Vanaf mijn 13e heb ik geen goede band meer met mijn moeder,door t overlijden van mijn oma, haar overgang en mijn puberteit. Inmiddels ben ik 32 en heeft ze mij al die jaren geestelijk kapot proberen te maken. Door bijv haar relatie problemen op mij af te schuiven etc etc. Mijn moeder is er nooit voor mij geweest. Er zijn diverse dingen gebeurd wat teveel is om op te noemen hier. Sinds ik samen woon met mijn huidige vriend.nu bijna 6 jaar,is ze me aan t stalken. Op Facebook, via de mail,per sms of whats app. Hoe kort af ik ook reageer of gewoon nier reageer het kwartje valt niet. Laatst zijn mijn vriend en ik samen een week weg geweest op vakantie en dit viel totaal in verkeerde aarde bij mijn moeder. We hadden geen tijd voor hun en hup daar kwamen de vage mailtjes en berichtjes op fb weer. Inmiddels ben ik er zooooo klaar mee,dit houdt me al tijden bezig,terwijl ik gewoon rust wil voor mijn bevalling... (Verder vermoed ik ook dat ze meerdere persoonlijkheden heeft en wie weet wat nog meer? ) Wie heeft er tips hoe ik dit aan moet pakken ? Contact verbreken met mijn moeder wil ik graag maar dan zijn mijn broertjes en mn vader er ook de dupe van...
Misschien omdat jij je broertjes er buiten wil laten. Nog een keer een gesprek aan gaan. Met wat jij wel wil en wat jij niet wil. En ook dan n duidelijk aangeven. Dat als jouw grenzen geschonden blijven je het contract voor gehoord wil beëindigen.
Hoe staan je vader en je broertjes er in?kunnen ze zich verplaatsen in jou en begrip ervoor opbrengen als je het contact verbreekt?steunen ze jou,maken ze hetzelfde mee met je moeder?zoja,verbreek het contact met je moeder zodat jij rust hebt. staan ze er anders in dan zou ik eerst een gesprek aangaan met ze en het er over hebben wat het gedrag van je moeder met jou doet en dat het los staat van je relatie met hun zodat je het contact met hun niet kwijtraakt. veel sterkte maar denk aan jezelf en je kleintje
Hoe heeft ze je kapot proberen te maken? Door je met haar problemen op te zadelen? Misschien doet ze het niet bewust en heeft ze psychische hulp nodig. Ik vind het erg als kinderen hun ouders de rug keren. Misschien heb je je redenen daarvoor. Misschien ben je gewoon te hard. Geen idee. Ik wil je niet veroordelen maar hoop dat je daar goed over nadenkt.
Sowieso je moeder van FB afgooien, blokkeren op WhatsApp/sms....dan is het al een stuk rustiger voor je lijkt mij. Wellicht (afhankelijk van wat er precies allemaal gebeurd is) nog éénmaal een goed gesprek aangaan met je moeder (vader erbij) of als dat te moeilijk is een email schrijven. Als ze jullie dan nóg niet met rust laat alle contact (voorlopig) verbreken. Sterkte.
Mijn broertjes staan er hetzelfde in, bij mijn oudste broertje die ook op zichzelf woont doet ze precies hetzelfde. Maar als hij er wat van zegt word het af gedaan met een grapje en gaat het na een paar dagen net zo hard weer verder. Van mijn vader weet ik niet hoe hij erin staat, ik vermoed dat hij achter haar blijft staan en mij niet zal steunen. Ranja, niet alleen door mij met haar problemen op te zadelen, ze is al 18 jaar bezig om mij geestelijk kapot te krijgen. Er zijn veel dingen gebeurd die teveel zijn om op te noemen,maar neem van mij aan dat deze beslissing niet over 1 nacht ijs is gegaan hoor.. Ik ben niet te hard,ik accepteer het al 18 jaar en nu ik zwanger ben,gaan mijn ogen open. Mijn omgeving zegt steeds tegen me dat ik te goed ben voor de wereld,en ik heb idd te lang over me heen laten lopen. Maar heb nooit het lef gehad om te zeggen,tot hier en niet verder. Nikki88, blokkeren op fb heb ik al gedaan. Een gesprek gaat er niet komen, omdat we ruim 2,5 uur rijden met de auto uit elkaar wonen en ik niet voor 15 min ruzie die kant op ga rijden en ten tweede wil ik in de buurt van huis blijven in deze fase van mn zw. Een email ga ik wel sturen,maar moet er samen met mn vriend eens voor gaan zitten ,ben bang dat ik nml alleen maar verwijten op ga schrijven. Bedankt voor jullie reacties zover iig.
Zou inderdaad haar overal blokkeren. Als ik zo lees zou je broertje het helemaal begrijpen dus lijkt me niet dat je dat contact dan kwijt bent. Je vader zou ik het eenmaal op de man af vragen. Kijken wat z'n reactie is. Verder contact verbreken, dit is niet te doen. Je krijgt nu een eigen gezin.
Poeh, als ik dit zo lees ben ik verbaasd dat je het nog zo lang hebt volgehouden. Ik zou haar allang niet meer in mijn leven willen. En bij de rest van het gezin benadrukken dat je hen wel graag wilt blijven zien. Sterkte. Ik weet hoe het is, heb al lang geen contact meer met m'n biologische vader.
Ik zou zeggen; van Facebook gooien en Whatsapp blokkeren. Verder gewoon contact onderhouden met je vader, broertjes/zusjes etc. Je komt op visite, je houdt oppervlakkig contact (zonder ruzie te maken, gewoon er niet op in gaan) en je gaat weer. En als dat niet lukt zou ik de band verbreken en alleen met je broertjes/zusjes contact houden. Ik heb praktisch heel mijn familie afgestaan om van mijn biologische moeder af te komen. Grote opoffering, maar het resultaat was het waard. Rust en vrede, voor mij en mijn gezin!
Wat dacht je van contact verbreken via social media? Op Facebook, mail, sms, whatsapp blokkeren. Dan kun je nog gewoon contact houden. Mijn moeder heeft al die dingen niet, en ik heb ook contact met mijn moeder. Ik denk dat dat al veel frustraties zal schelen!
Herkenbaar. Ik heb ook het contact met mijn moeder verbroken en werd altijd bestookt met rare berichtjes en verwijten. Iedere keer probeerde ik het weer goed te maken en vervolgens deed ik alles fout en draait de aarde om haar. Ze heeft ook psychische problemen en een alcoholverslaving, het lijkt op borderline want het ene moment is ze poeslief en daarna agressief, maar ze slikt alleen antidepressiva (ik ook inmiddels.). Het is heel teleurstellend en moeilijk, ik zou graag een normaal contact hebben met haar maar ze maakt het onmogelijk. Soms moet je voor jezelf en je eigen geluk kiezen...
Dat is al gebeurd maar dan belt ze me gewoon 3x daags als ze de kans krijgt.. Dan heb ik liever dat ze me mailt,die kan ik tenminste zo verwijderen. En normaal contact is niet handig omdat ik niet naast de deur woon,dus even langs gaan is niet mogelijk.
Kun je dan niet heel stellig zeggen dat je het te veel vindt en dat ze bijvoorbeeld 3x per week mag bellen en dat je alles wat daar boven komt gewoon wegdrukt? Weet je moeder ook waar ze aan toe is.
Ik zou heel duidelijk zijn tegen je moeder dat je dit niet prettig vindt. En als ze toch blijft doorgaan, kenbaar maken dat je op zo n manier geen contact wilt. Misschien zoekt je moeder wel aandacht of heeft ze je nodig waardoor ze zo reageert. Al had ze dat misschien wel anders aan je kunnen laten merken. Toch zou ik vragen aan haar waarom ze zo reageert, en hoe zij graag het contact zou zien tussen jullie. Mocht ze nou echt gewoon maar doorgaan met dit gedrag, dan zou ik haar blokkeren. Maar ik zou dit niet op voorhand al doen. Het is best pijnlijk voor een moeder als een kind haar niet meer wilt zien of spreken. Ik denk niet dat je dat ineens moet doen. Eerst maar duidelijkheid geven. Veel sterkte.
Heb je geen nummermelder? Dan zie je wie er belt en neem je dus niet op. En als je een antwoordapparaat neemt dan kan je ook mensen wat laten inspreken als je per ongeluk iemand mist. Of iedereen jouw mobiele nummer geven en vragen om daar op te bellen. En je moeder daar op blokken zodat die op de vaste lijn moet bellen.
Wat had je zelf in gedachte? De meeste opties die er gegeven worden kunnen niet, wil je niet of helpen niet... Als ik zo min mogelijk contact wil dan zou ik zorgen dat er bijna geen mogelijkheid is om contact op te nemen. Whatsapp blokkeren, verwijderen als Facebook vriend én wel de moeite nemen om er heen te rijden en duidelijk te laten weten dat het tot hier en niet verder is. Ik heb nooit begrepen waarom mensen via email, Whatsapp, social media ruzies willen bespreken. Face to face met alle emoties die erbij komen vind ik veel duidelijker.
Hier ben ik het 100% mee eens. Geef het nog een kans met een goed gesprek en als ze dan nog verder gaat met dit gedrag, dan moet je voor jezelf kiezen. Je vader en broers kunnen altijd naar je toekomen maar dan zonder moeder. Als ze haar gedrag niet veranderd moet je jezelf afvragen of je zo iemand in het leven van je kindje wilt.