Ik snap dat voor jou gevoel de wereld stil staat en niks belangrijker is dan het welzijn van je vader. Echter de wereld staat niet stil, er zijn mensen die op je rekenen, je hebt immers een contract. Ik denk dat je meer bereikt door open kaart te spelen met je werkgever, door aan te geven dat je je niet gehoord voelt ect. ipv je vader die haar belt. Anyway, sterkte met je vader.
Bij haar aangeven hoe ik mij voel heeft totaal geen nut, er werd namelijk letterlijk gezegd stel je niet aan.
wat een reactie hierzo weer zeg de één kan er nou één keer beter mee om gaan dan de ander... en bovendien ligt er enorme druk in de zorg... ik kan er over mee praten... je bent maar een nummer die er altijd en eeuwig moet zijn want personeel te kort is er in overvloed... mensen worden overwerkt, hebben daarom geen tijd om dingen erbij te hebben of laat staan te verwerken!!!
Wat een vervelende situatie van je vader, heel veel succes en sterkte voor de aankomende periode! Helaas stopt werk niet zodra er iets aangrijpends in je prive sfeer gebeurt. Het lijkt erop dat de emoties (onnodig?) hoog zijn opgelopen tussen jou en je leidinggevende. Ga nog eens een goed en rustig gesprek met haar aan, neem eens contact op met personeelszaken om na te vragen of je naar een bedrijfsarts kan zonder de tussenkomst van je leidinggevende. Ziek thuis zitten terwijl je niet ziek bent zou ik persoonlijk niet doen en ik denk dat een beetje afleiding dmv werk ook goed is voor je geestelijke gezondheid. Ik snap dat je vader het gevoel had dat hij moest bellen naar je werk, persoonlijk zou ik dit tegenhouden (hoe komt hij aan het nummer?). Je bent volwassen? en je moet je eigen boontjes doppen, je vader kan zijn energie nu beter gebruiken. Succes!
denk je nou echt dat die werkgever op haar verhaal zit te wachten ze reageert nu al niet of totaal verkeerd laat staan als zij het hele verhaal gaat vertellen begrip zal er niet zijn.
Ik heb bij een bedrijfsarts ook wel wat gemengde gevoelens en slechte ervaringen. Een collega van mij mocht niet meer werken en moest tijdelijk rust nemen zei de bedrijfsarts. Uiteindelijk moest mijn collega toch komen, wamt de uitspraak van de arts was een advies (zo werd gezegd) en een werkgever mag deze naast zich neerleggen. Ik weet dat het raar klinkt, maar zo is het echt gegaan.
Mijn leidinggevende belde vanmorgen, ze klonk nu iniedergeval begrip voller, vrijdag heb ik een afspraak met haar. Vanmorgen ben ik bij de psycholoog geweest en heb nu een diagnose op papier, ga die vanmiddag nog even bespreken met mijn huisarts. Ik hoop dat het gesprek vrijdag goed verloopt.
Succes! En laat je vooral niet onder druk zetten om bepaalde toezeggingen te doen over wanneer je bvb weer aan het werk zou kunnen. Zeg dan dat je dat met je bedrijsarts/huisarts en psycholoog eerst moet bespreken.
Ga ik ook zeker niet doen. Heb zo nog een afspraak met de huisarts dus dan kan ik nog even bespreken wat ik dat gesprek kan zeggen over werken, hopelijk geeft ze me wat advies.