hallo allemaal ik heb een dilemma waar ik jullie advies hard kan gebruiken! ik ben 5 weken zwanger (erg blij mee!) en heb een mooie baan aangeboden gekregen waar ik helemaal voor wil gaan! nu is mijn dilemma als volgt: volgende week heb ik een aanstellingsgesprek (dan ruim 6 weken). daarbij heb ik twee opties: 1) eerlijk vertellen met het risico dat ze me niet meer zouden willen, maar dan kan ik wel eerlijk zijn en als alles goed gaat, is de start eerlijk en 'open' (vind ik erg belangrijk). 2) verzwijgen totdat ik start met de zekerheid dat ik aan de slag kan, maar wel met een 'valse start'. ik denk/weet dat ze mijn 'verzwijgen' niet zullen waarderen. wat zouden jullie doen? en waar ik dan meteen benieuwd naar ben: bij hoeveel weken heb jij je werk ingelicht? ik ben benieuwd wat 'normaal' is om het openbaar te maken op je werk, want mijn vriend zei (terecht?): je vertelt het je ouders nog lang niet, en dan op je werk wel? bedankt alvast voor het meedenken! lastige situaties dit...
Eerlijkheid duurt het langst!! (snap je angst wel hoor) Gewoon vertellen, zeker bij een nieuwe baan. Acheraf vertellen, dus bewust verzwijgen, weegt niet op tegenover eerlijk zijn gelijk vanaf het begin!!! Ze zullen het niet waarderen als het verzwegen zou worden. Je kan maar 1 x goed beginnen..... Veel succes!! en nog gefeliciteerd met je zwangerschap!!!
ik heb het trouwens bij 6 weken al verteld op mijn werk. Stel er zou iets zijn, gebeuren, of je moet met spoed weg omdat er iets niet goed gaat of voelt, dan weten ze hoe de situatie is. Mijn collega die vóór mij zwanger was had niets verteld maar kreeg tijdens werk een zware bloeding. Ze moest met spoed weg. Ik werk in een klein bedrijf waar niet iedereen een nummertje is, maar als er iets is met iemand, je dat gelijk merkt. Afdeling met 6 personen. Dat was zo'n rare en vervelende paniek situatie! Ik heb het daarom gelijk met 6 weken (nadat we de ouders, broers en zussen hadden ingelicht, want die komen natuurlijk op de 1e plaats!!) verteld op mijn werk en dat gaf mij een soort van rust.
Helemaal mee eens, eerlijkheid duurt het langst en daar zullen ze je waarschijnlijk alleen maar mee belonen. Als ik jou was zou ik ze ook zeggen dat je het eigenlijk nog niet wilde vertellen en dus niet wil dat de rest het al weet maar dat je wel vond dat je een eerlijke start moet maken. Ik zou daar (als P&O-er) alleen maar respect voor hebben en daarnaast...je hebt geen ernstige ziekte ofzo, je bent zwanger!!! en dus 3 maanden eruit, that's it! succes!
Absoluut optie 1! Zelf heb ik een vast contract, maar heb gewacht tot de 12 weken voorbij waren. Het is mijn eerste zwangerschap en wilde eerst zelf meer zekerheid voordat ik het met het hele bedrijf wilde delen. Mijn familie wist het overigens al met 6 weken hoor...zij staan toch dichter bij je en kunnen je steunen mocht er iets niet goed gaan. Veel succes met je beslissing!
Een lastig iets altijd ... Ik denk dat je het beter bij je gesprek kunt zeggen ipv het te verzwijgen tot je bijv. 12 weken bent. Je vind een eerlijke en open start belangrijk, dus vertellen is dan de beste optie. Ze weten ook wel dat jij een jonge vrouw bent (heb overigens geen idee hoe oud je bent hihi) die op den duur eens kindjes wil dus ze zullen niet met stomheid geslagen zijn ofzo. Zoals al eerder gezegd wordt hier zullen ze je eerlijkheid alleen maar waarderen. Zeker als je het zo brengt van dat je het lastig vind omdat je de baan erg graag wilt en niet kan wachten ermee te beginnen, maar dat je graag open wilt zijn. Kan me niet voorstellen dat je daarop wordt afgerekend. Misschien kun je overwegen het dan toch wel vast tegen je ouders en schoonouders te zeggen, je naasten zeg maar, voordat je het op het werk aangeeft. Bij mijn beide zwangerschappen heb ik het vrijwel meteen verteld op het werk. Gewoon omdat ik zoooo blij was en niet kon wachten dus met een week of 6 naar de bazin gestapt. Succes in ieder geval!
Ik ga ook voor optie 1: eerlijk vertellen. Mijn contract zou van bepaalde tijd naar onbepaalde tijd worden gezet toen ik 6 weken zwanger was. Ik heb het toen ook eerlijk verteld en ik kreeg gewoon mijn contract! Mijn leidinggevende zei "bij vrouwen van jouw leeftijd kunnen we zwangerschappen verwachten he" Ik denk dat je beter eerlijk kunt zijn, want over een paar weken moet je het toch vertellen en dan ben je je baan eigenlijk al in een soort van leugen begonnen, dat lijkt me ook niet echt goed voor de verstandshouding. Suc6 met vertellen.
VInd het erg lastig. Ik werk zelf bij een bedrijf op jaarcontract, 6 weken en gesprek voor verlenging, heb het niet verteld. Dit hoeft niet en niemand, behalve mijn man wist het. Na de echo met 12 weken heb ik het verteld en ze waren verbaasd dat ik niets had gemeld. Echter is het een privesituatie ben ik van mening. Achteraf had ik het niet anders aangepakt
Ik ga voor optie 1. EERLIJKHEID duurt het langst en uw nieuwe baas zal het meer apreciëren dat je eerlijk bent geweest tov gezwegen te hebben.Ik zelf heb het verteld als ik 2 maand was dus redelijk vroeg,maar je kon al een buikje bespeuren en een collega had het gezien dus dan moet je je baas inlichten.succes
Mijn leidinggevende wist dat wij al lange tijd bezig waren met kinderen en ook dat ik al 2 eerdere MKs gehad had. Dus nadat ik positief getest had, heb ik direct hem daar over ingelicht. Meer in de zin van: Mocht het mis gaan en ik ben afwezig, dan weet hij er wel vanaf! Andere collegas e.d. heb ik nog niet ingelicht. Volgende week vrijdag de eerste echo en die week er op hebben we een meeting met ons team en dan vertel ik het.
Inderdaad zou ik het eerlijk vertellen, hoe lastig ook. Je krijgt dan geen scheve ogen achteraf. Wel zou ik het echt alleen aan de leidinggevende en degene die het gesprek voert vertellen en vragen om het verder stil te houden omdat het nog te vroeg is. Ik heb het met 8 weken aan mn leidinggevende verteld en na een goede echo met 11 weken aan mn directe collega's. Ik wilde wel dat iemand ervan af wist op mijn werk, mocht er iets gebeuren. Maar als ik echt heel erg misselijk was geweest, had ik het denk ik wel eerder verteld omdat het toch opvalt haha Succes!
Hier ook een moeilijk gevalletje. Ik zit nu nog in de ziektewet ivm bekkeninstabiliteit van mijn eerste zwangerschap. Per 1 mei ga ik weer volledig aan het werk na 2 jaar ziektewet. Het liefste wacht ik tot na 1 mei. De kans is namelijk groot dat ik weer eerder uit zal vallen ivm mijn bekken.
Ontzettend bedankt voor jullie reacties! Het helpt zeker om jullie adviezen te lezen, maakt me wat geruster. En inderdaad, het is geen ernstige ziekte ik merk dat ik zelf ook graag eerlijk wil zijn, maar ben beetje bang doordat er op die plek binnen 1 jaar tijd 3 verschillende mensen hebben gezeten en ze nu iemand willen die continuiteit kan bieden. maarja, dat kan ik wel, maar dan met een pauze ertussen sommige van jullie hebben het wel vroeg verteld trouwens! moet ook wel heerlijk zijn wettelijk hoef je het pas bij 6 maanden te vertellen, maar ik vraag me af of iemand ooit zo lang kan wachten. lijkt me een vreemde situatie ('die buik komt doordat ik ineens een bierdrinker ben geworden' ).. oja, ben trouwens 27, ga dit jaar trouwen, dus 'men' hoeft niet vreemd op te kijken inderdaad @xxisoldexx: lijkt me zeker een lastige situatie. wel weer totaal anders dan mijn dilemma. kan je het niet bespreken op je werk?
Ik heb het mijn leidinggevenden met ik geloof 7 weken verteld en de rest van de collega's na de 12 weken echo. Volgens mij wacht vrijwel niemand tot 6 maanden. Waarom zou je ook.
@ Kara Nee dat lijkt me geen optie. Heb vandaag via via gehoord dat ze me er uit willen hebben, dus ik heb besloten om te wachten tot ik 12 weken ben!
hier 2 x verteld rond de 6 weken, ik had geen puf op m'n werk voor smoesjes van misselijkheid waar ik toen last van had. Ik zou in jouw situatie denken dat je het ook wel móét vertellen, in de zin van: Je hebt vast een proeftijd? Als het in die tijd alsnog zichtbaar is, kun je je baan alsnog zonder reden verliezen. Froggie snap ik overigens ook en zolang je in een termijn bent dat het nog redelijkerwijs ook voor jezelf valt te ontkennen dat je zwanger bent kun je altijd je mond houden naar mijn idee. Maar met bijna 7 weken, en straks dus 11 weken in je proeftijd (neem ik aan) dan moet je het alsnog gaan vertellen in je proeftijd.. tja, dan kun je het nu net zo goed gelijk vertellen.
Ik heb zelf tot 12 weken gewacht (heb vast contract). Ik werk gedetacheerd en omdat ik heel veel braakte heb ik het wel aan mijn collega's al eerder verteld. Mede ook met het idee, mocht het misgaan of iets dergelijks dan kan ik steun bij ze krijgen. Mijn manager die zie ik alleen bij cursussen etc, haast nooit dus. In de situatie van een nieuwe baan weet ik niet wat ik zou doen. Misschien toch beter niet vertellen en veilig door de proeftijd heen komen. Lastig! Zes weken is ook nog heel erg pril. Succes met je keuze!
Bedankt voor het meedenken. Waar ik 'bang' voor ben is dat ik het heel eerlijk ga spelen en dan uiteindelijk niet zal worden aangenomen. vind het echt erg lastig! maar proeftijd zal idd bij 11+ weken, zijn, dus dan is het wel handig om ze op de hoogte te stellen he... ik wil dit baan echt zo ontzettend graag!!! en ze willen mij ook, dus het enige wat er tussen staat is de zwangerschap lijkt nu. maar goed, als ik moet kiezen, is de keuze niet moeilijk, maar toch wil ik die baan heel graag ik ga gewoon heel goed bedenken hoe ik het zal zeggen. het verschilt nogal hoe je het brengt.. en ik kan benadrukken dat ik er voor de langere termijn ben! zwangerschap en carrieres.. ik vind het maar lastig! @xxisoldexx: lijkt me een vervelende situatie als je via via dat soort dingen hoort.. wat is je redenatie achter het vertellen bij 12 weken?
@ Kara Omdat ik dan iig uit de ziektewet ben. Heb gister al wat rond gebeld en gelukkig kreeg ik te horen dat ze me hoe dan ook niet kunnen ontslaan.