En ik vind het heerlijk!!! Eindelijk..na 8,5 jaar de stap gezet.. Gisteren weer een keiharde discussie/ruzie gehad, en toen dacht ik.. Opzouten met die handel Was er helemaal klaar mee!! Het is een ontzettend lang verhaal, dus heb nu geen tijd om het te typen, maar ik wilde het even kwijt! Ben zo opgelucht! Kinkt voor sommige misschien onvoorstelbaar of raar, maar geloof me... Het is zoveel beter nu! Mijn man staat volledig achter mijn keuze, maar weet zelf niet goed wat hij wil.. Hij is z'n moeder ook beu, maja het is zijn moeder.. Dus is moeilijker voor hem dan voor mij natuurlijk.. Ik laat die keuze ook bij hem..ga hem tot niets dwingen.. Maar ik ben er van verlost... Hoera!!
dat gevoel herken ik! Hier in oktober de schoonfam uitgezwaaid.. ML heeft de stap gezet.. en ondanks dat ik zie dat het hem pijn doet (met kerst toch stiekem kijken of ze kaartje gestuurd hebben, op zn verjaardag zich extra afgewezen gevoelt hebben) heeft het rust gebracht. maar ik moet je wel eerlijk bekennen, na de opluchtiing kwam er wel moment van rouw.. want toch de grootouders van mijn kinderen die ze ook nooit meer zullen zien etc.. maar de opluchting overheerst.
hier ook sinds een jaar geen contact meer met ze. ik vind he ook heerlijk. had ik 5 jaar eerder moeten doen.
Ik had dit topic kunnen openen haha. Het voelt inderdaad heerlijk eindelijk geen ruzie of spanningen meer. Het kwam steeds weer goed maar dan gebeurde er weer wat. Wij hebben ook het contact verbroken met kerst. Mijn man staat ook achter de keuze maar het blijft ook zijn moeder misschien word het ooit nog wel uitgepraat maar voorlopig is het even goed zo. Alleen mijn schoonmoeder blijft mij helaas nog wel stalken met prive facebookberichtjes, mijn man bellen en zeggen dat ze een nieuwe ipad voor mij heeft gekocht. (in die familie denken ze dat alles te koop is met geld..hebben ze helaas aan mij de verkeerde) en nu weer een uitnodiging voor haar verjaardag...diepe zucht..
Heerlijk is dat. Hier hebben we sinds een paar weken het contact met mijn schoonzus verbroken. Heb het al jaren lang willen doen maar vanwege mijn ouders heb ik het telkens uitgesteld. Nu hebben mijn ouders ook het contact met haar verbroken en toen was het voor mij ook over. Vind het wel jammer voor mijn broer en mijn neefjes en nichtje maar het is helaas niet anders. Heb nog wel contact met mijn broer. Vanaf dat ze samen zijn geeft ze ons het idee dat zo ons gedoogd omdat we toevallig bij mijn broer horen maar niet omdat ze ons aardig vindt.
Oh, wat 'fijn' dat ik toch herkenning krijg... Het is wel een gek idee, omdat je zoiets toch niet hoopt lijkt me.. Maar oh oh oh wat ben ik blij zeg. Ze heeft me in al die jaren (en vooral mijn man al van kleins af aan) zoveel pijn gedaan... Ze was (en is) nooit thuis voor haar zoons, werk een school hebben ze nog nooit van gehoord..dus iets op kunnen bouwen ho maar.. kunnen nooit iets goed doen, is altijd negatief over alles, heeft geld van ons 'geleend' (lees gejat!), mishandeling, liegen, bedriegen, manipuleren.. Leven van een uitkering omdat ze zogenaamd chronisch ziek is, maar wel zwart werken, want dan heeft ze nergens last van..(dit is geen aanval tegen mensen die terecht het recht op een uitkering hebben!) Pfff te veel om op te noemen.. Zeggen tegen mijn man dat ze hem eigenlijk nooit heeft 'gewild', dat ze de eigenlijk niks met hem wilde doen want hij was altijd ziek, ze had nog liever gaan werken als h**r... Enzovoort.. Of tegen mensen vertellen dat mijn man zwaar aan de drugs zit.. (wat dus helemaal niet is!) Ga zo maar door.. Ik kan daarentegen ook nooit iets goed doen.. (Maja dat doet me weinig, weet zelf wel beter ) Gewoon altijd die strijd, altijd negativiteit en harteloze woorden naar mijn man (en mij)..dat was voor mij genoeg.. Heeft al veel te lang geduurd..
En wat nou als jouw man ervoor kiest om wel naar zijn moeder te gaan? Dan komt hij 's avonds thuis en dan gaat hij het hebben over zijn bezoekje aan zijn moeder en dan hoor je het gezeur en genuil nog steeds. Maak daar wel even goede afspraken over want anders raak je nog niet verlost van haar! Hoezee, hoezee, the wicked witch is dead
Ja je hebt gelijk Joycey, maar daar maken we inderdaad afspraken over.. Hij weet hoe ik er over denk en wat ik wil (vooral niet wil) Maar daar komen we wel uit, daar ben ik niet bang voor.. En mijn man is eigenlijk ook klaar met haar, maar vind de stap zetten toch moeilijker dan ik.. Ik zal hem ook altijd steunen en naar hem luisteren.. Ik ben al lang blij dat ik haar in ieder geval niet meer hoef te zien
Zo te horen heb je een goede keus gemaakt. Klinkt niet als een hele fijne vrouw die schoonmoeder van je Laat je je dochter nog naar haar gaan als je man erheen gaat? Kan me zo voorstellen dat je haar liever niet bij zo'n naar mens in de buurt wil hebben...
Je neemt zo'n beslissing niet voor niks denk ik. Dus ik ben blij voor je dat je er tevreden mee bent. Goed van je dat jij je partner zijn eigen beslissing laat maken!
Ik ben idd blij dat ik de stap heb gezet.. Valt echt wel een last van mijn schouders af Daarnaast blijft het toch een lastig puntje natuurlijk, zeker rondom mijn dochter.. Zij is wel haar oma.. Het is wel zo dat ze die toch al minimaal ziet aangezien m'n schoonmoeder altijd de hort op is.. En dus eigenlijk nooit thuis is, of tijd heeft.. Ik heb in ieder geval voor nu afgesproken dat mijn man altijd erbij is, mocht ze Tess willen zien.. Sowieso niet alleen.. Het komt misschien eens in de drie weken voor. Oppassen gebeurt sowieso niet, daar staat mijn man ook achter. Tja, de tijd zal het leren.. Daar komen we vast wel uit, daar vertrouw ik wel op tenminste Al hoop ik stiekem dat mijn man haar ook vaarwel zegt tot die tijd zal het zo gaan, volgens de afspraak die we gemaakt hebben.
Nee absoluut niet, heb er zeker ook wel goed over nagedacht. Maar het geeft me nu zo veel rust! En ja, ik kan geen keuze maken voor mijn man, vind ik. Het is tenslotte zijn moeder.. Alhoewel hij ook niet blij met haar is, wil ik hem niks opleggen. Hij moet die keuze zelf maken. Zou ook niet willen dat hij het mij ooit zou verwijten dat hij dat 'moest' van mij ofzo.. Ik hoop stiekem wel dat hij ook ooit de stap zet maar die dring ik zeker niet op! Tot die tijd hebben we wel afspraken rondom onze dochter, bijvoorbeeld niet oppassen, niet alleen met haar zijn (dus mijn man is er altijd bij), en ze komt bij ons niet het huis binnen als ik thuis ben (ga niet ongemakkelijk in mijn eigen huis zitten) Maar ze is bijna nooit thuis, en heeft eigenlijk ook nooit tijd, dus het komt ook niet zo vaak voor gelukkig dat ze mijn dochter wil/kan zien..
Ik snap die opluchting zo!! Ik heb 1,5 jaar geleden uiteindelijk de laatste knoop doorgehakt om verlost te zijn van haar. Ik kom daar nooit meer en dat zei ik vaker, maar toen was het echt definitief. Omdat ze wel de oma is van mijn meiden "mag" ze hier over de vloer komen op hun verjaardagen en gaat manlief anders naar haar toe. Op speciale dagen, zoals kerst, Sinterklaas of wat dan ook, dan ga ik gewoon niet mee. Verder als ik haar tegenkom bij verjaardagen van andere familie dan geef ik haar sociaal wenselijk een hand, maar dat is het dan ook. Ik praat verder niet met haar. Het enige wat ik lastig vind is dat de oudste nu gaat vragen waarom ik niet mee ga. Tja wat zeg ik dan . Vooralsnog zeg ik dat ik moet werken, maarja dat kan ik natuurlijk niet eeuwig volhouden... Btw: hebben we dan toevallig niet dezelfde sm?? Jouw verhaal lijkt op de mijn buiten dan het jatten en leven van een uitkering dan
Vroeger heette dat de heksenjacht!! Klinkt als iemand die je inderdaad het liefst naar Australie zou sturen..
Hier ook al 11 jaar geen contact meer met schoonfamilie, vriend in het begin nog wel, maar naarmate de tijd verstreek begon hij hun ware aard te zien, vooral mamma die haar zoon graag onder haar vleugels wou houden. Wij hebben hier wel de nodige ruzie's over gehad (was meer omdat hij gehersenspoeld werd als hij bij hun wegkwam) maar gewoon eerlijk blijven en hem niet verbieden om met hun om te gaan en goede afspraken over maken. als je man er zelf ook zat van is zal hij zelf wel een keer een keus maken.. En we hebben niet alleen geen contact meer met mijn schoonfamilie, maar zelfs vorig jaar heb ik eindelijk ook het contact verbroken met mijn familie, gelukkig viel er een last van mijn schouders!! (al mis ik nu ik zwanger ben wel een moederfiguur, maar absoluut niet mijn moeder!) en ben zo blij en vind het zo jammer dat ik niet eerder het contact heb verbroken met hun.. wand dat had mij veel eerder meer lucht gegeven. Tsja familie en schoonfamilie heb je niet voor het uitkiezen helaas!! maar wel de mensen die je zelf wil toelaten in je leven...
Hier ook geen contact met mijn schoonouders. Mijn vriend heeft met ze gebroken en ik ben uiteraard mee gegaan (stond er vierkant achter hoor, daar niet van). Er komt daarna inderdaad wel een soort van rouwverwerking. Maar goed, dat was hier niet alleen door het verbreken van het contact, maar meer door de redenen die de breuk veroorzaakten. Heb wel altijd gezegd tegen mijn vriend: 'als jij weer contact wilt, moet je dat doen, ik hou je niet tegen, echter hoef ik ze nooit meer te zien'. Klaar is voor mij ook klaar. Ik moet zeggen, gelukkig is hij er ook echt klaar mee. Zeker nu met een kleintje vind ik het heel prettig dat we er hetzelfde over denken. Lijkt me heel lastig wanneer hij wel met Eva op bezoek zou gaan en ik de enige ben die geen contact met hen heeft, maar het wel 'moet' aanhoren (kun je met man inderdaad afspraken over maken, maar een kleintje zal natuurlijk wel vertellen hoe het bij opa en oma was). Daarbij misgun ik hen ook hun kleinkind en geniet ik er stiekem van dat ze haar moeten missen. Klinkt erg, maar ik zie het als een soort wraak voor wat zij allemaal geflikt hebben...