ppfff... weet niet waar ik moet beginnen.. allereerst, ik ben 4 jaar getrouwd heb een zoon van 2 jaar en ben 25 weken zwanger vorig jaar januari ben ik een man tegen gekomen waar ik een gewone vriendschap mee opgebouwd heb (via internet) we spraken elkaar dagelijks altijd gezellig hij kreeg in oktober een vriendin wat ik heel mooi voor hem vond, en toch miste ik hem ook we waren hele close vrienden sprak hem toen bijna niet meer.. december is die relatie overgegaan ik was/ben zwanger van mijn man en ineens denk ik, hij is wel heel erg leuk denk veel aan hem.. mijn man en ik kennen elkaar al 8 jaar dus zoals ze wel eens zeggen het gras is altijd groener bij de buren.. ik negeer het gevoel dat ik hem leuk vind.. maar nu ga ik met de week mijn man minder leuk vinden.. ik probeer mezelf ervan te overtuigen dat dat komt door mijn hormonen.. maar ik maak mezelf gek wil er ook niet over praten eigenlijk, als ik het wel zou doen was het met mijn grootmoeder maar zij is januari jl overleden.. voor mijn gevoel is het als ik er niet over praat is het ook niet echt.. maar helaas het is nu 2 maanden zo en de ene keer erger dan de andere keer.. zijn dit nou echt mijn hormonen? vriendin van me heeft pas een dochter gekregen moest er gewoon om huilen wat fijn dat alles goed is! en zelfs als ik nu mijn gedachten uit zit ik met tranen in mijn ogen. ben er echt niet blij mee.. laatste keer dat ik zo verdrietig was kan ik me niet eens meer herinneren.. baal gewoon van mezelf.. en dat is het nog niet eens, ik kan niet meer in de spiegel kijken vind mezelf bijna elke dag wel lelijker worden.. zou het fijn vinden als iemand haar mening even uit ik weet ook niet meer waar ik het zoeken moet liefs
Tja... ik heb altijd gehoord dat je "moeliijke keuzes" beter kan uitstellen tot NA de zwangerschap.... omdat je vaak toch anders denkt/voelt... etc... Mocht er sprake zijn van 'verliefdheid" zou ik proberen die andere man een tijd te vermijden.... verliefdheid gaat over..... en denk dat je het jezelf moeilijk maakt....
Ik weet natuurlijk niet of het 'de hormonen' zijn. Ik denk alleen wel dat een zwangerschap als je het even kan voorkomen geen tijd is ingrijpende beslissingen te maken. Verder weet ik het ook niet, ik hoop dat je je vlug beter voelt.
Wij zeggen altijd: verliefd worden kan je gebeuren, vreemd gaan is een keuze. Ik ben het dus met je eens dat je moet proberen hem/het uit je hoofd te zetten. Hormonen doen idd heel veel rare dingen met je dus nu is zeker niet de tijd om dergelijke beslissingen te nemen. Ik zou die ander mijden en proberen tijd vrij te maken voor leuke dingen met je man. Even weer een frisse wind in de relatie brengen.
ik denk ook indd dat je zo min mogenlijk contact moet hebben met die andere man! tenzij je natuurlijk een relatie met hem wil, dan zijn het andere zaken.. ik zou ook even wachten tot na de zwangerschap en contact vermijden en wie weet gaan je gevoelens dan wel over.. succes met deze moeilijke situatie!!
bedankt voor jullie snelle reacties idd vreemdgaan is een keuze en dat is absoluut niet de mijne! ik hou veel van mijn man zou ik hem nooit aandoen hoe leuk ik die andere man ook vind ik wil verder niks van hem maar ik voel me gewoon 'slecht' begrijp mezelf ook niet meer ik denk dat jullie ook gelijk hebben ik zal het contact verbreken en dan zie ik wel weer na mijn zwangerschap hoe ik me voel zo kan en wil ik niet doorgaan :S bedankt voor jullie reacties
Zoals jouw situatie is zoals je hem beschrijft herken ik hem niet maar ik weet we dat hormonen echt heel veel kunnen beinvloeden. Ik heb, op ele andere gebieden, in mijn zwangerschap en jaar er na keuzes gemaakt die echt niet bij mij passen. Dit was niet zo heel dramatisch maar geeft wel aan dat je echt anders kan gaan denken dan normaal in deze tijd! Neem geen grote beslissingen!! Bedenkt je even hoe je over je man dacht en wat je voor hem voelde voordat je zwanger was. En was die relatie niet goed, ga dan die proberen te verbeteren. Zet je kindjes even bovenaan en vergeet even die andere man. Misschien lijkt die nu wel extra aantrekkelijk omdat je gewoon even niet tevreden bent met je leven op dit moment en hoe je jezelf nu voelt. Jezelf lelijk vinden als je in de spiegel kijkt kan ook komen door de energie die je uit straalt. Moe, ontevreden, bezorgd? Daar wordt niemand mooier van!
sja.. bij mijn vorige zwangerschap heb ik bijna geen last gehad van mijn hormonen.. kleine dingetjes als soms wat kort af zijn had ik toen wel maar steeds zo verdrietig zijn bah :S heb het 2 weken geleden met mijn man erover gehad dat ik me echt rot voel *hij weet niks van mijn gevoel voor die andere man* zegt mijn man dat gaat wel weer over.. hij gaat vroeg de deur uit naar zijn werk komt laat weer thuis.. vraagt niet hoe ik me nu voel.. afgelopen weekend heb ik hem gevraagd waarom hij niet een beetje bij mij stil kan staan in zijn pauze een sms of mini belletje gewoon even horen hoe het nu gaat.. hij zei dat hij er niet bij stil gestaan had deze week al een stuk liever hij smst hoe het nu gaat *en dan dom, maar voel ik me weer schuldig.. ik heb er immers om gevraagd* ik zal proberen betere energie aan te maken wil ook niet als een zoutzak bij zitten :S
Ik zou ook nu geen ingrijpende beslissingen nemen en het vooralsnog op je hormonen houden. Ik kon/kan van mijn man ook altijd minder hebben als ik zwanger ben... Als het na de zwangerschap blijft, zou ik eens nadenken over wat je uit die vriendschap haalde, wat je bij je man niet krijgt, en zien of je dat met elkaar zo kunt krijgen dat je dat met z'n tweeen (weer) hebt. En verder.... mag ik het heeeeel naief vinden dat je een vriendschap met een man opbouwt als je een relatie hebt? Niet rot bedoeld of veroordelend, maar gewoon als in: dan kun je toch vaak op je vingers wel aftellen dat een verliefdheid om de hoek kan komen? ZEker als het gaat om een vriendschap die voornamelijk online is, (dus je maakt ook voornamelijk de leuke dingen dan alleen mee), waarin je man verder geen rol heeft, geen partner/vriend is, enz? Ik zou dus ook zeggen: contact verbreken, (nu je eenmaal verliefd bent geweest kan deze man nooit meer), en als je vriendschappen met mannen opbouwt, dat alleen doen samen met je man.
ow en voordat ik zwanger was hadden we ook ups en downs maar dat heeft iedereen toch? vast heel dom, maar is het ook een grote beslissing dan als ik het contact verbreek met die vriend? of moet ik ons contact gewoon op een super mini pitje zitten?! het nadeel is als ik met hem een leuk gesprek heb gehad ben ik weer dik 2 dagen vrolijk.. *ik weet het, vind mezelf ook een vreselijk mens, maar kan er niks aan doen hoe ik me voel*
Dat zou ik dus idd nu wel doen: contact verbreken. Doe je dat niet, dan ben je over een jaar niet meer getrouwd met je huidige man, kan ik je nu al wel vertellen.
Het is heel vaak zo dat iemand die wat verder af staat meer lijkt mee te leven dan je directe naasten. Dat komt omdat onverdeelde aandacht geven veel gemakkelijker is als dat een aantal keer per week is en niet allerdaags. Dus het kan heel aantrekkelijk LIJKEN! Zodra je met iemand samen bent komt het er ook vaak op neer dat iemand door de drukte van alledag niet altijd aandacht voor je heeft, poepies laat, in zijn neus peutert en irritante gewoontes er op na houdt. Het gras lijkt altijd groener bij de buren en zeker als je je zowiezo niet lekker in je vel voelt.
Wat balen dat je je zo voelt, niet leuk! Ik zou inderdaad ook het contact verbreken met die "vriend". En een goed gesprek aangaan met je man. In elke relatie komen zeker ups en downs voor. Misschien even je kindjes een weekendje uit logeren doen en dan samen met je man weg gaan (preston palace te almelo zou ik je aanraden ! gaan mijn vriend en ik ook doen voor onze kleine komt). Denk er weer aan waarom je verliefd werd op je vriend en spreek dit ook samen hardop uit. Vriend en ik hebben nog geen downs maar ik vind het zo enorm leuk om met hem te praten over hoe het in het begin, hoe we elkaar hebben leren kennen en hebben ontkent iets met elkaar te willen en dan komen de vlinders weer helemaal terug . ( wel zijn vriend en ik nog niet lang bij elkaar dus wellicht makkelijker om eraan te denken en die gevoelens weer te krijgen ) Sterkte ! En voel je niet lelijk, zwangere vrouwen zijn de mooiste vrouwen dus jij ook
Mijn ervaring: zolang jij met dit grote geheim rondloopt en je man er niet van weet, wordt de afstand tussen jullie alleen maar groter. Geheimen hebben altijd de neiging veel groter te lijken dan ze zijn. Als je het je man zou vertellen, waar je nu mee worstelt, dan zou je probleem ineens wel een stuk minder groot en die andere man een stuk minder aantrekkelijk kunnen lijken. Plus: het is een teken van vertrouwen naar je man: jij geeft aan dat je dit gevoel overkomt, maar ke betrekt hem erbij en geeft aan dat je samen wilt proberen eruit te komen. Wie weet blijft je 'verliefdheid' wel overeind en moet je uiteindelijk een andere conclusie trekken, maar dan ben je in elk geval eerlijk geweest en dan weet hij ervan. En mijn ervaring is dus juist dat je dichter bij je partner komt als je zoiets vertelt, want dan is het ineens iets van jullie samen, waar je samen iets aan kan doen. Nou, doe met deze info wat je wilt, maar ik wens je sterkte!!
heel erg bedankt voor jullie tips en ideeën! we gaan vanavond wat leuks doen samen *na 2,5 jaar* ik voel me echt een stuk opgeluchter!!! soms moet je gewoon je gevoel delen hoe raar dat ook weer voelt! jullie hebben me echt een stuk geholpen echt super bedankt! liefs!!
Lijkt echt alsof je wel diepe gevoelens voor m hebt.. klinkt bekend in de oren, en ik heb gekozen voor die ander! hij is de man van mijn dromen, ik kan niet meer zonder hem en heb nergens spijt van, hoewel ik hem echt face to face leerde kennen en liefde tegelijk wederzijds was, en jij via internet, is sowieso lastiger!