Hallo, Vorige week dinsdag ((28 juli) zijn we na een echo erachter gekomen dat mijn beebje niet meer leefde. Ik zou als het goed was toen al bijna 14 weken zwanger zijn, maar was na de 1ste echo al terug gezet. Afgelopen vrijdag zou de curretage zijn, maar afgelopen donderdag is alles vanzelf gegaan, maar ben ik daarna 's nachts alsnog met spoed gecurreteerd omdat ik erg veel bloed verloor. Dit zou mijn 2e zwangerschap zijn, en gigantisch gewenst! Maar helaas het is niet anders. Ik zou weer tegelijk zwanger zijn met de buurvrouw, en we verheugden ons er alweer op alles samen te kunnen doen (Was bij de 1ste oook zo). Maar sinds dat ze hoorde dat het een miskraam was, durft ze me niet meer onder ogen te komen. Ik vind het verschrikkelijk dat ze me uit de weg gaat, en nu lijkt het ook nog wel eens dat echt iedereen in mijn omgeving zwanger is. Ik voel me zo verschrikkelijk, maar wil dat niet laten merken. Ik ben altijd de vrolijke tinus. En probeer dat nu ook maar weer!! Maar wat is dat moeilijk!!! Sorry voor het hele verhaal, ik wist ook niet waar ik het neer moest zetten, maar zo kan ik even mijn gevoel kwijt. Maaike
Alleen iemand zonder hart of verstand zou verwachten dat je een vrolijke tinus bent na een miskraam! Gun jezelf je verdriet (en je frustraties). En misschien even een briefje naar de buuf over hoe je je voelt en dat ze zich niet voor je hoeft te verbergen als het voor jou niet hoeft. Heel veel sterkte!
Ik heb zelf ook pas een miskraam gehad (met bijna 13 weken) en ik merkte toen ook dat mensen (vooral zwangeren) mij uit de weg gingen. Op zich snap ik dat ook wel hoor, ik zou 't waarschijnlijk zelf ook doen, ze bedoelt het echt goed. Misschien kan je zelf eens langs gaan bij je buurvrouw en aan haar uitleggen hoe je je voelt? Ik denk dat ze juist bang is dat 't voor jou te confronterend is om haar wél zwanger te zien en dat ze je een beetje wil sparen. Ze zal 't heus wel begrijpen als je 't haar uitlegt. En heel veel sterkte nog met jullie verlies!
Mensen weten vaak niet wat ze moeten zeggen als een bekende van hun iets overkomt , dat heb ik ook wel ervaren .... Ik denk dat toch het enige is wat je kan doen , is het uit te leggen aan je buurvrouw dat je het moelijk heb ,maar dat als ze jou uit de weg gaat dat het jet.je dan nog moeilijker maakt .... sterkte meid !!!!
Heel veel sterkte gewenst. het is voor je buurvrouw ook niet niets. Ze dacht natuurlijk lekker samen te zwangeren met jou maar dan blijkt het mis te gaan. Ik herken het wel. Ik werd meteen in ronde 1 zwanger, en een vriendin van mijn man wilde ook graag kinderen en is 5 jaar bezig geweest zwanger te raken........ Tja, dan voel je je toch rottig en durf je elkaar niet onder ogen te komen. (Gelukkig meldde zij 3 weken daarna zwanger te zijn. )