Het logisch dat je erg verdrietig bent en blijft ! Iedereen zou graag het perfecte gezin zijn, zover dat kan. Dat is de wens van vele vrouwen ! Ik hoop echt dat je verdriet uit eindelijk weg vaagt en je kan genieten van hoe de gezin situatie nu is. Want ook jij komt een man tegen die voor jou en je kindjes helemaal gaat.
Even een update... De papa is van de week langs geweest om te praten. Ik was heel sterk en vastberaden mijn ding te zeggen....dit ging in het begin best goed. Hij gaf aan zeker een rol in zijn dochtertje der leven te willen zijn,wil haar ook regelmatig zien en financieel bij staan. Ik vroeg hem hoe hij zich voor dat zag maar daar kon ie nu nog geen antwoord opgeven,ze is nog niet geboren dus ik weet het niet. Hij wilde wel bij de keizersnee zijn gaf hij aan,ook tijdens de kraamtijd wilde hij wel helpen,mits hij niet teveel drukte had met zijn werk. (eigen bedrijf met zijn vader) Toen vroeg ik over de achternaam van ons kindje,en de erkenning....daar kon ie geen antwoord opgeven,wilde hij even overna denken. Ik zei je hebt genoeg tijd gehad om na te denken maar weer kon hij geen antwoord geven. Toen begon hij over spullen die ik nog nodig heb voor ons kindje,hij zag de kinderwagen wel staan. Ik heb de spullen van mijn zoontje gekregen omdat mijn ex ook wel in de gaten heeft dat ik er alleen voor sta. Ik zei dat ik onder andere nog een wieg nodig heb,die wilde hij wel gaan kopen. via internet ofzo...nou ja ik zoek liever persoonlijk een wieg uit en stelde voor om dan samen een wieg te gaan kopen. Ook daar wilde hij overna denken.... Weer dat nadenken,ik word er schijtziek van....maandag heeft hij kunnen nadenken,maanden heeft ie de tijd gehad...maar nee nog niet genoeg. Speelt hij dan zo een spelletje met me? Hij weet hoe hij me kan raken,hoe sterk ik aan het begin van ons gesprek was,hoe zwak ik werd na zijn mooie lach,hoe hij me aankijkt...zo zwak dat we elkaar omhelsden en hebben gezoend. En ik laat het nog toe ook....ik wil dat niet,ik wil hem niet. Hoe kan ik nou iemand zoenen die me met oudjaarsavond compleet genegeerd heeft en totaal geen respect voor me toont. Tot vandaag heeft ie tijd gekregen om over dingen na te denken en hij zou vandaag wat van zich laten horen. 99% kans dat ie helemaal niks laat horen en ik weet dat dondersgoed....en toch heb ik die hoop en ben ik ontzettend verdrietig als hij idd niks laat horen. Ik voel me ontzettend stom
Kreeg vrijdag een sms van de papa...dat ie er nog niet uit was en met iemand erover wilde praten. Daarna ook niks meer gehoord.....zo vermoeiend is dit.
kan er niks aan doen maar zou het zeggen je zoekt het je maar uit van uitstel komt afstel of hoe zeggen ze dat is wat je zegt hij heeft tijd zat gehad om na te denken
Pff wat een verhaal weer meis. Ben benieuwd of hij nu wat van zich laat horen.Misschien kan je voorstellen er samen met iemand over te gaan praten? Ook omdat het voor jou een heel vervelende situatie is natuurlijk. Sterkte in ieder geval Liefs
Hij had tot 6 januari gekregen, toch? Ik zou terug sms'en: Doe geen moeite, je bent te laat. Jouw houding maakt het alleen moeilijker voor mij. Ik heb besloten zonder jou verder te gaan met mijn kindje. ALS je daar zelf achter staat, ten minste... Ik denk wel dat dat het beste is. Succes!