Zucht... Ik ben moe. Nu ruim 3 jaar gebroken nachten. Met mijn oudste was ik dag en nacht bezig omdat die de eerste 2 jaar van zn leven steevast weigerde te slapen. Met mn dochter ben ik nu ook al ruim 16 maanden zoet. Ze weigert in haar eigen bed te slapen en gaat dat huilen tot spugen aan toe. Daarom bij ons in bed maar ook daar wordt ze tig keer wakker per nacht. Waarom? Echt geen idee. Ze heeft buisjes in haar oren, mankeert verder niks. Op mijn werk is het een enorme chaos het is zooooooo druk. Ik ben s avonds helemaal op als ik thuis kom en dan volgt er weer een nacht waarin ik 10x wakker gemaakt wordt. Ik trek het zo slecht inmiddels heb net zitten huilen waar mn kinderen bij waren en voel me nu een slechte moeder
Ik kan je niet echt tips geven, maar voel je alsjeblieft geen slechte moeder! Slaap tekort is heel zwaar, dat heeft invloed op alles Sterkte!
Je bent geen slechte moeder maar ik zou hier wel wat aan doen. Op dit forum en elders staan tig methodes om het slapen beter te maken.
Heb je wel eens gedacht aan water aderen onder je huis? Die geven een straling af waardoor kinderen, volwassen ook, slecht van kunnen slapen. Kan je wel wat linkjes geven van internet maar als je water aderen intoetst kom je er vanzelf
We hebben al heeeeeeeel veel dingen geprobeerd, eigenlijk alles wel wat ik hier ook voorbij zie komen in diverse topics. Bij mijn oudste hielp echt niks, het werd beter toen hij richting 2 jaar ging. Bij mn jongste lijkt ook niks te helpen. Water aderen ga ik googlen. Slapen is overigens overal een probleem, niet alleen thuis en we zijn ook al s verhuisd. Bedankt voor jullie tips.
Hier een dochter van 16 maanden met precies hetzelfde. Geen tips voor je, alleen herkenning. Bij haar is het verlatingsangst, al heeft ze nooit geweldig geslapen het was wel wat beter de eerste 4 maanden. Daarna ziek geworden en sliep ze helemaal niet meer als ze alleen was. Veel sterkte!
Voel je geen slechte moeder!!! Je doet je best en meer kan je gewoon niet doen. Je bent ook gewoon een mens. Ik heb geen tips, maar er zal misschien wel een methode zijn die werkt wat slapen betreft.
Oh geen tips voor je maar massa's herkenning. Mijn dochter sliep de eerste drie jaar van haar leven verschrikkelijk slecht. Toen ze vier was is haar broertje erbij gekomen en daarmee nu ook al letterlijk 13 maand geen nacht langer dan vier uur na elkaar geslapen. Ik ben op. Mijn werk begint er onder te lijden... Afgelopen weekend ook zitten huilen als een klein kind
Ik heb de ervaring niet, maar mijn beste vriendinnetje wel. Zij heeft een aantal dingen geprobeerd: - Osteopaat die een paar blokkades heeft verholpen. - Een paar nachtjes opa en oma. Papa en mama konden opladen en vooral oma boog 's nachts niet. - Afgewisseld met haar partner. Zij op zolder met matras en oordoppen. Ze weet niet wat heeft geholpen en misschien is het een combinatie van geweest, maar een paar weken later was het slaapdrama over. Ik leef met jullie mee. Slaapgebrek is zo funest voor alles. Je bent in ieder geval absoluut geen slechte moeder. En waarom is het erg als je huilt waar je kinderen bij zijn? Ze mogen toch soms zien dat mama even verdrietig is. Ik hoop voor jullie dat het snel over is.
Kunnen je ouders 1 nachtje in jullie huis komen slapen en dat jullie dan 1 nachtje lekker in een hotel gaan slapen. Dan zijn je kinderen in een vertrouwde omgeving en kunnen jullie heel even de batterij opladen. Het is geen oplossing, maar misschien wel heel even, heel fijn. Zet hem op!
Wat ongelofelijk vermoeiend en frustrerend. Ik zit hier helaas met hetzelfde probleem. De nachten zijn hier ook een regelrechte ramp en dat al bijna 3 jaar. Helaas dus geen advies. Ik wou jou alleen laten weten dat je niet de enige bent. Je bent echt geen slechte moeder hoor. Chronisch slaapgebrek is gewoon behoorlijk slopend. Ik heb soms ook van die dagen dat ik het gevoel heb alleen nog maar te kunnen huilen, dat puur omdat ik zo oververmoeid ben. Niet zo gek natuurlijk als je het steeds opnieuw met slechts een paar uurtjes slaap per nacht moet doen en dat nog niet eens aaneengesloten. Ik wens jou heel veel sterkte. Hopelijk worden de nachten snel wat beter.
Ik leef met je mee, vooral uit herkenning. Bij ons was het probleem vooral in slaap komen. Bij 23 maanden hadden we een omslagpunt. Mijn dochter zal nooit een snelle slaper worden, maar ze kan nu wel zelf in slaap komen. En 1x per nacht eruit omdat ze haar knuffeltje kwijt is, vind ik nog niet zo'n ramp. Ook op het werk kan het niet eeuwig druk blijven en breekt er vast wel weer een rustigere periode aan. Als je het echt niet trekt, kun je altijd vrij nemen, of in het ergste geval ziek melden. Succes en sterkte!
Als t probleem bij inslapen ligt, kan je kijken of melatonine kan helpen. Dat is er ook voor die kleintjes. Slaat dat aan, dan weet je in welke hoek je moet gaan zoeken, zou niet continue die tabletten inzetten. Schermtijd, lichten in huis e.d. heb je vast al in de gaten. Evt. nachtlampje etc zal je ook wel aan gedacht hebben. Als je de fut hebt, in de avond lange wandeling in de buitenlucht. Of ff bijtanken op een camping/huisje in een bos of heel dicht bij zee. Zware lucht maakt vermoeid en de focus ligt niet direct op slapen, krijg je daar ook geen spanning omheen. Grootste nadeel met die guppies is dat ze alle emoties en spanningen oppikken als een magneet. Als je zelf al opkijkt tegen t gevecht van slapen, geheid dat ze t oppikken. Zo zagen wij op tegen de avonden toen die kleine nog zo verschrikkelijk huilde. (urenlang van late middag tot ochtendgloren, door merg en been, niet tot nauwelijks te troosten) Zelfde als met slechte eters, zodra je je daar op gaat focussen en je zorgen gaat maken kan je er donder op zeggen dat t nog rotter gaat worden. Tis alleen moeilijk om in je vermoeidheid er niet tegenop te kijken.
Bedankt voor alle lieve reacties en tips! En wat een hoop herkenning. Om mij heen hoor ik echt altijd alleen maar succesverhalen qua slapen. Iedereen lijkt een baby te baren die na een week al de klok rond slaapt. Ja spanning pikken ze echt meteen op. Ik ben het zo beu om altijd maar zo hondsmoe te zijn en overal tegenop te zien.
Nee, joh. Er zijn vaak veel meer ouders s nachts in de weer dan als je denkt. Dat wordt alleen niet allemaal gezegd. Waarin ligt voor jou het moeilijkste punt? Je dochter wordt wakker, maar is ze dan ook lang wakker? Wat zegt ze zelf? Ik zou ook zeker je emoties niet verbergen. Maar er overdag eens met haar over praten. Probeer dan niet teveel waarom-vragen te stellen, maar leg gewoon uit wat je voelt. “Mama is heel erg moe, omdat we snachts zo vaak wakker zijn.”
Ik vertel ook liever de dingen waar mijn dochter goed in is. Motorisch loopt ze ver voor, dus dan is het meer van 'kijk wat ze al kan!'. Dat ze bijna 2,5 toen ze eindelijk wat meer begon te praten (ze voldeed net aan het minimum dat het CB hanteert zonder in te grijpen), dat zeg ik er dan niet bij. Met slapen is het net zo. Een collega vertelde laatst dat zijn vijfjarige zoontje nog steeds bij hun slaapt, zodat ze tenminste een goede nachtrust hebben. Als dat jongetje in de auto in slaap valt, gaat hij de eerste 2 a 3 uur dat ze thuis zijn niet slapen. Ook niet als het 1uur 's nachts is! En wij slapen ook niet de hele nacht door, maar draaien ons om en slapen verder. Dat hebben wij ook moeten leren . Mijn moeder ging vroeger op een matrasje naast ons liggen bijvoorbeeld.
Enige tip die ik heb: Af en toe de kinderen uit logeren om zelf bij te slapen. Al het slaaptekort van de afgelopen jaren zal je er niet mee inhalen, maar wel ietsjes. En het is elke keer een lichtpuntje om naar uit te kijken als je er echt even doorheen zit. Dat je weet dat het nog maar ... nachtjes is voor je zelf weer goed kunt slapen.
Dat werkt hier dus compleet niet. Als ik mijn kind al eens niet bij me heb, word ik nog steeds evenveel wakker.
Jep hier ook. Bovendien wil ik dat mijn ouders ook niet aandoen. Hier 3 slechte slapers, man en ik zijn ook moeilijke slapers, dus tja. Doorslapen begon hier met ruim 2 jaar. Ga erin mee, dat maakt het makkelijker. Slapen ze wel bij jou, dan lekker bij jou laten. Inslapen een probleem, ook nog als je erbij blijft?
Gelukkig zit ik in een omgeving met eerlijke mensen Al mijn vrienden en collega’s met kinderen hebben gebroken nachten. Natuurlijk niet allemaal in dezelfde mate, maar ik ken echt bijna niemand met perfect slapende kinderen. Dus in onze omgeving is het meestal ‘gedeelde smart is halve smart’. Maar goed, 10 keer per nacht is natuurlijk wel een uiterste, ik kan mij voorstellen dat je op bent!! Ik heb geen tips verder, ik ga altijd meteen naar ze toe en heb de mazzel dat ze meestal meteen weer gaan slapen na een slokje water of een aai over hun bol.