Klopt hoor je laatste stukje, je weet dat je ouders niet het eeuwige leven hebben. Ik wist ook niet dat ik zo zou reageren hierop.
In een ander topic over een gekneusde voet wordt aangekaart dat de TS naar een passende oplossing moet zoeken (aangepast werk of minder) en dat wil deze TS ook en dan krijgt ze commentaar....
Maar je hebt toch al vaker van dienst geruild of ziek gemeld? Ik zou, als werkgever, ook niet blij zijn met de situatie. Heel rot dat je vader ziek is, maar vind niet dat je werkgever daardoor de planning ed moet omgooien. Wat idd als dit nog maanden of jaren loopt?
Het gaat er niet om dat het voor een werkgever lastig is. Daar hoeft TS zich in basis ook niet druk om te maken. Zij moet voor zichzelf opkomen en zorgen en dat doet ze nu. Ze heeft het geprobeerd en zelf dingen bedacht om het op te lossen en dat lukt niet. Is dat zo erg? Welnee. Ik vind van niet. TS heeft haar eigen achtergrond en ervaringen om te reageren zoals ze reageert. Nu is het haar vader die ziek is waardoor dit los komt, het had ook een aanrijding kunnen zijn. Dat is niet rot bedoeld hoor TS, het geeft aan dat je misschien al een tijdje op het randje van je kunnen hebt gelopen. Het is alleen voor jou heel naar dat het nu zo gebeurt. Voel je alsjeblieft niet rot of schuldig dat je dit niet kunt dragen. Verdorie, het is je vader die ziek is en misschien dood gaat. Daar gaat iedereen anders mee om. En met alle respect; je hebt geprobeerd om door te gaan. Misschien niet op de meest handige manieren, maar je hebt nu hulp gezocht en dat is een hele goede stap. Stap twee is ook gezet; je ziek melden en nu kun je, in overleg met je bedrijfsarts etc. een plan ontwikkelen om op een goede manier terug te keren in het arbeidsproces en bezig te gaan met een verwerking. Ik wens je echt heel veel sterkte! Denk aan jezelf en voel je niet rot of schuldig omdat jij iets niet aankunt en een ander zegt dat werken juist goed is voor de afleiding. Dat hoeft niet zo te zijn he?
Ik merkte idd al dat het door een andere situatie wel met werk te maken aangewakkerd werd, uiteindelijk uit die situatie weg gegaan, en toen kwam de ziekte van mijn vader daar overheen. Ik heb ook een postnatale depressie gehad en daar had ik ook paniekaanvallen bij dus weet hoe het voelt, al is het nu minder heftig. Maar het is wel erg vermoeiend,daarom heb ik al mijn slaap nodig en kan ik nu gewoon niet tot 23.00 werken en dan de volgende dag weer om half 7 7 uur op staan en gaan werken. Ik ben best trots op mezelf dat ik nu gezegd heb dat ik nu aan mij gaan denken! En als ik goed voor mij zelf zorg kan ik ook voor mijn zoontje zorgen en er voor mijn ouders zijn.
Ik vind het eerlijk gezegd ook een vreemde reactie van je werkgever. Hij moet juist blij zijn dat je mee denkt ! Je wilt werken alleen geen avonden , ik snap dat dat misschien niet met een week geregeld is maar hij had ook met je om de tafel kunnen zitten om een oplossing te kunnen zoeken. En ja het kan wel maanden duren , jaren maar het kan ook ineens omslaan en voorbij zijn. Er zelf niet aan onder door gaan is zo belangrijk!! Hier had ik een iets andere situatie. Mijn vader hoorden dat die kanker had (zeldzame vorm 2e in Nederland ) en was 8 weken later dood. Ik woonden nog thuis (was 17) en ik ben minder gaan werken om voor mijn vader te zorgen op de dagen dat mijn moeder aan het werk was. Ze moest wel blijven werken een x aantal uur heeft wel zorgverlof gehad maar ze bleef 3 ochtenden werken. Anders hadden we ook geen geld mijn vader was zpp'er. In iedergeval heb ik toen niet naar mij zelf geluisterd en naar mijn gevoel. Want ik moest ook mijn uren inhalen op andere tijden. En het is zo heftig als je een zieke ouder heb en dus een man van 90 kilo binnen no time 42 kilo ziet worden , je geleefd wordt , er elke dag wel iets gebeurd wat naar is , en ga zo maar door. En ik maar door gaan Gevolg : na een jaar volledig ingestort in ziekenhuis gelegen en weken thuis geweest. Dit wil je niet. Ook je werkgever niet. Is het dan zo gek dat ze een aangepast rooster wilt ? Nee vind ik niet. Ik vind dat je werkgever anders had moeten reageren en samen naar een oplossing kan zoeken. Ik bedoel als je je 50% ziek zou melden moet je naar de bedrijfsarts , die gaat zeggen dat je met je werkgever een aangepast rooster moet maken. Dus dan komt het toch op het zelfde neer? Ik wordt ook altijd kriegel van die reactie ja het leven gaat door en ik ging ook werken etc etc. Nou super goed van je (even op niemand gericht in het algemeen) maar soms werkt dit niet zo. Zo heel verhaal
Ik snap beide partijen. Maar, ts had zich ook helemaal ziek kunnen melden omdat het haar allemaal teveel is. Ze probeert erger te voorkomen en vraagt daarom om de kortste avondronde. Misschien mag de werkgever al blij zijn dat ze alleen dat maar vraagt. Een schappelijke oplossing zou de werkgever meer sieren.
Helemaal mee eens! Ik werk niet in de thuiszorg maar in een verpleeghuis, maar bij ons zou mijn leidinggevende juist blij zijn als iemand wel een aantal uren zou willen blijven werken.. Ik heb zelf tijdens mijn zwangerschap ook gedeeltelijk ( en later volledig) in zw gezeten en het word hier juist gemotiveerd om, als je kan toch nog een paar uurtjes te komen. Begrijp de reactie van je leidinggevende dan ook echt niet. Ts heel veel sterkte! Voel je niet schuldig omdat je op dit moment niet kan werken, iedereen is anders en het is ook niet niks he, als je vader zo ernstig ziek is
ik werk wel in de thuiszorg en jouw verzoek is wel heel vervelend voor planning...Je wilt je niet ziek melden maar daardoor kan er niet iemand anders op jouw route worden gezet. Je wilt wel een kortere route, dat betekent dat anderen dus langer moeten werken, waardoor die misschien over hun uren heen komen. Ook kunnen tijdstippen waarop cliënten worden geholpen in de knoei komen. Even eerlijk, als jij mijn collega was dan had ik de eerste keer cliënten voor je overgenomen. De tweede keer had ik gezegd, dan meld ze zich maar ziek. want ook ik wil graag rond 23 uur klaar zijn in plaats van 00.00 uur. Ik denk dat je nu op je juiste plek zit door ziek te zijn. Ik zou een gesprek met bedrijfsarts aanvragen en eerder niet gaan werken. De bedrijfsarts kan je dan voor dan voor 50 procent beter melden met kantekening dat je alleen overdag werk (bijvoorbeeld hè)
Dit dus, mijn moeder leidt een team bij een thuiszorg organisatie en doet ook de planning. Ik weet dat het heel lastig is om een planning overhoop te gooien. Ze heeft zoveel regels waar ze zich aan moet houden en cliënten mogen er ook niet te dupe van worden. Snap dat het allemaal klote is, als je het echt niet meer trekt zou ik me als ik jou was ziek melden.
Ik zal morgen eens informeren over de bedrijfsarts. Zouden ze niet komen controleren of ik echt ziek ben? Heb 1x bij iemand mee gemaakt dat er iemand langs kwam om te controleren.
dat is een andere situatie dan ben je ziek en vanuit daar pak je wat werk op. Dat is voor alle partijen fijn. Je bent dan als het ware extra. TS is niet ziek gemeld maar wil wel minder werken, dan wordt er dus op haar gerekend binnen de formatie maar ze draait haar dienst niet (volledig) Dan ontstaat er dus een tekort. Feit is wel dat haar werkgever zeer onvriendelijk heeft gereageerd. Dan had ook anders gekund!
Het is goed dat je er zelf achteraan gaan, dan toon je initiatief. Maar waarschijnlijk wordt de afspraak wel automatisch geregeld. Een tip: hou het vooral bij jezelf, je vader is ziek maar jij kan het even niet aan.. de oorzaak kan je vader zijn maar dit is op dit moment jouw probleem.. jij hebt paniekaanvallen en bent vermoeid. Snap je wat ik bedoel? Ga op die manier het gesprek in met de bedrijfsarts ( dat zeg ik om je te helpen niet om je te veroordelen hoor)
en dit mag niet eens Zoek dit maar eens in de CAO op. er moet minimaal 9 uur rust tussen zitten en dat is pas nog veranderd naar 11 uur rust. ik weet niet precies hoe het zit maar het mag max 1x in de week voorkomen. en volgens mij ook nog alleen nog met toestemming van jouw. zal het eens opzoeken. dus als jij een avonddienst hebt dan moeten ze er OF voor zorgen dat je later begint, dus rond een uur 10, OF je hebt geen ochtenddienst. dit soort diensten mag alleen met toestemming van de werknemer. ik heb 3-4x in de week avonddienst waarvan 1x, 2 dagen achter elkaar een ochtend en avond. soms 2x in de week een ochtend na een avond. dit mocht, met mijn toestemming. als ik dit niet zie zitten dan mag ik me beroepen op de CAO regel en zullen ze een andere oplossing moeten zoeken. ik heb 2 oudere collega's die die diensten echt niet trekken en die zich dus beroepen op die regel en dus pas om 9 uur beginnen na een avonddienst.
Lastige situatie meis. Ik begrijp je werkgever om redenen hier al eerder genoemd, dat ze zich niet wat meer flexibel kunnen (willen?) opstellen is vooral voor jou heel jammer. Ik heb in eenzelfde situatie gezeten en mijn ervaring is dat het beter is om zoveel mogelijk door te werken zodat je ook routine erin houdt en niet nog verder verzandt in paniekaanvallen en depressieve gevoelens. Mijn arboarts was hier ook heel stellig in destijds, dus ook al had ik thuis willen blijven had het toch niet gekund. Dus houd er rekening mee dat de arboarts zich misschien wel anders zal opstellen dan jij zou willen. Goed dat je hulp heb gezocht, indien nodig zou ik de frequentie of intensiteit hiervan opschroeven. Dan laat je werkgever en arboarts ook zien dat je er echt alles aan doet om weer aan het werk te gaan. Want das is het enige waar het hen omgaat, medelijden hoef je niet te verwachten helaas. Heel veel sterkte de komende tijd! (En druk je vader idd op het hart dat hij nooit meer je werkgever belt! )
Opstaan moet ik zoiezo om die tijd omdat mijn zoontje naar school toe gaat, maar ik krijg dan dus niet voldoende rust en daardoor worden paniekaanvallen ook erger dan ben ik extra vatbaar.