Wij zijn in verwachting van ons 1e wondertje gepland en heel erg blij . nu moet ik zeggen dat iedereen om ons heen echt super reageert .....behalve de vriendin van mijn broer het kwam er met moeite uit om ons te feliciteren en afgelopen maandag viel het nog meer op , maandag hadden we de 1e echo een hele mooie echo met ons hummeltje erop dus ik had die door gestuurd via de whats app omdat hun op het punt stonden om op vakantie te gaan krijg ik een lauwe reactie van 'goh wat tof een minimens ' mijn andere schoonzus hing meteen aan de telefoon met de tranen in haar ogen . Nu weet ik dat iedereen anders reageert maar ik had van haar toch iets meer enthousiasme verwacht ik sprong bij elke echo van mijn nichtje een gat in de lucht .ik denk dat het voornamelijk met afgunst te maken heeft omdat het bij ons wel op de 'normale manier' en redelijk snel is gelukt . Heeft iemand nog meer hier ervaring mee en hoe kijken jullie hier tegen aan ?
Het hoeft idd niets te betekenen, maar jij kent haar natuurlijk beter dan ik. Misschien wil zij ook wel graag kinderen krijgen, misschien kan z geen kinderen krijgen.. Als je eeen goed contact met haar hebt kun je het haar gerust vragen, of je zegt tegen haar wat jou gevoelens zijn bij haar reacties.. je zou ook voorzichtig kunnen polsen bij je broer..
Ik sluit mij bij Loesje aan. En voor het zelfde geld heeft ze helemaal niks met kinderen, dat kan ook nog.
Je geeft hiermee al aan dat het bij hun dus niet zo gemakkelijk gaat het kinderen krijgen? Als dat zo is, denk ik dat ze echt wel blij zijn voor jullie, maar dat het voor hun erg pijnlijk is. En dat ze klem zitten met hun gevoel. Ze willen blij zijn voor jullie, maar zijn verdrietig voor zichzelf. En tja, probeer dan maar eens een gat in de lucht te springen! Ik begrijp jouw kant van het verhaal, maar die van jouw broer en vriendin ook.
Betekent dat dat het bij hen niet zo lukt? Dan is het misschien handig om ze niet te overvoeren met allerlei baby-info.... Ik zat zelf na 2 miskramen ook niet zo te wachten op allerlei echo-foto's van anderen enzo: gewoon te pijnlijk. Ik zou het -na hun vakantie uiteraard- gewoon eens even voorzichtig aan ze vragen: dat je het idee hebt dat ze wat moeite hebben met jullie zwangerschap, of dat gevoel klopt en zoja: wat zij prettig vinden in hoe ermee om te gaan. Mijn zusje was kort na mijn tweede miskraam zwanger en nieuwtjes over de zwangerschap kon ik op zich wel handelen, maar ik zat bijvoorbeeld even niet te wachten op geklaag over misselijkheid en kwaaltjes bijvoorbeeld....
Kan allerlei dingen zijn, hoe reageert ze normaal op dingen? Ik vind het niet zo'n hele rare reactie oid hoor. Jij apt een foto en zij reageert via app... is toch niet raar? Daarbij zegt je dat het bij jullie WEL op de normale manier is gelukt, zit zij in de mmm? Als dat zo is, dan zou ik de reactie ook in dat licht zien. Het kan voor haar misschien wel heel moeilijk zijn dat jij zwanger bent en zij niet. Dat is niet direct afgunst dan, maar meer een verlangen. Misschien gewoon een keer met haar over praten?
Misschien verwacht je teveel van haar. Dit hoeft toch niet meteen te betekenen dat ze afgunstig is. En als het bij haar langer duurt dan begrijp ik heel goed, dat het pijn doet en dat het moeilijk is om heel enthousiast te reageren. Ook al gun je het iemand van harte.
ik begrijp ook dat het bij hen niet makkelijk gaat...als ze inmiddels wel een kindje hebben vind ik de reactie wel jammer.. als zij nog geen kindje hebben en jij weet dat ze al een tijd bezig zijn vind ik het eerlijk gezegd niet netjes om ze met echo's te confronteren...dat had je anders aan kunnen pakken. Maar weet dus niet zeker hoe ik je bericht moet interpreteren.
Ik lees in jouw stukje dat het bij hun dan niet via de normale weg lukt????? Dan is het namelijk heel pijnlijk voor haar als ze geconfronteerd wordt met vrienden/familie etc. die gaan vertellen dat ze zwanger zijn. Dit weet ik uit ervaring. En ze zal best heel blij voor jou zijn!! Heus!! Maar pijnlijk voor haarzelf. Dus in die zin logische afgunst, maar hopelijk door deze reactie dat je haar nu ook een beetje kunt begrijpen????
als het bij hun niet ''vanzelf'' gaat, praat over jullie gevoelens. bij ons duurde het een aantal jaar, in diezelfde tijd is mijn vriendin 4x zwanger geweest... bij de eerste twee ging ik vaak mee naar de verloskunde en leefde erg mee, maar na 2 jaar bij ons nog steeds niks en daarna het ziekenhuis in...dat werd voor ons ook te veel, zij was weer zwanger en toen ook uitgelegd dat ik er nu niet mee om kon gaan, omdat het ik het hun tuurlijk gunde, maar mezelf er continu pijn mee deed. dit begrepen ze. bij mijn zusje hetzelfde. zij vertelde dat ze zwanger was en gaf ons ook de ruimte voor verdriet...echter bleken we een maand later zelf zwanger te zijn
het is idd bij hun op een moelijke manier gegaan ze hebben ondertussen een schat van een dochter van bijna 5 en ze zegt zelf van we zijn al heel blij met haar ,overigens doe ik haar verder niet lastig vallen met de zwangerschap puur omdat ik dit gevoel heb. ik ben wat dat betreft niet de enige die dit zo ervaart er zijn meer mensen die ons beide goed kennen en waarbij dit ook opvalt . mijn broer is helemaal blij en trots
Geef ze dan de ruimte om het moeilijk te hebben en ga vooral vragen wel wel en niet gewenst is. Want zelf bedenken dat je sommige dingen wel doet, zoals zo'n echofoto, en sommige dingen dan weer niet, kan betekenen dat je de plank net (of totaal) mis slaat. Gewoon rechtstreeks vragen dus, dan kan zij aangeven wat ze wel aankan en wat toch echt te confronterend is.
dank jullie wel voor de reacties het is ook echt niet zo dat ik er niet bij stil sta ,maar vind het wel jammer dat ik het niet zo kan delen met haar .
Dikke kans dat je best dingen kunt delen, als je maar weet HOE het bij haar het beste valt Als jij toevallig nu net die dingen doet die te confronterend voor haar zijn, stoot je af, terwijl als je het haar vraagt en daar rekening mee houdt, je grote kans hebt dat je wel samen kunt delen en naar elkaar toe groeit
Sluit me helemaal aan bij Rozemarijke! Los daarvan denk ik dat er op dit forum te veel mensen zijn die gelijk 'afgunst' roepen als reacties wat lauwer zijn. Afgunst is een heel nare emotie, die bij het gros van de mensen volstrekt geen recht doet aan wat ze echt ervaren. Over het algemeen geldt om te beginnen dat je niet in andermans hart kunt kijken: je weet niet hoe lang ze bezig zijn, of hoe innig hun wens is om nog een kindje te krijgen, of hoeveel moeite ze nog steeds hebben met laat moeder worden, of moeder worden van een veel kleiner gezin dan ze zich voorgesteld hadden. Ik heb het met mijn zus gehad. Die had het moeilijk met mijn eerste zwangerschap, was erdoor verrast, omdat ze zelf al jaren bezig is, en ze niet wist dat wij ook bezig waren. Ze reageerde lauw, maar niet uit afgunst. Ze gunde het ons van harte, maar zichzelf en haar vriend minstens zo erg. En dat zijn twee dingen die helemaal los staan van elkaar, maar soms even voor kortsluiting kunnen zorgen, omdat ze allemaal bij elkaar komen als mensen overvallen worden. Daarnaast geldt dat ik toch wel veel zwangeren zie die denken dat de hele wereld net zo in de zevende hemel is als zijzelf. Dat is niet zo, en dat hoeft ook niet. Het is mooi meegenomen als mensen je hartelijk feliciteren, het is fijn als ze af en toe informeren, het is geweldig als mensen meeleven - maar het is allemaal niet verplicht. Ik persoonlijk voel bijvoorbeeld niet de minste behoefte om de echo's van anderen te zien, maar ik kan uren naar de plaatjes van mijn eigen wurm in aanleg kijken. Ik stuur echo's en medische updates - en straks vrees ik de babyfoto's en verslagen van eerste woordjes en dat soort gedoe- alleen door naar mensen die daarom vragen of uitdrukkelijk te kennen geven dat ze er geen genoeg van kunnen krijgen. Sorry voor deze uiteenzetting, maar ik bedoel alleen maar: wees voorzichtig met dit soort termen. Je doet mensen er over het algemeen mee tekort.
Mijn zus is trouwens een van de mensen die het meest willen weten. Speciaal voor haar moet is soms ineens extra updates sturen, omdat zij dat fijn vindt, terwijl anderen het allemaal wel geloven als ik wat terughoudender ben. Ter illustratie van Rozemarijkes punt hierboven: praat erover, dan weet je hoe je met elkaar in contact kunt blijven.