Hoi meiden, Ik wilde dit berichtje eerst niet plaatsen, omdat ik mezelf zo gek maak dat ik zelfs bang ben dat ik de boel jinx door middel van dit berichtje, maar ik wordt echt gek en moet even mn hart luchten... Gisteravond heb ik behoorlijk onverwacht positief getest op 13dpo. Ik vond s' ochtends dat mn borsten anders aanvoelden dan anders, een beetje zoals na de pregnyl en wilde mezelf er voornamelijk van overtuigen dat ik me niets in mn hoofd moest halen (...en goed ik had 1%tje hoop). 'Probleem' is dat wij al 30 maanden bezig zijn (zitten sinds 1,5 jr in de mmm) en ik inmiddels al drie vroege mk's/chems achter de rug heb (5wkn 2 dgn; 4 wkn 3 dgn; 3 wkn 6 dgn), waarvan dus twee later dan ik nu zou zijn (precies 4 weken vandaag). Ik durf nu absoluut niet blij te zijn en wil ook niet meer testen uit angst voor de zoveelste teleurstelling. Ook ben ik bang dat ik teveel stress en het op deze manier zelf weer ga "verknallen". Mannetje begrijpt me wel, maar heeft het zelf op zijn manier ook moeilijk en ik merk dat hij er liever zo min mogelijk over praat - wat het voor mij niet makkelijker maakt. Hij heeft zoiets van "paar dagen wachten", dan merken we het vanzelf, maar ondertussen wordt ik hier gierende gek . Mocht het niet mis gaan (duim duim duim) dan moet ik binnenkort natuurlijk ook het ziekenhuis contacteren om daar een test te doen (wil ik nu dus ook nog niet). Brrrrrrr, ik ben zooooooo ontzettende bang. We willen dit al zoooooooo lang en zoooooooo ontzettende vreselijke graag. Ik leef nu lekkerlijk van minuut tot minuut en wil dit ECHT niet weer verknallen met stomme stress of wat dan ook. Ok, sorry voor mn lange verhaal. Wilde gewoon even mn hart luchten bij mensen die dit kunnen begrijpen.
Ten eerste van harte gefeliciteerd!!! Ik heb nog nooit een miskraam gehad maar ik kan me je angst goed voorstellen. Je wilt het zo graag en doordat het eerder mis is gegaan is genieten nu zo moeilijk. Ik heb helaas geen tips voor je. Wel ga ik keihard voor jullie duimen dat het deze keer goed gaat en dat je binnenkort kunt genieten! Veel sterkte met je gevoelens
@ Jada: Dank je voor je felicitaties (hoewel ik dat nog wel erg eng vind klinken nu) en voor je duimen. Lief van je! ik hoop dat het duimen effect heeft .
Heej! Jemig wat heb je veel meegemaakt joh! Ik zou samen met je man of met vriendinnen wat dingen gaan plannen op korte termijn zodat je wat leuke dingen kunt ondernemen om de tijd een beetje door te komen. Als je thuis zit te wachten van minuut tot minuut duurt het alleen maar langer. Eens is het jullie dag en ik hoop echt van harte dat het nu zo is!! Zet 'm op!
@Marinka en Petra: Dank jullie wel voor jullie reacties! Ik hoop ook zo dat het nu eindelijk goed zit, maar ergens heb ik er niet zo'n heel goed gevoel over. Ik voel nu al bijna de hele dag niets meer. Ik weet dat het niet per se iets hoeft te betekenen, maar bij mn eerste vmk hield het gevoel ook plotseling op en was het mis. Bah, wat is die onzekerheid toch vervelend . M'n vriendinnen weten het trouwens nog niet. Ik heb de eerste twee vmk's wel met een aantal vrienden gedeeld, maar ik merk dat ik het toch makkelijker verwerk wanneer minder mensen het weten. We hebben dus besloten om mensen nu pas op de hoogte te stellen als we zelf wat zekerder zijn. Dat maakt het ook juist zo fijn dat ik hier lekker anoniem kan zeuren . Wanneer ik meer weet horen jullie het.
Vind het zo rot voor je, dat het zo spannend is. Bij mij is het één keer misgegaan, maar ik kan me wel iets voorstellen bij die spanning. Je kunt het echt niet zelf 'verknallen' door de stress die je hiervan krijgt. Het is al spannend genoeg, zo hard moet je niet voor je zelf zijn hoor. Misschien helpt het je om er extra bij stil te staan dat je er nu niets aan kunt beinvloeden. Het is 'out of your hands'. Ik vind het wel een tijd om juist extra lief voor jezelf te zijn, dat wel. Ik duim voor je.
Adem in...adem uit....adem in....adem uit..... Wat moet dat een stress geven zeg, ik kan het me nauwelijks voorstellen! Allereerst: gefeliciteerd met je zwangerschap! En hoe ontzettend *&#@ het ook is, je kan niets anders doen dan de tijd uitzitten. Ga het huis uit, dingen doen. Ook al staat je hoofd er niet naar, je zal achteraf blij zijn dat je het hebt gedaan. Thuis zitten piekeren maakt je knettergek! Probeer meditatie, of zelfhypnose. Heel veel succes met afwachten (), hou je ons op de hoogte??
Meid wat ontzettend spannend voor je! Kan me heel goed voorstellen dat je het eng vind. Probeer heel veel afleiding te zoeken en we duimen allemaal voor je mee.
Hoi meiden, Dank jullie wel voor al jullie lieve reacties. Doet me op de een of andere manier toch goed . Ik heb vanochtend al m'n moed toch bijeen geraapt en weer een testje gedaan en die was gelukkig nog wat duidelijker dan donderdag. Voor de streepjesgluurders, hij staat in mn album, maar helaas is de foto heeeeeel slecht (kan kabeltje van mn gsm niet vinden en moest dus oud fototoestel gebruiken). Ik heb ook het ziekenhuis maar gemailed en waarschijnlijk moet ik daar later vanmiddag ook nog een testje doen. Verder probeer ik mezelf inderdaad zoveel mogelijk rustig te houden en af te leiden. Heb ik eindelijk een goed excuus om lekker domme computerspelletjes te spelen en de hele middag weg te theeleuten bij een vriendinnetje . Het lukt nu gelukkig wel iets beter dan gister, hoewel me bij vlagen toch wel weer het koud zweet uitbreekt. Helaas ben ik heel slecht in meditatie. Ik heb het al heel vaak geprobeerd, maar ik kan me nooit goe genoeg concentreren... (ik ben een beetje een stresskip) Mannetje begint het nu ook langzaam aan te geloven. Hij had toen ik hem vanochtend de test liet zien tranen in z'n ogen (hij huilt normaal niet zo snel). Maar we durven allebei nog niet te zeggen dat ik zwanger ben. One day at the time en ooohhh wat gaat die tijd toch langzaam...