Hoi, Afgelopen vrijdag heb ik een curretage gehad. Het bloedverlies was vrijdag niet veel en vanaf zaterdag heel licht bruinverlies. Nu was ik dinsdag weer aan het werk gegaan en begon ik aan het eind van de middag weer te vloeien (ik was ook af!) en vloei dus nog steeds. Is dat een teken dat ik teveel hooi op m'n vork heb genomen of moet het er sowieso uit? Ik weet niet of jullie het weten, misschien dat ik het ziekenhuis even wilde bellen. Groetjes, Visjes
ha meissie als eerst heel veel sterkte maar ik heb geen curretage geha dbij mij ging het vanzelf maar ik dacht dat je nog wel een week tot anderhalf kan bloeden en duurt het langer dat je dan moet bellen en niet meer al s een maandverbandje vol anders zou ik idd ff bellen weet je het zeker.
Hoi Visjes, Ik ben afgelopen vrijdag ook gecuretteerd en ben dinsdag weer begonnen. Ik merkte dinsdagavond en -nacht dat ik ook weer meer ben gaan vloeien en ik had wat last van een zeurderige buikpijn. De dagen na de curettage heb ik veel gerust en op de bank gelegen. Nu merk ik dat het weer wat minder wordt, maar ik kan je alleen maar aanraden om te luisteren naar je lichaam! Mij is wel verteld dat ik 7 - 10 dagen zou kunnen vloeien. Heel veel sterkte! Groetjes, Roosje
Hoi, Bedankt voor jullie reacties. Roosje, wat vervelend dat jij dit nu ook hebt... Maar op zich klinkt het ook wel logisch dat als je weer meer beweegt, het in en rond je baarmoeder ook meer 'los' komt. Denk op zich wel dat het normaal is. Ze zeiden ook tegen mij dat het bloeden nog een week kon duren, maar ik vond het zo raar omdat ik in het begin bijna niets verloor. Hoe voel je je er verder onder? Moet zeggen dat ik in het begin er nuchterder over was dan nu, denk dat het nu meer begint door te dringen... maar goed, het komt allemaal goed. Ik wacht het verder nog maar af. Ook heel veel sterkte!
Hoi Visjes, Vorige week woensdag kregen we te horen dat het hartje niet meer klopte en vrijdag ben ik dus gecuretteerd. Woensdag en donderdag was ik heel emotioneel en op de dag van de curettage was ik vrij rustig. Maar zaterdag en zondag, en vooral maandag waren heel zwaar. Ik zag er ontzettend tegenop om iedereen weer onder ogen te moeten komen. Mijn collega's wisten het allemaal, we hadden het net een week eerder verteld (10 weken). Dinsdag voelde ik me goed genoeg om alle meelevende opmerkingen aan te kunnen horen zonder dat ik direct begon te brullen. Het gaat dus op en af; lichamelijk gaat het wel goed, maar emotioneel gezien ben ik dus nog een hoopje ellende. Hoe gaat het met jou? Hoe ga jij er mee om? En jouw partner? Hebben jullie wel veel steun aan elkaar? Veel sterkte meid! Liefs, Roosje
Hoi, Bij ons is het ook snel gegaan. Woensdagavond op de echo kon ze niet zien, donderdag gyn en vrijdag lag ik op de operatietafel. Tot de curretage was ik erg emotioneel. Daarna viel het mee, was ik meer moe enzo en wat huilbuien. Dinsdag dacht ik dat het goed ging, maar na een lange dag werken, was ik een wrak. Woensdag ging het ook niet echt lekker, dus ik mag maandag pas weer op m'n werk komen, tenzij ik graag wil werken natuurlijk. Heb het gevoel dat het nu pas doordringt en heb meer moeite met zwangeren en dikke buiken zien. Ik vind het dus wel moeilijk om een plek te geven, maar ik kom nu wel tot rust, ook met de wetenschap dat ik nog 3 dagen vrij ben. Mijn man is er nuchter onder, maar is wel lief voor me. Troost me geduldig Hij snapt wel dat ik nog last heb van de hormonen en dat het allemaal afspeelde in mijn lijf. Maar jij bent gewoon weer aan het werk? Knap dat dat je lukt zonder te brullen, ik heb een paar keer een potje zitten janken, maar gelukkig hebben ze er begrip voor Hoe gaat jouw partner ermee om? Hebben jullie ook steun aan elkaar? Sterkte! Liefs, Visjes
Hoi Visjes, Heel herkenbaar die huilbuien; het ene moment is er niets aan de hand en opeens zit ik te janken. Ik ben aan de ene kant blij dat ik weer aan het werk ben; het is een goede afleiding, maar aan de andere kant had ik ook nog wel een paar daagjes thuis willen blijven... Mijn vriend is ook heel lief; hij had het er zelf ook heel moeilijk mee en heeft dat gelukkig ook geuit. Normaal gesproken is hij niet zo'n prater.. Maar het is precies wat je zegt; mannen hebben geen hormonen en hebben daar dus ook geen last van. Hij is gelukkig ook heel begripvol en pakt me gewoon stevig vast als ik weer zit te brullen... Mijn vriendin is zwanger, zogenaamd door de pil heen. Zij heeft een tijdje gepraat over nog een kind maar haar man wilde niet, ze kunnen dit financieel echt niet aan. Uiteindelijk heeft ze gezegd dat ze zich er overheen heeft gezet en dat ze echt geen kind meer wil... Nu heeft ze mij verteld dat ze de pil expres vergeten is, maar naar de buitenwereld en naar haar man toe doet ze net of ze door de pil heen zwanger is geraakt. Voordat het bij ons mis ging, heeft ze me dat verteld en toen was ik eigenlijk heel boos. Boos omdat ze zo liegt en boos omdat ze nu ineens zwanger is, nu ik net aangeteld was. Net of ze het niet kon hebben dat ik zwanger was. Voorheen was ze niet eens enthousiast over mijn zwangerschap en pas toen zij aantelde wilde ze continu praten over kwaaltjes e.d. Wij hebben er heel veel moeite voor moeten doen en waren al heel lang bezig voordat we eindelijk zwanger raakten. Zij hoeft er maar aan te ruiken en hoppa... Nu het bij ons ook nog mis is gegaan, kan ik haar helemaal niet meer zien.. Ik weet heel goed dat zij er niks aan kan doen dat het bij ons mis is gegaan, maar het doet extra pijn. Sommigen zullen het egoisme noemen, ik noem het zelfbescherming. Ik heb altijd voor haar klaar gestaan en nu denk ik eens aan mezelf! Sorry, voor mijn geklaag.. moest het even kwijt! Net alsof we nog niet genoeg ellende hebben nu Groetjes, Roosje
Hoi Roosje, Wat dat betreft hoeven we dus niet te denken dat we nu heel raar zijn, want blijkbaar zijn we niet de enigen Fijn he dat je vriend dan zo lief is. Ben er ook blij om hoor dat hij zo begripvol is. Hij had er niet zoveel moeite mee, maar was meer bezorgd om mij. Gelukkig snapt hij wel dat ik er wel veel moeite mee heb. Wij hebben ook ruim 11 maanden moeten wachten, dus mijn angst is een beetje dat we weer zo lang moeten wachten. Op zich is dat nog niet zo lang, maar wel als je vriendinnen hebt die binnen 2 maanden zwanger zijn of inderdaad ongepland. Daarnaast zijn er momenteel veel zwangeren en baby's om me heen waardoor ik het wel moeilijk vind... Maar hoe reageert je vriendin nu op dat het bij jullie mis is gegaan? Ik zou er ook niet tegen kunnen hoor! Kan me voorstellen dat je haar even niet wilt zien. Mijn beste vriendin is ook zwanger en leeft erg mee. Ze praat nu ook even niet meer over haar eigen zwangerschap. Ik vind het al best moeilijk om haar te zien, terwijl ze hartstikke lief is en rekening met me houdt. Gaan jullie meteen weer proberen of las je een pauze in? Had jij al wel een goede echo gehad? En hoever was je? Ik hoop niet dat ik opnieuw een huilbui veroorzaak met deze vragen Enneh ik vind het geen geklaag hoor, het is prettig om op deze manier even je ei kwijt te kunnen toch! Liefs, Visjes
Hoi Visjes, Wij waren precies 1 jaar bezig, hadden al 2 iui behandelingen gehad en zouden net gaan beginnen aan ivf toen bleek dat ik spontaan zwanger was! Dolgelukkig dus! Helaas maar van korte duur; met 10 weken kregen we het slechte nieuws.. We wilden het graag met kerst vertellen aan de familie en toen we een goede echo hadden gehad (met hartactie) zei de gyn dat de kans dat het mis zou gaan nu nog minder dan 5% zou zijn.. We konden het dus gerust vertellen... Mijn vriendin zegt dat ze het wel erg vind, en dat zal ook wel, maar ik twijfel aan haar oprechtheid omdat ze over zoveel dingetjes liegt. En ik baal gewoon dat zij direct aantelt . Ik weet ook wel dat dit egoistisch is, maar zo voel ik het gewoon. Het heeft gewoon tijd nodig! Het lijkt me voor jou ook moeilijk om nu met je beste vriendin te praten. Maar het is wel heel lief van haar dat ze niets over haarzelf verteld en er dus echt voor jou wilt zijn! In mijn familie zijn alleen al het laatste kwartaal 2 babies geboren en er is er nog eentje onderweg voor maart! Al onze vrienden en broers hebben kinderen, behalve wij. Dat is dus wel pijnlijk. Zeker als mensen zeggen; En, jullie dan? GGGGGGRRRRRRR... We willen eigenlijk wel direct weer beginnen. Het enige lichtpuntje aan dit alles is dat we nu wel weten dat we ook 'spontaan' zwanger kunnen worden. En ik heb gelezen dat je extra vruchtbaar bent na een mk en eigenlijk hoop ik daar wel op.. Ik hoop niet dat we weeer een jaar moeten wachten (of nog langer...) En jullie? Hoe lang waren jullie al zwanger? Gaan jullie er weer meteen voor? Hoe was jouw cyclus eigenlijk, regelmatig of niet? Groetjes, Roosje
Hoi, Jeetje kan me voorstellen dat je door het dolle heen was dat het spontaan was gelukt! Dan is het wel extra zuur he als het mis is, gemeen is het gewoon. Hoe gaat je familie ermee om? Maar gaan jullie de MMM weer in of gaan jullie het eerst zelf proberen? Het is ook logisch hoor dat je er van baalt! Ik heb dat ook en ik denk dat een zwangere dat zich ook wel voor kan stellen. Mijn vriendin elk geval wel. Maar dat is ook wel een schat van een meid hoor, dus niet iedereen zal zo zijn als zij Maar je moet het echt niet zien als egoistisch, want je moet het allemaal een plekje geven. Hoorde gisteren ook weer van iemand die zwanger is en in de loop van juli is uitgerekend ja dat waren wij ook maar ik probeer mezelf daar gauw overheen te zetten. Wij gaan er ook direct voor. Ook ik ben bang om weer een jaar te moeten wachten, maar aan de andere kant zijn we wel positief ingesteld. Gevoel en verstand komt niet altijd overeen merk ik Mijn cyclus is heel vervelend, kijk maar onder m'n bericht, heb best lange cyclussen. Ik zei tegen de vk dat ik daar wel tegen op zag. Zegt ze: ach dan ben je toch ook minder vaak ongesteld Toen ze merkte dat ik die opmerking niet op prijs stelde zei ze; ja dan heb je minder kansen bedoel je... JA INDERDAAD! Denk dat ik het wel even bespreekbaar maak bij de gyn. Ik vond het namelijk erg vervelend om rondes te hebben van 6/7 weken... Maar heb ook niet zoveel zin om daarvoor aan de hormonen te gaan. Hoe is jouw cyclus? En laten we ons er inderdaad aan vast houden dat we nu extra vruchtbaar zijn! Alleen bloed ik nog steeds Jij dan?
Hoi, Voorlopig gaan we het eerst zelf proberen en als het over een half jaar nog niet is gelukt, dan gaan we het eens bekijken of we de mmm ingaan. Ja shit he? Ik had me al helemaal voorgesteld om lekker te wandelen in juli/ augustus, een lange zomerse kraamtijd! Jammer dan.. Wij zijn op zich ook wel positief ingesteld, maar ergens achter in mijn koppie knaagt toch steeds de twijfel en de angst.. Als het maar lukt... Wat een domme opmerking van de vk, zeg! Hoezo lomp? Helaas ben ik ook vrij onregelmatig, varierend van 31 tot 53 dagen! Dat maakt het er allemaal niet eenvoudiger op.. Tijdens de iui behandelingen kreeg ik clomid en daardoor had ik vrij regelmatige cycli van ongeveer 32 dagen. Ik heb ergens gelezen (ik lees veel de laatste tijd ) dat je cyclus na een mk helemaal kan veranderen.. Hopelijk ten goede dan! Ik vloei nog steeds; echt heel donkerbruin oud bloed! Gisteren heb ik wel een zw.test gedaan om te kijken of ik nog hcg in mijn bloed heb, en dat is nog zo. Ik heb begrepen dat je geen eisprong kunt hebben zolang je nog hcg in je bloed hebt, en dat het lang kan duren voordat het eruit is. Verder heb ik ook ovutesten gekocht via internet en probeer ik te achterhalen wanneer ik mijn eisprong heb. Via matcare of sensitest kun je heel goedkoop zo'n testjes kopen! Ik wil namelijk niet eens mijn menstruatie afwachten Zeker niet nu het mogelijk is dat ik extra vruchtbaar ben na een mk.. [-o< Groetjes, Roosje
Ja die vrije zomer gaat zo aan onze neus voorbij! Maar als het nu meteen weer raak is, heb je alsnog gedeeltelijk september en dan is het vaak ook lekker weer! Ach elke periode heeft z'n charmes, daar moeten we maar vanuit gaan, oke? Ik vind dat ook wel lastig hoor, ben nu nog optimistisch en zie me zo weer zwanger worden, maar denk dat zodra het bloeden is gestopt en we er weer voor kunnen gaan de angst toe gaat slaan... Maar ik denk dat dat ook heel normaal is, denk je niet? Is ook een stukje zelfbescherming. Ja verschrikkelijk lomp. Dan snap jij ook wel waarom ik weer tegen de lange cyclussen aan zie, die van jou zijn ook lang! Maar ach, we kijken het eerst wel aan, hopelijk worden onze cyclussen wat korter! Dat van HCG en geen eisprong dat wist ik niet. Maar ben je juist niet extra vruchtbaar doordat dat nog in je zit? Weet niet hoor, zit ook maar wat te denken... aangezien ze ook hcg gebruiken bij vruchtbaarheidsbehandelingen? Ach dat is mijn huisvrouwenlogica Ik ga denk ik ook weer een paar zwangerschapstesten kopen zodat ik weet wanneer die weer negatief is. Dan weet je zeker als je positief test dat het positief is... maar eigenlijk ga ik er ook wel vanuit dat we nog even geduld moeten hebben. Oh wat dubbel allemaal! :d Groetjes, Visjes
Hey, Je hebt helemaal gelijk, ZEKER als je zwanger bent heeft iedere periode zijn charmes! Hoe is 't verder met je? En met het vloeien? Wij hebben zondag geklust en daarna ben ik heel hevig gaan vloeien.. Nog heviger dan direct na de curettage! Verder heb ik nog eens een zw.test gedaan en deze is nog steeds positief, wel al een lichter streepje dan vorige keer.. Maar weer afwachten dus! Ik hoop maar dat mijn (en jouw) cyclus nu voor de verandering eens regelmatig en korter wordt! Het is idd allemaal heel dubbel; aan de ene kant weet je nu dat je zwanger kunt raken, aan de andere kant zijn de verwachtingen nu nog hoger... Groetjes, Roosje
Hoi hoi, Hier gaat het goed. Heb weinig last meer van huilbuien gelukkig! En jij? De hormoontjes een beetje onder controle? Ik had gistermiddag alleen nog een beetje bruinverlies. Volgens mij is het nu zo goed als over. Heb wel weer zin om te gaan klussen, heb dat wel gemist de afgelopen periode. Maar als ik jou zo hoor durf ik ook niet zo goed, wat vervelend dat je zo ging vloeien! Is dat inmiddels al weer minder? Ik heb vanmorgen getempt en die is nog vrij hoog, zo hoog als ik normaal na m'n eisprong had. Denk dus dat de test ook nog positief zal aangeven. Ik heb vandaag als het goed is m'n testen binnen dus probeer even te wachten tot zaterdag met testen. De gyn zei dat het niet nodig was om tussendoor te testen omdat ik in februari voor nacontrole moet komen. Maar ik vind het zelf wel prettig. En ik krijg er 9 binnen dus wat dat betreft... Daarnaast blijf ik af en toe tempen om te kijken of m'n temp al wat zakt. Zo kun je het toch een beetje in de gaten houden... Maar ik hoop ook dat onze cyclussen gauw op regel zijn en als het even kan ook wat regelmatiger! Maar goed, dat zullen we wel zien. Mijn verwachtingen zijn nu ook best hoog :s das nie handig he haha Ik ga gauw weer aan het werk! Fijn om zo met je ervaringen uit te wisselen! Groetjes, Visjes
*** INBRAAK IN DEZE GEZELLIGE CONVERSATIE *** He Visjes en Roosje, wat bijzonder te lezen dat wat jullie meemaken ook zo ongeveer bij mij is gebeurd! Wij zijn na heel veel omwegen en ziekenhuisbezoeken ook zwanger geworden. Wel op de natuurlijke manier (wat mij betreft), maar mijn vriend is van 13 pillen voor diverse aandoeningen per dag naar 0 pillen gegaan en gebruikt hormoonpreparaten om vruchtbaar te zijn. Kortom, zijn gezondheid laat een boel te wensen over. Ook wij hebben in de 7e week een echo gehad, en zagen daar hartactiviteit. Op 31 december hebben wij het goede nieuws aan iedereen verteld. Ik was toen 10 weken zwanger. Op 02 januari heb ik een tweede echo gehad, om de exacte termijn te bepalen, en toen maaiden ze onze benen onder onze kont vandaan: geen hartactiviteit meer en het vruchtje was niet meer gegroeid sinds de vorige echo Op 08 januari ben ik gecuretteerd (vandaag een week geleden). En nu weer begonnen met werken. En ik vind het nog hartstikke moeilijk. Maar ik wil ook graag weer zo snel mogelijk aantellen, en ga een dezer dagen ook een test halen om te kijken hoe het met mijn HCG-vriendjes gesteld is. Ik wilde mijn verhaal even kwijt, vond dat van jullie zo veel op dat van mij lijken dat ik het bijna niet geloofde. *** UITBRAAK ***
Hoi Meisje, Wat naar dat jullie dit nu ook mee moeten maken. Je verhaal lijkt op dat van Roosje. Net als haar had je al een goede echo gehad en dat maakt het denk ik extra zwaar! Helemaal als iedereen het dan ook weet en dan moet je daarna iedereen weer vertellen dat het niet goed gaat. Waarom lopen jullie bij het ziekenhuis, is dat om je vriend? Hebben jullie lang moeten wachten voor deze zwangerschap? Ik ben vorige week dinsdag voor het eerst gaan werken, maar ik liep toen wat te hard van stapel. Donderdag en vrijdag thuis gebleven. Gister wel weer hele dag gewerkt maar vandaag weer wat eerder naar huis. Ben zo ontzettend moe! Mijn huisarts belde ook nog hoe het gaat; erg aardig! Moet zeggen dat ik me steeds beter voel. Ik ben niet meer zo labiel. Wel snel moe, maar verder gaat het best goed... hopelijk blijft dat zo! Ik heb mijn testen binnen en ga één dezer dagen ook even testen. Ik wilde eigenlijk wachten tot zaterdag, zodat m'n testen er niet te hard doorvliegen. Heb er namelijk 9 binnen gekregen Voor het eerst hopen op een negatieve test, dat is wel een vreemde situatie! Maar zo zie je maar weer, er zijn er meer die hetzelfde meemaken. Daarom vind ik het ook prettig om met Roosje en natuurlijk ook met jou te kletsen. Heel veel sterkte!
Hoi meiden, Ik heb slecht nieuws; ik heb een mola-zwangerschap gehad... niet zo leuk bericht, dus de komende tijd zal ik niet zwanger mogen worden... Morgenmiddag, woensdag, moeten we bij de gyn zijn, dus dan horen we meer... zit nu weer helemaal in m'n huilbuien! Liefs
Oh visjes, wat erg! Veel sterkte, weeeeeer slecht nieuws! Dat had je nu toch al wel genoeg gehad... Wij lopen bij een fertiliteitsarts. Reden is in eerste instantie omdat mijn vriend zelf geen hormonen aanmaakt en hij om zwanger te worden wekelijks 4 keer zichzelf moet injecteren met hormonen. Daarnaast (en dat maakt het extra complex) heeft hij de ziekte van Bechterew (soort reuma) en de ziekte van Crohn (chronische ontsteking van de darmen) en voor die aandoeningen moet hij dus heel veel medicijnen slikken. En je raad het al... Bij al die medicijnen staat óf in de bijsluiter dat ze (tijdelijke) onvruchtbaarheid in de hand helpen, óf dat het nadelig kan zijn voor de kwaliteit van het zaad en je ze beter niet kan slikken als je zwanger wilt worden, om te voorkomen dat er iets mis gaat met het kindje. Kortom, hij is van heel veel pillen naar niks gegaan, waardoor 2 van zijn aandoeningen al een paar maanden 'onbehandeld' zijn. Hij is de afgelopen maanden veel afgevallen, en eerlijk waar, toen ik de positieve test had zeiden we tegen elkaar dat het ook geen maand langer had moeten duren omdat zijn gezondheid dat echt niet trekt. Overigens is mijn vriend de laatste die er over zeurt, hij wil zó graag kinderen en we hadden van zijn 3 artsen nu groen licht gekregen. Zijn lichaam zou het op dit moment misschien aan kunnen om te stoppen met alle pijnstillers, ontstekingsremmers en andere troep. Tja, en nu zijn we dus weer terug bij af. En ondanks dat ik heel goed snap dat het voor veel mensen belangrijk is om snel zwanger te worden, is dat voor ons in ieder geval zéker zo. Want we weten niet hoe lang hij dit nog vol gaat houden. Gelukkig is er gezond zaad ingevroren. Mocht het zo zijn dat hij het niet meer trekt, stoppen we met natuurlijk proberen, en gaan we over op kunstmatige bevruchting.
Hoi Visjes, Hormoontjes zijn weer aardig onder controle, alleen vloei ik wel nog redelijk veel.. Ik heb wel nog getest en het test streepje is behoorlijk vaag; maar wel nog zichtbaar. Nog maar even afwachten dus! Het vervelende is alleen dat ik nu niet blij ben met een positieve test ! Als je je goed voelt, gewoon klussen Het kan ook zijn dat wij te ongeduldig waren en dat ik daarom weer ben gaan vloeien Dus trek je niks van mij aan; misschien heb jij er helemaal geen last van! Tja, heel herkenbaar wat je zegt. Wij hebben ook hele hoge verwachtingen nu, zeker omdat we weten dat het spontaan kan.. Iedereen adviseert nu 'om het los te laten, dan komt het wel goed'.. Nou als er iemand is, die mij kan vertellen hoe ik het allemaal los kan laten, dan heeeeel graag! Groetjes, Roosje
He shit Visjes, ik heb te snel geantwoord. Ik had dit berichtje niet gezien! Sorry sorry sorry... Beetje dom misschien, maar wat is een mola zwangerschap en hoe weten ze dat? Ik wens je heel heel heel veel sterkte! ook dat nog.. Een hele dikke knuffel, Roosje