Jemig, wat zijn jullie? 16 ofzo? Heb gewoon lak aan wat je omgeving vindt en geniet van je zwangerschap. Wordt vast ontzettend leuk en leuk voor je zoontje ook dat hij een broertje of zusje krijgt! Gefeliciteerd!
Als je het topic verder had gelezen had je gezien dat er inmiddels al veel veranderd is!!!!! Beetje rare reactie!
Je praat zo liefdevol over je ex, wat ontzettend rot dat jullie uit elkaar zijn gegaan. En wat vervelend dat hij zich zo voelt nu je spontaan zwanger bent geworden. Ik hoop dat hij in de toekomst toch een soort van vader rol wilt opnemen, zou ontzettend mooi zijn. Maar op 1 of andere manier denk ik dat jij en je ex nog bij elkaar terug komen. Ik heb geen idee waarom.. Wel super fijn dat je dat andere geval langzaam uit je systeem zet. Geniet van je gezin en je zwangerschap. Ik hoop dat er mooie dingen op jullie pad komen.
Dat zeggen er zoveel meer in onze omgeving...jullie komen weer bij elkaar. Moet eerlijk zeggen dat ik hem ook mis,mijn ex dan....wat is er toch mis gegaan waardoor we zo uit elkaar zijn gegroeit,ik vraag het me dagelijks af. Ik hou nog veel van hem,altijd ook gedaan toen we uit elkaar gingen. Maar het neemt niet weg dat ik met iemand anders naar bed ben geweest,en nu zwanger ben van iemand anders. Het klinkt zo verschrikkelijk,hoe kan hij me dat ooit vergeven. Het is niet niks!!!! Verdriet die ik nu mee draag is niet om de verwekker van dit kindje maar verdriet om mijn ex,ons gezin...waarom is dit zo gegaan? En nu zullen mensen denken....ja nou zoekt ze het weer bij der ex maar zo is mijn gevoel niet. We hebben alle 2 fouten gemaakt,mijn ex net zo goed....toch is er altijd liefde gebleven dat zien de mensen in onze omgeving ook.
Tja meid jullie waren uit elkaar je vond uit eindelijk een ander leuk, misschien oprecht misschien omdat je de liefde en warmte miste. Hoe dan ook het is gebeurt en je bent niet vreemd gegaan. Ik kan me heel goed jouw gevoel voorstellen, dat kwam als eerst in mij op. Wat ALS ze het proberen, kan hij dat wel ? Wilt hij het kind van een ander opvoeden. Er is maar 1 manier om er achter te komen probeer met je ex te praten heel veel open en eerlijk. Ook over je gevoel naar dat andere geval toe. Ik ken jou niet en je ex niet, maar ik heb echt het gevoel dat jullie bij elkaar horen en een lange rot periode hebt gehad. Hoe vaak gebeurt het niet dat 2 mensen uit elkaar gaan en na zoveel maanden/jaren bij elkaar komen omdat de liefde te groot is. Echte liefde overwint alles !
We zijn heel erg uit elkaar gegroeit,we hadden andere ideen over bepaalde dingen in het leven. De laatste 2 jaar leefden we echt appart,we sliepen zelfs niet meer samen laat staan dat er nog sexueel contact was. Ik miste heel erg de genegenheid,dingen samen doen,het echt samen zijn. Dit heb ik gezocht bij iemand anders...tsja en als ik eraan terug denk heb ik toen nog steeds mijn ex in mijn achterhoofd gehad maar dat neemt niet weg wat ik heb gedaan. Hij heeft het er ontzettend moeilijk mee,en dat kan ik me zo goed voorstellen,ik zie aan zijn gezicht dat ik zijn hart gebroken heb.... Gister hebben we samen met ons zoontje een leuk moment gehad,ik bracht kleding voor ons zoontje en voor ik het wist bleef ik eten en was het zo vertrouwt,toen ik weg ging heb ik als een klein kind zitten huilen in de auto.
Aah meid toch dat is niet leuk Jullie zijn beide fout geweest jij hebt hem nu alleen extra pijn gedaan onbewust. Probeer toch deze momenten vast te houden En zoals ik al zei probeer er toch over te praten met je ex, wat niet is kan komen. En wie weet in de toekomst, misschien groeien jullie naar elkaar toe. Maar misschien vinden jullie beide een ander, maar dat denk ik eigenlijk niet.
Waarom gaat het nu ineens weer over de ex, de papa van het eerste kindje van TS? TS, je moet je echt eerst op jezelf, je zoontje en je ongeboren kindje concentreren. Pas als je zelf alles op een rijtje hebt, kun je eens gaan nadenken over relaties met anderen. Anders geeft het alleen maar ellende in een nieuwe relatie, ook al is dat met een bekende.
Ik ga me ook bezig houden met mijn zoontje,mijn zwangerschap en mezelf maar deze zwangerschap wekt een hoop emoties en gevoelens op bij mij en bij mijn ex. En dat is toch fijn om af en toe kwijt te kunnen!
Vlindertje, Ik denk dat je er voor uit moet kijken dat je je vorige relatie niet gaat romantiseren, dat heb ik ook gedaan, maar je bent niet voor niets uit elkaar gegaan. Ben het met de meiden eens, ga proberen je focus volledig op jezelf en je kinderen te houden, de rest komt later wel weer Sterkte
Nou zeg het is toch zeker haar topic en ze mag toch schrijven wat zij wilt ? Tuurlijk moet ze dr concentreren op haar gezin van nu. Maar dat neemt niet weg dat ze wel open en eerlijk kan/mag praten met haar ex. Gevoelens moet je niet verstoppen namelijk !
Ja,dat vind ik ook en ik vind het fijn dat ik hier mijn ding kwijt kan! En ook om mijn gevoelens naar mijn ex kwijt te kunnen,ik zit hier namelijk erg mee in worsteling en aangezien we nog niet officieel gescheiden zijn heb ik zoiets,moet ik mijn gevoel toch niet uitspreken naar mijn ex.
Ik zou denk wel open en eerlijk zijn. maar of het me echt zou lukken ? Vooral als jullie nog niet officieel gescheiden zijn. En hoe zit het met de achternaam van deze kleine wonder ? Krijgt hij/zij dan niet de achternaam van je ex ?
Ja,dat klopt en dat weet mij ex ook. Toen ik nog niet zwanger was,waren we ook al met een advocaat in contact geweest,woon ook al een hele tijd op mezelf maar door mijn ex zijn werk konden we even niet verder met de scheiding. Toen dus bleek dat ik zwanger werd zijn we er snel achteraan gegaan maar zelfs mijn advocaat zegt: willen jullie eigenlijk wel scheiden. Mijn ex maakt moeilijkheden om kerstballen haha...er is steeds wel iets. Hij heeft me ook gevraagt of er ook een andere manier is dat het kindje mijn achternaam kan krijgen. Maar ja ik weet niet wat hij wil,dit zal ik dan aan hem moeten vragen maar dat vind ik zo ontzettend moeilijk. Hoe pak je zoiets aan?
Ooh dat is vervelend.. ik zou echt niet weten hoe je dit moet aanpakken. Ontzettend moeilijk. Misschien een email ? Want het is ook belangrijk voor de kleine om te weten wat je ex wilt. Lijkt me niet de bedoeling dat je na de bevalling enorm veel moeite moet doen om achternaam aan te passen en gezag. Dit is niet iets wat nog veel langer kan wachten.
Lieve schat, natuurlijk moet je hier je ei kwijt kunnen. Mijn opmerking was eigenlijk gericht tot ikdus, die doorging over jouw ex... En ja, ook ikdus mag alles schrijven wat ze wil, maar ik ben gewoon van mening dat het niet bijdraagt aan jouw situatie als men hier teveel woorden over vuilmaakt. (No offense, ikdus!)
Over scheiden en niet scheiden... Een advocaat is duur, maar als jullie niet verschrikkelijk veel ruzie hebben, kun je ook scheiden m.b.v. een bemiddelaar. Dus als je dat door wilt zetten, dan is dat misschien een optie. Maar ook scheiden voorkomt volgens mij niet dat je ex de (wettelijke) vader van je kindje wordt: Van ieder kind dat geboren wordt BINNEN 9 maanden na ontbinding van het huwelijk wordt degene met wie je getrouwd was ten tijde van de verwekking de vader. (Vond ik na googlen).
Soms weet ik het gewoon niet meer,vandaag ook...best een fijne dag gehad met mijn zoontje. Zijn wezen winkelen,daarna door naar de kapper en samen gegeten. Het was onzettend gezellig maar dan zijn we thuis....en dan vliegt het me ineens aan. Ik moet dan zo ontzettend huilen,raak echt overstuur en kan mezelf niet rustig krijgen. Dit gebeurd me de laatste weken steeds vaker. En ook de situatie met mijn ex...nu denk ik steeds aan hem,waarom? We zijn toch niet voor niks uit elkaar gegaan,hoezo wil ik nu ineens bij hem zijn? Ik word af en toe gek van mezelf en van mijn gedachten,ook word ik er ontzettend moe van. Ik heb geen rust,ben zo onrustig in mijn hoofd,de hele dag door ben ik aan het nadenken over de hele situatie. Hoe ga ik het allemaal alleen doen,kan ik dit wel alleen? Vorig jaar zag mijn leven er zoveel beter uit Dit kindje kan er ook niks aan doen,ik voel me ook echt schuldig naar het kindje toe
Ik vind het helemaal niet zo onlogisch dat je nu gevoelens krijgt om toch bij je ex te willen zijn, ook al zegt je verstand dat het niet goed is. Vorige keer dat je zwanger was, was hij (neem ik aan) je steun en toeverlaat. Geen wonder dat je daar nu naar terugverlangd, nu je er min of meer alleen voor staat. En bovendien hebben we (bijna) allemaal wel zo'n ideaal-plaatje van huisje-boompje-beestje voor ons. Hij past natuurlijk mooi in dat plaatje. Tel daar nog hormonen bij op... Je zit in een moeilijke situatie. Het is heel begrijpelijk dat dit je aanvliegt en dat je steeds gaat malen in je hoofd. Probeer dat -hoe moeilijk het ook is- los te laten. Straks heb je er een kindje bij. Het is niet de eerste, je weet hoe dat gaat. Na de bevalling zul je gewoon voor dit kind zorgen en ervan houden. Het zal vast wel eens heel druk zijn. En binnen de kortste tijd is het allemaal gewoon helemaal normaal om met je twee kindjes samen in een huis te wonen. Heb vertrouwen in jezelf!
Het vertrouwen in mezelf ben ik helemaal kwijt,ik krijg niet eens hoogte van mezelf wat ik wil en hoe ik alles ga doen. Ik voel me zo alleen,hoevaak ik wel niet moet huilen en dan komt ineens het besef wat er dit afgelopen jaar allemaal is gebeurd. Hoe kan ik dit ooit allemaal verwerken en op een rijtje krijgen.