Onze dame van bijna 2 jaar wordt een echte peuterpuber! Ze roept steeds nee, nee, nee. Gelukkig prik ik daar wel doorheen. Maar tijdens het aankleden is het soms echt een drama! Hoe doen jullie dat met jullie peuterpubers? Ze wordt soms echt boos, en wil dank niks. Iemand tips???
Afleiden is hier het sleutelwoord. Probeer haar keuzes te geven waardoor het aankleden leuker wordt: 'wil je deze broek aan of deze?' Of laat haar zelf proberen kleren uit of aan te trekken. Als mijn dochter niet mee naar boven wil voor een schone luier of om haar aan te kleden, mag zij bijvoorbeeld de lamp aan doen waardoor ze het wel leuk vindt om mee te gaan. Of we nemen de pop mee naar boven. Ik probeer haar af te leiden met voor haar leuke en interessante dingen, waardoor ze wel meewerkt en er geen strijd ontstaat.
Of ik begin een aanwijsspelletje tijdens het aankleden bijvoorbeeld. Dan zeg ik 'waar zijn je armen voor de trui' of 'waar hoort je broek'. Vaak vindt ze dat leuk en is het aankleden gezellig.
Leuke ideeën van kusjesmama sluit mij dus daar bij aan. Humor gebruiken ene mouw er in ( bonk tegen mama.s hoofd) dat vind dochter nu nog een leuk ( spelletje).
En als bovendstaande allemaal niet helpt en ze gaat "hangen" dan moet ze soms even op de gang 2.5 jr en daarna bespreken we wat er niet goed ging en krijgt ze n knuffel als de kleertjes aan zijn !
Inderdaad afleiden en het leuk maken. Zelf kleertjes uit laten zoeken bijvoorbeeld en dan een soort kiekeboe spelen door het hoofdgat. Bij een schoon luiertje, zelf alles laten pakken. Bij mij liggen de luiers en doekjes beneden waar hij er bij kan. Die kleine opdrachtjes en vooral het zelf doen maakt het voor hen leuk. Gelukkig heb ik het bijna nooit nodig, maar als hij echt niet mee werkt krijgt hij even een time out. Ik vind dat je best mag laten merken dat bepaald gedrag niet getolereerd wordt.
Rond 2 jaar komt langzaam het eerste besef dat ze individuen zijn, dus niet vastzitten aan mama. Dit maakt dat ze inderdaad grenzen gaan opzoeken (omdat die letterlijk nieuw zijn in hun beleving en ontdekt moeten worden, dus niet om ons te pesten!), dus dat is de "nee!" vaak. Wat veel mensen vergeten is dat dit besef heel angstig is of kan zijn. Dus het beiden van veiligheid is heel belangrijk! Ondanks het feit dat ze los zijn van mama, zijn ze niet alleen en is er iemand die van ze houdt en voor ze zorgt. Hoe lastig soms ook... Probeer te begrijpen voordat je ongeduldig wordt!