Hoi! Ik vraag me af of er meer meiden zijn die de titel van mijn topic herkennen. Ben zelf bezig met week 19. Het gaat hartstikke goed in vergelijking met de 1e 3 maand(beroerd geweest en mezelf daardoor totaal kwijt), dus weer zin om vanalles te doen in het normale werktempo wat ik gewend was vóór de zwangerschap. Helaas denkt mijn zwangere buik daar anders over...Ook mijn VK heeft gezegd dat ik wel alles nog mag doen, maar rustig aan. Ik dacht:", ben nog niet eens op de helft! hoe moet dat straks als er een enorme toeter voor mn neus hangt?!". Ik volg het advies natuurlijk wel op, ook omdat ik anders met harde buiken en banden- en lage rugpijn loop, daar zit ik ook niet op te wachten. Maar soms baal ik, voel ik me geen 30 maar 80...
Heel herkenbaar! Ik heb ook nog een goede werkdrang, en zin om van alles te onder nemen, maar lichamelijk gaat het soms gewoon niet. Ik vind het persoonlijk ook best lastig om rustig aan te doen. Zeker met mijn nesteldrang !
Zooo herkenbaar.. Ik wil zo veel doen.. Ben altijd een heel actief mens. Ik kan ook al een week of 7 erg weinig door de BI. Mijn lijf roept me echt terug als ik te veel doe, en de laatste weken krijg ik er ook nog harde buiken bij als ik weer eens toegeef aan mijn nesteldrang.. Gelukkig neemt manlief veel van me over.
Ik herken t helemaal .. Vanaf week 7 begon ik last te krijgen van mijn bekken fysio etc. Momenteel zit ik al 2 weken "ziek" thuis moet nu mijn rust pakken en zorgen voor mijn 2 meiden en t huishouden komt op plek 2... Ik vind dit echt verschrikkelijk!!Wil gewoon lekker werken, de stad in, bij de ballorig met mijn meiden in de hoogste toren klimmen alleen wil dat niet...Volgens de fysio moet dit na 3 a 4 weken rust toch echt wel beter gaan aangezien ik in het begin stug ben door gegaan...Helaas merk ik geen verbetering ... En als je dit bij 2 zwangerschappen niet hebt gehad en gewoon nog alles kon doen valt dit echt vies tegen ... Heeeerlijk even lekker klagen
Ook hier heel herkenbaar. Na een paar weken bedrust gehad te hebben nu weer uit bed. En ik doe veel te veel in de ochtend gaat het nog maar in de middag lig/ hang ik voor oud vuil op de bank. En die nesteldrang die ik heb helpt er niet aan mee.
Hier ook herkenbaar.. zit al vanaf week 18 thuis omdat ik niks mag doen van de gynaecoloog. Ik wil zoveel maar ik hoef maar iets teveel te doen en dan krijg ik harde buiken..ik verveel me zo. Ik wil zo graag wat doen!
Yup, ook hier herkenbaar. Buik is heel groot, zit in de weg, beperkt me bij van alles en voel me fysiek 80. Heel frustrerend!
Joe, hier nog eentje! Eigenlijk is dit mijn enige échte klacht tijdens mijn zwangerschap, en ik zit mezelf er flink dwars mee.. Tot mijn relatie van de week uitriep: "Jij doet net alsof dit voor de rest van je leven is!!!" En dat is natuurlijk niet zo. Het is maar voor even. Nog maximaal 5 maanden ofzo voor jou. Dat moet te doen zijn toch? 5 maanden lichamelijk afzien op een mensenleven? Ik vond het in ieder geval een hele openbaring en was spontaan dankbaar voor het feit dat ik geen chronische ziekte heb. En zo is de boel dan weer wat gerelativeerd en kijk ik weer wat positiever naar mijn (tijdelijk) weigerende lijf.. Kop op meid, we krijgen er iets prachtigs voor terug!
Heel erg herkenbaar ! Ik word ook direct teruggefloten wanneer ik te veel doe.. pijn in mijn rug en bil en weer boven de wc hangen .. lastig hoor, jezelf koest houden wanneer je van alles wil.. Vooral werken is nu te zwaar, dus doe ik kantoorwerk .. boventallig op mijn eigen tempo... dat is dan wel weer fijn! En inderdaad ach.... het is maar voor even.
Ja hoor..Kon tot een week of 39 nog alles doen, gister ging ik wat meer aan de wandel dan normaal en mijn rug stierf nog net niet af. Ben dan wel 41 weken en het helemaal zat, maar alsnog Kan ook niet meer opspringen als ik op bed lig, vind het best wel erg
Heel herkenbaar! Ik wil zo graag dingen doen zoals normaal maar ik merk dat mn lichaam daar anders over denkt. Het huis is een zooi en ik wil zo graag als een gek door t huis heen. Vanmiddag stond ik te strijken en toen voelde ik na een tijdje mn bekken en mn buik.... pffff Voel me ook gelijk zo'n zeur dan hihi.
Hier nog zo'n "zeur".. Ik wil zoveel, maar het lukt mij gewoon lichamelijk niet meer. Ik moet alles met pauzes doen, anders red ik het niet tot het einde van de dag... Hier speelt mijn HB mee. Dat is laag en het lukt mij niet goed om het omhoog te krijgen. Nu aan de Floradix en ik hoop daarmee wat energie terug te krijgen. Zo futloos voelde ik mij niet tijdens de andere zwangerschappen. Al blijft het een feit dat ik steeds meer op een bejaarde ga lijken naarmate de zwangerschap vordert.. Meiden, hang in there! Er komt een einde aan..
Tsja herkenbaar. Vind het super lastig om mee om te gaan. Wel een troost natuurlijk dat het niet voor altijd is en je er iets prachtigs voor terug krijgt! Hier BI sinds week 16 ergens. Ging even beter maar nu echt weer een dip nu se kleine volgens mij hard groeit. Pijn pijn pijn en dat afgewisseld met harde buiken, feest! Mag bijna niks meer doen en dat geen wat ik doe gaat moeizaam en dan moet ik idd nog ff
Inderdaad heel herkenbaar. Vanwege een eerdere vroeggeboorte doe ik rustig aan, maar alles in mij roept me om van alles schoon te maken en af te hebben.
Heel herkenbaar helaas.. Heb sinds 18 weken BI, m'n hoofd wil van alles, begin er ook met volle moed aan, alleen m'n lichaam kapt t allemaal heeeeel snel af. T gaat gewoon niet.. Erg frustrerend!! Kan ook niet wachten tot m'n lichaam en hoofd weer in harmonie kunnen samen werken haha
ja ook hier herkenbaar. omdat ik zelf een hartafwijking heb is het nu door de zwangerschap weer verslechterd. kan dus bv niet meer een trap op, dochter niet tillen etc. zelfs net heel rustig de vaatwasser uitladen resulteert in ritmestoornissen waardoor ik dus weer op de bank kan gaan liggen tot het over is. pfff nog 15 weken en dan ben ik er weer vanaf denk ik maar.
Nou amen, dit heb ik me de laatste dagen ook bedacht. Ik kan me ineens veel beter inleven in de mensen met een chronische ziekte. Jee wat zwaar!! Wij kunnen uitkijken naar een bepaalde datum, en daarna wordt het alleen maar beter!
Fijn al die reactie's! Kunnen we elkaar een beetje opbeuren. Gelukkig kan ik nog wel wat doen hoor. Ik werk thuis, we hebben een melkvee-bedrijf, dus kan mijn eigen tijd indelen. Maar het voeren van de kalfjes en het schoonmaken van hun verblijf is wel wat zwaarder geworden en moet ik echt op een bejaardentempo doen, anders lijkt het alsof iemand een voetbal in mijn buik oppompt en me met een honkbalknuppel op mn rug slaat, hihi. Ik ben zo gewend om lekker door te werken en dan ook nog ff dit en nog ff dat ertussen door te doen. Dat kan ik nu wel vergeten! Ik zit (gelukkig) niet met een verlof wat pas weet ik het wanneer in gaat, we hebben afgesproken dat ik aangeef wanneer het niet meer lukt. Mijn man heeft al bepaalde dingen overgenomen(vooral zwaar tillen), maar zolang ik in een rustig tempo mijn beesten kan verzorgen, doe ik het, anders word ik helemaal knettergek van het niks doen, en dat lijkt me ook niet gezond voor een zwangere vrouw. Gisteravond kon bv wel janken omdat ik rust moet houden en ik eigenlijk mijn man wel ff wou helpen om de koeien in de melkstal te drijven...bah! Zegt ie:"ja, maar je kan toch ook gewoon komen kijken?" En dat doe ik dus niet he, dan ga ik me helemaal zo nutteloos voelen. Nou ja, het is maar tijdelijk, straks hopelijk lekker met kleine de stal in, moeders kalveren verzorgen, kleine ligt er lekker bij te snurken in de kinderwagen, hihi.
Hoi, Ik kan nu nog alles maar heb wel ervaring met chronische pijn. dus begrijp jullie wel maar toch even mijn ervaring: Dus ja, zo'n buik is slechts tijdelijk. Misschien helpt het om er positief naar te kijken, je kunt ervan leren om te gaan met pijn en dat dingen niet zo gaan zoals je wilt. Verder kun je kijken wat je nog wel kunt/leuk vindt. Das misschien even zoeken (want ben je niet gewend) maar wellicht levert het verrassende dingen op. Sterkte/succes nog even!
Het is idd ook een positieve ervaring Ann77! Ik merk dat het toch best relaxed is als je de boel de boel moet laten Ik raasde altijd maar door qua huishouden, maar nu...pff, dan maar een week de wekelijkse schoonmaakbeurt overslaan en de boel met de franse slag schoonmaken. Straks kan ook niet alles meer zoals je wil als die kleine er is. Worden je plannen weer omgegooit door poepluiers, ondergekotst bedje, slapeloze nachten, voedingen, etc.