2 weken terug merkte ik op dat ik langzaam aan weer depresief werd. Normaal zou ik dan uit voorzorg meteen weer kiraforte gaan nemen. Dat werkte extreem goed bij mij. Maarja ik geef nu borstvoeding en dan liggen de zaakjes toch anders. Heb de apotheek gebeld of ik dat mocht nemen nu. Was niks over bekent en het werd afgeraden. Dus dat heb ik maar niet gedaan. Heb de dokter gebeld voor n afspraak omdat er bij mij ook het vermoede bestaat dat t hormonaal is. Tijdens pil gebruik en tijdens zwangerschap is het nml stukke minder erg bij me (bij deze zwangerschap was het zelfs helemaal weg! tot voorkort dan) De dokter stemde er meteen toe in om bloed te laten prikken om te kijken of het hormonaal was. En als het dat niet was dan zou ik weer eens naar n psychiater gaan. Hij had weinig tot geen ervaring met depressie en hij vond dat ook ivm de borstvoeding dit beter bekeken kon worden door een specialist. En ja hoor dit word helemaal vergoed. Nou bleek dus vandaag dat het niet hormonaal is Dus naar de psychiater (hebben ze me al die tijd al niet heen gekregen omdat ik niet zie hoe n beetje kletsen over mn verlede me gaat helpen... maar heb nu voor de verandering en tot mn eigen verbazing ingestemd) Maarrr...eerst toch maar even kijken of die wel vergoed word (die psycholoog 5 jaar geleden mocht ik ook half zelf betalen a 90,- per sessie...dusseuh geen verassingen nu!) Op de website van mn verzekering kreeg ik t idee dat ik 10 euro p sessie moet betalen en dan de rest van 14 sessies vergoed krijg... 14 sessies....tsss... zeker weer zoals bij die psycholoog....tegen de tijd dat ik na mn moeders en vaders verhaal gedaan te hebben aan mn eigen verhaal begonnen ben zijn de sessies op! Opgebeld naar de verzekering en t ligt toch weer iets anders. Zou ik naar een psych in n ander dorp gaan krijg ik het geheel vergoed, ga ik naar die in mijn dorp (die blijkbaar erg goed is in combi met borstvoeding) dan krijg ik 80% vergoed! Dat is toch belachelijk!? Een psychiater is een psychiater, toch? Moet toch verder niet uitmaken welke dan! Naja niks aan te doen....er is in ieder geval geen limiet aan sessies. En ik kan niet Wendy op de fiets binden en dan n dorp verder fietsen (geen auto/rijbewijs) dus helaas. Dan maar zelf n gedeelte dokken....denk ik tenminste als t niet erg veel is die 20%. Dus ik bel die psychiater op... (en ik ben echt wel depressief weer want moet mn best doen om door te zetten en te bellen EN om niet al snotterend aan de telefoon te zitten.....onderwijl bedenk ik me dat ik nog niet gegeten of gedronken heb...pff daar gaan we weer....) "de praktijk is van dan en dan tot 6 januari gesloten! U kunt mijn vervanger die en die in Aalsmeer bellen" ....! De meeste mensen met een depressie hebben het JUIST in deze periode moeilijk...en dan zijn zij dicht! Gek heh dat zoveel depressieve mensen niet naar de hulp gaan! Er heen gaan is al n erg grote drempel en dan gooien ze er nog n aantal meer in de weg ook. Dit word dus uitzingen tot 6 januari...dan n afspraak maken en dan nog wachten tot ik er eindelijk heen kan (wie weet hoe druk het er is). Dan medicijnen krijgen en dan duurt t nog minstens 6 weken voor die werken.... ALS ze al werken bij mij Dit word iig echt een pracht kerst en oud en nieuw als dit gevoel niet anders word. En een goed begin voor volgend jaar
tsja, een goed tip heb ik helaas niet voor je. gelukkig heb ik er zelf helemaal geen ervaring mee (depressie). heb je iemand met wie je misschien nu al goed kunt praten erover? waar je een beetje stoom kunt afblazen? zodat je toch de leuke kanten van de feestdagen kunt zien? wil je heel veel sterkte wensen, en in ieder geval het allerbeste voor 2009! ook voor je gezin natuurlijk.
Ik weet helaas uit ervaring hoe laks de psychiatrie is soms, 1 advies...ga niet te snel aan de medicijnen, dat heb ik gedaan en heb spijt als haren op mijn hoofd dat ik niet gewoon begonnen ben met alleen gesprekken en kijken wat daaruit kwam, ik ben door die chemische troep 15 kilo zwaarder geworden. Kijk of gesprekken helpen en als je aan een medicijn moet, kijk dan naar prozac.....deze is het minst schadelijk voor de baby(borstvoeding) en je komt er bijna niets van aan(tenminste de meeste mensen) Veel sterkte in ieder geval
Misschien kun je even die vervanger in aalsmeer bellen en dan vragen of die misschien iets voor kan schrijven? Die zal toch wel begrijpen dat je anders nog wel erg lang moet wachten.
ik wens je veel sterkte deze maand goed door te komen en dat je de moed in junuari hebt om nog eens te bellen. het is gewoon heel lastig inderdaad om hulp te zoeken als je een depressie hebt, goed van je dat je toch zo bezig bent. ik vind het trouwens raar dat je moet betalen voor de geestelijke gezondheidszorg. ik heb nog nooit een cent hoeven betalen, ook zonder aanvullend verzekerd te zijn. misschien een idee om over te stappen?
Het ligt er helemaal aan wat voor hulp je krijgt (psychotherapie is 100% vergoed) En ook nog of je een eerstelijns psyg hebt of niet. Waar de psyg bij is aangesloten maakt ook weer uit. Het is 1 grote zooi Maar voor enkel medicijnen hoef je niet te wachten op je psyg! Je kan ook nu naar een andere dokter gaan. Die zijn wel bereikbaar en misschien heeft de andere dokter er wel ervaring mee. Wat je voor nu kan doen is dingen opschrijven. Waar zit je nu mee. Welke dingen spoken er door je hoofd. Neem een schrift (of doe het op de computer) en schrijf alles van je af. Dit alleen al kan enorm opluchten. Je schrijven kan je ook meenemen naar de psyg wanneer je daar terecht kan. Blijf leuke dingen plannen. Blijf leuke dingen doen. Ook al geniet je maar 1 minuut ervan, dan heb je toch weer een minuut genoten! Blijf erop uitgaan, sluit jezelf niet op. Anders wordt het eruit komen alleen maar moeilijker en moeilijker. Je hebt al eerder depressies overwonnen begrijp ik? Dan heb je denk al een aantal handvatten. Haal die weer omhoog en kijk hoe je ze kan toepassen. Probeer ervoor te zorgen dat je niet verder zakt nu. Je hebt nu vantevoren al de depressie aan zien komen, dat is echt super! Maak gebruik van die voorsprong en blijf vechten! Je bent veel sterker dan je denkt Heel veel sterkte! En super dat je aan de bel hebt getrokken (al gaf het niet direct het resultaat wat je zocht)
@wilma : ontzettend irritant dat je moet wachten zeg ...zeker nu je het zo hard nodig bent .... maar ik denk dat het halve werk al gedaan is doordat je inzag dat je hulp nodig bent en deze hebt ingeschakled ! toppie hoor
Waarschijnlijk heeft de psych bij jou in de buurt geen contract met je verzekeraar. Dat is namelijk vaak de oorzaak van het niet geheel vergoeden. Zit er niet iets van GGZ bij je in de buurt? Die vergoedingen zijn wat anders namelijk. Voor bijvoorbeeld een vrijgevestigde of eerstelijspsych krijg je meestal minder vergoed en ook nog eens een eigen bijdrage. Mocht je willen overstappen van verzekering is het inderdaad nu het moment want dat kan t/m 31 december. Ik ben ook depressief geweest en behoorlijk ook. Ik heb ook een opname gehad en alles maar ik ben er nu een jaar of 3 helemaal uit. Ik heb weleens dagen dat ik down ben maar dat is niet te vergelijken met toen. Ik heb zelf veel gehad aan afleiding zoeken en naar mezelf kijken. Wat me hielp en eigenlijk nog steeds helpt is kijken waarom ik depressief was, wat de oorzaak was en hoe ik me voelde. Ik probeerde te kijken waar het vandaan kwam en of ik misschien door iets was geprikkeld waardoor het op kwam zetten. Ik heb, na 4 jaar van peut naar peut, een geschikte therapeute gevonden en daar ben ik heel veel mee opgeknapt. Ik merkte dat ik het toch echt zelf moet doen met wat hulp van een peute. Daarom ben ik ook gestopt met medicijnen zo'n 3 jaar geleden om te 'voelen' wat er nou gebeurde met me. Ik was toen ook niet meer bang en afhankelijk van de pillen. Ik had eerder Reiki gedaan en deed er weinig mee maar heb het weer opgepakt en ook daar heb ik veel aan gehad. Eigenlijk zou je, op het moment dat je een depressie op voelt komen, eerst moeten kijken waardoor het komt. Lukt je dat niet kan je partner je misschien helpen? Ik zei vaak tegen de mijn man: ik ben zo depri als een deur en wist niet waarom. Alleen door het uit te spreken hielp het al een beetje. Probeer desnoods iemand te bellen of ga even iets doen waardoor je er even niet aan hoeft te denken. Het is een heel verhaal en ik hoop dat je een beetje snapt wat ik bedoel. Mocht je vragen ofzo hebben dan mag je wel pb-en hoor Sterkte ennuh, laat je er niet onder krijgen hoor!
tja mijn depressie verhaal heeft eigenlijk geen duidelijk begin... en dus ook zo blijkt, geen eind. Heb een erg moeilijke jeugd gehad door vooral mn vader en gedeeltelijk mn moeder. Door heel mn jeugd en jong volwassenheid gepest. Misbruikt en geestelijk mishandelt door eerste vriendje en zijn fam. En alles redelijk doorstaan ook (geestelijk dan...)al was ik duidelijk toen al depressief al wist ik t niet. Dacht rond mn 12e al aan de dood bvb. De klap kwam pas toen ik ging scheiden van mn ex. Ging allemaal goed en voelde me sterker als ooit. Regelrechte girrrllll power enzo. En toen pleegde hij zelfmoord. Dat was het begin van een ketting reactie van problemen. De soos vond de eene fout na de andere van mij....alleen klopte er geen hout van en waren t meestal juist fouten van hun. Had er een dagtaak aan hun fouten weer recht te zetten en te zorgen dat ik toch die maand weer n uitkering had zodat ik voor mn kinderen kon zorgen. Door dat allles rond de scheiding nog niet rond was voor mn ex zn dood kreeg ik financieel veel op mn dak. Plus mn zoontje bleek pdd-nos. Moest verhuizen en heb heel erg moeten leunen op vrienden. Sommige vrienden bleken niet zo heel erg goede vrienden en heb er vele verloren in die tijd.Mn ex familie was van mening dat t mijn schuld was dat mn ex dood was. En nog meer van dat soort gedoe. Ben toen al zelf naar de dokter gestapt met de melding dat ik depressief was enzo. Niet voor mezelf toen want ik zag t niet meer zitten. Maar de kinderen hadden alleen mij nog. Dus ik MOEST door. Net zo goed als ik nu weer door moet voor de inmiddels 3 kinderen. Al zit ik er niet zo doorheen als toen hoor. Mijn diepe depressie is echter wel een chronische geworden...of misschien gezien het bekende gevoel van toen ik 12 was...altijd wel geweest? (vandaar ook dat ik kira forte nam omdat dat HET middel is met een chronische depressie...als het werkt bij je). Ik heb de hoop gehad dat ik t mis had en het toch hormonaal was omdat t als sneeuw voor de zon weg was tijdens mn zwangerschap. Maar niet dus....maja kira forte mag ik nu niet helaas. Ik heb dus niet iets specefieks waarom ik nu weer depressief ben. Het is er gewoon af en toe. Soms wat erger soms wat minder erg....maar het zit redelijk erg in de weg van n gewoon leventje lijden. Handvaten genoeg hoor...maar daarmee is het gevoel niet weg, wel te handhaven. Alleen is het bvb optijd opstaan soms wat moeilijk als Wendy me snachts uit mn slaap gehouden heeft. Ga het nu toch weer doen gewoon omdat ik daarmee dit duiveltje n beetje op afstand kan houden. Leuke dingen plannen...mja daar schort t af en toe toch aan. Al zit er een mooi nieuw bureau in het verschiet voor me (EINDELIJK van dit rotding af waar ik al 10 jaar n hekel aan heb en mn ex zn smaak is!) en morgen is mn jongste zoontje jarig en gaan we misschien ergens heen...of anders iig binnen kort. Kan gelukkig nog steeds genieten van mn meisie en die 2 ettertjes (2 zoonen) van me. Maar als het erg stil is....als ik snachts prongeluk wakker word. Dan ga ik piekeren over vanalles en nog niks. Heden en verleden en ik kan er maar niet mee stoppen...word er soms zo gek van. Gister ben ik er door om 5 uur op gestaan. Lag ik alweer n uur te piekeren En ik kan zeer slecht tegen Wendy dr gehuil nu (en ze is net met n regeldag/sprongetje...wie zal t zeggen, bezig....pfff) Zit er soms heeel erg doorheen. En ik weet waar het toe kan leiden. Vandaar dat ik meteen toen ik weer iets in die richting voelde aan de bel trok! Ben aan t bekijken of ik niet toch die vervanger op ga bellen. Mn man zegt dat hij me wel kan brengen enzo.. ondanks dat hij moet werken. En ggz...dat word het RIAGG en als je me ergens niet heen krijgt dan is het DAT wel. Teveel misstanden en ongeintereseerde hulpverleners gezien om daar nog heen te willen. Ik ben idd iedere keer weer sterker als dat ik denk en ze krijgen me er ECHT niet onder....maar god wat vreet dat toch n hoop energie en wilskracht steeds.... Dank jullie voor het lezen/reageren meiden. Dat helpt ook n deel
Hi Wilma, Volhouden he meid! Ik weet precies hoe het zit want ik heb al die rompslomp met de psychiatrie ook gehad,alleen dan het geluk dat ik het zonder te morren vergoed kreeg. Maar ja dan moet je dus weer wachten met afspraken,medicijnen slaan pas na 6 weken aan etc..Zou je niet eventueel naar het ziekenhuis kunnen om advies te vragen als ze een PAAZ hebben? Anders zou ik gewoon naar de dokter gaan om om medicijnen te vragen. Ik zou alleen met een half beginnen en langzaam opbouwen naar een heel want de eerste dagen zijn echt vreselijk om eerlijk te zijn,daarna word het beter. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte! En laat je er niet onder krijgen door dat stelletje oelewappers!