eind maart begin april kwam ik er achter dat ik zwanger was. Geheel onverwacht. Na aan het idee gewend te zijn kwamen we er achter dat het vruchtje gestopt was met groeien bij 5.1 Met ruim 8 weken een curetage en dat was het dan. Zou rond deze tijd zijn uit gerekend. Vorige maand had ik eind okt een posi test 1 nov nog eens getest en op die test was het streepje amper meer zichtbaar. 3 nov kwam de boel op gang. Mijn cyclus is altijd snel weer op gang geweest. En dat blijkt wel weer want na negatieve testen had ik vanmiddag weer een posi test in handen. Het slingerd heen en weer in mijn hoofd. Dan weer heel blij dan weer zeker weten dat het nu ook fout gaat. Dan gaat het wel lukken met een tweede kleintje er bij enz enz enz het gaat maar door. Er zijn nog al wat dingen te regelen. De kleine is heel welkom maar nu weer met een posi test in handen slaan de twijfels en angsten volledig toe.
Als je test positief is, is het eigenlijk niet handig om te tijfelen. Je hebt nu natuurlijk nog steeds wel keus, maar wat zou de reden zijn dat jullie het toch liever niet willen? Blijkbaar zijn jullie er wel mee bezig...
leuk he hormonen die je op zulke momenten lekker aan het twijfelen kunnen maken. Denk niet dat ik de enige ben die deze gevoelens kent. OF het nu om een eerste of een tweede of een 10e gaat je weet niet wat je te wachten staat met dit kindje en de zwangerschap