Hallo meiden Ik vroeg me af of iemand dit ook heeft meegemaakt, mijn dochter, ze wordt over een paar maanden 3 jaar, gedraagt zich de laatste tijd anders als anders en ik vraag me af of dit nou komt omdat ik zwanger ben. Ze wil de hele dag bij me zijn, liefst zou ze in me kruipen, als ik weg moet, is dat een groot drama, ze wil niet meer bij papa blijven of bij oma. Ik moet overal mee naar toe, niemand anders mag haar ergens mee helpen behalve ik. Met helemaal niks. Als papa tegen haar zegt, zullen we gaan fietsen, mama moet mee! en dit met alles. Ze is heel aanhankelijk en knuffelt het liefst de hele dag en zit dan het liefst de hele dag op schoot. Ik vind het enorm aandoenlijk maar het is ook best lastig, aangezien oma ook weleens op haar past. Vanmiddag moest ik ergens heen en mijn moeder en mijn dochter gingen mee, omdat ze in slaap was gevallen in de auto, bleef mijn moeder even in de auto zitten bij haar. Ik was ondertussen naar die afspraak gegaan. Toen werd ze wakker en merkte dat ik weg was, nou de wereld was te klein. Ze is zo echt nooit geweest, zou dit door de verandering komen die eraan komt?
Hoi Samba, ik heb vaker gehoord dat vooral jonge kinderen inderdaad zo gaan reageren, ze zoeken een bepaalde soort zekerheid, voor jullie gaat alles veranderen maar hun voelen dat ook zeer sterk aan en reageren daar ook heel sterk op. De vrouw van m'n neef is ook zwanger en hun dochtertje van 3jaar is ook best aanhankelijk echt bij haar heb ik gezien. Ik heb geen advies voor je helaas, want ik heb het zelf nog niet meegemaakt, maar ik denk dat het belangrijk is voor haar om te weten dat jij haar nog steeds geweldig vind ondanks dat er straks nog iemand bij komt die ook aandacht gaat vragen. Misschien dat je het zo kan zien, nu heb je nog genoeg tijd voor haar straks moet je het delen, nu kun je nog leuke dingen alleen met haar doen.
die van mij is ook aanhankelijk (word 4), maar ook een potje chagrijnig! dat heeft ze nu vooral. driftbuien. Om niks! Ze weet het wellicht nog niet dat ze n broertje of zusje krijgt, maar ik denk dat ze het wel aanvoelt. en het is toch een stukje los laten en afscheid. Omdat je je aandacht straks moet verdelen. en ook haar speelgoed moet straks gedeeld worden. is best super heftig en emotioneel voor dat kleintje allemaal
hier hetzelfde hoor! de oudste is nu bijna 4 en wil heel graag bij me zijn, gelukkig is het nog niet zo erg als bij jou (hij is nu namelijk met oma mee), maar er is wel duidelijk verschil. ook zegt hij regelmatig dat hij voor mij wil zorgen, en hoe vaak ik ook zeg dat mama best voor zichzelf kan zorgen en dat kindjes niet voor mama's hoeven te zorgen blijft hij zeggen, nee het hoeft niet, maar ik wil het wel... 's nachts kruipt hij ook vaak bij ons in bed. toen ik in verwachting was van onze tweede was hij een stuk jonger (nog geen twee namelijk) en toen merkte ik het vooral met naar bed gaan. hij wilde dat ik hem naar bed bracht en moest bij hem blijven tot hij sliep. het liefst sliep hij in ons bed tussen ons in. onze jongste is nu ongeveer even oud als de oudste was toen ik zwanger was van de tweede (snap je m nog ) en bij hem merk ik dus ook het naar bed gaan 'probleem'. onze oplossing is dat mijn vriend m gewoon in bed legt, want bij hem blijft hij niet huilen en zeuren tot hij in slaap valt, maar accepteert hij dat hij gewoon moet gaan slapen. verder willen ze heel veel het fotoboek zien waarin zij baby waren, dus die kijken we wel een paar keer per dag. ze zijn er erg mee bezig, kusjes geven op mn buik etc etc. ik weet van mijn oudste dat het na de geboorte vrij snel over is, dus ik maak me er geen zorgen over... succes!