Nee, ik ben niet van plan om te gaan scheiden… maar n.a.v. een gesprekje met iemand vroeg ik me het volgende af: Stel, de ene partner verdient veel meer dan de andere. De minstverdiener wil scheiden, de meestverdiener wil dat liever niet. Maar ja, je kan moeilijk iemand vastbinden die weg wil. Moet degene die dan tegen zijn of haar zin aan de kant wordt gezet ook nog opdraaien voor partner alimentatie? Dat zou wel heel zuur zijn… Weet iemand dat?
Bij ons is dit besproken. Ik heb er zelf vanaf gezien en daarom is dit niet mee gerekend. Ik wilde scheiden en het voelde voor mij alsof ik dan nog steeds afhankelijk van hem was als ik dit zou krijgen. Ik moest daar ook voor tekenen. Als de minstverdiener hier niet vanaf ziet word dit gewoon mee gerekend naast de alimentatie van evt kinderen.
Allicht hangt hier ook nog een factor bij wat het inkomen van de minstverdienende is. Als je vanuit potjes een aanvulling krijgt kan jij er wel van af willen zien maar daar gaat de gemeente niet mee akkoord. Hebben hier 2 gevallen gehad, volledige ins en outs ken ik ook niet, waar men geen aanspraak wilde doen (en in 1 geval een kortere termijn had opgenomen in het convenant) op die alimentatie maar dat per saldo wel MOEST.
Ja dat zou wel moeten. Ik heb na mijn scheiding ervan af gezien. Was overigens ook een belachelijk hoog bedrag wat mijn ex man moest betalen samen met de alimentatie voor onze kinderen. Hij had dan ook moeten verhuizen en daardoor zeker ook in de financiële problemen gekomen. Ik vind partner alimentatie zoiets raars eigenlijk, zorg dat je zelf niet afhankelijk bent van je partner. Er zijn bepaalde situaties natuurlijk waar het niet anders kan, zorgen kind of zelf ziek maar er zijn ook genoeg mensen die niet werken en financieel afhankelijk zijn van hun partner. Ik vind dat echt een slechte zaak, je weet nooit wat de toekomst brengt
Alles word meegerekend als de partner alimentatie word berekend. Bij mij kwam er een laag bedrag uit maar stond er dus bij dat ik er vanaf zag. De kinderalimentatie daarentegen kwam schrikbarend hoog uit. Maar ook daar hebben we een compromis in getroffen. overigens scheelt het bij ons wel enorm dat wij op goede voet uit elkaar zijn gegaan en geen van ons echt dwars lag.
Officieel zou de andere partij er recht op hebben. Dat is onafhankelijk van wie de stekker eruit trekt. Zelf heb ik afgezien van partner-alimentatie. Ik kan prima in m’n eigen onderhoud voorzien en wil zo min mogelijk afhankelijk zijn van hem. En eigenlijk vind ik dat een verantwoordelijkheid voor alle (gezonde) volwassenen: eigen boontjes doppen. Kinderen is ander verhaal. Ik krijg wel kinderalimentatie. Maar goed, ze zijn ook 90% van de tijd bij mij, dus de verhoudingen voor zorg (en dus ook uitgaven) liggen behoorlijk scheef.
Dat is als je onder de bijstandsnorm uitkomt. Dan moet de gemeente dat aanvullen en kunnen ze verhalen op de ex-partner.
Bij een scheiding heb je in eerste instantie de mogelijkheid om zelf met je ex afspraken te maken over partner en kinderalimentatie. Je kan dat dus in principe zelf met elkaar bepalen. Mocht je er met elkaar niet uitkomen, dan kan je er berekeningen over laten maken, (de berekening van advocaat van vriend verschilde overigens flink van de berekening van de advocaat van zijn ex) en dan ligt het er ook maar aan hoe hard je er beiden in gaat. De advocaat van mijn vriend zei wel dat als zijn ex aanspraak zou willen doen op partneralimentatie dat er prima een “eis” neergelegd kan worden dat ex ipv 24 uur meer uren zou kunnen gaan werken. Het ligt er dus aan of je elkaar heel wil houden of dat je gaat voor eigen gewin. Ik ben van mening dat als je als alleenstaande ouder met kind op jouw adres geen partneralimentatie nodig hoeft te hebben. Als je kan werken, ga je werken en dan met de toeslagen en eventueel kinderalimentatie heb je het echt niet slecht. Als je niet kan werken heb je recht op een uitkering en dan heb je ook je toeslagen en kinderalimentatie. Je zal hooguit je levensstandaard aan moeten passen aan je inkomen. Maar dat lijkt mij normaal, want dat moet iedereen. Inderdaad kan je alleen bij een bijstandsuitkering geen afstand doen van partneralimentatie, wat ik wel scheef vindt. Want als je ex door zijn eigen handelen in bijstandsuitkering te recht komt verpest diegene jouw leven daarmee. Mijn ex was super verstandig om als ZZP zonder verzekeringen aan de slag te gaan. Ik kreeg daar echt buikpijn van want als er iets mis zou gaan zou ik daarvoor kunnen opdraaien.
Yep. Ik zou er niet vanaf kunnen zien. Ik ben thuis met de kids. Maar als ik mij in onderhoud zou kunnen voorzien hoef ik t niet hoor.
Het probleem is dat de hele samenleving uiteindelijk is ingericht op 1 ouder die minder werkt en daarom ook minder verdient. Al die mensen die met volle overtuiging minder gaan werken, doen dat bijna allemaal omdat het anders niet is bol te werken qua kinderopvang, afspraken voor de kinderen, sport, mantelzorg enz, enz. Dus maakt 1 partner de keuze om minder te gaan werken en daarmee (meestal) haar financiën voor de rest van het leven negatief te beïnvloeden. Omdat beide partners deze keuze over het algemeen steunen (hoeveel mannen zeggen dat ze liever hebben dat hun partner volledig werkt en financieel onafhankelijk is, als ze nog van elkaar houden) is het logisch dat beide partners de gevolgen daarvan dragen als ze uit elkaar gaan. Dus als we echt af zouden willen van het systeem van partneralimentatie, dan zouden we de gehele samenleving anders moeten inrichten en moeten zorgen voor goede ondersteuning voor gezinnen.
Eens! Ik vind partneralimentatie zo niet van deze tijd! Ik heb er destijds vanaf gezien, maar wel kinderalimentatie gekregen, dat vind ik iets anders. maar partner alimentatie wilde ik echt niet!
Ja en nee. Partner-alimentatie is voor Max 5 jaar, dus ‘de rest van je leven’ kun je daar niet mee compenseren. Ik vind die vlieger wel opgaan voor vereffening van pensioen. Ik heb een pensioengat, omdat ik destijds minder ben gaan werken en dat krijg ik echt nooit meer rechtgetrokken.
Ik ben volledig afgekeurd. Ik heb dus wel inkomen maar dat moet dan weer aangevuld worden tot bijstandsniveau
Hier hetzelfde toen ik van mijn ex wilde scheiden. Ik wilde niet meer financieel afhankelijk zijn van hem en wilde niks hebben. Als alleenstaande zou ik een extraatje in het kgb krijgen en daarvan heb ik alles verder kunnen bekostigen.
Ik zou er nu vanaf zien omdat ik zelf ook werk. Maar in de jaren dat ik niet heb gewerkt en voor de kinderen heb gezorgd, hebben wij de keuze gemaakt dat ik voor de kinderen zorg. Ik heb wel minder pensioen etc hierdoor opgebouwd. Dat vergeten een hoop mensen. Jij bent niet alleen minder gaan werken voor de kinderen maar ook ervoor gezorgd dat je man wel kon werken en dan mag best gecompenseerd worden.
Ik ben geloof ik niet zo feministisch. Ik zou het geld niet afslaan. Ik werk wel, maar inderdaad parttime vanwege de zorg voor de kinderen. En als we gaan scheiden wil ik niet dat ze ineens fulltime naar de opvang moeten. Eerst maar eens wennen aan de nieuwe situatie en wat groter worden Partneralimentatie stopt sowieso na een paar jaar.
Dat klopt, maar dat is de afgelopen jaren zo geworden. Dat zijn keuzes geweest in de politiek, maar de praktijk in Nederland is wel nog steeds dat gezinnen daar eigenlijk geen rekening mee houden en de overheid daar weinig echt in oppakt om dat te verbeteren. En daardoor zie je dat gescheiden moeders er financieel veel slechter vanaf komen dan gescheiden vaders, wat ook weer heel schadelijk is voor de kinderen die daardoor veel mogelijkheden kwijt raken. Als je als vrouw er zelf voor kiest om partneralimentatie af te staan, prima, dat het op zich goed is om uiteindelijk geen onderlinge afhankelijkheid meer te hebben, ook super. Maar zolang de norm in Nederland nog is, wij gaan toch niet scheiden, dus ik ga me niet zorgen maken over de toekomst, maar wil nu voor de kinderen zorgen en de totale sociale omgeving gaat daar ook vanuit, dan is partneralimentatie ook gewoon een gezamenlijke keuze. De meest verdienende partner kan namelijk ook gewoon bedenken wat de gevolgen zijn. Die keuze maak je samen