Het verlangen voor een 4e is momenteel zoooooooo groot. Vooral nu mijn kleinste bijna 2 jaar is. Ik zeg er meteen bij dat het natuurlijk helemaal niet te vergelijken is met het verlangen naar een eerste, want ik geniet met volle teugen van mijn 3 lieve jongens. Toen we 9 jaar geleden gingen samenwonen heb ik altijd gezegd dat ik een groot gezin zou willen mocht het lukken, en hij bleef altijd op 2 kinderen hangen. Mijn man is Italiaans en tegenwoordig hebben heel veel mensen het daar financieel zo ontzettend moeilijk dat 2 echt de max is, als je meerdere kinderen hebt word je daar echt letterlijk voor gek verklaard. Ik heb zelf het idee dat hij daarom altijd 2 in z'n hoofd had, omdat z'n zus dat tegen hem zegt (ben je gek? Een 3e? Of een 4e?!) en z'n ouders. Nou goed, toen de 3e een paar maanden was voelde ik me heel verdrietig bij het idee dat er nooit meer een kindje zou komen, dus met man over gehad, hij was vrij stellig; nee. Als ik probeerde te achterhalen wat de reden was (wat financieel kan het makkelijk en ook hebben wij de ruimte) zei hij; "gewoon nee". Toen heb ik gevraagd of hij erover na zou denken de komende jaren, ik zie ook dat hij zo dol is op kinderen, als we vrienden met een baby over de vloer krijgen is hij meer met die baby bezig dan ik! Nou hij denkt nu dus al zo'n ruim anderhalf jaar na, en af en toe zonder druk heb ik wel wat erover gezegd maar dan lacht hij alleen maar en zegt; ik ben nog aan het nadenken. De laatste keer dat we het erover hadden maakte ik een grapje; hoeveel procent kans? Toen zei hij 50%, I"m seriously considering having another baby. Nu word ik echt gek van onzekerheid, ik zou het NU nog helemaal niet willen met m'n verstand (hart wel) omdat ik nu de combinatie baby en peuter te pittig zou vinden met nog 2 andere kinderen. Ik wil hem niet onder druk zetten, maar ik begin wel telkens meer hoop te krijgen en straks is het helemaal voor niks en zegt hij alsnog nee Loslaten dus maar nog even...herkent iemand dit bij een 2e of 3e of 4e? En hoe ga je hiermee om? Niet teveel dromen waarschijnlijk.. Ik ben nu 35, dus ik zou graag willen proberen zwanger te raken als ik 36 ben..en ik zou het zo graag nu al willen weten of we ervoor gaan over een jaar of niet...maar misschien slaat het helemaal nergens op om dat nu al te willen weten...
Ik snap heel goed dat je vooruit wil kijken. Een 4de kindje is toch een hele beslissing. Zelf zou ik het dan toch ook wel willen weten. Je kunt er rekening mee houden als het wel zo is en mocht hij het niet willen dan weet je dat ook en kun je het misschien een plekje geven. Wij hebben er 3 en roep al heel lang dat het goed is zo. Dat vind ik ook nogsteeds, maar ik denk dat het verlangen naar zo een hummeltje en weer dat getrappel altijd wel blijft. Zelfs na 4 of meer kinderen misschien. Ik geniet nu van de vrijheid die we weer krijgen door zo de deur uit te lopen zonder nadenken. Geen gedoe meer met een luiertas en kinderwagen meer. Heerlijk!!! Maar eerlijk is eerlijk, een baby is en blijft leuk.
ja bij mij is het dus dat ik echt een groot gezin altijd wou, en ik wil het natuurlijk allemaal nogmaals meemaken, maar niet dat alleen want baby's worden groot. Ik houd van een vol huis
Ik herken het wel. Mijn gevoel roept ook heel hard om nog een kindje, maar mijn man wilde eigenlijk al geen 3e (toch is hij degene geweest die uiteindelijk de beslissing voor een 3e genomen heeft ) en een 4e zei hij altijd direct nee en nu staat de deur op een kiertje zeg maar. Wij hebben 1 dochter en 2 zonen (9jr, bijna 7jr en bijna 2jr) en ik ben nog voor mezelf (met mn verstand) aan het uitzoeken wat het nu precies is waardoor ik een 4e wondere wil. Wil ik weer zwanger zijn, nog een keer de baby tijd, nog een zoon, of juist nog een dochter? Of dat allemaal niet en gewoon nog een kindje dat bij ons mag opgroeien? Voor mij dus nog een hoop open eindjes voordat ik een serieus antwoord van mijn man kan/mag verwachten. Op dagen als vandaag vind ik 3 eigenlijk al teveel. (Al vanaf 4.30 wakker en daarvoor ook al een paar keer doordat de jongste niet lekker is)
Hier was het omgekeerd mijn man wilde zo graag nog een 3de... toen heb ik ook effe tijd gevraagd om na te denken en tot de conclusie gekomen dat ik het zelf ook nog wel wilde.. en nu na een jaar en een ma tussendoor toch weer zwanger... maar nu echt wel de laatste keer hoor