wat er niet verteld wordt over een 2e x ;)

Ik moet het nog meemaken! Bij mij iig dat een heel makkelijk eerste trimester bij de eerste niet hoeft te betekenen dat dat bij de tweede ook zo is...

 

Mijn eerste zwangerschap en bevalling eitje.
Deze zwangerschap ziek, zwak en misselijk. Veel zwaarder omdat ik er al 1 heb lopen. En zie zo tegenop als de baby geboren is hoe ik het allemaal moet doen. Zoon moet naar school, voeding aankleden etc.. Zal hier vast een weg in vinden. Maar voor nu ben ik doodsbang hahaha..😁

En eigenlijk mag ik nog niet klagen! Hihi

 

Dat ze kunnen veranderen in enorm vervelende kinderen (ene kant begrijpelijk maar wel vervelend omdat je juist wilt dat alles goed gaat).

Dat ik nooit zo'n leuke eerste ontmoeting heb gehad tussen 1ste en 2de kind bijv (of kinderen daarna) zoals ik hier weleens op het forum lees. Na mn laatste keizersnede kwamen zus en broertjes kijken en keken ze 2 seconde naar de baby om vervolgens drukker te zijn met chocolade die ik had gekregen, mijn tablet en de grappige katheterzak haha. Na een kwartier begonnen ze te zeuren dat ze toch naar de speeltuin zouden gaan met papa hehe..

 

Denk dat veel mensen het ook wel een beetje zullen overdrijven, over de eerste ontmoeting.
Elk kind word jaloers, wat hebben hun aan een baby, en als het gaat huilen, willen ze liever weggaan hahah

 

Ik lees mee ben heel benieuwd en ook angstig al ben ik kinderen gewend je eigen 2 kids 24/7 lijkt me heel anders

 

Dat je knettergek wordt van al het eten de hele dag door.
De een brood, de ander fruit, dan wil nummer 1 ook fruit maar dan moet nummer 2 een fles. Ondertussen al weer bijna tijd voor een broodje voor nummer 1 & 2. Dan liggen ze in bed, dan kan je het avondeten gaan maken.
Ze komen uit bed en het eerste wat ze willen is.....eten

Voor nummer 2 heb ik de avondspits ook nooit begrepen. Nu wel
Wat een hel! Met name als je gewerkt hebt, je iets later thuis bent en je man er nog niet is. Aandacht tussen 2 kinderen verdelen gaat prima.
Maar aandacht tussen twee dreinende (met een beetje pech huilend), zeurende, hongerige & moeie kinderen, je pannen en tafel dekken verdelen is horror!

Maar je krijgt er wel veel voor terug, haha
Nee hoor, vind het oprecht superleuk met mijn 2 kindjes!

Ps. Jaloezie is hier overigens echt niet geweest. Weinig interesse in het begin wel. Misschien geen jaloezie omdat de oudste nog vrij jong was toen nummer 2 kwam, hij snapte er nog niet zo veel van

 

Dat twee energieke jongens inderdaad veel van mama vraagt. Maar dat mama toch met een trotse glimlach kijkt als ze samen met papa aan het voetballen of stoeien zijn.
Dat je niet makkelijk even een dutje overdag kunt doen want dan loopt er nog een rond. Maar dat we dan maar gezellig samen een filmpje kijken en mama stiekem haar ogen even dicht doet.
Dat je op vakantie geen letter meer leest maar van het zwembad naar de trampoline naar de camping wcs naar een ijsje kopen naar het vriendje aan de andere kant van de camping rent. Maar dat mama de eerste is die klaar staat met haar camera om het zandkasteel van zoonlief op de foto te zetten.
Dat het heerlijk is om een dagje naar je werk te zijn. Maar hoe mama's hart pas echt smelt als ze thuis komt en onder luid mamaaa geroep en met dikke natte kussen wordt verwelkomd.
Dat je savonds uitgeteld in je joggingbroek op de bank ploft. Maar hoe je extra kan genieten van een avondje uit eten met manlief of vrienden.
Oftewel: ja het is pittig! Maar het is ook dubbel genieten! En het heeft ons er niet van weerhouden om voor een derde te gaan!
Geniet van je zwangerschap en van je gezin. Rijkdom!

 

Oei, ik ben ook best bang voor de uitspatten van nr. 1 de eerste weken na de bevalling. De laatste weken is ze opvallend (lees: verdacht ) lief en begripvol. Ik vrees dat ze haar peuterpuberdriftbuien aan het opsparen is voor wanneer mama maximaal haar handen vol heeft... Ben zo benieuwd hoe dat straks dan gaat met het combineren van de zorg voor de baby en voldoende aandacht geven aan mn dochter. In mn omgeving zie ik echt van alles, van hele zoete oudsten, die mama gretig helpen, tot oudsten, die de baby het liefst even achter de bank leggen, zodat ze de aandacht niet hoeven te delen .

 

hier nooit problemen gehad dat er een broertje of zusje kwam.de oudste was 2,5 toen hij een zusje kreeg.gewoon overal bioj betrokken. toen de kleine er was. werd hij smorgens wakker en was zijn zusje er hij wilde haar alleen maar knuffelen. en hij hielp met de flesjes geven. ook met in badje doen. samen met papa in de douche.
en dat was bij de andere kids die kwamen precies het zelfde.
en ja de jongste nu gaan mee in het ritme van de oudste kids mee naar school en zo. wat ik laat ze echt niet alleen thuis als ze liggen te slapen. moeten ze gewoon mee. is niet altijd handig maar het is zo.

 

iemand had wel mogen vertellen dat het van 1 naar 2 kinderen heel druk is. erger dan van 0 naar 1. haha
maar ff serieus..
had niet gedacht zoveel bezig te zijn met het eten, net wat iemand anders hierboven al aangaf. fles voor de ene, boterham voor de andere dan weer fles dan weer fruit, naar bed, de andere wil spelen, dan weer middageten en fles etc... en dan om half 5 allebei zeurend aan je been hangen terwijl je moet koken en de hond wil er ook nog uit. ahhhhhhh

hier ook geen leuke 1e ontmoeting tussen de 2, nr 2 lag in de couveuse en nr 1 wilde niks van die glazen bak weten lol.

 

Ik lees even mee!
Maar het is vooral drukte en vele etensmomenten?

 

Ik vond de verandering zo enorm toen de 2e er was.
Onze eerste was zo extreem makkelijk, sliep met 4 weken door, huilde bijna nooit, ging overal mee naar toe, lag overal in zijn kinderwagenbak te slapen, zelfs tijdens een bruiloft onder de kapstokken.
Toen kwam de 2e, en toen opeens moesten we echt ons vrije leven opgeven. Want zij huilde veel meer, moest enorm veel gevoed worden, en met 2 kinderen ga je gewoon minder makkelijk op pad. Ik ga geen 2 kids te slapen leggen ergens, dat gesleep vind ik nu niet prettig meer.

Dus bij de eerste leefden we gewoon door zoals we altijd deden, bij de 2e veranderde ons leven echt.

 

Dat de momenten voor jezelf echt schaars zijn en dat je aandacht en tijd verdelen een kunst is

Overigens hier echt een jochie die heel blij was en nog steeds is met zijn zus. Niet jaloers ofzo. Vanaf dag 1 enorm lief voor haar

 

Ik denk dat het voor ons wel echt gaat schelen, dat ons leven zoals we dat ervoor hadden al wel echt over was bij nr. 1. Nr. 1 was geen makkelijke baby en sliep pas na 7 maanden redelijk door. Ik moest juist echt heel erg wennen aan hoe anders mn leven was na mn dochter. Daarvoor gingen we zeker 6 a 7 keer per jaar naar het buitenland, reisde ik daarnaast nog veel voor werk, aten minstens 2x per week buiten de deur (en meestal in restaurants, waar kinderen erg gewaardeerd worden...) en maakten we het regelmatig heel laat. Het was dus echt een hele omschakdeling voor ons en het heeft me ook redelijk wat maandjes (en traantjes ) gekost om aan het nieuwe leven te wennen. Inmiddels ben helemaal gewend aan het huisje-boompje-beestje leven en zou ik niet meer anderrs willen, dus in ieder geval dat aspect zal van 1 naar 2 makkelijk moeten zijn dan van 0 naar 1.

 

Ik vond het heel lastig dat ik in het ziekenhuis moest blijven en papa met oudste naar huis ging...ik miste ze vreselijk en heb echt moeten leren loslaten...

 

Dat lijkt mij ook vreselijk!!

 

Het valt mij tot nu toe 100% mee! Bij de oudste sowieso complicaties na de bevalling en een huilbaby; dat was ontzettend zwaar.
Bij de jongste complicaties voor de bevalling, daardoor een tijd in het zkh gelegen en dat was allemaal wel heel pittig. Maar toen we eenmaal thuis waren, ging mijn herstel super snel ondanks een hb van 4.5. En de jongste is zoooo rustig tot nu toe! We hadden ons ingesteld op een onrustige baby, maar niks is minder waar.

Oudste is ook gewoon heel lief met haar zusje. Het feit dat de jongste zo rustig is, geeft de oudste ook de kans rustig te wennen. Dus geen jaloezie tot nu toe bijvoorbeeld.
En de eerste ontmoeting was ook écht heel leuk. De oudste ging meteen echt helpen met verschonen, gaf heel lief kusjes, en was heel enthousiast. Toen we thuis kwamen met de jongste, stond de oudste ook te dansen van plezier;'Mijn zusje! Mijn zusje!'. Echt te lief!

Dus ik zit echt op een enorme roze wolk nu Hopelijk blijft die nog heeel lang

 

Ik vind het heel logisch klinken dat je zowat de hele dag bezig bent met "eten" haha. Dat zei mijn vriendin laatst ook. Hopelijk kunnen we zelf ook nog wat eten tussen de bedrijven door
Ook vertelde ze de hele dag door bezig te zijn met kids in bed te leggen/in slaap te krijgen. Best pittig.
Maar sommige mensen zeggen ook; je doet het er gewoon bij en go with the flow. Ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten eerlijk gezegt.

 

Dat lijkt me ook gruwelijk en de kans is groot dat dat moment gaat komen.. Afgelopen dinsdag hadden ze het over opnemen en alleen de gedachte al..

Maar goed, om het topic ook een positief tintje te geven; wat blijkbaar ook niemand je vertelt, niet in dit topic in ieder geval, is dat oudere kinderen je wél echt kunnen verbazen met hun reacties. Ik had een hoop jaloezie verwacht, maar onze zoon is echt extreem lief sinds ik zwanger ben. 'Een baby in je buik' is voor een kind natuurlijk iets heel onrealistisch, zeker als er nog niets van te zien is. Toen ik mijn positieve test aan onze zoon gaf (wij hebben er vrij lang over gedaan om zwanger te raken natuurlijk, dus hij wist wel wat één of twee streepjes betekenden), riep hij; 'Op dat ding staan twee streepjes! Dat betekent dat we een baby krijgen! Eindelijk hebben we er éééén! '
Die instelling is ook eigenlijk niet meer veranderd. Hij is even teleurgesteld geweest omdat hij een zusje krijgt en geen broertje, maar een week daarna, toen we naar de baby-dump gingen om inspiratie op te doen, koos hij alleen maar kamertjes uit die roze aangekleed waren, want dat was perfect voor onze baby

Natuurlijk moet ik hem uit school halen, voor eten zorgen en al die andere dingen die bij de verzorging van je kind horen, en ja, dat is af en toe echt gruwelijk zwaar, gezien ik eigenlijk geen stap kan verzetten door m'n bekkeninstabiliteit en buitenshuis vrijwel altijd in een rolstoel zit, maar op zijn beurt haal hij weer iets te drinken voor me uit de koelkast als ik op bed lig met veel pijn. Als ik me waardeloos voel, vrolijkt hij me op door een grappige opmerking te maken, of door bijvoorbeeld bloedserieus te vragen 'of we eigenlijk een lichte of een bruine baby krijgen'.. Nu we dichterbij het einde komen, is hij voornamelijk bezig met of de baby niet 's nachts geboren gaat worden, want hij is bang dat hij dan te moe is om te komen kijken.. ♥

Er gaan ongetwijfeld momenten komen, na de bevalling, waarop onze zoon wél ontzettend jaloers is en daardoor ontzettend vervelend is en er gaan ook momenten komen waarop ik er compléét doorheen zit, omdat de baby die nacht 6 keer wakker is geworden, maar ik wel weer om 7 uur m'n bed uit moet om voor ontbijt en schone kleren te zorgen, om ervoor te zorgen dat onze zoon weer om 8:30 op school zit, maar hoe dan ook; wat het krijgen van een tweede voor mij zo magisch maakt, is dat het inderdaad de tweede is.

Zo.. En nu zet ik mijn zweefteef-modus weer uit