Even een praktische vraag. Wat doe je als je kind op een onmogelijk moment een driftbui krijgt? Bijvoorbeeld als hij bij het naar school brengen voor de poort op de grond gaat liggen omdat hij wil dat je je fiets anders parkeert? Welke tactiek pas je dan toe om tegelijk aan te geven dat je dat gedrag niet pikt en snel de situatie onder controle te krijgen?
Vooraf afspreken, vragen en voorbereiden. Ik weet zelf dat mijn dochter echt aan haar eigen mening vastzit en eigen plan. Daarom als ik weet dat ik kan verwachten dat als ik zomaar plannen wijzig of fiets parkeer anders etc dus als ik voel dat aankomen of weet dat het anders is dan anders dan vraag ik altijd: hoe ze dat wil hebben. En niets mis mee als dat niet kan zoals ze wil maar bespreken vooraf helpt wel want dan kan ze haar "idee" ook aanpassen en kan reden horen waarom niet. Mijn dochter is erg temperamentvol waardoor dus ik moet continu dat soort dingen doen. Kijk maar of dat helpt bij jullie.
Ik zal hem de keuze geven om mee te komen en kort uitleggen dat jij echt je fiets niet anders gaat parkeren, óf als hij dat niet wil: negeren en doorlopen. Ligt natuurlijk een beetje aan de situatie en het hoe en waarom van de driftbui. Soms is het een gevolg van een slechte ochtend en in dat geval ben ik ook meer troostend. Maar er zijn van die dagen bij dat het recalcitrant gedrag is of grensopzoekend machtsvertoon en dan ben ik erg van het grensbepalende. Oppakken en meenemen of anders negeren en doorlopen. Meestal kiest ie dan snel eieren voor zn geld
Ik negeer het zoveel mogelijk. Als ze in de weg ligt, dan schuif ik d'r even op Ik ga een paar meter verderop staan, beetje met mijn telefoon spelen ofzo. Het duurt gelukkig nooit zo lang.
Ik ben daar niet zo moeilijk in haha. Pak em op, zet em ergens neer waar hij flink te keer kan gaan, en negeer het verder. Gaat vanzelf weer over Ons mannetje kan er ook wat van, en inmiddels laat het me echt koud, en ga ik door met wat ik moet doen. Hysterisch worden van een fiets die anders moet staan, geef ik echt geen aandacht aan.
Ik bereid hem ook altijd goed voor, maar krijgt hij toch een driftbui en we moeten verder, tja jammer dan. Onder de arm ermee en als hij weer normaal kan doen kan hij weer lopen. Alleen beetje jammer dat mijn zoontje altijd gaat roepen "mama, laat mij los, je doet mij pijn!" Wat ik uiteraard niet doe, maar voelt een beetje beschamend.
Heb het hier wel vaker met de honden uit laten. Ik wil die kant op hij de ander. En hij mag soms beslissen maar soms ook niet. Dan zeg ik hem vaak ook dat de honden even een goede ronde moeten lopen en geen kleine en loop Door. Dan schreeuwt ie vaak nee en gast liggen. Ik zeg dan dag Jari en loop Door. Dan komt ie snel wacht op mij mama!! Dit door dat ik wel eens om hoekjes ging staan. Dus die blijft nu wel in de buurt. Verder heb ik lak aan de rest. Soms driftbui in de supermarkt dan spreek ik hem aan en leg het uit. Werkt het niet ga ik gang ernaast staan. Helpt vaak heel snel
Maar ook ff serieus: op een onmogelijk moment gaat hij gewoon op mn schouder mee. Beetje op zn kop houden enzo en hij lacht vaak weer snel genoeg.
Ik bereid de kinderen ook altijd voor op iets, kondig het dan nog een keer aan en geef dan een laatste waarschuwing. Net als vanmorgen wou mn zoon nog spelen maar we moesten nu echt naar school zus ophalen. Dus aangegeven we moeten nu echt weg, neeee was de reactie. Uiteindelijk heeft hij tot school zitten gillen op de fiets en op school was het direct over. Dochter ook zo, die wilt bv tussen de middag zelf fietsen. Geef meestal aan dat daar geen tijd voor is want ik moet dr altijd verschonen tussen de middag ivm ongelukjes, dan nog 2x zelf een kwartier fietsen, omkleden, eten. Dat lukt niet. Dan zit ze heftig huilend achterop. Soms geef ik dan de optie "Zelf fietsen maar dan niet spelen tussen de middag"
Als je echt weg moet: oppakken en meeslepen...echt niet dat ik mijn fiets ergens anders zet. Zonder tijdsdruk: eroverheen stappen/ opzijschuiven en je ding gaan doen.
Soms wil ik er dan wel de humor in houden dus doe ik iets geks wat ie niet verwacht (de jongste heeft nog wel eens een driftbui)
heerlijk herkenbaar, van de week mijn pittige peuter ook in de supermarkt, mevrouw wilde appels,mama ook maarrrr wel andere appels dan zij (nodig voor een bepaald gerecht) ik zei dat het nu voor het eten koken nodig was deze appels mee te nemen,dat het een andere smaak had. Nou dit viel ab-so-luut niet in goede aarde,mevrouw ging op de grond liggen en zeuren, ik moet dan stiekem altijd een beetje lachen van binnen om de gezichten van de mensen om mij heen, je hebt de ''ach ja been there,done that &succes gezichten'' en de '' pfff voedt dat schreeuwende blaag eens op gezichten'' de laatste categorie heeft ofwel hele hele brave kinderen of geen kinderen hihi. Maargoed, het ligt er een beetje aan in wat voor situatie ik zit, ik leg het altijd op oogniveau uit, alsnog drama? Prima, succes ermee ik loop gewoon verder en negeer het. In situaties waarbij er gewoon direct actie nodig is en woorden hebben geen effect meer, dan pak ik mijn kleine eigenwijs op en is het gewoon klaar , al dimt het geluid dan meestal pas na 5 minuten (soms zou een afstandsbediening met een volume-knop voor kinderen zoooooo welkom zijn he!)
Dit is echt gebeurd op een receptie/feestje in het witte huis, waar iemand haar kids mee had genomen en de peuter kreeg dus een driftbui pal voor Obama z'n neus Die er niet warm of koud van werd dus Driftbui op onmogelijk moment: over m'n schouder (of hup in de buggy of het fietsstoeltje of autostoeltje, net hoe het uitkomt) en gaan. Als ik geen tijdsdruk of wat heb, dan net wat een kind nodig heeft om er uit te komen en afhankelijk van de reden van de driftbui. Met voorbereiden op dingen kun je een hoop voor zijn en met regie geven binnen door jou opgezette kaders ook, (dus: we gaan nu naar school, wil jij je rode jas aan of de roze? (we hebben er hier twee, omdat ik een reservejas wel erg handig vind). Keuzes geven dus, zodat ze iets te beslissen/bepalen hebben op hun eigen niveau
Op een onmogelijk moment gewoon onder de arm. Vaak moet ze dan op een gegeven moment wel lachen. Of niet. Jammer dan.