Heb niet alle pagina's gelezen, maar wat ik heb gelezen is erg herkenbaar hier. Zal niet hier mijn hele verhaal vertellen, is erg lang namelijk. Wil me graag aanmelden bij de hyves, ga het zo dus maar even doen. Gr Ingeborg
heb hetzelfde..dus je bent niet alleen. ganu even alles lezen. heb nu juist op dit moment echt een vriendin nodig die ikkan vertrouwen. maarja. waar ik mee zit durf ik zelfs niet hier weg te zetten uit schaamte. maar goed. toen ikzwanger was hebben me beste (Dacht ik)me laten vallen. maar goed.ik ben gelukkig en gezond.. en iedereen die me dierbaar is. dat vind ikbelangrijker!
Dat gevoel ken ik ja, kan gelukkig wel veel met mijn partner praten maar er gebeurt zo veel momenteel dat het fijn zou zijn om gewoon iemand te kunnen bellen! Sannniee, als je het kwijt wilt mag je me wel pb'en! Lijkt me erg vervelend als je echt met iets naars zit en je kunt het nergens kwijt! Ik heb me overigens afgemeld op de hyvespagina Ik merk dat dat toch niet mijn manier is. Vind het leuker om hier met mensen te kletsen!
heel herkenbaar! ik ben 6 jaar geleden verhuisd en heb al mn vrienden moeten achterlaten. waar ik nu woon ken ik wel meiden maar het zijn niet echt vriendinnen. wel zou ik graag een echte vriendin willen hebben waar je alles mee kan delen. komen er nog meer meiden uit de buurt van goeree overflakkee? liefs
Heel herkenbaar voor mij. Ik heb niet alles gelezen, maar het meeste wel. Maar het is zo herkenbaar. Ik wil me eigenlijk ook wel aanmelden bij deze vriendinnenhyves.
Hoi hoi, Ik heb alles gelezen, en ik herken me er ook in. Mijn ouders en schoonouders wonen ook niet hier, dus daar heb ik ook niets aan. En ik heb wel een paar vriendinnen hier, maar die hebben bijna allemaal geen kinderen of ik ben gewoon te onzeker om ze te bellen. Ze hebben wel hun eigen netwerkje. Verder heb ik lang getwijfeld of dit wat ik nu ga schrijven hier thuishoort, maar ik doe het toch maar. Ik heb namelijk een angststoornis en het is heel lang supergoed gegaan. Maar nu ben ik echt helemaal ingestort. Ik vertrouw mijn man niet en controleer alles van hem. Ik schaam me er echt voor. Reken alles uit enz, tot de kilometerstanden van de auto toe. Nu heb ik wel medicijnen, maar daar wordt ik zo suf van. Ons dochtertje is nu naar mijn schoonouders, om daar even te zijn. Ik kan er gewoon zelf even niet voor zorgen. Vindt dat ook heel erg. Maar ik hoop dat ik snel opknap, eigenlijk. Sorry voor het hele verhaal, maar het lucht wel op, merk ik. Ik zal me ook proberen aan te melden op hyves. Zag er wel gezellig uit. groetjes!
No Problemo ja t moet daar ook nog een beetje "op gang" komen,... het is voor iedereen vreemd daar nog
Interessant topic om te lezen. Waarom wijst niemand je er tussen je 10e en je 25e op dat de vriendschappen die je opbouwt later nog wel eens heel belangrijk/waardevol kunnen zijn? Ik heb 3 goede vriendinnen en ben me ervan bewust dat ik daar erg veel geluk mee heb, maar had er vroeger veel meer. Om allerlei redenen zijn die vriendschappen verwaterd of afgebroken. Met een van die vrienden had ik een hele goede band, ik denk nog dagelijks aan hem. Ik zal mijn kinderen proberen bij te brengen om vrienden zorgvuldig uit te kiezen en hun vriendschappen te koesteren.
Hier nog iemand uit de randstad die nog wel meer gezellige theeleuters zoekt. Afstand is geen probleem, vind het niet erg om een stukkie te rijden. Alleen dat met hyves durf ik niet, heb al een hyves pagina waar ik niets mee doe( vind het toch een beetje eng,raar toch?) Puck
Ondanks dat er veel meiden hier roepen dat ze onzeker zijn en niet snel contact zoeken, wordt er wat afgeklept volgens mij Maar zelf hier ook iemand die weinig sociale contacten heeft hoor. Dat is altijd wel zo geweest.... Vroeger nooit echt een ´hartsvriendin´. Op de basischool veel gepest, op middelbarenschool daardoor een flinke muur om me heen. Op mijn 14e kreeg ik een vriend van 4 jaar ouder, duurde tot mijn 18e....die was erg bezitterig en ik zag of sprak niemand. Na die tijd wel een vriendin leren kennen op school, ging heel goed tot ik mijn huidige man leerde kennen...ze was erg jaloers en t liep dus spaak. Ben uitenindelijk verhuisd van Nijmegen naar Den Bosch. Mijn man, toen dus vriend, had een flinke hechte vriendengroep en we gingen ieder weekend stappen of zaten bij elkaar. Maar buiten de weekenden sprak of zag ik niemand daarvan. Was ook de oudste meid die er tussen zat. Nou ja en toen kwam bijna 3 jaar geleden ons dochtertje en heb je geen tijd-zin meer om te stappen. En dan houd alles op he...dan kun je een paar keer niet en vervolgens zoekt niemand meer contact. Nu na 3 jaar krijgen er steeds meer kinderen en worden er wel geboortekaartjes verstuurd of trouwuitnodigingen en ga je wel...maar de kloof is al te groot. Mijn man is een prof sporter en dus veel weg, ook naar t buitenland en dan is t soms erg eenzaam. Gelukkig heb ik via een ander forum voor mama´s 2 hele lieve meiden leren kennen. Daar heb ik nu heel goed contact mee en mag ik toch zeker wel tot vriendinnen bestempelen. We spreken elkaar erg veel, zeker via msn. En we zien elkaar geregeld....een van de 2 is zelfs 12 jaar ouder, maar klikt gewoon erg goed. Zeker omdat ze ook kids hebben in dezelfde leeftijd. Maar ik moet zeggen, zeker voor mensen zoals ik, bang om op iemand af te stappen. Onzeker van jezelf en denkend..wat moeten ze nu met mij. Is t internet toch een hele uitkomst
Puck je bent niet de enigste, ik vind zo'n hyvespagina leuk hoor, maar wil zelf geen profiel aanmaken. Je mag me wel pben en eventueel dat we kunnen msnen, als je dat wilt. Ik woon in het midden van het land. Groetjes, Sewgirl
Hallo, hier ook nog zo'n eenzaam wezentje. Had vroeger ook vrienden maar door mijn relatie met mijn ex is alles verwaterd, ben door hem veel verhuisd, dus ook veel verschillende banen, ik durfde ook nooit iemand uit te nodigen door zijn gedrag dus ik raakte helemaal geisoleerd. Gelukkig heb ik bijna twee jaar geleden mijn vriend leren kennen en is het na veel gedoe mij gelukt van mijn ex af te raken. Inmiddels hebben mijn vriend en ik een tweeling, maar beide geen vrienden (meer), mijn ouders en zus wonen ver weg en van mijn schoonfamilie horen we sowieso bijna niets. Tijdens mijn zwangerschap riep iedereen we komen je straks helpen, maar nu ze er zijn hoor ik van niemand meer iets. Wat werk betreft: Ik had een jaarcontract en dat hebben ze niet verlengd omdat ze van mening waren dat mijn functie alleen fulltime uitgeoefend kan worden en nu zit ik dus de hele dag thuis met twee baby's en geen auto. Wilde graag op baby yoga, babyzwemmen en nu ze een half jaar zijn op muziek op schoot, dacht is gelijk mooie gelegenheid om wat mensen te leren kennen, maar hoe doe je dat met twee baby's en niemand die met je meegaat (is helaas allemaal overdag dus partner kan niet mee). Vind het fijn om hier wat 'soortgenoten' tegen te komen. @Bianca75: hebben wij in het begin van onze zwangerschap niet ook al wat pb-en uitgewisseld? Misschien kunnen we nu eens echt contact met elkaar leggen (vind ik ergens wel eng hoor). Zijn er hier nog meer mensen hier uit Valkenswaard of omgeving?