Ik moet even m'n verhaal kwijt hoor hihi. Zoals sommige van jullie hadden gelezen waren bij mij op 21 oktober gebroken om 3.15 uur snachts. (38 weken en 5 dagen) Rond 5 uur in de ochtend kreeg ik echt zeer onregelmatige weeen. Dan 2 min,10 min, 4 min. Dan weer half uur niks en ga zo maar Door. Kwam niet echt op gang. De volgende dag moesten we naar het ziekenhuis vanwege langdurige gebroken vliezen. Ik was inmiddels al echt gebroken want ik had al ruim 30 uur niet meer geslapen Eenmaal daar kreek ik de keus; of gelijk opwekken of me in slaap brengen en de volgende dag beginnen. Nou ik koos natuurlijk voor het eerste want ik wilde mijn kleine mannetje nu eindelijk wel eens zien. Zo gezegd zo gedaan. Binnen een mum van tijd was ik gecheckt en kon het infuus aangesloten worden. Ik had wel 2 cm ontaluiting dus de weeen thuis waren niet helemaal voor niets. Helaas bleek het aansluiten van het infuus niet zo makkelijk en hebben ze lekker lopen wroeten. Maargoed hij zat en Na ongeveer 20 minuten ging het werken en volgenden ze ween elkaar steeds sneller op. Ze waren goed pijnlijk maar ik kon ze nog aardig weg puffen. Inmiddels zat ik op 4 cm ontsluiting. Rond 2 uur kreeg ik een weeenstorm. Echt niet normaal. Wat een pijn. Er zat helemaal niks meer van een pauze tussen. De een was nog niet afgelopen en de volgende begon alweer . Ik kreeg niet meer de tijd om op adem te komen en raakte compleet in paniek. Tot hyperventilatie aan toe. En alleen maar huilen en schreeuwen dat ik het niet meer aan kon (jaja shame on me hihi) dus na een uur een weeenstorm gehad te hebben gingen ze een ruggenprik geven. (De weeenstorm had trouwens niets gedaan qua ontsluiting. In het eerste uur Hoe frustrerend :s) Totaal heeft de weeenstorm 2 uur aangehouden voordat ze de ruggenprik hadden gezet want ook dat ging niet lekker. Ze kwamen niet tussen me wervels en zaten telkens verkeerd. Dus dan weer die erbij en toen weer die. Pfff ben helemaal lek gestoken en ondertussen nog die weeen. Heel lastig om in zo een houding te blijven dan als je al in paniek bent. Nadat de verdoving werkte heb ik echt een heerlijk uurtje gelegen ! Echt top. Voelde me helemaal zen en heb zelfs nog even geslapen. Daarna begon de ellende weer. Ik voelde de weeën weer langzaam aankomen dus de paniek sloeg gelijk weer toe dat ze steeds heftiger werden en weer zo snel achter elkaar. De verloskundige snapte er helemaal niets van. Achteraf bleek dat dat het apparaat die de verdoving gaf niet meer werkte . Maar na weer een weeen storm van een half uur kreeg ik persdrang. Hun voelen en ja hoor, in 1.5 uur tijd had ik volledige ontaluiting en mocht ik eindelijk persen. (6 cm in ander half uur). En toen is onze kleine samuel met een uurtje geboren. De persweeën vielen me overigens 100% mee want nu kon ik er wat aan doen. Al met al een vreselijke bevalling gehad maar nu helemaal in de wolken met ons wonder!! !
Klinkt erg als mijn eerste bevalling. Heftig! Nu lekker bijkomen. Heb je al een beetje bij kunnen slapen? Geniet ervan!!!
Dank jullie wel allemaal ! Ja ik slaap nu heerlijk gelukkig en het is zo een voorbeeldig ventje. Heerlijk rustig. Zoo gelukkig 😇😇. Voel me weer topfit. Alleen nog wat krampjes in de onderbuik, wat spierpijn. En een zeer onderkantje met zitten natuurlijk hihi. Maar ik kan weer prima lopen ect. Dus mag lang niet klagen !