Ts heeft geloof ik niet gezegd dat het een vriendin is, dat zou het voor mij wel anders maken. Nog steeds denk ik dat het beter is dat ze het van haar man hoort. Ik geloof/hoop dat het de kans groter maakt dat ze er ooit nog samen uitkomen.
Wat erg zeg dit!! Als het mijn man geweest zou zijn zou ik het willen weten, maar ik zou het denk ik niet tegen een ander durven zeggen, je weet ook niet hoe hun zouden reageren.
Ik zou gewoon zeggen dat je haar man ben tegengekomen in het bos en dat ze verder maar navraag bij hem moet doen. Ik zou het ook willen weten als het om mij gaat..
Ik zou die man er op aan spreken en zeggen dat ik van hem verwacht dat hij het tegen zijn vrouw verteld. Als hij dat niet gaat doen dat ik me dan verplicht zou voelen om het te doen.
Hij is net opgehaald. Heb niks gezegd over de vrouw. Alleen we kwamen zijn vader tegen in het bos. Ze keek verbaast maar zei niks
Hier nog één. Op het moment dat ik een ander voor m'n ogen zie vreemdgaan, heeft hij het op datzelfde moment 'mijn zaak' gemaakt Ik zou me kapot schamen en die vrouw nooit meer aan kunnen kijken als ik het voor haar zou verzwijgen.
Ik zou het laten afhangen van hoe goed je die moeder kent. Is het een vriendin van je, dan zou ik het wel zeggen. Anders zou ik mijn mond houden. Denk ik. Heel moeilijk!
goed van je hopelijk verteld hij haar de waarheid en niet dat ie ondertussen een of andere rotsmoes verzonnen heeft dat ie is gaan lunchen met een collega ofzo
Zeker tegen de moeder zeggen!! Je weet het zo zeker, het zijn geen twijfels. Ze heeft absoluut recht op de waarheid! Ik zou het jou kwalijk nemen, als ik de moeder was en je het mij niet vertelde, terwijl je het wist. Hoewel ik begrijp dat het heel moeilijk is voor jou, deze situatie.
Hier had mijn voormalige buurvrouw een aantal jaren geleden een affaire. Als de buurman aan het werk was, kwam er een kerel bi haar langs, die een halfuur voordat hij thuiskwam weer vertrok In eerste instantie wilde ik er ook niks van zeggen, want het zijn mijn zaken niet, maar toen het maanden ging duren en de buurman op een gegeven ogenblik door liet schemeren dat ze ook aan kinderen dachten, heb ik het hem toch verteld. Ik heb gezegd dat hij misschien maar eens een goed gesprek aan moest gaan met zijn vriendin. De relatie heeft nog wel even stand gehouden, want zij had haar lover opgegeven. Een aantal maanden later stond de welbekende auto weer meerdere keren per week voor de deur en daar is de buurman achter gekomen en heeft een punt achter de relatie gezet. De lover van de buurvrouw koos uiteindelijk voor zijn vrouw, dus nu zit ze ergens moederziel alleen op een flatje.........
Ik had het wel gezegd, ongeacht mijn relatie tot die andere persoon. Voor mij voelt het als medeplichtig zijn wanneer ik mijn mond zou houden over zoiets. Alleen zou ik dit niet in het bijzijn van het jongetje bespreken.
Heftig... Draai de situatie eens om.... Zou jij het willen weten... Ikke wel dus ik zou het wel vertellen.... Ik zou iig die man confronteren en hem zeggen dat hij het moet vertellen... Mocht ze er naar vragen zou ik zeker niet liegen...