Ik verwacht niet dat ik er iets aan kan doen, ,maar soms helpt het om even van je af te schrijven he. Ben een aantal dagen in de week echt de hele dag onpasselijk. Weet je wel, dat je steeds bijna moet kokhalzen. Het komt dan in vlagen op. Of ik nou wel of niet gegeten heb. Gatver. Afgelopen zondagochtend heb ik voor het eerst echt overgegeven, van de lucht van gebakken vis dat nog aan vuile borden van de avond tevoor zat in de vaatmachine. Ik weet wel dat het erbij hoort, maar echt vrolijk wordt ik er niet van. Ik ben namelijk best bang dat ik als zo'n onverwachtse onpasselijkheidsaanval krijg, ik misschien ook moet overgeven. Herkent iemand dit? Liz01
Ja dit probleem had ik de eerste 12 weken van de zwangerschap ook! Bij mij hielp het om regelmatig iets te eten, zodat je geen lege maag hebt (beschuitje, droog crackertje etc.). Ook van zuur eten (yoghurt, augurk (ja echt ) napoleon zuurtjes) kon ik de misselijkheid bedwingen. Maar ga het niet tegenhouden, want daar wordt je alleen nog maar misselijker van! Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar bij mij hielp het in iedergeval wel!
Oh wat herkenbaar, ik word met de dag misselijker! Ik eet voordat ik uit bed kom iets lichts. Eenmaal beneden wat thee en een boterhammetje met veel tegenzin. De hele dag wat eten helpt wel. Ik voel me zo zielig, haha en is het moeilijk om te genieten van de zwangerschap. Zo blij maar niet met de misselijkheid, blèh. Succes en sterkte, het hoort erbij maar het is niet leuk!
Bij mij wordt het inderdaad ook met de dag erger...de onpasselijkheid neemt echt toe. Zoals vanmorgen. Tot dit moment heb ik dus dat akelige gevoel. Soms zou ik willen dat ik het eruit kon gooien, dan lucht dat tenminste op! Maar helaas gaat dat niet zo makkelijk als ik zou willen, ik ben nou eenmaal geen kei in overgeven... Had net een zuur appeltje op, maar helaas, daarna ook gewoon weer onpasselijk. Denk dat ik maar even gewoon op de bank ga liggen met een kruikje of zo. Voel me ook erg zielig.... 8) Liz01
Wat me opeens te binnen schiet: 5 jaar terug ben ik ook zwanger geweest, wat helaas eindigde in een missed abortion (leeg vruchtzakje) en curretage. Maar ik had toen niets van al die symtomen die ik nu heb. Geen opzwellende borsten, maar zeker ook geen misselijkheid. Vraag me af of dat per zwangerschap kan verschillen. Of ik had misschien gewoon die symptomen niet omdat er eigenlijk niets in mijn lijf groeide. Liz01
Idd herkenbaar, bij mij duurde het tot 11 weken. Wat bij mij goed hielp, behalve regelmatig kleine beetjes eten, was 's ochtends in bed ontbijten, nog 10 minuten blijven liggen en dan opstaan.
Ik was ook zo ziek... Ah bah..als ik daaraan terugdenk! Je moet er gewoon even doorheen helaas, het gaat echt over!
Maar had je dan de rest van de dag geen misselijkheidsgevoelens meer? Of is dat alleen om ochtendmisselijkheid te verhelpen? Ik kan dus hele dagen (gelukkig niet elke dag) onpasselijk zijn, zelfs 's avonds. Liz
ik had het ook hele dagen hoor ook dat kokhalzen bij nare geurtjes (heb ik nu nog), maar als je op bed ff wat eet dan neemt de heftigheid in de ochtend wat af, ik had soms hele dagen een blok beton in mijn maag en een prop in mijn keel, is vervelend om daar "doorheen" te moeten eten, gelukkig is het bij mij nu ook zo goed als weg, dat hoop ik voor jou ook
Ik ben gelukkig niet de enige. Begon al te twijfelen of dit wel normaal is. Ik ben de hele dagen zo beroerd, al 3 weken lang... Ik probeer ieder uur iets te eten, maar omdat ik alleen maar crackers en fruit eet, word ik zo slap. En ik heb de hele tijd hoofdpijn, het is gewoon niet leuk meer. Maar aan de andere kant ben ik blij dat ik tenminste wat voel. Bij de vorige zwangerschap voelde ik me prima, alleen af en toe wat moe, maar die zwangerschap eindigde na 10 weken in een miskraam.. Dus nu heb ik tenminste het idee dat er wat gebeurd in mijn lichaam. Ik hoop zo dat het na 12 weken beter wordt, dit is 9 maanden niet te doen. Voor iedereen die in hetzelfde schuitje zit: heel veel sterkte!
Heeeel herkenbaar.... Ik heb het vanaf dag 1 tot nu...Het ging bij 9 wk een paar dgn wat beter, en toen besloot ik te stoppen met medicatie..Waardoor het ellende weer begon...Enige wat me help is primperan..Van de HA gekregen...Ze zeggen dat het na 12 wkn minder word... Ik hoop het voor ons.. Ben zelf al 8 kilo afgevallen...Ik geef nog elke dag over...Dus moet je nagaan, wat er allemaal daarbinnen speelt.... Liefs Jeanney
Hoi, ik ben vanaf 9 weken tot aan m'n 7e maand misselijk geweest, (en nu dus net een maandje niet meer misselijk... eindelijk). Zorg dta je regelmatig kleine beetjes eet, dat helpt veel. Verder kan misselijkheid ook een symptoon zijn van ijzertekort, dus daar kun je even op laten prikken en dan zorgen dat je ijzerrijke producten eet. Vermijdt (toegevoegde) suiker: daarvan stijgt je bloedsuikerspiegel heel snel eerst, maar zakt dan ook als een plumpudding weer in elkaar en daar kun je ook erg misselijk van worden. Door kleine beetjes te eten steeds, houd je je bloedsuiker goed op peil. En verder schijnt vitamine B te helpen... die tip kreeg ik pas veel te laat: het schijnt zo te zijn dat als je bij heftige misselijkheid een B12-injectie krijgt, de misselijkheid in ieder geval sterk opknapt. Verder: moet je kotsen, ja, houd het niet tegen, zou ik zeggen: als het eruit is, is het vaak wel een opluchting. En bang zijn helpt niet bijzonder veel, is echt verspilde energie: moet je kotsen, dan gebeurt het toch wel... Fijn is anders, maar ja...
Tjee, vergeleken jouw verhaal heb ik het nog makkelijk! Elke dag overgeven, dat lijkt me echt geen pretje. Zover is het dus bij mij niet gelukkig. Alleen zo'n onpasselijk gevoel, maarja dat vind ik al vervelend zat. Liz01
Ok, dank voor je tips! Ik vind het moeilijk om een grens te trekken waar de 'kwaaltjes' moeten stoppen en de serieuzere problemen zoals ijzertekort e.d. beginnen. Inderdaad gewoon in de gaten blijven houden dus. Liz01
Gelukkig hoef ik ook niet overgeven, daar wordt het alleen maar minder van. Ik ga morgen wel even naar ha om advies te vragen, ik voel me soms zo beroerd dat ik gewoon niet kan werken. Bedankt voor de tips Rozemarijke!
We moeten maar gaan aftellen tot wel 12 weken zijn, ondertussen doe ik lekker zielig. Lig vaak in de bank, dat is niet altijd gemakkelijk, ik heb nog twee meiden rondlopen. Het huishouden laat ik maar een beetje versloffen waar ik eigenlijk niet tegen kan. Ik hoop snel dat het voorbij is en dat ik mijn energie terug krijg! Het is heerlijk om hier ff te spuien!
Meiden, ik heb t ook best heftig gehad. Tot 12 weken plat gelegen van de continue misselijkheid, dag en nacht, ik kon helemaal niets meer. Alleen naar de wc lopen was al een vreselijke opgave en ook t enige wat ik deed. Lag de hele dag alleen voor me uit te staren, te wachten tot t alsjeblieft weg zou gaan, praten lukte soms bijna niet. Paar dagen in t ziekenhuis, omdat ik bijna niets meer kon eten en drinken. Ik heb alles geprobeerd van speciale lollies tot armbanden met drukpunten, maar niets hielp bij mij... Overgeven viel gelukkig mee, en daar knapte ik ook maar voor 5 minuten van op, dan begon de misselijkheid weer. Met primperan en een vochtinfuus knapte ik een beetje op en kon gelukkig weer wat eten. Vanaf 12 weken werd t langzaam minder, maar ben tot 19 weken misselijk geweest. Nu gelukkig alleen nog maar een kokhalsgevoel als ik een lege maag heb. Ik ben zooo blij dat het weg is! En dan zijn er idd meiden die het nog veel en veel erger hebben. Ik heb verhalen gelezen van hyperemesis gravidarum: tot 30x per dag overgeven, 9 maanden lang, vochtinfusen, sondevoeding, de sonde weer uitkotsen... Echt ongelooflijk, en dan nog een keer durven zwanger te worden daarna! Respect voor de doorzettingskracht van die meiden. Maar hoe dan ook, misselijkheid is gewoon een van de ergste lichamelijke gevoelens die je kan hebben naar mijn idee en het kan je hele doen en laten belemmeren. Ik weet nog dat ik een aantal keer geroepen heb dat ik liever 3x wilde bevallen dat dit! Geen idee of ik dat na de bevalling nog steeds vind.. Wat mij een heel klein beetje hielp om de tijd door te komen, was denken aan de meiden die maar niet zwanger kunnen worden. Hoe graag zij met mij zouden willen ruilen. Want er waren momenten dat ik het echt niet meer zag zitten en niet meer zwanger wilde zijn... Oja, je kunt idd in de ene zwangerschap heel misselijk zijn en in de volgende helemaal niet of veel minder, of veel langer, of korter. En dan gaat toch alles goed... Raar hoor, die hormonen. Mijn vrienden zijn t niet! Sterkte allemaal die er nog middenin zitten.