hoi medezwangere, ik vraag me af hoe de reactie van jullie man/vriend was toen ze hoorde dat jullie zwanger waren? Die van mij schrok net als mij trouwens omdat het volkomen onverwacht/ongepland was maar ik ben er nu al aan gewend aan het idee en mijn man nog niet, hij is nog steeds erg paniekerig en weet niet of hij het wel wil ivm een aantal belangrijke zaken. Dus momenteel heb ik niet veel aan hem. We weten het sinds eergister... Ik hoop dat ik mijn gevoelens met een aantal van jullie kan delen Ik ben wel blij met mijn zwangerschap dat is het belangrijkste voor me maar er ontbreekt iets als je ALLEEN blij bent, ik ben niet bang dat hij me zal verlaten of zo maar gewoon het idee dat het zo zal blijven. Wie van jullie zit momenteel in een soortgelijke situatie??
Je kiest toch samen voor een kind? Toen ik zei dat ik zwanger was waren we ontzettend blij, en tot op de dag van vandaag zien we het als een groot wonder, het is zo mooi dat het van je samen is....
Ik denk dat het voor mannen altijd anders is dan voor vrouwen en dat het merendeel van de mannen een wat langere wenperiode aan het hele gebeuren nodig heeft. Komt vast allemaal goed!
Mijn man was ook hartstikke blij. Hij wist niet wat hij moest zeggen toen hij het hoorde. En wat Mensi zegt, tot op de dag van vandaag is het een groot wonder. Het was wel zo dat het bij ons gepland was. Dat is natuurlijk een andere situatie! Het lijkt me wel moeilijk om in zo'n situatie te zitten. Misschien heeft je man iets langer nodig om aan het idee te wennen als jij? Succes ermee meid!
het gevoel dat hij me niet zal verlaten is in ieder geval een troost en hij is ook wel een verantwoordelijk type maar hij heeft momenteel een erg goedlopend bedrijf en hij is echt een harde werker dus hij denkt dat hij nog helemaal niet toe is aan een handenbindertje... pfffffffffffffffffffffff
Mijn man is een bedrijf begonnen toen onze oudste een week oud was en zijn bedrijf loopt ook heel goed, dus dat moet echt geen probleem zijn! Hij is in principe zelfs veel flexibeler dan bij een baas, kan zelf zijn tijd indelen. En mannen zien in het begin nog niks aan de vrouw, hebben geen last van rondscheurende hormonen, dus is het moeilijk te bevatten. Als je hier alleen al leest hoe moeilijk sommige vrouwen kunnen geloven dat ze echt in verwachting zijn(ik ook ), terwijl ze allerlei kwaaltjes hebben, kun je je wel voorstellen hoe moeilijk 't voor mannen is...... Groetjes Marian
Als het onverwachts is en jullie het nog maar een paar daagjes weten duurt het waarschijnlijk nog wel even voordat hij ( en jij ) er aan gewend is.. Tis niet niets en in zo'n situatie kan ik me best voorstellen dat iemand een beetje " in paniek/onzeker" is.. Geef het wat tijd en hopelijk went hij er snel aan en komt er wat met ruimte voor hem om er blij mee te zijn! En dan komt er vanzelf wel een plan hoe alles te combineren valt hoop ik. Komt vast allemaal wel goed
ja dat klinkt ook wel logisch dat het voor een man moeilijk te bevatten is en zeker zolang ik nog niets lichamelijks toon..
Bij ons was het ook niet echt gepland. Maar mijn vriend stond te huilen van blijschap en ik stond daar nog ongeloofwaardig naar de test te kijken haha
Bij ons was het zo "erg" dat mn hubby het liefst op het dak was gaan staan om het uit te schreeuwen van blijdschap! Ikzelf was nogal verbaasd dat het zo snel gelukt was. Ik kon het ook niet echt geloven, zat steeds maar zo van "goh..." . Achteraf had ik het ook wel kunnen weten dat ik het was, maar omdat ik steeds ongikrampen had, dacht ik dat de nog wel zouden komen. Maar die kwamen niet, en in plaats daarvan hebben we binnen nu en een paar dagen een MiniMensje in huis.. \/ !! Groetjes!
die van mij zei: ik wist het! Hij had even tranen in z'n ogen van blijdschap. Maar de laatste paar dagen zegt hij er niet zoveel erover, ik vroeg het gister en hij zei dat het kwam omdat hij niks voelde of zag ! das begrijpelijk! Hij zit wel steeds in boekjes te lezen over zwangerschap en namenboekjes!
Het duurt sowieso vaak langer bij mannen om aan het idee te wennen dan voor een vrouw. Mijn man heeft er echt tot aan week 20 aan moeten wennen. Want idd....je zag nog niet veel. Hij kon het nog niet voelen of zien bewegen, etc... Het was niet zo dat hij er niet blij mee was, integendeel, maar hij kon het moeilijk bevatten.... Geef je mannetje even de tijd.
Mijn vriend kon/kan het ook nog steeds niet geloven. Ik heb nu soms het gevoel dat het besef wel komt, krijg nu een dikkere buik en hij heeft laatst de baby voor het eerst gevoeld. Wacht maar zodra ze de baby in hun handen hebben.
hij heeft nog 7 en halve maand de tijd en als hij er dan nog niets mee aan kan dan is de beslissing voor mij al snel gemaakt DAN DOE IK HET ALLEEN MET ZIJN FINANCIELE STEUN!!!
Bij ons was het ook niet gepland en mijn vriend schrok er eerst even van en een reactie zoals: hoe kan dat nou? Maar dat was echt zo'n eerste reactie, want daarna kreeg ik een heel lief kaartje van hem dat hij heel blij was met ons wondertje in mijn buikje Dus alles was goed gekomen en we zijn er echt superblij mee nu! Gr. Miranda