Mag ik even zeuren? Ben zelf 24+3 zwanger met weinig klachten. Mooi, klein buikje. Kan nog werken (voor mijn opleiding tot HA, nu op een SEH) ong. 32 uur/week en sporten (spinnen, yoga en bodypump). Nu heb ik een collega, ze is nu ongeveer 18 weken zwanger, en het lijkt wel of ze elke klacht heeft die je kunt verzinnen. En over alles moet ze zeuren.... Diensten lastminute afzeggen, klagen, zuchten en puffen. Steeds de aandacht willen. Taken afschuiven. Nu weet ik dat zwanger zijn voor iedereen anders is, maar ik word knettergek van haar! En dat wil ik niet. Om twee redenen: 1. Ik merk dat ik wil laten zien hoe goed ik het nog wel kan.... Vermoeiend! 2. Vind mijn irritatie hoofd naar haar niet collegiaal. Dus, tips?
Tip? Niet op haar letten. Iedere zwangerschap is anders. Ik had jouw collega kunnen zijn qua klachten, en geloof me, ik zou zielsgraag met je ruilen.
Hier ook een zwangere collega alleen ben ik degene die alle kwaaltjes heeft (gehad) en zij heeft nergens last van. Mijn collega heeft er totaal geen problemen mee dat ik af en toe wat extra steun of kreun en dat ik wat vaker mijn rust neem. Ik weet gewoon dat ik het anders niet trek. Als ik even wat rust neem komt zij er gewoon even bij zitten. Heel gezellig. Ik denk dat, als je er echt last van hebt, je het gewoon langs je heen moet laten gaan. Geniet van wat je kan, maar ga het niet overdrijven. Ik weet van mijzelf dat ik het heel vervelend vond dat mijn collega veel meer kon dan ik. Nu kan ik me er vanaf zetten en denken dat iedere zwangerschap anders is en dat de een keer klachten en kwalen heeft dan de andere. Niets aan te doen.
Dank voor je reactie. Ik vind het ook oprecht vervelend voor haar, en wil me ook niet irriteren, maar, het gebeurd. Komt waarschijnlijk ook omdat ze voor zwangerschap beetje last van aanstelleritis had. Lees: vermelden voor loopneus waardoor de rest haar taken moesten overnemen en extra belast werden. Maar, dat zegt niet over zwangerschap, i know!
Hmm, ik begrijp je wel ja... Zo heb ik ook mijn mensen waar ik liever niet zo heel erg mijn zwangerschap "mee deel". Ik probeer me ook altijd voor te houden dat iedereen het anders beleefd en dat er allerlei omstandigheden kunnen zijn die daar invloed op hebben... Het beste advies is denk ik inderdaad om het een beetje te negeren, en ik heb het in zulke gevallen eigenlijk echt nooit over mijn eigen zwangerschap, tenzij mensen er expliciet naar vragen. Zo voorkom je dan een beetje dat oneigenlijke competitie gevoel... En, met het risico dat ik hier mensen voor de borst stoot, gewoon stoom afblazen thuis, ongegeneerd mopperen dat ze weer eens aan het zeuren was... want hoe vervelend voor haar, zulke dingen zijn voor omstanders ook zeker vervelend hoor! Dat mag ook best gezegd worden vind ik... (ze zal ook vast eerder met verlof gaan dan jij ) Succes ermee!
gewoon jezelf niet irriteren en op jezelf focussen en wees blij dat jij er tot nu toe fluitend door gaat, zij zal der jaloers op zijn denk ik
Er niet op letten lijkt me ook het meest handige, maar ja dat lukt niet altijd. Misschien eens gesprekje met haar aangaan? Aangeven dat je het erg vervelend vind dat zij zoveel klachten heeft en jij niet maar dat jij je eraan stoort dat zij dit ook steeds moet laten blijken.
Geniet dat je er zelf geen last van hebt. Misschien ook wel met je eigen hormoonhuishouding te maken dat je je er juist aan irriteert. Maar echt, waarschijnlijk zou ze liever met je ruilen. Ik merk nu bij de tweede zwangerschap ook dat alles me zwaarder valt dan bij de eerste keer... Terwijl ik op zich niet mag klagen, zeker niet sinds het tweede trimester. Probeer anders juist wat meer met haar te praten, zodat je beter weet wat er speelt als ze weer zucht, ipv dat je er zelf een voorstelling bij maakt?
Ze kan het wel degelijk zwaar hebben en veel pijnklachten, heb ik ook al weken. Ik werk niet maar als k gewerkt zou hebben denk k dat k nu al flink had moeten schrappen in t aantal uren. Niet iedereen voelt zich zoals jij, jammer genoeg
Dank voor je reactie. Ik praat uit mijzelf ook niet over zwangerschap. Ben meer dan alleen een broedmachine! Thuis stoom afblazen: goeie! En probeer vooraf me voor te nemen dat ze het niet zo bedoeld, maar het gewoon zwaar heeft.
Dank voor je reactie. "Helaas" weet ik alles wat er speelt. Van opstipatie, dat ze misselijk wordt van haar eigen vriend (die nu al 12 weken op de bank slaapt), het teveel aan afscheiding, dat ze last van haar rug heeft, maar geen zin om naar fysiologie te gaan. Mijn eigen hormonen zijn ZEKER de oorzaak van mijn irritatie, slecht hè?
Ze geeft je ook wel veel info zeg haha. Misschien is ze ook wel erg onzeker over haar zwangerschap? Ik zou het in ieder geval proberen te negeren. Desnoods als het je echt dwars zit tegen haar zeggen dat je het erg vervelend voor haar vind maar dat je soms alle info niet nodig hebt. De één heeft het zwaarder dan de ander. Iedereen is ook verbaasd over mij, volgens mij had ik het veeeel zwaarder moeten hebben? Geniet van je eigen zwangerschap!!
Soms kan het irriteren... Ik zit nu in de ziektewet en heb veel zwangere collega's. Een aantal fluiten ook echt door de zwangerschap heen en hebben heerlijk verlof...en krijg continu apjes over hoe zat ze het zijn.Ondertussen weet ik niet meer hoe ik mn dag door moet komen...maar dat vertel ik hun ook niet. Ondertussen denk ik wel eens wees blij dat je je kan vervelen etc. Maar aan de andere kant...als je nergens last van hebt zijn de laatste loodjes ook gewoon zwaar. Je beleefd het toch vanuit jezelf...misschien had ik ook wel lopen miepen dan. elke zwangerschap is inderdaad anders...maar alles delen kan soms gewoon irritant zijn. Geef het anders gewoon een keer aan dat je niet alles hoeft te weten...of loop weg ofzo
Het is wel heel veel info voor een collega... Maar ze zal het wellicht inderdaad gewoon zwaar hebben. Geniet er maar van dat jij gewoon een fijne zwangerschap hebt!! Die van mij verloopt ook totaal niet zoals ik had gehoopt...
Irritant he, dat kortere lontje, vooral het gewoon weten en toch elke keer weer uitbarsten.. pffff... Sterkte nog even, nog 12 weken, dan heb je verlof
Enigzins herkenbaar. Mn collegaatje is 5 weken verder dan ik nu ben en roept al wéken dat het zóóóóóóóó zwaar is en dat ik dat ook nog wel ga merken... Hier wordt ik zo moe van, zucht. Ik hoef helemaal geen doemvoorspellingen te horen over hoe moeilijk te allemaal wel niet wordt en op welke bijzondere plekken ik allemaal spataders ga ontwikkelen. Afgezien van het feit dat haar ervaringen met betrekking tot lichamelijk ongemak heel duidelijk niet de mijne zijn (zij meldt zich rustig drie dagen ziek met een verkoudheidje) en daarom weinig voorspellende waarde hebben, vind ik het niet heel vriendelijk dat ze vooral maar duidelijk wil maken dat ik het nog zwaar ga krijgen. Zelfs als dat zo is hoef ik het niet elke dag te horen. Ik wil gewoon lekker genieten van wat hoogstwaarschijnlijk mn laatste zwangerschap gaat worden, zonder al het gezeur. Maar ja dat durf ik natuurlijk niet tegen haar te zeggen.
eerlijk gezegd was mijn eerste reactie op je bericht: "Nou ja zeg, ben je huisarts in opleiding, dan mag je wel wat empathie verwachten! Want het lijkt me dat je donders goed weet dat niet elke zwangerschap jubelend voorbij gaat en niet alle vrouwen nog fanatiek sporten als ze 24 weken zwanger zijn...." Maar..... ik begrijp je wel, want jij hebt ook hormonsters die door je lijf gieren en je sneller laten irriteren. Dus word als een eend! Bij een eend die uit het water stapt zie je al het water direct van zijn verenvacht afglijden. Zo moet jij al haar gesteun direct van je laten afgeleiden. Knik begripvol zeg iets van; het valt ook niet mee en ga verder waar je mee bezig was. En ik vind inderdaad ook dat je best kan aangeven dt je niet alle ins and outs van haar hoeft te weten tot afscheiding aan toe zeg.... brrrrr...... Succes!
Het is je ergeren aan en iets irriteert je.. Sorry, dat irriteert mij dan weer Verder snap ik je wel hoor. Ondanks dat jouw collega misschien vol in haar recht staat wat klagen betreft, zou ik dat ook maar moeilijk kunnen begrijpen als ik het zelf totaal niet zo ervaar. Zeker als het al zo'n zeiksnor is (daar kan ik sowieso al niet zo goed tegen). Ik zou me er daarom gewoon een beetje afzijdig van houden en er inderdaad thuis lekker over klagen/stoom afblazen. En daarnaast lekker genieten van het feit dat jij wat dat betreft een hele fijne zwangerschap hebt
Heb t ook. Ook al weet je dat iedereen alles anders beleeft maar dan nog. Ik heb een groot inlevingsvermogen maar af en toe moet ik ff gillen. Ook al verloopt een zwangerschap niet helemaal top, je hoeft er niet 24/7 om te zeuren! Er zijn ook nog andere.dingen waar je wel positief over kan doen (vind ik dan ) Ook ik heb pijn op t eind van de dag en niet alle werkzaamheden lukken me, maar je hoort me daar.niet constant over zeiken. Het extreem kreunen met opstaan heb ik een hekel aan (net dat tennissers n bij iedere bal kreunen of geluid maken bbrrr ) Maar goed, zo is elke persoon anders, heeft ook met je karakter te maken denk ik. Denk dat je er t beste aandoet gewoon dingen die je niet wil horen of zien te negeren. En tsja ha of niet, mens ben je toch, dus ja dat je je irriteert aan dingen ook.