Dag lieve meiden, Wat ontzettend jammer nou dat ik hier m'n eerste berichtje plaats na de vakantieperiode, ik had m'n jubelverhaal voor op de "ik ben zwanger-pagina" bewaard tot de eerste echo en het heeft niet zo mogen zijn. Volgende keer beter!! Bij deze mijn verhaal, daarna wil ik even over gaan tot de orde vd dag en er niet mee bezig zijn voor een maandje tot de eerste spontane menstruatie weer op gang is gekomen, daarna gaan we er weer voor. Begin augustus verloor ik een heel klein beetje oranje achtig slijm, er werd gezegd dat dat de slijmprop kon zijn die de baarmoederwand zegelt. Rustig aan doen. Ik had deze keer andere symptomen dan de eerdere zwangerschappen (beiden met misselijkheid en vieze smaak in m'n mond) en nu was ik voornamelijk alleen maar heel erg moe, veel slapen dus. Op zondag 20 augustus verloor ik weer wat oranjeachtig vocht en die woensdag weer... Toen werd ik toch achterdochtig en ging naar het ziekenhuis om het na te laten kijken, ik had m'n eerste echo pas op 1 september. In het ziekenhuis bleek op de echo dat er een vruchtwaterzak aanwezig was maarwe konden de embrio niet vinden! Bovendien was de zak ook te klein voor de tijd die ik had (10 en halve week), er waren 3 mogelijkheden: ik was pas 5 weken zwanger, de embrio had zich nooit ontwikkeld (leeg ei ofzo?) maar de zak wel, óf de vrucht was vrij vroeg gestorven en daarna "opgelost". Ik wist meteen dat de eerste optie niet mogelijk was. Vanaf toen begon ik ook elke dag iets van donkerbruin bloed te verliezen (lichte spotting), er kwamen ongesteldheids symptomen opzetten en zaterdagavond begon ik te bloeden. Zondagochtend (de dag dat ik 11 weken zwanger was) zijn we naar het ziekenhuis gegaan waar op de echo te zien was dat het zakje al verfrommeld was en ik echt bezig was met de uitdrijving. Toch gek dat het zo lang geduurd heeft, misschien moest ik er me eerst echt bewust van worden? Ik werd opgenomen, kreeg pillen ingezet om het proces te versnellen en tussen de middag gooide ik alles eruit. 'S avonds werd ik naar de operatiekamer gereden en kreeg ik een curretage, gelukkig onder volledige narcose. Dat is niet zo goed voor je gezondheid maar ik heb 2 curretages onder lokale verdoving meegemaakt en dat was afschuwelijk... ik vond dat ik al genoeg pijn die dag had gehad en dat ik die 10 minuten vd curretage best slapend mocht doorbrengen (in totaal 15 minuten). Goed, het is dus weer voorbij... 3 zwangerschappen gehad en nooit verder dan 11 weken gekomen, volgende keer moet echt een succesverhaal worden hoor!! Toch laat ik de moed niet zakken, deze maand wonden likken en daarna gaan we er weer voor, het is niet anders, je kan hier echt niets aan doen, ik heb wat dat betreft erger meegemaakt. De reacties vd mensen zijn echt heel lief en ik merk nu hoevaak dit toch gebeurd!! En ik ben ergens wel van overtuigd: als je vrucht gezond en sterk is, blijft ie echt zitten hoor! Ook al heb je per ongeluk gedronken in het begin, gesport, gereisd, slecht gegeten, etc. Ik heb vanaf het begin zo voorzichtig gedaan, zo bewust en gezond gedaan, het zat blijkbaar gewoon niet goed in elkaar. Goed, bedankt voor het geduld met dit hele verhaal en ik hoop snel met leukere verhalen te komen! (heb gezien dat er nog al wat meiden die ik ken zwanger zijn geraakt deze periode, hoera!!!!)
Triest zeg... Maar vind het wel heel knap dat je zo positief er tegenover staat! Ik word zelf ook helemaal positief van je verhaal! En zo is het eigenlijk ook: als het goed zit dan zit het ook goed. Maargoed, het blijf even een domper.......
Ach meisje, ik wil je heel erg veel sterkte wensen. Ik weet helaas waar je door heen moet, ook ik heb net mijn 3e mk achter de rug.Het is zo oneerlijk, 1 mk doet pijn,2 nog meer pijn maar 3.Hoe ga je dat verwerken???Ik vraag me dan ook de hele dag af: WAAROM???? Krijgen jullie nu wel onderzoeken? Hebben wij wel gehad.Alles was goed, alleen de uitslag van chromosonenonderzoek krijgen we in november pas Dus eigenlijk weten wij nog niks Maar ik ben wel blij dat dat iig onderzocht is, kan je dat tenminste uitsluiten. Ik vind het knap dat je alweer zo positief denkt. Ik hoop echt voor je dat je weer heel gauw zwanger mag zijn en dat jullie een gezond wondertje op de wereld mogen zetten Nogmaals heel veel sterkte. Liefs, mussie
Pfft, wat een verhaal. En wat sta je er nog positief tegenover, heel goed van je. Ik hoop voor je het snel weer raak is en dat het de volgende keer wel goed mag gaan.
Verdorie Ana, wat een ellende allemaal! Zit je weer in zo'n periode van verdriet, dat is zo vervelend. Dat gevoel had ik erbij, van "nu kan ik weer een hele tijd niet genieten van dingen omdat alles overschaduwd wordt door verdriet" Maar gelukkig slijt dat ook echt wel weer. Ik herken je positieve gedachtengang, ik relativeer ook snel, je moet er toch door heen. En dat lukt je ook echt wel! Maar 3 keer dit meemaken is niet niks zeg. Ik wil je veel sterkte, succes en geluk wensen.
Lieve Anneke, Wat heftig zeg. Heel, heel erg veel sterkte. Ik ga heel hard voor je duimen. Liefs, Sophie
Wat verschrikkelijk voor je! Ik hoop voor je dat je dit echt nooit meer mee hoeft te maken. Denk aan je. Liefs, Jo.
Heb ook bewondering voor jouw positieve instelling. Petje af. Heb hetzelde meegemaakt. Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik met 11 wkn een echo en toen zagen ze een lege vruchtzak van 7 wkn. Windei of idd al eerder gestopt met leven... Mijn tweede zwangerschap eindigde ook in een miskraam. Gelukkig ben ik nu al 23 wkn zwanger en gaat alles goed. Blijf zo positief en ook jij zult binnenkort met een mooi rond buikje lopen.
wat een verhaal zeg en wat ben je positief zeg, vind ik erg knap van je. momenteel zit ik in een tweede miskraam en kan niet meer positief denken. Bij mij spookt alleen de vraag waarom door mijn hoofd. Heel veel sterkte de aankomende tijd
Herkenbaar behalve dat ik ook in mn 3e MK zit. En dat in 6 jaar tijd. Eigenlijk willen we niet meer, we trekken het niet meer. We hebben echt in een achtbaan van emoties gezeten de laatste 2 maand en uiteindelijk weer op het beginpunt geeindigd. MEt zn tweetjes. Voorlopig ff geen zwangerschap voor ons
Wat erg zeg! ik vind het heel knap dat je er zo onder bent! Heel veel sterkte en de volgende zwangerschapmoet gewoon goed gaan!
Verdorie zeg wat een kl*teverhaal. Wij hebben nu (waarschijnlijk) de 2e mk. Je wordt n beetje moedeloos en iedere maand wordt t spannender... Zal voor je duimen, succes!
Hoi Anneke, Ik had vorige week zaterdagnacht ook bloedproppen en krampen in mijn buik en heb ook een echo gehad. Op de echo was te zien dat het vruchtzakje zonder embryo 4 weken is i.p.v. 6 weken. Ik zit nu dus ook met de 3 optie's. Ik moet 11 okt. terug voor weer een echo maar vandaag begon ik ook na enkele dagen van bruin bloed rood bloed te verliezen. Dit wordt dus als ik jou verhaal lees duidelijk een miskraam. Mijn eerste dus als ik een curretatie moet dan ga ik maar onder narcose. Ik heb al een gezond dochtertje en gun jullie dit ook van harte. Groeten Angela.