Hallo meiden! Ik ben nu 34 weken zwanger van mijn tweede wondertje! Ik heb een dochtertje die in mei 3 word ik heb haar natuurlijk van alles verteld over de komst van haar broertje en haar er echt bij betrokken. Ik ben toch wel echt benieuwd hoe ze gaat reageren als hij er straks daadwerkelijk is heeft iemand hier ervaring mee en tips hoe je het soepel kan laten verlopen. Ik weet wel elk kind is anders denk dat ze wel jaloers word maar ze is ook heel zorgzaam en we willen echt dat ze erbij word betrokken en dat ze zich niet achtergesteld voelt! Dus ervaringen en tips zijn welkom! Alvast bedankt!
Hier ging het, ondanks dat ik een boel jaloezie verwachte, eigenlijk supergoed. Wat je zelf zegt: betrek haar er veel bij, bijvoorbeeld: - bij het badderen haar een washandje geven om boven het hoofdje van de baby uit te knijpen, om zn hoofdje te wassen. - luiers in een laag kastje bewaren, zodat zij ze voor je kan pakken. - billetjes laten zalven - kleertjes uit de kast laten zoeken die de baby die dag aan mag. etc. En van voedingsmomenten ook een gezellig momentje voor je peuter maken. (mits dat allemaal soepel verloopt... als je problemen ondervindt met de borstvoeding of de baby heeft last van reflux oid, wordt het waarschijnlijk lastiger) Iets te knabbelen erbij en een boekje lezen. Dan wordt ze echt niet jaloers op de baby, want babytijd levert haar ook alleen maar iets fijns op
Mijn dochter was 2,5 jaar toen ze een broertje kreeg. Eigenlijk hoefde ze er niet aan te wennen, het was alsof hij er altijd was geweest. Alleen tijdens het geven van de fles vond ze het vervelend dat ik niet meteen kon reageren op haar vragen (als ze bijvoorbeeld speelgoed wilde wat boven op de kast stond of iets te drinken). Haar betrekken bij de verzorging hebben we ook gedaan, maar dat vond ze niet interessant.
Onze zoon was ook 2,5 en het ging super. Hij was wel erg onder de indruk dat mama in het ziekenhuis was. Dat vond hij niet fijn. Maar eenmaal thuis was hij een trotse broer. Hij ging wel een tijd slechter slapen. Helpen vind hij niet zo bijzonder. Het enige waar we (nog altijd) op moeten letten is dat hij zachtjes moet doen met zijn broertje.
Wij zitten er nu midden in, onze oudste is 2,5 en ik moet zeggen dat het supergoed gaat. Hij is heel lief voor zijn broertje en vindt het oprecht erg leuk allemaal. Hij wil de hele dag wel met hem kroelen, troosten als de baby huilt, en helpen met de verzorging (luier aangeven, flesje vasthouden, kleertjes uitzoeken, de kinderwagen duwen, enzv). Wij proberen de oudste zo veel mogelijk te betrekken bij de baby, we hebben het bijvoorbeeld steeds over onze baby en jouw broertje, zodat hij hem ook echt als deel van ons gezin ziet. Als hij met hem wil kroelen of hem op schoot wil laten we dat zo goed als altijd toe (wel voorzichtig natuurlik), en we proberen niet al te veel dingen te zeggen in de trant van 'dat kan nu niet, ik ben met de baby bezig'. Natuurlijk moet hij nu wel vaker wachten omdat de baby zorg nodig heeft, maar we benoemen dat niet zo overduidelijk. Ook neem ik soms een beetje een samenzweerderige houding met mijn zoontje aan (kijk nou eens wat die gekke baby doet', 'jouw broertje is een beetje een gekkie', 'ieuw, hij heeft een poepbroek', dat soort dingen). Hij vindt dat heel erg grappig. Niettemin merk ik wel dat hij wat meer aandacht vraagt hoor. Hij wil opeens op schoot zitten, de hele dag met mij kroelen, en soms gaat hij opeens een beetje huilen en zegt dan dat hij buikpijn heeft of zo. We geven hem gewoon lekker veel aandacht, maar besteden weinig aandacht aan die buikpijndingen en zo. Nadat we dan even lekker hebben gekroeld is hij weer zichzelf en gaat gewoon weer lekker spelen.