Ik ben vorige week opgenomen in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging en ben op zoek naar dames die dat ook hebben of hebben gehad en zou graag willen weten hoe dit is afgelopen en wanneer het bekend werd dat je dit had. Ik ben zelf bijna 31 wkn zwanger en voel me voor de rest goed, er zitten wel veel eiwitten in mijn urine, maar me bloed was goed en mijn bloeddruk is ook stabiel.
Ik heb ook PE gehad (volgens vk ook HELLP, de gyn heeft dit echter nooit gezegd, dus...). Wel wat later in de zwangerschap. Vanaf een week of 34 veel vocht vasthouden, stijgende bloeddruk en af en toe spoortje eiwit. Met exact 37 weken vond de vk de bloeddruk/eiwit combi te bont worden en stuurde ze me door naar de gyn, waar ik dezelfde dag moest komen en direct werd opgenomen. In eerste instantie voor een 24uurs urineonderzoek, maar nog voor die 24u om waren besloten ze op basis van mijn reflexen (die waren kennelijk verhoogd?) om me in te gaan leiden. Dit vanwege de 37wk termijn. Ik werd op donderdagmiddag opgenomen en twee etmalen later had ik een dochtertje. Helaas pakte dit vroege inleiden in mijn geval niet zo goed uit; dochterlief had onrijpe longen en kreeg een klaplong en moest naar de NICU van het LUMC. Tegelijkertijd had ik problemen met placenta (incompleet), kreeg ernstige fluxus, welke ook interacteerde met het feit dat de PE leidde tot een eclampsie insult. Daar moesten ze voor behandelen, dat deed hun werk aan het stoppen van de bloeding weer teniet. Zo heel wat geknutsel en in en uit OK verder, was ik de volgende dag 5.5L bloed armer, en moest ik een paar dagen op de IC blijven. Daarna mocht ik gelukkig naar de kraamafdeling van het LUMC zodat ik bij mijn dochter in de buurt was. Het verhaal heeft wél een goede afloop: 10 dagen na haar geboorte mochten zowel dochter als ik het ziekenhuis verlaten in volledige gezondheid. Je vroeg om ervaringen, maar ik weet niet of mijn ervaring je erg blij maakt . Meestal loopt het wat minder in de soep allemaal hoor . In ieder geval goed dat je in het zkh bent, zo kunnen ze jou en de baby goed monitoren, en meteen ingrijpen als ze zich ergens zorgen over maken. Ik heb wel geleerd te vertrouwen op de artsen. Wel niet je eigen gevoel uitschakelen, zo zei mijn gevoel als vanaf het moment dat ze over inleiden begonnen dat mijn lichaam en de baby er echt nog niet klaar voor waren, maar heb ik daar niet meer mee gedaan dan het 1x noemen tegen een arts-assistent. Niet dat het veel zou hebben uitgemaakt, denk ik, maar goed, soms denk ik wel dat ik dat gevoel misschien iets duidelijker had moeten overbrengen. Succes en sterkte!
Ik was 37.6 toen k opgenomen werd met de klassieke symptomen bandgevoel..hoofdpijn..duizeligheid en torenhoge bloeddruk van 170/110..aan de Aldomet gezet om mn bloeddruk omlaag te krijgen maar hij ging niet omlaag..volgende ochtend direct besloten tot inleiden..ik kreeg last van misselijkheid en overgeven..uiteindelijk is ons manneke geboren met 38.1 en moest 24 uur blijven ter observatie en na de bevalling waren alle symptomen weg en bloedwaardes weer normaal..