Ja ik mis best bepaalde dingen uit mijn jeugd. Dat kan tot ver terug gaan. Zoaps laatst met al het ijs. Als kind van 11 schaatste ik graag met mijn vriendin. We waren elke avond aan het schaatsen. Lekker als kind geen zorgen.
Ik heb geen heimwee naar het verleden. Meer een af en toe overweldigend verdriet over de toekomst. Dat ik me nu al kan druk maken dat m'n kindjes mij op een dag niet meer nodig hebben bijvoorbeeld
Ja heb ik wel eens. Kan er ook best wel verdrietig om worden, als ik bedenk hoe snel de tijd gaat. Hoe oud mijn ouders worden, hoe groot mijn kinderen zijn. En hoe snel de laatste 10 jaar is gegaan. Ik ben daardoor wel veel bewuster gaan leven. Elke dag is een nieuwe, met nieuwe kansen, mogelijkheden etc.
Herkenbaar! De 4 jaren voor ik de vader van mijn zoon ontmoette, was ik het aller gelukkigst! Ik had de mooiste baan van de wereld, deed wat ik wilde, had een leuk appartement en het geld stroomde binnen. Ik was jong, sexy en altijd vrolijk. Leuke vrienden, veel feestjes en lekker alleen zijn in mijn beslissingen en qua wonen. Ik ben nu eenmaal een loner. Toen werd ik verliefd, ging samenwonen, stopte ik vanwege o.a. medische redenen met het werk en toen zoon kwam begon de ellende met zijn vader. Ik ben 4 jaar verder en ben nu ook heel happy, maar niet meer zo zorgenloos (financieel en qua zoon en ex ) als toen en dat stukje is het enige wat ik mis om weer zo gelukkig te zijn.