gewoon over praten dat moet toch kunnen als het jou broer is? en dan zo snel mogelijk ergens anders gaan wonen. en die afwas zou ik laten staan hij zegt het is zijn huis nou dan is dat ook voor hem hoor. laat hem dat maar eens doen. gewoon even om tafel en alles op tafl leggen waar je mee zit. en dan zo snel mogelijk iets anders vinden. succes daar meid liefs
Jammer dat je niet eerst met broertjelief een aantal afspraken hebt gemaakt. Maar ja, jij hebt natuurlijk ook vantevoren niet geweten hoe hij z'n leven leefde daar. Hopelijk vinden jullie snel een andere woning. Gelukkig ben je nog niet op de helft, dus wie weet... Snel aankloppen bij alle huurdingesen en woningstichtingen, elke week bellen en zeuren wil ook nog wel es helpen, zegt men, hoewel ik het zelf gelukkig nooit bij de hand heb gehad. Heeeeeeeel veel sterkte ermee hoor!
Ja, een klein appartement moet wel lukken, denk ik.. Hoop ik! Afspraken heb ik van tevoren niet echt gemaakt, maar mijn broertje en ik hebben wel een goed gesprek gehad waarin ik hem vertelde wat mijn grenzen zijn. Dat snapte hij, maar toch doet hij waar hij zin in heeft. Eigenlijk had ik bij voorbaat al twijfels over mijn intrek bij hem. Maar ik zag geen andere oplossing op dat moment. Ik hoop in ieder geval dat we snel ons eigen huisje zullen krijgen. Hoeft niet eens groot te zijn (ga ik ook niet van uit). Maar hoe klein ook.....je eigen huisje hebben is ALTIJD het fijnst!
Hoi Assi, Wat een gedoe zeg... Ik hoop dat je snel iets vindt. Als ik wat hoor, laat ik het je weten! Kijk je trouwens ook op marktplaats en via directwonen enzo? Dan vind je namelijk misschien wel sneller iets en je inschrijfduur gaat er ook niet aan...