Hai meiden, Hier weer eens een berichtje (-tje? ) van mij. Inmiddels ben ik ruim een week geleden bevallen en hoewel alles er goed uit zag, helaas toch weer een heel ziekenhuisgedoe en magnesium, bah. Ik heb even niet zo veel energie om alle berichten door te lezen die er inmiddels bij gekomen zijn, maar op een paar dingetjes ga ik even proberen te reageren. Twee weken geleden (zo lang alweer, het lijkt wel gisteren) had ik last van pijnlijke buikkrampen en moest even langskomen in het ziekenhuis. Ik bleek toen zomaar opeens een bloeddruk van 150/105 te hebben en werd eigenlijk meteen opgenomen. Na drie dagen bedrust waren de krampen over (ik had inmiddels wel 2 cm ontsluiting) en mijn bloeddruk was vanzelf weer gezakt, en opeens mocht ik naar huis. In plaats van daar blij mee te zijn kon ik alleen maar heel hard huilen, want ik voelde me helemaal nog niet goed. Toen ik een dag thuis was stond ik dan ook onder de douche en werd opeens helemaal raar. Met mijn rechteroog zag ik rechts niets meer, en toen ik dit probeerde aan mijn vriend te vertellen kon ik alleen maar allemaal korte werkwoordjes achter elkaar zetten, maar het sloeg nergens op wat ik zei, ik kreeg er geen normale zinnen uit. Dit duurde heel kort, maar toen ik het ziekenhuis belde moest ik uiteraard meteen langskomen en bleek mijn bloeddruk weer 150/100 te zijn. Nadat ze overlegd hadden met een neuroloog (die deze dingen niet herkende, na wat testjes bleek alles verder helemaal normaal) kreeg ik te horen dat ik direct aan de magnesium zou worden gelegd, en dat ik de ochtend erna zou worden ingeleid. Ik was inmiddels 36 +2 wk dus dat was een mooie termijn. De bolus was weer geen pretje en inmidels waren we er ook achter dat er onmogelijk een normaal infuus bij mij te prikken was... Ik heb totaal drie infuzen gehad en heb 10 gaatjes in mijn handen en polsen, zo vaak moesten ze opnieuw proberen... Volgens mij heeft dat toch met de pre-eclampsie te maken. Gewoon bloed afnemen lukt bij mijn linkerarm namelijk ook niet meer sinds ik ziek ben geweest vorig jaar en voorheen was dat nooit een probleem. Ik baalde enorm dat ik weer moest bevallen terwijl ik vast lag aan de infuzen en een catheter (bah wat is dat akelig!) en de bevalling duurde dan ook onnodig lang doordat ik me erg druk maakte. Achteraf was het een hele "makkelijke" bevalling, maar in mijn hoofd was ik constant bang voor wat er zou komen. Ik las dat iemand schreef dat ze het zo erg vond dat de herinneringen aan de bevalling zo vaag zijn geworden door de magnesium. Daar was ik ook bang voor, maar inmiddels ben ik er achter gekomen dat dat door het ziek zijn komt, en niet persee door de magnesium. De vorige keer had ik dat namelijk heel erg, alles was een grote waas en na de bevalling kon ik me geen drie tellen concentreren. Dit keer zijn ze er mooi op tijd bij geweest, ik ben niet echt ziek geworden. En dat is te merken. Ondanks de magnesium was ik dit keer meteen na de bevalling weer de oude, mijn concentratie was meteen prima (ik was zelfs superhelder!) en het enige waar ik last van had was hoofdpijn, maar dat wijt ik vooral aan de hoge bloeddruk. Gek genoeg was Levi wel heel erg klein voor zijn leeftijd, 2485 gram. Terwijl ik de vorige keer wel echt pre-eclampsie heb gehad, en Mischa desondanks 2015 gram woog, best groot voor zijn 32 +5 wk. Wel moest ik nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Eerst de 48 uur dat je na de bevalling nog ziek zou kunnen worden, en daarna nog een extra dagje omdat ik aan de magnesium had gelegen, meer ter observatie. Levi mocht in principe eerder dan ik naar huis, hij moest vanwege de magnesium 24 uur ter observatie op de baby-afdeling blijven aan de monitor, vanwege de reden die Sweetness heeft meegemaakt. Na de bevalling heb ik hem meteen een half uur bij me gehad, en na een dag kreeg ik hem op mijn (eigen!) kamer. Wat anders dan de vorige keer!! Jammer genoeg werd hij toen we thuis waren steeds geler en moest hij na een dag terug naar het ziekenhuis. Hij heeft daar nog 5 dagen gelegen en sinds eergisteren hebben we hem lekker weer thuis. De kraamtijd was dus weer "anders" maar ik had gelukkig een enorm lieve kraamhulp die er samen met de verloskundige voor heeft gezorgd dat ik twee dagen extra kramhulp kreeg, en die er sowieso alles aan heeft gedaan om er een feestje van te maken voor me. Ze is zelfs twee keer met me naar het ziekenhuis gereden. Vandaag is Mischa lekker naar opa en oma, want ik merk dat ik nog wel heel veel rust nodig heb. Vandaag is de eerste dag zonder kraamhulp en het valt niet mee om de schema's van een kindje van 14 maanden en eentje van een week oud te combineren. Vandaag ga ik dus lekker van mijn rust proberen te genieten. Levi is een erg rustige baby die de hele dag slaapt... Ik durf niet te hopen dat dit zo blijft, maar het zou wel erg makkelijk zijn! Alleen valt het niet mee om zijn flessen er netjes in te krijgen. Hij drinkt traag en valt snel weer in slaap. Terwijl Mischa als een bezetene dronk... Even wennen dus. Groetjes!
Hoi Mamavanmischa, en Levi Gefeliciteerd met jullie zoon en broertje. En ik wil je niet verontrust maken, maar volgens mij ben je wel degelijk ziek geweest. Ze leggen je namelijk niet zomaar aan de Magnesium. Dat van het niet kunnen zien aan 1 oog heb ik dus ook gehad. Dit was te wijten aan pre-eclampsie of hellp, weet niet precies welke van de twee. Maar dat was echt niet goed! Hier hebben ze er nooit een neuroloog bijgehaald, was snel duidelijk waar het probleem zat. Maar ik vind het vooral mooi om te horen dat je het dit keer een stuk prettiger hebt ervaren. En dat je ook een eigen kamertje had. Vervelend dat Levi later nog een paar dagen terug moest, maar super dat jullie nu allemaal thuis zijn! Geniet er maar lekker van! Groetjes Daphne
Hoi Mama van Mischa (en Levi ), Allereerst van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje! Blij te horen dat je je veel beter voelt dan de vorige keer. Ik heb al jouw verhalen gelezen in deze topic en merk dat er veel overeenkomsten zijn, alleen had ik echt voor je gehoopt dat het deze keer wel goed zou gaan. Helaas net als bij mij voor de tweede keer pre-eclampsie. Dat van dat zicht herken ik ook, ik kon de tweede keer ook maar door 1 oog kijken. Ik ben het wel met Daphne78 eens, ze leggen je pas aan de magnesium als je nieren minstens minder gaan werken en dat betekent dat je al heel ziek bent, dat wijst de bloeddruk ook uit. Het is ook bekend dat pre-eclampsie de tweede keer wat milder verloopt als bij de eerste, misschien is dat de verklaring. Maar niet getreurd...dat je je nu beter voelt dan de eerste keer is waar het om gaat, helaas was dat bij mij niet zo (voel me nu nog steeds vaak moe, draaierig met zwarte dansende vlekjes voor mijn ogen). Dat van dat infuus aanleggen herken ik ook. Bij mij hebben 3 verschillende personen geprobeert en moest er bijna een anesthesist bij komen. Zowel links als rechts lukte niet dus uiteindelijk kreeg ik ze in mijn handen in plaats van arm. Niet zo fijn want ik kon gelijk niet meer zelf eten en was al zo beperkt met al die slangen aan me. Volgens mij komt het door de hoeveelheid vocht die je vasthoudt door de pre-eclampsie, hierdoor kunnen ze je aders niet meer vinden. Toen het infuus eruit mocht had ik notabene ook nog een aderontsteking door al dat geprik, best pijnlijk. Ook ons zoontje werd geel waardoor ook wij langer in het ziekenhuis moesten blijven. Hij moest nog een dag onder de lamp liggen. Ook ik kreeg 2 dagen extra kraamhulp maar in tegenstelling tot jou had ik echt een hork van een kraamhulp die helemaal niets voor mij deed. Dat was echt een domper want ik keek zo uit naar de (korte) kraamtijd thuis. Wat mij vooral raakt aan jou verhaal is dat ze jullie kindje 24 uur aan de monitor hebben gelegd vanwege de magnesium. Ik vraag me gelijk af waarom ze dat bij mij niet hebben gedaan, het is goed afgelopen met Wessel maar als ik had geslapen (ik sliep ook al bijna) had hij gewoon doodgegaan naast mij, ik wil daar niet te lang bij stil staan maar als ik lees dat andere ziekenhuizen er zo mee om gaan als bij jou voelt dat toch als een medische misser in het ziekenhuis in Alkmaar. Blijkbaar is dus wel bekend dat zoiets kan gebeuren en doen ze er daar desondanks niets aan. Heel raar! Gelukkig voor jullie. Nou, lekker dat je je zo goed voelt en geniet maar lekker van je kleine zoontje, voor je het weet is dat lieve kwetsbare pasgeborene er vanaf en worden het alweer grote babies. Groetjes Susan
Lieve Mama van Mischa EN Levi! Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoon! Het spijt mij te moeten horen dat je toch weer PE of Hellp (?) hebt gehad. Balen, balen, balen! Toch zomaar opeens. Het klinkt precies zoals het toen bij mij ging bij 36 weken: opeens raar worden en niet meer uit mijn woorden kunnen komen en slecht zien. Had jij nou ooit zo'n Prius-onderzoek laten doen en zo ja; wat kwam daar uit? Doe rustig aan en vermoei je niet met forummen, dat komt later wel, nu eerst uitrusten en genieten!!!
Hai meiden, Bedankt voor de felicitaties! Even snel een korte reactie. Sweetness, het klinkt inderdaad als een medische misser... Wat een eng idee he, je moet er niet aan denken! Gelukkig is het goed afgelopen, maar ik kan me voorstellen dat je hier nog lang nachtmerries van hebt. Wat typisch dat jullie alle drie dat rare verschijnsel herkennen! Ze hebben er een neuroloog bij gehaald omdat ze het niet herkenden als iets dat bij pre-eclampsie hoorde. Mijn waardes (zowel lever als nieren) zijn al die tijd goed gebleven en ik had geen eiwitten in mijn urine, vandaar dat in mijn dossier staat "verdacht van pre-eclampsie". De magnesium was om mijn bloeddruk te verlagen en evt eclamptische aanvallen te voorkomen, vanwege die rare zicht-klachten. Ik denk dat ze er in elk geval dit keer zo snel bij waren dat ik me niet ziek heb gevoeld. Hopelijk zal mijn herstel dan dit keer ook veel sneller gaan. Hoewel de kraamverzorgster wel heeft aangetekend dat ze me erg snel vermoeid vond. Dat zal er dan toch wel mee te maken hebben. Wat betreft die infuzen (wat een raar woord...), die zaten bij mij ook in mijn handen inderdaad. Ze vonden de aderen wel, maar prikten er steeds meteen weer doorheen naar buiten, kwamen steeds kleppen tegen of konden er sowieso niet in komen. Er zit nog een blauwe plek van een poging van twee weken geleden en die doet nog steeds harstikke zeer, terwijl er uiteindelijk niet eens een infuus in gezeten heeft! Mijn ader (waar ze normaal gesproken bloed afnemen) in mijn linkerarm is sinds vorig jaar helemaal niet meer zichtbaar. Er heeft nu een zuster toch bloed geprobeerd in af te nemen omdat anders mijn magnesium-infuus er een half uur af moest (dat moest dus uiteindelijk ook). Ze kwam er wel in, maar er kwam nog geen drupje bloed uit. Vaten zijn rare dingen! Bij de screening kwam naar voren dat mijn aderen een verhoogde weerstand hebben (dus minder meerekken en dus minder kunnen hebben, waardoor mijn aderen zich slechter kunnen aanpassen en een hoge bloeddruk slecht zelf kunnen regelen) en dat ik een verhoogde kans op trombose heb. Groetjes!
MamavanMischa, van harte gefeliciteerd met de geboorte van Levi! Wat vervelend dat je toch weer ziek bent geworden, maar ik vind het wel heel fijn om te lezen dat je de kraamtijd zo anders hebt ervaren. Ik wens jullie heel veel geluk samen.
Hihi, nou als ik inderdaad wel ziek was en me toch zo goed ben blijven voelen mag je me wel ziek praten. Het belangrijkste is dat ik me goed voel en alles hier goed gaat.
MamavanMischa En Levi!!!, Proficiat met de geboorte van Levi. Gelukkig dat je de 36 weken gehaald hebt. Ik vind Levi een heel mooie naam, net als Mischa. Fijn dat hij zo rustig is. Misschien wordt het drinken wel beter als hij wat groter is? Dat was bij mijn dochtertje zo, toen werd ze opeens een enorme schrokop. Helaas wel Magnesium gehad. En hoge bloeddruk. Wat eng van je oog, en ook erg dat je zoveel pijn hebt gehad door de infusen. Ik vond de catheter ook akelig, de volgende morgen belde ik meteen de verpleging omdat hij echt pijn deed. Ze zeiden dat hij nog goed doorliep maar ze verwijderden hem toen. Gelukkig was je tijdens de bevalling helder, die vergeetachtigheid vind ik een van de ergste gevolgen van HELLP. Mijn dochtertje was bij haar geboorte 1790 gram en die is ook bij 36 weken geboren, maar dat is natuurlijk een meisje en die zijn kleiner. Fijn dat je kraamtijd leuker was dan bij Mischa. Bij jou kwam er dus iets uit het Prius-onderzoek. Ik heb me ook opgegeven. Zogelukkig, ik moet nog naar het Prius-onderzoek! Ben misschien niet duidelijk geweest! Ik heb alleen al een telefoongesprek gehad met de verpleegkundige van het Prius-team en dat was erg positief. Ze had veel begrip en gaf veel informatie. Ik moest toen de inleiding mislukte vanwege mijn dochter haar dipjes continu aan het CTG liggen tot de keizersnede. Kon toen dus niet meer douchen, alleen naar de wc. Daphne, ik heb wel lichtflitsen gezien. Van die slangetjes die naar de buitenkant "verdwenen". Ik heb wel het idee dat mijn linkeroog sinds de geboorte van mijn dochtertje slechter is geworden, maar de oogarts zegt dat ik - 0.75 heb en dat ik dat kan merken. Maar met een bril of lenzen zie ik juist raar met links. Ik zie wel, volgens mij zie ik er wel scherper mee als 2 jaar geleden. Waren je uitslagen van de Prius goed? Sweetness, jij hebt dus ook 2 keer PE gehad. De waarden van mijn lever en nieren en mijn bloedplaatjeshoeveelheid was niet OK maar ik heb nooit aan het magnesium gelegen. En ik had erg veel eiwit in mijn urine. Ik heb wel een maand in het ziekenhuis gelegen. Het hangt er allemaal vanaf denk ik. Iemand die ik ken heeft Magnesium gekregen omdat ze niet tegen prikkels kon en ze bang waren voor eclamsie. Ik heb me ook lang draaierig gevoeld, maar het werd steeds minder en sinds een paar maanden is het helemaal weg gelukkig. Wat erg dat je kraamhulp zo'n hork was. Je kraamtijd kun je nooit meer over doen. Gelukkig maar, dat je wakker was toen je zoontje bijna doodging. Ik denk dat het zo heeft moeten zijn dat je nog niet sliep. Groetjes, Mamalbf
Hoi mamalbf, Bedankt voor je lieve reactie. Ik denk zelf ook dat het zo heeft moeten zijn, kan bijna niet anders... Groetjes
Hoi meiden, Ik heb nog een vraagje. Ik had contact opgenomen met het ziekenhuis in Maastricht voor de screening en heb nu bericht teruggekregen. Inmiddels heb ik begrepen dat het onderzoek ook in Nijmegen plaats vindt. Aangezien ik in de kop van Noord Holland woon is Nijmegen zo'n 100 km dichterbij dan Maastricht. Weet iemand of het om hetzelfde onderzoek gaat en waar ik het beste heen kan gaan? Gr. Sweetness
Hoi Sweetness, Het is inderdaad hetzelfde onderzoek en volgens mij maakt het niet uit waar je heen gaat. Ik ben in Maastricht geweest, maar lees op dit forum een heleboel goeds over Nijmegen. Het was gewoon zo dat ik op de site van het azM veel informatie vond en fijn te woord werd gestaan toen ik om informatie belde, daarom heb ik voor Maastricht gekozen. Voor ons was het namelijk allebei even ver weg. 100 km scheelt nogal, dus als ik jou was ging ik lekker naar Nijmegen!
Sweetness, ik woon ook in Noord-Holland. Ik ga naar Nijmegen. Ik heb eigenlijk alleen maar Nijmegen gebeld omdat Daphne van dit forum hun gegevens doorgemaild had. Ik werd heel vriendelijk te woord gestaan en kreeg veel informatie. Ik kan half juni terecht. Maastricht had ook gekund, maar in Nijmegen wonen een oom en tante (zo ongeveer naast het Radboudziekenhuis) en de schoonmoeder van mijn zusje. Verder heb ik in het Radboudziekenhuis stage gelopen en dat vind ik wel vertrouwd. De site van Maastricht vind ik heel goed, dus die zullen ook wel goed zijn. MamavanMischa, is Levi nog zo lief? Hoe vaak komt hij 's-nachts? Ik vond de flesjes 's-nachts wel vermoeiend maar ik vond het ook wel fijn mijn dochtertje even op schoot te hebben en te zien dat alles goed ging. Hebben je ouders lol gehad met Mischa gisteren? Ergens is het een voordeel dat Mischa en Levi weinig schelen in leeftijd. Bij peuters heb je vaak problemen met jalouzie of ze willen juist graag helpen en dat kan vaak niet. Maastricht was dus goed? Heb je die dag ook andere PE/HELLP-patienten ontmoet? Fijn weekend alvast voor iedereen! Groetjes, mamalbf
De teams van Nijmegen en Maastricht doen ook bepaalde dingen gezamelijk. En geloof dat het eerst in maastricht is opgezet en toen met de Gyn mee naar nijmegen is verhuisd. Dus beide onderzoeken zijn echt vergelijkbaar, misschien zelfs gelijk.
Oke meiden, bedankt! Ik heb inmiddels contact gehad met Nijmegen en een afspraak gemaakt voor een intake. Als ik het goed heb begrepen moet ik totaal 3 keer heen. Een keer voor een intake, een keer voor de onderzoeken zelf en dan voor de uitslag. Ben blij dat ik de stap heb gezet want ik twijfelde lang om me wel of niet te laten onderzoeken. Nogmaals dank, Groetjes
Sweetness, in combinatie met de wachttijd kom je denk ik wel over de 6mnd na bevalling uit. Ik heb geen intake gehad, maar misschien omdat ik in het Raboud bevallen ben.
Oh, moet het binnen een half jaar na je bevalling dan? Ik dacht juist dat het minimaal een half jaar geleden moet zijn dat je bevallen bent. Heb ik dat verkeerd?
Hallo Daphne en Sweetness, Ik heb geloof ik geen intake, ik moet er om 07:45 zijn en tot na de middag blijven. Ze heeft me wel een aantal vragen gesteld aan de telefoon, het was best een lang gesprek. Ze was heel aardig. Vraag voor Daphne: zijn ze op de dag van de onderzoeken ook zo aardig? Sweetness, van dat half jaar weet ik niet goed. Mijn dochtertje is net 3 als ik ga dus ik heb me daar niet in verdiept. Maar Daphne of MamavanMischa zullen het wel weten. Groetjes, Mamalbf
@mamalbf Bedankt voor je reactie. Wat raar is dat zeg, dat jij geen intake had. Aangezien jij ook in NH woont neem ik aan dat je niet in Nijmegen bevallen bent, toch? ik belde namelijk afgelopen vrijdag en kreeg eerst gewoon de afdeling gyn/verloskunde en die verbond me door met een ander nummer. Ik kreeg een vrouw die nogal kortaf was en helemaal geen medische vragen stelde. Ik kon ook al in april terecht (ik wilde zelf in juni). Ze plande alleen de afspraak in en gaf aan dat het om een intake gaat en dat die afspraak 3 kwartier duurt. Verder gaf ze aan dat ik er zelf ruim van tevoren voor moet zorgen dat er een brief van mijn behandelend arts richting Nijmegen komt met daarin het verloop van mijn pre-eclmapsie(s, 2x). Toen ik het ziekenhuis in Alkmaar daarover belde gaven die weer aan dat Nijmegen dat juist bij hun op moet vragen omdat ze anders niet weten wat ze allemaal nodig hebben. Beetje kastje naar de muur verhaal dus.... Maar goed....nog vervelender dat ik nu dus 2,5 uur moet reizen voor een intake van 3 kwartier en dan weer 2,5 uur terug moet reizen terwijl dat dus misschien niet nodig is....vreemd hoor. Ik ga denk ik toch nog maar even bellen.
@mamalbf Heb jij misschien voor mij dat telefoonnummer die jij gebeld hebt? Dan kan ik even kijken of het hetzelfde telnr is als die ik nu heb. Thanks!