Graag zou ik willen weten of iemand ervaring heeft met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik weet sinds 2 wkn dat ik zwanger ben (was?). Vorige week een aantal dagen forse bloeding gehad met klonten en kramp. Omdat ik op dat moment nog geen 7 wkn was moest ik wachten met het maken van een echo. Gisteren is de echo gemaakt. De baarmoeder was leeg, maar de baarmoederwand zag er wel onrustig uit. Rechts naast de baarmoeder zat een vreemde vlek. Nu is er dus een vermoeden op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik heb bloed moeten prikken en vanochtend kreeg ik de uitslag. Het level HCG hormoon is nog steeds verhoogd. In theorie ben ik nog steeds zwanger . Ze willen we nu onder controle houden. Ik moet morgen weer bloedprikken en vrijdag voor een echo. Het rare is dat ik geen of weinig bloedverlies meer heb. Ik heb wel af en toe rare steken in mijn buik. Ik ging slecht naar de wc, obstipatie, maar inmiddels is dat voorbij, alleen die rare steken kan ik niet plaatsen. Mijn buik is niet gevoelig met aanraken. Nu ben ik niet zo'n snelle klager, kan pijn aardig verdragen. Ik heb hier alleen een raar gevoel van. Er klopt iets niet en dat afwachten dat maakt me gek. Heeft iemand ervaring met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Hoe verliep dat? Moet ik nu wel/niet aan de bel trekken of toch gewoon afwachten? Je hoort er nl ook hele nare verhalen over. Groetjes Mimpi
Ik heb helaas ervaring met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, alleen verloopt het bij iedereen anders. Het hormoon moet geleidelijk afnemen, andere zullen ze maatregelen nemen. Dit kan van alles zijn. 1 tip, trek bij pijnklachtrn meteen aan de bel. Laat je niet afschepen en ben niet bang dat ze je een aansteller vinden. Jij bent de enige die weet wat je voelt. Vaak draait een buitenbaarmoederlijke zwangerschap uit op een operatie, dit is vaak de beste optie. Ik mis nu 1 eileider. Het is niet leuk, maar 1 ding weet je bijna zeker. De andere is gezond en na 1 jaar heb je weer 100% kans op een zwangerschap. Het eerste jaar 50%. Ik ben nu weer zwanger en nu gaat alles goed. Nogmaals luister naar je lichaam, want voor dokteren blijft het gissen. Sterkte met alles.
Heel erg bedankt voor je reactie. De paniek is een beetje gezakt. Vandaag moet ik weer bloed laten afnemen. Morgen de uitslag en een echo. Ik zal je advies ter harte nemen en goed naar mijn lichaam luisteren. Thanks!
Hey Mimpi, ik begrijp helemaal hoe je je voelt. Ik maak op dit moment zowat hetzelfde mee. Ik was ongeveer 5 weken ver toen ik afgelopen dinsdag begon te vloeien. Mijn hcg was al vrij laag maar omdat het gestegen was zag mijn huisarts het wel goed komen. Gisteren naar de gynea geweest en zij was heel duidelijk, met een hcg van 190 op 5 weken kan het niet goed lopen. Ze heeft een inwendige echo genomen maar daarop was natuurlijk nog niks te zien. Ik moet nu ook afwachten en bloed laten prikken om te kijken of mijn hcg daalt. Omdat ik vooral pijn heb rechts zit de kans er ook nog in dat het buitenbaarmoederlijke zwangerschap is. Die gedachte doet me huiveren. Gewoon niet weten wat er precies aan de hand is, verschrikkelijk. De gynea stelde me wel gerust, omdat ik nog zo pril zwanger was zou het bij mij niet uitdraaien op een operatie maar zouden ze in geval van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap het vruchtje doen afkomen adhv medicatie. Mijn bloeding is sinds gisteren avond ook min of meer gestopt maar ik blijf buikpijn hebben en ik weet gewoon echt niet meer wat denken. Ik doe niks anders dan huilen en ik maak mezelf gewoon zot met al die schuldgevoelens. Ik hoop dat het bij jou allemaal goed komt en dat je snel duidelijkheid hebt. Moest je nood hebben om te praten laat je maar iets horen.
@noukytjr, je moet jezelf niet de schuld geven. Het kan zoveel verschillende oorzaken hebben. Het is nu niet leuk, maar uiteindelijk komt het goed. Ik probeerde zo te denken; ik ben tenminste ooit zwanger geweest, dus kan zeker ooit zwanger worden. Natuurlijk heb ik ook veel momenten geha dat ik er een doorheen zat. Vraag wel of je eileider niet beschadigd is geraakt anders heb je een vele grotere kans op herhaling. Wat dat betreft ben ik blij dat ze hem bij mij verwijderd hebben, maar ik was ook een stuk verder. Heb nooit geweten hoever.
Jemig wat vervelend hè noukytje. Het afwachten is killing. Ik heb al een week van bloedverlies achter de rug en heb dus ook al afscheid genomen van ons mogelijke kindje. Huilen kan ik op het moment niet meer, voel me afgestompt. Was het voor jou ook je eerste zwangerschap? Morgen moet ik voor een echo en de uitslag van het bloedonderzoek. Ik hoop dat er knopen worden doorgehakt. Lichamelijk voel ik me niet in orde, er klopt iets niet in mijn buik, gelukkig heb ik geen of weinig pijn.
Ik wil jullie veel sterkte wensen met het afwachtten wat nu gaat gebeuren. Vorig jaar december kreeg ik pijnklachten in mijn buik. Leek op obstipatie wat in drie uur veranderde in beginnende pijn tot een dusdanige pijn dat ik niet meer normaal kon lopen. Het bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn. Ikzelf dacht gewoon ongesteld te zijn, had een onregelmatige cyclus dus een zwangerschap ook niet verwacht. Bij mij was het vruchtje met een echo te zien. Het zat achter mijn baarmoeder, had de grootte van een vruchtje van vijf weken maar door de klachten dacht de gyn dat het er toch twee maanden 'geleefd' heeft. Mijn buikpijn, en de heftigheid waarmee hij veranderde en erger werd, duide erop dat ik bloed aan het lekken was in de buikholte. Houd eventuele pijnklachten dus goed bij en schrijf op op welke momenten het toeneemt. Erna heb ik in totaal nog drie maanden last gehad van mijn lijf voordat het echt weer helemaal oke was.. Inmiddels, en dat is de leuke kant aan dit verhaal, ben ik 20 weken in verwachting en vooralsnog gaat alles oke! Had gelijk met vijf weken mijn eerste echo om te kijken of de vrucht goed zat wat dus indd het geval was/is.
Nou de echo is geweest. Ze konden helemaal niets meer vinden. De baarmoeder was leeg, eierstokken zagen er normaal uit en ook achter de baarmoeder was er niets te zien. Mijn bloedwaarde was netjes gezakt. Het is toch wsl een 'normale' miskraam geweest. De gynaecoloog wil me over 10d terugzien voor een controle echo. De krampen zijn te wijten aan de naweeën van de miskraam en moeten gewoon over gaan. Grote opluchting eerst dat er niets ernstigs aan de hand is, maar inmiddels is het overgegaan in verdriet. Het was zo mooi geweest.... We houden de moed erin. Eerst even herstellen. Ik hoop dat jij ook goed nieuws krijgt noukytje. Dan kun je weer bijkomen en vooruit kijken, sterkte!
@ Sas. Thanks voor het goede bericht. Geeft je moed om door te gaan. Ik hoop dat alles goed met je gaat.
hey Mimpi, ik ben deze morgen naar spoed kunnen gaan. Ik kroop zowat door de kamer van de pijn. Ik vreesde dus het ergste. Op de inwendige echo was echter niks te zien abnormaal te zien. Het gaat dus om een gewone (maar heel pijnlijke) miskraam. mijn hcg was ook op 24h nog gezakt van 162 naar 112. Ik heb serieuze pijnstillers gekregen (ik voel me net of ik een heel café heb leeggedronken) en ondertussen heeft het bloeden ook echt doorgezet. ik begin ook meer stolsels te verliezen. Gelukkig dat het bij jou ook meevalt, voor zover wat we meemaken kan meevallen natuurlijk. Het blijft heel pijnlijk, zowel fysiek als mentaal.
@ Noukytje Sterkte met je herstel. Hopelijk geeft die pijnstiller wat verlichting. Ik hoop dat het snel voorbij is voor je. Daarna weer vooruit kijken. Met mij gaat het inmiddels stukken beter. Alle stress komt er nu wel uit. Nog even rustig aan doen. Dikke knuffel!
Het is al een pak beter vandaag. Ik ben alleen heel erg slapjes op mijn benen en snel duizelig. Nu was ik mij aan het afvragen of ik mss door het vele bloedtrekken van de laatste week en het bloedverlies van de miskraam geen ijzertekort heb. Maandag maar eens langs de huisarts, ik moet er toch zijn.
Hoeveel kan een mens hebben? Na woensdagavond flinke pijn in mijn buik te hebben gekregen , heb ik het ziekenhuis gebeld aangezien ik daar dinsdag nog geweest was voor na controle voor mijn operatie op 2 okt. Ik begon die avond meer bloed te verliezen. Zolang ik geen koorts had was er niks aan de hand. Donderdag was de pijn zo goed als verdwenen, met mama vloerbedekking gekocht en de pijn die aanwezig was, cindy niet aanstellen ...doorgaan! Vrijdag ochtend zit ik helemaal klaar om na mij werk te gaan weer diezelfde pijn maar dubbel zo erg, toen heb ik toch maar de dokter gebeld. Eenmaal daaraan gekomen dacht de dokter aan me blinde darm die gesprongen was of bloed in mij buik, de ambulance was al gebeld. In het ziekenhuis aangekomen lig ik op de spoedeisende hulp en krijg ik te horen dat ik een positieve zwangerschaptest heb??? Dat kan niet ik ben 2 okt nog geopereerd? Ik krijg een klap ik mij gezicht, dit is toch was ik zo graag wil? Waar komt die pijn dan verdaan, en ik begin te hopen. Een nieuw kindje voor mij en Frans een broertje of zusje voor Dani* Bij de echo zie ik meteen dat er iets mis is vlekken op het beeld, verschrikkelijke pijn. Dan krijg ik te horen dat ik zwanger ben maar buiten mijn baarmoeder daar zit alleen maar heel veel bloed. Ik heb een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Kun je mijn kindje redden? Nee ik het antwoord, en ook misschien mijn eileider niet. Weg hoop, weg kindje, weg toekomst. Alweer.... Na de operatie word mij verteld dat ik 300 ml bloed in mij buik had zitten, en dat mijn linkereileider weg gehaald is. Daar zat ons nieuw begin ik was 6 weken zwanger. Symptomen had ik niet net zoals bij dani* dat mijn buik wat dikker was en ik in gewicht alweer wat toenam, gaf ik de schuld aan die steeds maar blijvende menstruatie. Weer zijn we een kindje kwijt ook al was het nog maar zo pril, je vraagt je af wanneer het genoeg is voor iemand? Daar krijg je geen antwoord op, en ook hier moeten wij mee verder. Dat doen we ook, ik laat me niet uit het veld slaan. 3 maal scheepsrecht.... Toch?? Dit verhaal heb ik net gekopieerd van de vlindersite ik ben namelijk 26 maart bevallen van een zoontje bij 22,2 weken zwangerschap. Wat ik aan jullie wil vragen voor degene die weer zwanger zijn, hoelang erna waren jullie weer in verwachting? Sterkte voor iedereen hier en hoop op weer positieve verhalen voor allemaal, dikke knuffel cindy
Ook hier een ervaring met en buitenbaarmoederlijke zwangerschap. 30-01 positieve test helemaal blij. In de eerste/tweede week februari begon ik bloed te verliezen, en uiteindelijk was het pas op 17-02 echt duidelijk dat het om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ging. Op een klein beetje bloedverlies na totaal geen klachten gehad, geen pijn echt helemaal niets. Bij mij is mijn eileider ook verwijderd. Tsja wanneer weer zwanger? Zie mijn onderschrift, hopelijk morgen de eerste terugplaatsing. Dus helaas hier geen goed nieuws over weer spontaan zwanger te worden.
Hoi dames ik kom jullie n hart onder de riem steken! Zie ook mijn blog In juni geopereerd aan n buitenbaarmoederlijke zwangerschap linkereilleider weg 3de mk in n half jaar, was 9 weken wat n verdriet hoop weg Precies zoals jullie omschrijven En plots in sept weer zwanger! Zie mijn banner! Tuurlijk blijft t nog spannend maar er is echt hoop! Dikke knuffel
Jeej, wat een heftige verhalen allemaal. Ik ben blij dat ik de dans ben ontsprongen. Ookal is een 'normale' miskraam ook niet niks. De gynaecoloog raadde mij aan om nog even 2 mnd te wachten met zwanger worden. Dan heeft je lichaam even de tijd om te herstellen. Ondanks dat je liever zo snel mogelijk weer zwanger zou willen worden houd ik mij er maar aan. Wij krijgen ook een prezwangerschap consult over 2 mnd, vanwege mijn verleden. Ik ben benieuwd wat ik daar te horen krijg. We hebben gisteren nieuwe plantjes bij het tuincentrum gehaald. Ik ben vandaag lekker in de tuin bezig, dan kan ik mijn hoofd leegmaken en hopelijk krijg ik er nieuwe energie van. Sterkte aan iedereen! Dikke knuffel
@jane hè meid was dat dit jaar januari? En waarom moet je meteen IVF dan? Of was je daar al mee bezig? Heb jij ook nog maar een eileider? @suuskie ohh meid wat een mooi nieuws weer een nieuwe zwangerschap! Wanneer was jij daarna weer ongesteld, en ben je na die ongesteldheid weer van start gegaan? 2 rondes erna raak dan? Hoop dat dit kindje bij je blijft. @mimpi fijn meid dat je allemaal niet mee hebt gemaakt net als ik eergisteren is echt een helse pijn en om gek van te worden. Was dit jullie eerste zwangerschap?
Ik was 2 dagen na operatie 'ongesteld' en toen weer 35 dagen later daarna 33 dagen later en toen zwanger.. De eerste twee rondes gericht geklust met ovutesten en temp naar niet gelukt en de laatste ronde niets bijgehouden en hop zwanger!
'Gelukkig' was het een gewone miskraam, al is dat natuurlijk net zo verdrietig. Veel sterkte met de verwerking en hopelijk kan je hier snel melden dat je weer zwanger bent. Wat betreft het wachten met zwanger worden. In september 2011 heb ik ook een kijkoperatie gehad i.v.m. een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (ik was 8,5 week zwanger). Hierbij hebben ze m'n eileider kunnen sparen maar er werd mij ook geadviseerd 1 maand af te wachten. Wij hebben toen zelf besloten om er toch weer gelijk voor te gaan en ik ben na het bloedverlies van de operatie dan ook niet meer ongesteld geworden, ik was gelijk weer zwanger.
Ja was dit jaar. Ik ben inderdaad een eileider kwijt en de andere was niet 100%. We waren niet bezig met IVF, 7 cyclussen nog zelf geprobeerd.