Bang/eng nu het dichtbij komt

Ook wij zijn nu net begonnen,. en ik herken je twijfels. Wel weet ik dat het bij ons zoiets is: 'Als het nu niet het perfecte moment is, wanneer dan wel?' Ik denk dat de onzekerheid en twijfel erbij hoort...

 

ik herken je twijfel niet, want had er alleen maar zin in en kon niet wachten.

wel kan ik je zeggen: je gaat geen spijt krijgen en je kan het. vanaf het moment dat je je beebje vast houdt zijn er weinig dingen nog die belangrijker zijn . als ik het goed begrijp heb je een stabiele relatie, dat zou voor mij het belangrijkst zijn, achteraf bekeken. de eerste periode kan idd heel vermoeiend zijn met nachtvoedingen enzo en dan moet je een portie extra liefde en geduld hebben naar je vent (en hij voor jou hihi), want je bent allebei gewoon poepiemoe . maar het is ook zoooooooo genieten van zo'n wondertje van jullie samen, inderdaad: *smelt* .

ik was ook 25 toen we begonnen en 25 toen ons ventje werd geboren. ik vind het heerlijk om jong mama te zijn geworden. we hebben geen haast gehad met een tweede; we zijn net weer begonnen (ons knulletje is bijna 20 maanden). we hebben heerlijk kunnen genieten van alle ontwikkelingen van ons eerste kindje en dat kunnen we straks weer doen van onze 2e. sommige stellen willen natuurlijk gewoon graag snel achter elkaar kids, dat is ieders eigen keuze natuurlijk, maar wij vonden het prettig om wat langer te wachten en dan is het heerlijk dat je geen 'leeftijdsdruk' hebt.

om een lang verhaal kort te maken : geniet ervan! (ook van het 'maken' )

 

Ik
Ja het is heel pittig, maar je krijgt er zoveel voor terug.
De eerste kwam bij ons onverwacht, dat was wel schrikken en erg wennen. Maar nu: Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder ze.
Het is goud.
@vermoeidheid. Zelfs ik met mijn chronische vermoeidheid houd het vol met 2 kids en een parttime baan van 18 uur.
En volgens mij zit hier op het forum iemand met CVS die zwanger is van de 5e. Het is echt een kwestie van je energie goed indelen.

 

Ik begrijp je helemaal.. We zijn nu sinds een maandje bezig, ene kant vind ik het super leuk en heb er zin in, maar aan de andere kant vind ik het ook doodeng! Wil ik dit wel echt? Kan ik het wel aan? Zal ik wel een goeie moeder zijn? etc etc etc
Wordt er soms helemaal gek van die onzekerheid
Maar ik weet zeker dat als ik éénmaal die positieve test in m'n handen krijg, dat ik dolgelukkig ben. Het is gewoon een enorme stap die je neemt, en je leven gaat ontzettend veranderen natuurlijk en dat is erg spannend! Maar het zal allemaal wel goed komen, je went aan de situatie, en je gaat je vanzelf aanpassen eraan. Komt vast allemaal goed!

 

Ik begrijp je ook hoor!!

Ik ben control freek nummer 1. Heb altijd alles willen plannen, eerst moet alles goed geregeld zijn en dan pas kindjes (hopelijk)
Ik had echt een planning.
Maar daar kwam nogal wat tussen, overlijden vader, scheiding dakloos worden en whiplash en reuma ed, om een paar dingen te noemen.

Inmiddels ben ik 32 en heb behoorlijk wat levenservaring opgedaan. En nog steeds een kinderwens. 1 ding dat ik geleerd heb is dat je niets kan plannen, bovendien is zwanger worden en een kind krijgen een geschenk en niet iets wat je kunt plannen. Ik heb me neergelegd bij t feit dat ik nog niet in heb perfecte huis woon, nog niet de perfecte auto heb en ook niet zeker weet of ik oud ga worden met mijn lief. Dit zijn namelijk dingen die ik niet in de hand heb.

In januarie is het spiraaltje eruit gehaald en na een mk vorige maand heb ik nu weer een positieve test!!!

En ik ben natuurlijk helemaal blij, maar te twijfels die ik overwonnen had zijn er nu weer opnieuw hoor!!!

Persoonlijk vind ik het wel goed dat je 2x nadenkt voordat je gaat beginnen. Toont verantwoordelijkheid. De enige die kan beslissen of je er klaar voor bent zijn jullie zelf...

Succes!!

 

Heel herkenbaar allemaal!